Τελικά, η μέθοδος των αστών πολιτικών να κακαρίζουν σαν τις χήνες, προκειμένου να αποσιωπηθεί η ουσία των σφαγιαστικών πολιτικών τους, που στρέφεται ενάντια στα κομμάτια των ολοένα αυξανόμενων φτωχών έως και εξαθλιωμένων επισφαλών εργαζομένων και του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών, καλά κρατεί.
Αποτελεί μάλιστα εγγυημένη μέθοδο για τα κανάλια διαπλοκής, που δεν χάνουν ευκαιρία να προβάλλουν στιγμές έντασης, όπως αυτές στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ στις 18 – 19 Απρίλη, μεταξύ του “χρυσοποίκιλτου” δημάρχου Πατούλη και του υπουργού Σκουρλέτη, βασικού στελέχους μιας Κυβέρνησης που έχει σταματήσει από την πρώτη βραδιά διακυβέρνησης της χώρας να μας εκπλήσσει.
Το αλλήλοφάγωμα και τα κακαρίσματα στην πλάτη των εργαζομένων και πολιτών-δημοτών που ψάχνουν με τα κυάλια κοινωνική δημοτική υπηρεσία παροχής ποιοτικών υπηρεσιών είναι γνωστή τακτική. Έντονοι τόνοι, κούνημα του δακτύλου ο ένας προς τον άλλον και λέξεις βαρύγδουπες όπως «δημοκρατία, συναίνεση, σύνθεση, τα του καίσαρος τω Καίσαρι» την στιγμή που οι δήμοι δεν είναι σε θέση να ασκήσουν ούτε αυτή την ασθμαίνουσα κοινωνική πολιτική που ασκούσαν πριν την οικονομική κρίση.
Φωνασκεί ο Πατούλης, διότι όπως λέει είχε δώσει υποσχέσεις στους εργάτες καθαριότητας των δήμων για την μαζική πρόσληψη τους μέσω ΑΣΕΠ. Ανταπαντά ο Σκουρλέτης εγκαλώντας τον για ψευδείς πληροφορίες και υψώνεται η ένταση της φωνής αμφοτέρων.
Τσιμουδιά όμως για τα εργατικά ατυχήματα εργαζομένων στους Δήμους, που τα τελευταία χρόνια αυξάνονται ιλιγγιωδώς, ενώ δεκάδες εργαζόμενοι κυρίως στους τομείς καθαριότητας, πρασίνου κ.α. έχουν βρει τον θάνατο πάνω στα γρανάζια της δουλειάς. Εργάτες καθαριότητας χωρίς αδιάβροχα, χωρίς μπότες, χωρίς γάντια κατάλληλων προδιαγραφών για την σκληρή εργασία στους κάδους σκουπιδιών, στα νεκροταφεία, στους ΧΥΤΑ κ.α. Καμία πρόνοια για την παρουσία γιατρού εργασίας και την τήρηση ιατρικών φακέλων όπως ορίζει η νομοθεσία που όμως αφήνει ανοιχτά παραθυράκια για την χαλαρή εφαρμογή της.
Οι δημοτικές αρχές γνωρίζουν και έχουν γνώση για το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία. Οι «φτηνές» όμως δικαιολογίες κάθε φορά που κείτεται νεκρός σε ώρα εργασίας δημοτικός υπάλληλος πανομοιότυπες: «δεν προλάβαμε», «ήταν η κακιά στιγμή», «δεν προχωράνε γρήγορα οι διεθνείς διαγωνισμοί»!!! Κύριες αιτίες όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι για τα αλλεπάλληλα θανατηφόρα ατυχήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση, πέρα από την εντατικοποίηση της εργασίας, έλλειψης προσωπικού – ελαστικές σχέσεις εργασίας, είναι και η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας όπως: παλιές υποδομές, κακοσυντηρημένα παλιά μηχανήματα, λειψά έως ανύπαρκτα μέσα ατομικής προστασίας. Εκτός από την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων στους δήμους, κύριος μοχλός όλων των παραπάνω οι αντεργατικές κεντρικές πολιτικές στις οποίες «αναγκάζονται» να υπακούσουν πειθήνια πολλές δημοτικές αρχές που κοιτάζουν πώς να αρπάξουν κάποιες χρηματοδοτήσεις για να παραδώσουν όπως συνηθίζεται έργα – διαφήμιση στην προεκλογική καμπάνια που έρχεται. Είναι δεκάδες τα εργοδοτικά ατυχήματα των τελευταίων χρόνων στην τοπική αυτοδιοίκηση, με τον πρώτο μήνα του 2018 να καταγράφονται δύο θανατηφόρα ατυχήματα στην Αμφίπολη Σερρών και στην Πεύκη-Λυκόβρησης. Οι εργοδότες τοπικοί άρχοντες κοντεύουν να ξεπεράσουν σε ασυναισθησία ακόμα και τους μεγαλοεργολάβους των Ολυμπιακών Έργων του 2004 με τα εκατοντάδες θανατηφόρα ατυχήματα την τετραετία 2000-2004.
Και μέσα στον κοκκορακαυγά των ημερών της ΚΕΔΕ που δεν έχει να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ο Σκουρλέτης ανακοίνωσε και τις επόμενες θεσμικές παρεμβάσεις για την τοπική αυτοδιοίκηση. Θα δοθεί, λέει, η δυνατότητα στους ΟΤΑ να συστήνουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας αναφέροντας, ενδεικτικά τη δυνατότητα συμμετοχής μητροπολιτικών δήμων, όπως της Θεσσαλονίκης στο ΔΣ της ΕΥΑΘ!
Είναι εμφανής η απροκάλυπτη πλέον ζέση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να παραδώσει την τοπική αυτοδιοίκηση ολοκληρωτικά στον ιδιωτικό τομέα, μακριά από τις λαϊκές ανάγκες των δημοτών. Δίνει λοιπόν την δυνατότητα στους δήμους να συμμετέχουν στα ΔΣ Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας, φέρνοντας ως παράδειγμα την ΕΥΑΘ. Μία εταιρεία, που η Κυβέρνηση παραδίδει τούτες τις ημέρες με πολυνομοσχέδιο το οποίο φέρνει στην βουλή στο νέο υπερταμείο και στην διαχείριση της Εταιρείας Δημόσιων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ)!
Οι κοκκορομαχίες την επόμενη περίοδο θα συνεχιστούν αφού στο μόλις πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ εντάθηκε η συζήτηση για την απλή αναλογική στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης με τον Π. Σκουρλέτη να συσκοτίζει το θέμα, ανακοινώνοντας ότι θεσπίζεται η απλή αναλογική, «όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, με τις διάφορες εκδοχές της»!!!
Το βέβαιο είναι ότι όλες οι αστικές κυβερνήσεις οδηγούν τους Δήμους στην εφαρμογή πολιτικών που δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτό δείχνει η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι στους Δήμους μας. Οι κοινωνικές δομές πλέον χρηματοδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ και στελεχώνονται με εργαζόμενους των 5αμήνων άντε το πολύ 8αμήνων. Κοινωνικές δομές που απευθύνονται σε ευπαθείς ομάδες, όπως τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες χωρίς μόνιμους εκπαιδευμένους εργαζόμενους σε θέματα αναπηρίας ώστε να έχουν σταθερή σχέση με τους ωφελούμενους αναπήρους-ηλικιωμένους κ.α. Υπηρεσίες πολιτισμού που να ενθαρρύνουν την συμμετοχή των δημοτών να καλλιεργούν την ερασιτεχνική δημιουργία όλο και λιγοστεύουν. Η παροχή πολιτιστικών υπηρεσιών (ωδεία, αθλητισμός κλπ) συνοδεύεται από δίδακτρα ενώ τα χαράτσια από δημοτικά τέλη όλο και αυξάνονται. Ο υποπολιτισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης προωθείται από τους Δήμους που λειτουργούν ως προωθητές των πρωτοκλασσάτων ονομάτων της show biz.
Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας αφορούν την πλειονότητα των εργαζομένων που αναλαμβάνουν τον κύριο όγκο της δουλειάς, αφού οι μόνιμοι όλο και λιγοστεύουν (απολύσεις επί Μητσοτάκη συνταξιοδοτήσεις κ.λπ). Εργαζόμενοι χωρίς εργασιακά δικαιώματα φτηνοί και αναλώσιμοι. Οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από την πρώτη στιγμή πρόσληψής τους ότι σε λίγους μήνες θα βρεθούν στον δρόμο για να αντικατασταθούν από την επόμενη στρατιά ανέργων.
Όλα αυτά βεβαίως δεν έχουν απασχολήσει τα συνέδρια της ΚΕΔΕ και τους δημοτικούς άρχοντες που πρόσκεινται στα αστικά κόμματα που έχουν επιβάλλει τις πιο σκληρές αντεργατικές αντικοινωνικές μνημονιακές πολιτικές. Μα θα ήταν κι αστείο να απασχολήσουν αυτούς που έχουν ταχθεί με τον αστικό εκσυγχρονισμό που συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ε.Ε. σκοπεύοντας στην όλο και πιο βαθιά εισχώρηση επιχειρηματικών ομίλων και σχεδίων στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Kαι μόνο το γεγονός ότι τα κονδύλια των δημοσίων επενδύσεων (ΣΑΤΑ) προς την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν ήδη μειωθεί στο 1/5 συγκρινόμενα με το 2009 και οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ) έχουν μειωθεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% δείχνει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση α΄και β΄βαθμού δεν είναι σε θέση να σχεδιάσει και να εφαρμόσει πολιτικές που θα ικανοποιούν τις ανάγκες των χαμηλόμισθων εργαζόμενων, ανέργων, φοιτητών, συνταξιούχων και ευπαθών ομάδων.
Τώρα που θα αρχίσει να φουντώνει η «αντιπαράθεση» μεταξύ των αστικών κομμάτων και των δημοτικών σχημάτων τους (εντός εισαγωγικών αφού μαζί ψηφίζουν τα νομοσχέδια της εξαθλίωσης του λαού) γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη τα αντικαπιταλιστικά σχήματα πόλης να διευρύνουν τον λόγο τους για την ταξική πάλη σε τοπικό επίπεδο για να να αναδειχθούν τα πραγματικά και ζωτικά προβλήματα των εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων συνταξιούχων και κοινωνικά ευάλωτων ομάδων.
Η οικοδόμηση ενός ευρύτερου δικτύου αγωνιστών της βάσης που μάχονται καθημερινά μέσα από τοπικές συλλογικότητες –πρωτοβουλίες – κινήσεις γειτονιάς μπορεί και πρέπει να περάσει μέσα από τις αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις. Μαζί με τους μαχόμενους αγωνιστές να αναδείξουμε τα μεγάλα και μικρά προβλήματα στους χώρους εργασίας αλλά και στους δρόμους της γειτονιάς, σε κάθε στιγμή της ανθρώπινης ζωής που χτυπιέται από τις αστικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
*Η Ελένη Μπαρμπαλιά είναι πρώην δημοτική σύμβουλος Ζωγράφου της δημοτικής κίνησης «Κίνημα στην πόλη».
Το αλλήλοφάγωμα και τα κακαρίσματα στην πλάτη των εργαζομένων και πολιτών-δημοτών που ψάχνουν με τα κυάλια κοινωνική δημοτική υπηρεσία παροχής ποιοτικών υπηρεσιών είναι γνωστή τακτική. Έντονοι τόνοι, κούνημα του δακτύλου ο ένας προς τον άλλον και λέξεις βαρύγδουπες όπως «δημοκρατία, συναίνεση, σύνθεση, τα του καίσαρος τω Καίσαρι» την στιγμή που οι δήμοι δεν είναι σε θέση να ασκήσουν ούτε αυτή την ασθμαίνουσα κοινωνική πολιτική που ασκούσαν πριν την οικονομική κρίση.
Φωνασκεί ο Πατούλης, διότι όπως λέει είχε δώσει υποσχέσεις στους εργάτες καθαριότητας των δήμων για την μαζική πρόσληψη τους μέσω ΑΣΕΠ. Ανταπαντά ο Σκουρλέτης εγκαλώντας τον για ψευδείς πληροφορίες και υψώνεται η ένταση της φωνής αμφοτέρων.
Τσιμουδιά όμως για τα εργατικά ατυχήματα εργαζομένων στους Δήμους, που τα τελευταία χρόνια αυξάνονται ιλιγγιωδώς, ενώ δεκάδες εργαζόμενοι κυρίως στους τομείς καθαριότητας, πρασίνου κ.α. έχουν βρει τον θάνατο πάνω στα γρανάζια της δουλειάς. Εργάτες καθαριότητας χωρίς αδιάβροχα, χωρίς μπότες, χωρίς γάντια κατάλληλων προδιαγραφών για την σκληρή εργασία στους κάδους σκουπιδιών, στα νεκροταφεία, στους ΧΥΤΑ κ.α. Καμία πρόνοια για την παρουσία γιατρού εργασίας και την τήρηση ιατρικών φακέλων όπως ορίζει η νομοθεσία που όμως αφήνει ανοιχτά παραθυράκια για την χαλαρή εφαρμογή της.
Οι δημοτικές αρχές γνωρίζουν και έχουν γνώση για το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία. Οι «φτηνές» όμως δικαιολογίες κάθε φορά που κείτεται νεκρός σε ώρα εργασίας δημοτικός υπάλληλος πανομοιότυπες: «δεν προλάβαμε», «ήταν η κακιά στιγμή», «δεν προχωράνε γρήγορα οι διεθνείς διαγωνισμοί»!!! Κύριες αιτίες όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι για τα αλλεπάλληλα θανατηφόρα ατυχήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση, πέρα από την εντατικοποίηση της εργασίας, έλλειψης προσωπικού – ελαστικές σχέσεις εργασίας, είναι και η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας όπως: παλιές υποδομές, κακοσυντηρημένα παλιά μηχανήματα, λειψά έως ανύπαρκτα μέσα ατομικής προστασίας. Εκτός από την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων στους δήμους, κύριος μοχλός όλων των παραπάνω οι αντεργατικές κεντρικές πολιτικές στις οποίες «αναγκάζονται» να υπακούσουν πειθήνια πολλές δημοτικές αρχές που κοιτάζουν πώς να αρπάξουν κάποιες χρηματοδοτήσεις για να παραδώσουν όπως συνηθίζεται έργα – διαφήμιση στην προεκλογική καμπάνια που έρχεται. Είναι δεκάδες τα εργοδοτικά ατυχήματα των τελευταίων χρόνων στην τοπική αυτοδιοίκηση, με τον πρώτο μήνα του 2018 να καταγράφονται δύο θανατηφόρα ατυχήματα στην Αμφίπολη Σερρών και στην Πεύκη-Λυκόβρησης. Οι εργοδότες τοπικοί άρχοντες κοντεύουν να ξεπεράσουν σε ασυναισθησία ακόμα και τους μεγαλοεργολάβους των Ολυμπιακών Έργων του 2004 με τα εκατοντάδες θανατηφόρα ατυχήματα την τετραετία 2000-2004.
Και μέσα στον κοκκορακαυγά των ημερών της ΚΕΔΕ που δεν έχει να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ο Σκουρλέτης ανακοίνωσε και τις επόμενες θεσμικές παρεμβάσεις για την τοπική αυτοδιοίκηση. Θα δοθεί, λέει, η δυνατότητα στους ΟΤΑ να συστήνουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας αναφέροντας, ενδεικτικά τη δυνατότητα συμμετοχής μητροπολιτικών δήμων, όπως της Θεσσαλονίκης στο ΔΣ της ΕΥΑΘ!
Είναι εμφανής η απροκάλυπτη πλέον ζέση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να παραδώσει την τοπική αυτοδιοίκηση ολοκληρωτικά στον ιδιωτικό τομέα, μακριά από τις λαϊκές ανάγκες των δημοτών. Δίνει λοιπόν την δυνατότητα στους δήμους να συμμετέχουν στα ΔΣ Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας, φέρνοντας ως παράδειγμα την ΕΥΑΘ. Μία εταιρεία, που η Κυβέρνηση παραδίδει τούτες τις ημέρες με πολυνομοσχέδιο το οποίο φέρνει στην βουλή στο νέο υπερταμείο και στην διαχείριση της Εταιρείας Δημόσιων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ)!
Οι κοκκορομαχίες την επόμενη περίοδο θα συνεχιστούν αφού στο μόλις πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ εντάθηκε η συζήτηση για την απλή αναλογική στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης με τον Π. Σκουρλέτη να συσκοτίζει το θέμα, ανακοινώνοντας ότι θεσπίζεται η απλή αναλογική, «όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, με τις διάφορες εκδοχές της»!!!
Το βέβαιο είναι ότι όλες οι αστικές κυβερνήσεις οδηγούν τους Δήμους στην εφαρμογή πολιτικών που δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτό δείχνει η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι στους Δήμους μας. Οι κοινωνικές δομές πλέον χρηματοδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ και στελεχώνονται με εργαζόμενους των 5αμήνων άντε το πολύ 8αμήνων. Κοινωνικές δομές που απευθύνονται σε ευπαθείς ομάδες, όπως τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες χωρίς μόνιμους εκπαιδευμένους εργαζόμενους σε θέματα αναπηρίας ώστε να έχουν σταθερή σχέση με τους ωφελούμενους αναπήρους-ηλικιωμένους κ.α. Υπηρεσίες πολιτισμού που να ενθαρρύνουν την συμμετοχή των δημοτών να καλλιεργούν την ερασιτεχνική δημιουργία όλο και λιγοστεύουν. Η παροχή πολιτιστικών υπηρεσιών (ωδεία, αθλητισμός κλπ) συνοδεύεται από δίδακτρα ενώ τα χαράτσια από δημοτικά τέλη όλο και αυξάνονται. Ο υποπολιτισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης προωθείται από τους Δήμους που λειτουργούν ως προωθητές των πρωτοκλασσάτων ονομάτων της show biz.
Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας αφορούν την πλειονότητα των εργαζομένων που αναλαμβάνουν τον κύριο όγκο της δουλειάς, αφού οι μόνιμοι όλο και λιγοστεύουν (απολύσεις επί Μητσοτάκη συνταξιοδοτήσεις κ.λπ). Εργαζόμενοι χωρίς εργασιακά δικαιώματα φτηνοί και αναλώσιμοι. Οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από την πρώτη στιγμή πρόσληψής τους ότι σε λίγους μήνες θα βρεθούν στον δρόμο για να αντικατασταθούν από την επόμενη στρατιά ανέργων.
Όλα αυτά βεβαίως δεν έχουν απασχολήσει τα συνέδρια της ΚΕΔΕ και τους δημοτικούς άρχοντες που πρόσκεινται στα αστικά κόμματα που έχουν επιβάλλει τις πιο σκληρές αντεργατικές αντικοινωνικές μνημονιακές πολιτικές. Μα θα ήταν κι αστείο να απασχολήσουν αυτούς που έχουν ταχθεί με τον αστικό εκσυγχρονισμό που συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ε.Ε. σκοπεύοντας στην όλο και πιο βαθιά εισχώρηση επιχειρηματικών ομίλων και σχεδίων στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Kαι μόνο το γεγονός ότι τα κονδύλια των δημοσίων επενδύσεων (ΣΑΤΑ) προς την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν ήδη μειωθεί στο 1/5 συγκρινόμενα με το 2009 και οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ) έχουν μειωθεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% δείχνει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση α΄και β΄βαθμού δεν είναι σε θέση να σχεδιάσει και να εφαρμόσει πολιτικές που θα ικανοποιούν τις ανάγκες των χαμηλόμισθων εργαζόμενων, ανέργων, φοιτητών, συνταξιούχων και ευπαθών ομάδων.
Τώρα που θα αρχίσει να φουντώνει η «αντιπαράθεση» μεταξύ των αστικών κομμάτων και των δημοτικών σχημάτων τους (εντός εισαγωγικών αφού μαζί ψηφίζουν τα νομοσχέδια της εξαθλίωσης του λαού) γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη τα αντικαπιταλιστικά σχήματα πόλης να διευρύνουν τον λόγο τους για την ταξική πάλη σε τοπικό επίπεδο για να να αναδειχθούν τα πραγματικά και ζωτικά προβλήματα των εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων συνταξιούχων και κοινωνικά ευάλωτων ομάδων.
Η οικοδόμηση ενός ευρύτερου δικτύου αγωνιστών της βάσης που μάχονται καθημερινά μέσα από τοπικές συλλογικότητες –πρωτοβουλίες – κινήσεις γειτονιάς μπορεί και πρέπει να περάσει μέσα από τις αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις. Μαζί με τους μαχόμενους αγωνιστές να αναδείξουμε τα μεγάλα και μικρά προβλήματα στους χώρους εργασίας αλλά και στους δρόμους της γειτονιάς, σε κάθε στιγμή της ανθρώπινης ζωής που χτυπιέται από τις αστικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
*Η Ελένη Μπαρμπαλιά είναι πρώην δημοτική σύμβουλος Ζωγράφου της δημοτικής κίνησης «Κίνημα στην πόλη».
