Ο «αποκεφαλισμός» του Ζελένσκι θεωρείται εκ των ουκ άνευ, καθώς με αυτόν στην ουκρανική ηγεσία δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνευση ούτε ακόμα κι αν οι Ρώσοι φτάσουν έξω από το Λβιβ στις εσχατιές της ουρκανικής επικράτειας.
Ο Ζελένσκι είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και εκτελεί πιστά τις εντολές του κατεστημένου των Δημοκρατικών.
Οι δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο Κάιρο, στις οποίες είπε ότι ο απώτερος στόχος του πολέμου της Μόσχας είναι να «ανατρέψει την κυβέρνηση του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι», ώθησαν τους παρατηρητές να το περιγράψουν ως «το τέλος του επόμενου σταδίου του πολέμου», που ξέσπασε στις 24 Φεβρουαρίου.
Οι παρατηρητές επεσήμαναν ότι σε αυτές τις δηλώσεις είναι «σχεδόν η πρώτη φορά που η Μόσχα μιλά ρητά για την πρόθεσή της να ανατρέψει τον Ουκρανό πρόεδρο» και ότι αυτό μπορεί να σημαίνει και πάλι την ενεργοποίηση του μετώπου του Κιέβου και την επέκταση των μαχών στη δυτική και βόρεια Ουκρανία, καθώς τώρα περιορίζεται σχεδόν στις ανατολικές και νότιες παραθαλάσσιες περιοχές, στη Μαύρη Θάλασσα.
Ενώ άλλοι αναλυτές είδαν ότι αυτή η ρωσική δήλωση είναι ένα τεστ, στόχος του οποίου είναι να ωθήσει τον Ζελένσκι να κάνει παραχωρήσεις στη Μόσχα και να σταματήσει να απαιτεί την αποκατάσταση των περιοχών που ελέγχονται από τον ρωσικό Στρατό στην ανατολική και νότια Ουκρανία.
Σχολιάζοντας τη σημασία των λόγων του Λαβρόφ για την ανατροπή του Ζελένσκι και τις επιπτώσεις της στην πορεία του πολέμου και την έκβασή του, ο Άμερ αλ Σαμπάιλα, στρατηγός και ερευνητής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Stimson, λέει: «Υπάρχουν συμβολικές σκέψεις πίσω από αυτή το νέα-παλιά ρωσική θέση, που σημαίνει ότι ο Ζελένσκι αντιπροσωπεύει τον δυτικό άξονα. Άρα ο (δυτικός) άξονας είναι μέσα στην Ουκρανία».
«Το να τίθεται ξανά αυτό το ζήτημα από τη Ρωσία έχει αναμφίβολα στόχο τη διπλωματική κλιμάκωση και την απειλή των μέγιστων επιλογών, και ως εκ τούτου είναι μια προσπάθεια να ρίξει τη μπάλα στο ουκρανικό γήπεδο με στόχο την εσωτερική πολιτική αλλαγή στην Ουκρανία που θα οδηγήσει στο τέλος του πολέμου και στην αιματοχυσία.
Ο Ζελένσκι, από την άλλη, μιλάει για το μέλλον και την ανοικοδόμηση, αυτό δείχνει ότι δεν είναι έτοιμος να εγκαταλείψει την πολιτική σκηνή. Για την ακρίβεια δεν θα το κάνει ποτέ όσο υπάρχουν από πίσω του ο Τ.Μπάιντεν και οι φιλοαμερικανικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που αγνοούν τα συμφέροντα των λαών τους.
Μιλώντας στη σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου στο Κάιρο, ο Λαβρόφ είπε ότι «η Μόσχα είναι αποφασισμένη να βοηθήσει τους Ουκρανούς να απελευθερωθούν από το βάρος αυτού του εντελώς απαράδεκτου καθεστώτος».
Ο Λαβρόφ κατηγόρησε το Κίεβο και τους «δυτικούς συμμάχους» του ότι προωθούν την προπαγάνδα με στόχο να γίνει η Ουκρανία «αιώνιος εχθρός της Ρωσίας».
«Ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός θα συνεχίσουν να ζουν μαζί και σίγουρα θα βοηθήσουμε σε αυτό», είπε χαρακτηριστικά.
Όμως ο Ζελένσκι δεν είναι το πρόβλημα ή μάλλον δεν είναι το μόνο πρόβλημα.
Όπως είπαμε από πίσω του βρίσκεται η κυβέρνηση Μπάιντεν και σωρεία ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Συνεπώς δεν αρκεί μόνο η πτώση της κυβέρνησης Ζελένσκι αλλά θα πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλες κυβερνήσεις εντός της ΕΕ και φυσικά να μειωθεί κατά πολύ η ισχύς του Τ.Μπάιντεν μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ που θα γίνουν στις 8 Νοεμβρίου του 2022.
Οι Δημοκρατικοί ελέγχουν το Κογκρέσο με 222 Αντιπροσώπους έναντι 213 των Ρεπουμπλικάνων.
Μία διαφορά μικρή που αναμένεται να μετατραπεί σε διαφορά υπέρ των Ρεπουμπλικάνων μετά τις εκλογές. Δεν υπάρχει γωνία στις ΗΠΑ που να μην εκστομίζουν «κοσμητικά επίθετα» για τους Δημοκρατικούς και τον Τ.Μπάιντεν αυτή την στιγμή.
Ένας από τους λόγους για τον οποίο οι Ρώσοι επιδιώκουν γρήγορο τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι γιατί τους συμφέρει ο πόλεμος φθοράς με την Δύση καθώς είναι αυτή που κατέχουν ενέργεια, τρόφιμα και πρώτες ύλες.
Όταν λοιπόν στην ζωή επικρατεί η πραγματικότητα, δηλαδή τι πραγματικά κατέχει κάποιος, τότε παύει να ισχύει η δύναμη των χρηματιστηρίων και κερδίζει αυτός που διαθέτει σε αφθονία κάθε λογής πόρους.
Ήδη στην Ευρωπαΐκή Ένωση και στην Ευρώπη γενικότερα έχουν ανατραπεί έξι κυβερνήσεις. Στη Μόσχα θεωρούν ότι θα πρέπει να πέσουν δύο με τρεις κυβερνήσεις ακόμα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης για να μπορέσουν να δημιουργήσουν ένα πιο ευνοϊκό κλίμα για τη Ρωσία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Γερμανία υπάρχει μεγάλος θυμός για την κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς και τα πεπραγμένα της.
Πολλά θα εξαρτηθούν από την Ιταλία και τις ιταλικές εκλογές. Αν προκύψει μία κυβέρνηση πιο διαθέσιμη να ακούει την ρωσική πλευρά, πολλά θα αλλάξουν και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Ιταλία είναι «κλειδί» για την ευρωπαϊκή πολιτική καθώς και ο Ε.Μακρόν θέλει να να προσεγγίσει τους Ρώσους αλλά δεν είχε στήριγμα μέσα στην ΕΕ.
Με άλλα λόγια η Μόσχα περιμένει τον πληθωρισμό και την ακρίβεια να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις καθώς οι Ευρωπαίοι δεν έχουν μάθει να ζουν στα δύσκολα…
Δεν ήταν τυχαία η χθεσινή δήλωση του Β.Όρμπαν.
Ως αυτοκίνητο με τέσσερα σκασμένα λάστιχα παρομοίασε ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν την ΕΕ και είναι όντως ο πιο πετυχημένος χαρακτηρισμός που έχει δοθεί τα τελευταία χρόνια.
Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει καταφέρει να ωθήσει τον πλανήτη κυριολεκτικά στα πρόθυρα ενός πυρηνικού πολέμου, ενώ ο Γερμανός καγκελάριος κατόρθωσε το ακατόρθωτο, να μετατρέψει την Γερμανία από οικονομική υπερδύναμη σε μία χώρα που σύντομα θα επιβάλλει στους πολίτες της να μην ανάβουν το φως τα βράδια και να κυκλοφορούν με κουβέρτες στα σπίτια τους για να ζεσταθούν.