Η τρόϊκα έφυγε, ένα νέο σκληρότερο μνημόνιο έρχεται, χαριστική βολή στα λαϊκά εισοδήματα. Του Δημ. Στρατούλη

Αντίσταση και Μέτωπο τώρα. Τη σταθερή μείωση των μισθών και τη συνεχώς κλιμακούμενη αύξηση της μερικής απασχόλησης καταγράφουν τα στοιχεία του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) για το Μάη του 2016, που δημοσιοποιήθηκαν με μεγάλη χρονική καθυστέρηση.

Με βάση αυτά τα στοιχεία περίπου 600.000 εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης έχουν μέσο μισθό μόλις 393,79 ευρώ μεικτά!

Ο μέσος μεικτός μηνιαίος μισθός στο σύνολο των 2 εκατομμυρίων εργαζομένων με πλήρη ή μερική μισθωτή εργασία ανέρχεται στα 949,69 ευρώ μεικτά, δηλαδή περίπου στα 800 ευρώ καθαρά.

Ο μέσος μεικτός μηνιαίος μισθός των εργαζομένων συρρικνώθηκε από τις αρχές του 2012, που η κυβέρνηση Παπαδήμου (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) μείωσε τον κατώτατο μισθό και κατάργησε τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μέχρι τον Μάη του 2016 από τα 1.253,29 ευρώ στα 949,69 ευρώ, ενώ ο μέσος μεικτός μηνιαίος μισθός των μερικά απασχολουμένων μειώθηκε από 586,25 ευρώ σε 393,79 ευρώ. Δηλαδή, όλοι οι εργαζόμενοι είτε εργάζονται με πλήρη είτε με μερική απασχόληση μέσα σε μια πενταετία (2012 – 2016) έχασαν σχεδόν το 1/4 των αποδοχών τους (24,2%), χωρίς να συνυπολογίζονται οι επιπλέον μειώσεις στα εισοδήματα τους, λόγω των μνημονιακών πολιτικών φορολεηλασίας τους.

Ο μέσος μηνιαίος μισθός συνεχίζει να μειώνεται και λόγω εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών αλλά και επειδή αυξάνονται συνεχώς στα 7 χρόνια των μνημονίων η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία και όλες οι άλλες μορφές ελαστικής εργασίας.

Οι μερικά απασχολούμενοι αυξήθηκαν από τους 315.330 εργαζόμενους το 2012 στους 587.924 το 2016, δηλαδή κατά 86,4%! Έτσι έφτασαν στο 29% του συνόλου των μισθωτών ή, για να το πούμε αλλιώς, περίπου τρεις στους δέκα εργαζόμενους εργάζονται πλέον σε καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Η θέση των εργαζόμενων γυναικών έγινε μέσα σε αυτές τις συνθήκες ακόμα χειρότερη, αφού ο μέσος μικτός μηνιαίος μισθός τους είναι 20,45% μικρότερος από αυτόν των ανδρών.

Οι συνεχιζόμενες μειώσεις μισθών και η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, δεν μειώνουν μόνο τα εισοδήματα των εργαζομένων, αλλά και δυναμιτίζουν το μέλλον των συντάξεων, αφού μαζί με την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης οδηγούν σε δραματική μείωση και τα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης, με αποτέλεσμα σήμερα να χρειάζονται εισφορές δέκα εργαζομένων για να πληρωθεί μια σύνταξη, ενώ πριν τα μνημόνια απαιτούνταν οι εισφορές τεσσάρων. Από αυτή την κατάσταση, που οι πολιτικές τους δημιουργούν, διευκολύνονται οι δανειστές και η κυβέρνηση να δικαιολογούν την προώθηση νέων μειώσεων στις συντάξεις και τη μετατροπή τους σε μικρά επιδόματα φτώχειας.

Ακόμα λοιπόν και με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ο ταξικός χαρακτήρας των μνημονίων, που εντείνουν συνεχώς την εκμετάλλευση των εργαζομένων, και επεκτείνουν τη φτώχεια των συνταξιούχων, ανέργων και μικρομεσαίων επαγγελματιών και αγροτών και την ανεργία και τον ξενιτεμό κυρίως των νέων, αφήνοντας απείραχτα ή αυξάνοντας τα κέρδη των δυνάμεων του εγχώριου και υπερεθνικού κεφαλαίου.

Οι δραματικές συνέπειες των μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών θα γίνουν ακόμα πιο επώδυνες και πιο ανθρωποκτόνες για τα λαϊκά στρώματα μετά την εφαρμογή και των νέων μειώσεων συντάξεων και μισθών είτε απευθείας είτε και με την μείωση του αφορολογήτου ορίου, αλλά και της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, που προωθούνται στα πλαίσια της λεγόμενης δεύτερης αξιολόγησης.

Η ενότητά των εργαζομένων και ο αγωνιστικός συντονισμός τους με τους συνταξιούχους και τη νεολαία, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, επιστήμονες και αγρότες, για την ανατροπή των παλιών και νέων μνημονιακών πολιτικών είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους. Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, που ενεργοποιούνται μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, πρέπει ΧΘΕΣ να πάρουν πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση χωρίς να περιμένουν να δράσουν από μόνες τους οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Οι αριστερές, αντιμνημονιακές, δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις, αντί να βλέπουν αμήχανες τον νέο μνημονιακό οδοστρωτήρα να σαρώνει τα πάντα, πρέπει άμεσα να συγκροτήσουν ένα ισχυρό πολιτικό και εκλογικό μέτωπο στη βάση κοινού αντιμνημονιακού ριζοσπαστικού προγράμματος, ώστε να δώσουν νέα ελπίδα στο λαό ότι είναι εφικτή η αντιμνημονιακή ανατροπή και ένα καλλίτερο μέλλον για τον ίδιο και τη νεολαία.

Ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ, γιατί αύριο θα είναι αργά, αφενός για τις δημοκρατικές, κοινωνικές και εργατικές κατακτήσεις, που διαφορετικά όλες θα σαρωθούν, και αφετέρου για να αποτρέψουμε ενδεχόμενο φούντωμα ακροδεξιών έως φασιστικών δυνάμεων, που προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στη δική τους στρατηγική.