Στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις, ο χρόνος είναι το πιο κρίσιμο μέγεθος, που θα επιβεβαιώσει ή θα διαψεύσει, εντυπώσεις , συμπεράσματα και προσδοκίες και κυρίως, θα αποδειχτεί, αν τα φιλόφρονα λόγια των ηγετών έχουν και ουσιαστικό πολίτικο αντίκρισμα. Άλλωστε , οι διμερείς διπλωματικό-στρατιωτικές σχέσεις, δεν είναι στατικές , αλλά εξελίσσονται δυναμικά και επηρεάζονται σοβαρά από το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον.
Ωστόσο, ένα μη αμφισβητούμενο συμπέρασμα, της επίσκεψης του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στις ΗΠΑ είναι, το “θάψιμο” του αντιαμερικανισμού από μια αριστερή Κυβέρνηση και η ετεροβαρής αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στον διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα. Και ένα δεύτερο είναι, ότι θα υλοποιηθεί, ανεπισήμως, ένα σχέδιο βελτίωσης της αεροναυτικής βάσης της Σούδας, όπως επιθυμούν οι αμερικανοί, ενώ θα προχωρήσει και ο εκσυγχρονισμός των μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όπως επιθυμεί η αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin.
Σύμφωνα λοιπόν με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, το κόστος του προγράμματος εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-16 θα είναι 2,4 δισεκ. δολάρια και κατά τη διαδικασία της υλοποίησής του, θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στο Τέξας, εκεί που είναι το εργοστάσιο της κατασκευάστρια εταιρείας Lockheed Martin. Επομένως, η ανεργία θα μειωθεί στο Τέξας ή όχι στην Τανάγρα. Όμως , ο αρμόδιος Υπουργός Π. Καμμένος δήλωσε ότι «οροφή» για το κόστος εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-16, είναι 1,1 δισεκ. ευρώ. Η διαφορά των δυο δηλώσεων είναι 1,3 δισεκ. ευρώ και θα πρέπει να διευκρινιστεί τι ακριβώς αφορά. Η εξήγηση ότι από τα 2,4δις, προβλέπεται, από τον προϋπολογισμό το ποσό των 1,1δις , ενώ τα υπόλοιπα ποσά αφορούν προγράμματα βοήθειας και αντισταθμιστικά οφέλη (ΑΩ), είναι τουλάχιστον «περίεργη» και πάντως, είναι έωλη και κυρίως ασαφής. Η φόρμουλα των ΑΩ παραπέμπει στις πιο «σκοτεινές» περιόδους διασπάθισης δημοσίου χρήματος προς όφελος των μεσαζόντων και εμπόρων όπλων, που για χρόνια λυμαίνονταν τον ευαίσθητο χώρο των στρατιωτικών εξοπλισμών. Και φυσικά, είχαν συμμετοχή και εκείνοι οι κρατικοί αξιωματούχοι, που «αξιοποιούσαν» ιδιοτελώς, την δυνατότητα της υπογραφής τους.
Ένα επόμενο ερώτημα είναι, θα έχει συμμετοχή η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) στο πρόγραμμα; Αν η ΕΑΒ με την τεράστια τεχνογνωσία και το υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό που διαθέτει, αποκλειστεί από το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-16, είναι βέβαιο, ότι θα οδηγηθεί στο μαρασμό και θα βάλει «λουκέτο». Θα μείνει όμως ανοιχτή η γραμμή παραγωγής των F-16 στο Τέξας!! Και μία ουσιώδης «λεπτομέρεια»… όποιο και αν θα είναι το επίπεδο τεχνολογικής και επιχειρησιακής αναβάθμισης των ελληνικών F-16, πολύ δύσκολα θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα τουρκικά F-35 Στελθ. Η Τουρκία έχει ήδη παραγγείλει 100 μαχητικά αεροσκάφη F-35 Στέλθ από την ίδια εταιρεία την Lockheed Martin και στην κατασκευή τους, μετέχει και η τουρκική στρατιωτική βιομηχανία, αφού η Τουρκία είναι συμπαραγωγός χώρα.
Οι νεώτερες πληροφορίες σχετικά με την συμφωνία, για την αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών F-16, που έρχονται από διάφορες πλευρές, είτε από τους υπουργούς Άμυνας, είτε από το αμερικανικό Κογκρέσο, ή από την αμερικανική κατασκευάστρια εταιρεία, δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές, δεν μας λύνουν εύλογες απορίες, αντίθετα προκαλούν σύγχυση και προβληματισμό.
Κατά πρώτον, δεν είναι σίγουρο, αν πρόκειται για μια συμφωνία ή για μια υπό διαμόρφωση συμφωνία!! Επίσης, είναι συζητήσιμο αν θα ξεπεραστούν τα εμπόδια της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, αλλά και των θεσμικών δανειστών, όχι μόνο για τα Αντισταθμιστικά Ωφελήματα, αλλά και για το ίδιο το πρόγραμμα αναβάθμισης. Και ακόμη, η πιθανολογούμενη συμφωνία, δεν είναι αμιγώς στρατιωτική, αλλά έχει οικονομικές, δημοσιονομικές και γεωπολιτικές παραμέτρους, το εύρος των οποίων, μάλλον οψίμως συνειδητοποιεί η Κυβέρνηση.
Η ιστορία με τον εκσυγχρονισμό των F-16, αποδεικνύει ότι η Κυβέρνηση, φέρεται και άγεται, από τυχοδιωκτικές και ιμπεριαλιστικές επιλογές των ΗΠΑ και δεν διαθέτει Εθνική Στρατηγική. Δεν είναι προτεραιότητα της η άμυνα της χώρας, αλλά η αύξηση των κερδών των αμερικανικών Πολεμικών Βιομηχανιών. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολουθεί την ίδια δουλοπρεπή εξωτερική και αμυντική πολιτική των Δεξιών και Μνημονικών Κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.).
Όμως, στο σημείο αυτό, χρειάζεται προσοχή στην δικαιολογημένα έντονη κριτική στην Κυβέρνηση, για τις επιλογές της στον ευαίσθητο τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε , ότι είναι φιλολαϊκή πολιτική και επένδυση στην Ειρήνη, η δυνατότητα του στρατεύματος να αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη αποτροπής. Δεν μπορεί να απαξιώνεται η άμυνα και η ασφάλεια της χώρας. Είναι αδιανόητο, για μια Αριστερή πολιτική κίνηση, να αδιαφορεί για την ασφάλεια των πολιτών και το δικαίωμά τους να ζουν Ελεύθεροι στη πατρίδα τους. Ο φιλειρηνικός και σαφώς αντιπολεμικός ιδεολογικός προσανατολισμός ενός αριστερού πολιτικού κόμματος, δεν αναιρεί την υποχρέωση της υπεράσπισης της Εθνικής Κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας. Και άμυνα σημαίνει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις μέσω των αναγκαίων εξοπλισμών. Ασφαλώς, η ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι αδιανόητο να αξιοποιείται για οποιοδήποτε άλλο σκοπό , πλην της κάλυψης των αναγκών της Εθνικής Άμυνας.
Η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. είναι απαράδεκτη και εθνικά επιζήμια. Όμως, ο «εξορκισμός» συλλήβδην των αμυντικών δαπανών, που επενδύεται μάλιστα με διάφορα λαϊκίστικα ή ακόμη και βλακώδη ιδεολογήματα, έχει ως αναπόδραστη συνέπεια τον αφοπλισμό της χώρας!! Πόσο πατριωτική, υπεύθυνη και αριστερή είναι αυτή την επιλογή; Και πόσο συμβατή με τις δυναμικά εξελισσόμενες γεωπολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας; Επιπλέον, πως αντιμετωπίζεται η διαχρονικά επεκτατική και επιθετική τακτική της Τουρκίας (Κύπρος 1974, Ίμια);
Αν η Τουρκία προχωρήσει, με στρατιωτικά μέσα στον αεροπορικό και ναυτικό αποκλεισμό ενός ελληνικού νησιού, τι θα κάνουμε, ως αριστερή κίνηση; Συναυλία ειρήνης στο Σύνταγμα; ή μήπως θα πρέπει να συμβάλουμε και με τις δικές μας προτάσεις στην επιλογή, η χώρα μας να έχει τη δυνατότητα διπλωματικής και στρατιωτικής απάντησης, στην περίπτωση έμπρακτης αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων; Για αυτό απαιτείται κριτική και όχι αφοριστική προσέγγιση των θεμάτων που σχετίζονται με την Άμυνα της Χώρας.
