Το ακούσαμε κι αυτό (δεν έχει σημασία από ποιον): αφού τα εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα δεν μπορούν να κάνουν αντιπολίτευση, αφού δεν έχουν εναλλακτική λύση, αφού λοιπόν εμείς οι αριστεροί πρέπει καλά και σώνει να υποστηρίξουμε την Αριστερά, ε, τότε, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να χειροκροτήσουμε την κυβερνώσα Αριστερά και να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την επικράτησή της. Μάλιστα.
Τέτοιον ξεπεσμό της αριστερής ιδεολογίας, τέτοιον φανατισμό ουδείς τον ανέμενε. Θα πει κανείς ότι όσοι λένε αυτές τις ανοησίες δεν πρέπει να είχαν ποτέ επαφή με την Αριστερά ή ότι τη γνώρισαν στα νιάτα τους χωρίς, όμως, προηγουμένως, να έχουν ακούσει κάτι από τους γονείς τους, χωρίς να έχουν αισθανθεί στο μεδούλι τους τι σήμαινε να είσαι αριστερός και μάλιστα ένοπλος τη δεκαετία του ’40, σε τι φυλακές και εξορίες βρέθηκε το φτωχό, αλλά ατίθασο (ελεύθερο, ανεξάρτητο, πατριωτικό) σαρκίο τους.
Ακαπνοι, στρεψοδίκες, κυνικοί, διάβασαν δυο-τρία βιβλία στη ζωούλα τους και νομίζουν ότι θεμελίωσαν δικαίωμα να ομιλούν για αριστερές αξίες και αρχές, τις οποίες ουδέποτε δοκίμασαν στην πράξη -τις κατανόησαν μόνο διανοητικά. Είναι, κατ’ αρχήν (λόγω ελεύθερης διακίνησης ιδεών), σεβαστή η στάση τους – τόσα είδαν, τόσα κατάλαβαν. Οχι, όμως, και να ειρωνεύονται όσους ακόμη πιστεύουν ότι θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά ετούτη η Αριστερά – να υπερασπιστεί, ήγουν, το «όχι» του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου 2015.
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, ναι, αλλά το παιχνίδι χάθηκε. Και μην καμωθεί κανείς πως δεν ξέρει ποιο είναι το παιχνίδι. Τέλος πάντων δεν είναι άλλο τι παρά η αξιοπρέπεια και η «εθνική» υπερηφάνεια. Αυτά πήγαν κατά διαόλου και έρχονται τώρα οι κυβερνώντες αριστεροί να μας πουν τι; Οτι αυτή η αριστερή εξουσία είναι η μόνη απάντηση στα αδιέξοδα του κοινοβουλευτικού συστήματος; Δεν πάνε καλύτερα να κάνουν κάνα κρύο μπάνιο; Εκτός εάν είναι τόσο αναίσθητοι, που δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά κρύου-ζέστης· είναι πολύ πιθανό…
Εάν νομίζουν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στη διακυβέρνηση της χώρας, ας το πουν στον ελληνικό λαό και θα δούμε αυτός τι θα τους απαντήσει – εάν δηλαδή τους υποστηρίξει ή εάν συναινέσει να πάνε σπίτια τους και… γαία πυρί μειχθήτω· σε στιγμές αντίστασης ουδέποτε φέρθηκε εντούτοις κατ’ αυτόν τον τρόπο ο λαός, αυτό, όμως, το έχουν ξεχάσει οι εξουσιομανείς (πώς αλλιώς να τους αποκαλέσεις;).
Λένε λοιπόν αυτοί οι αδιανόητοι ότι κάθε κριτική από αριστερά είναι άστοχη και ξένη (!) προς την αριστερή ιδεολογία, την οποία, άκουσον, εκπροσωπεί τούτο το κυβερνητικό, αριστεροδεξιό μόρφωμα. Ελεγε ο Βιτγκενστάιν ότι είναι πολύ καλύτερο να μην προσπαθήσεις να πεις κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί, γιατί, απλά, θα είναι ανοησία.
Απτόητοι εντούτοις οι γιαλαντζί αριστεροί μας, εκτοξεύουν μύδρους κατά εκείνων που εναντιώνονται στη (μίζερη) πεποίθησή τους ότι αυτή είναι η μόνη Αριστερά (η κυβερνώσα, καλέ), που πρέπει (!) να υποστηρίξουμε πάση θυσία. Δεν νομίζω να τους γίνει η χάρη – όλα εδώ πληρώνονται, σε τούτον τον άχαρο και άδικο κόσμο. Το ψεύδος έχει γίνει δεύτερη (ή μήπως πρώτη;) φύση τους, αλλά δεν αρκεί – θα το διαπιστώσουν σύντομα…
