Οι πρόσφατες εκλογές μοίρασαν αρκετές σφαλιάρες στα περισσότερα φιλο-νατοϊκά δουλάκια, και του Κούλη συμπεριλαμβανόμενου. Ο Σόλτς προφανώς δεν κατάλαβε ακόμα τους λόγους που του ισοπέδωσαν το σβέρκο, γι’αυτό και έσπευσε να καλέσει τον Ζελένσκυ για να μιλήσει στο Γερμανικό κοινοβούλιο. Λιγες ημέρες πριν τις εκλογές, ο Μακρόν του 15%, είχε προσκαλέσει τον γελοίο Ουκρανό ναρκομανή, στην επέτειο για την απόβαση στην Νορμανδία….
Ωστόσο σε απόλυτη αντίθεση με τις πολιτικές ηγεσίες τους, τα θλιβερά παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, (τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη) έδειξαν πως διαθέτουν αρκετά ισχυρά αντανακλαστικά. Γι’ αυτό ακριβώς έσπευσαν αμέσως να βάλουν σε εφαρμογή το γνωστό κόλπο του κινδύνου “της ανόδου της ακροδεξιάς”. Σηκώνουν λοιπόν υστερικά σκόνη στα μάτια του κόσμου προσπαθώντας να κρύψουν το πολιτικό ξεβράκωμα των αφεντικών τους. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθάνε εθελοντικά (όπως πάντα) και κάποιοι “αριστεροί”…..
Ας τα βάλουμε τα πράγματα λοιπόν στην σειρά καταβρέχοντας την νεοταξίτικη σκόνη που σηκώνουν οι εξαχρειωμένοι επαγγελματίες κονδυλοφόροι. Στην Ελλάδα – γράφουν και λένε – ανέβηκε επικίνδυνα ο …Βελόπουλος. Τι μας λέτε; συμφορά. Πρώτα – πρώτα ο φανφαρόνος Βελόπουλος δεν είναι δεξιότερος ούτε από τον Άδωνη. ούτε απο τον Βορίδη, τον Χατζηδάκι, και άλλα “λαμπερά” αστέρια της Ν.Δ. Ο Βελόπουλος άλλωστε σαν ακροδεξιός (όλοι οι ακροδεξιοί αυτό επιδιώκουν) προσπαθεί για την συντήρηση και διάσωση αυτού του καθεστώτος που υπάρχει. Της Ελλάδας δηλαδή που είναι ενταγμένη στο ΝΑΤΟ, στην Ε.Ε, στο Ευρώ, και είναι ένα πιστό προτεκτοράτο του διεθνούς πολυεθνικού κεφαλαίου. Το μόνο που θέλει, είναι να βρίσκεται “εντός των τειχών”, (ας το πούμε λαϊκά) “στην από μέσα δηλαδή”. Όπως το έκανε παλαιότερα και ο άλλος “επικίνδυνος” ομοϊδεάτης του ο Καρατζαφέρης που κατάντησε να γίνει μία γελοία καρικατούρα τσόντας του Σαμαρά και του Βενιζέλου το 2012. Από τότε άλλωστε εξαφανίστηκε, και δεν άφησε πίσω του ούτε ένα ίχνος. Αυτή είναι η πολιτική στάμπα αλλά και η κατάληξη των κάθε μάρκας ακροδεξιών, και δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτήν……
Ωστόσο προκειμένου να πετύχει σε αυτά τα σχέδιά του, ο Βελόπουλος δημαγωγεί, έχοντας ανοιχτά τα αυτιά του στην λαϊκή οργή, δίνοντας ‘ετσι επιχειρήματα στα νεοταξίτικα παπαγαλάκια να μιλάνε για ακροδεξιούς οπαδούς!. Κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί εάν η επίσημη αριστερά κάθε μάρκας, δεν κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου.
Και για να τελειώνουμε με τους διάφορους Βελόπουλους. Θυμάται κανείς τι “αντιφασιστική” θύελα είχε ξεσπάσει από τα ΜΜΕ σε όλη την Ευρώπη όταν η Μελόνι κέρδισε τις εκλογές στην Ιταλία; “Ο φασισμός επέστρεψε στην Ιταλία” και άλλα παρόμοια φαιδρά πραγματάκια; Τί έγινε τελικά; Από την επόμενη ημέρα που η κυρία Μελόνι σχημάτισε κυβέρνηση, βγήκε και διατράνωσε τον μεγάλο σεβασμό που έτρεφε για την Ε.Ε και τα όργανά της, την ίδια στιγμή που δήλωσε την αμέριστη συμπαράστασή της στην Ουκρανία εναντίον των Ρώσων. Και από τότε την αγάπησαν όλοι!. Τα ίδια ισχύουν και για το άλλο μεγάλο “φόβητρο” των απανταχού παπαγάλων, την κυρία Λεπέν, η οποία σαν πολιτική παρουσία αποτελεί μία ακόμα ασφαλιστική δικλείδα για το καθεστώς του Μακρόν. Κι’ όμως για τους φουκαράδες τους παπαγάλους είναι η επίσημη πολιτική παρουσία του φασισμού στην Γαλλία ….
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
Το ζήτημα του φασισμού, είναι κεφαλαιώδες. Κατ’ αρχήν χρησιμοποιείται σαν σκιάχτρο (ιδιαίτερα στην χώρα μας) σε κάθε κινητοποίηση του Ελληνικού λαού, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κινητοποιήσεις πατριωτικού περιεχομένου. Βλέπετε οι κρατούντες και οι δημοσιογράφοι τους είναι “διεθνιστές”.Με την πλευρά του διεθνούς κεφαλαίου φυσικά. Το κάθε τί που δέν τους συμφέρει, είναι “φασισμός”. Χρησιμοποιούν αυτή την λέξη συνέχεια, εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του περισσότερου κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως και οι ίδιοι έχουν κάποια ιδιαίτερη γνώση……
Ο φασισμός υπήρξε γέννημα του 20ου αιώνα, ο οποίος δημιούργησε τους υλικούς εκείνους όρους για την εμφάνισή του. Η μετατροπή του φιλελεύθερου καπιταλισμού σε ιμπεριαλισμό,, δεν εισήγαγε μόνο την εποχή των πολέμων και των επαναστάσεων, αλλά και των αντεπαναστάσεων. Η δημιουργία τεράστιων οικονομικών μονοπωλιακών κολοσσών έφερε και τον αμείλικτο ανταγωνισμό για τις περίφημες σφαίρες επιρροής. Δεν είναι καθόλου λοιπόν τυχαίο το γεγονός που ο φασισμός εμφανίσθηκε και επικράτησε στις ισχυρές από οικονομική άποψη χώρες. Σε χώρες δηλαδή που οι αστικές τάξεις τους μπλεγμένες μέσα στα γρανάζια αυτού του αδυσώπητου Ευρωπαϊκού ανταγωνισμού χρειαζόντουσαν επειγόντως έντονη στρατιωτικοποίηση, με υποταγμένες βίαια τις εργατικές τάξεις των χωρών τους, και τις νεολαίες. Επρόκειτο για την πλέον βίαιη αρπαγή κάθε δημοκρατικού και οικονομικού δικαιώματος των εργατών της νεολαίας και των φτωχότερων στρωμάτων γενικότερα, και όλα αυτά κάτω από ένα πνεύμα σιδερένιας στρατιωτικής πειθαρχίας. Ο φασισμός για την αστική τάξη κάθε χώρας, ήταν τόσο χρήσιμος όσο είναι ο έμμισθος μπράβος σε νυκτερινό μαγαζί που φροντίζει να διατηρεί την …τάξη, ή καλύτερα οι συμμορίες των γκάνγκστερς που πουλούσαν προστασία στον καπιταλισμό (τον τότε καπιταλισμό) που βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Αυτή είναι η ουσία του φασισμού. Σε εποχές οξύτατων οικονομικών και πολιτικών σπασμών, όταν οι περιστάσεις του το επέτρεψαν, πέρασε σαν κοινωνικός οδοστρωτήρας τσακίζοντας την ραχοκοκαλιά όλων των τάξεων προς όφελος του μεγάλου χρηματιστικού κεφαλαίου. Εμφανίστηκε όχι για να δώσει λύσεις όπως υποσχέθηκε, αλλά για να μην υπάρξει κανένα αίτημα που να ζητάει λύση.
Γι αυτόν τον λόγο και οι ηγέτες τους (των φασιστών) δεν προήλθαν μέσα από κάποια κοινοβουλευτικά σαλόνια, αλλά αντίθετα προήλθαν μέσα από ασυμφιλίωτη σύγκρουση μαζί τους, κινητοποιώντας με αριστερή φρασεολογία εκατοντάδες χιλιάδες νεολαίους μέσα από τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, εκμεταλλευόμενοι καλή ώρα σαν και σήμερα τον μακάριο ύπνο της τότε 2ης διεθνούς. Σήμερα κρύβουν επιμελώς την μορφή που είχε ο φασισμός όταν πρωτοεμφανίστηκε (ίσως και λόγω άγνοιας;) και προτιμούν να δείχνουν την τελική του μορφή, όταν πλέον είχε αναρριχηθεί στην εξουσία Δεν πειράζει θα το κάνουμε εμείς….
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝI;
Ο φασισμός δεν ξεκίνησε μέσα από την άκρα δεξιά. Αντίθετα υπήρξε δημιούργημα στελεχών της αριστεράς, που σε κάποια φάση, άλλαξαν στρατόπεδο.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι μεγάλωσε μέσα σε μία οικογένεια σοσιαλιστών. Το όνομα «Μπενίτο» του δόθηκε απ’ τους γονείς του, που ήθελαν να τιμήσουν την μνήμη του Μεξικάνου επαναστάτη Μπενίτο Χουάρεζ. Μέχρι και το 31ο έτος της ηλικίας του, υπήρξε ένας ασυνήθιστα δραστήριος επαναστάτης-σοσιαλιστής, άριστος προπαγανδιστής, οργανωτής και ρήτορας, σαν ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, τοποθετημένος μάλιστα ιδεολογικά στην αριστερή πτέρυγα μαζί με τη γνωστή Ρωσίδα επαναστάτρια Αγγέλικα Μπαλαμπάνοβα…
Το 1912 λίγο μετά το έκτακτο συνέδριο του ΙΣΚ, το προεδρείο του κόμματος, του ανέθεσε την διεύθυνση του κεντρικού του οργάνου, του «Αβάντι» (για να καταλάβουμε καλύτερα τις αναλογίες), του Ιταλικού «Ριζοσπάστη». Το κύρος του ονόματός του μέσα στις μάζες, αλλά και ο μαχητικός τρόπος που αρθρογραφούσε, εκτόξευσαν μέσα σε λίγους μήνες τις πωλήσεις από τα 20.000 στα 100.000 φύλλα.
Η αλλαγή πορείας του Μουσολίνι, αρχίζει με την έναρξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσω του Γάλλου σοσιαλιστή ηγέτη Κασέν, θα έρθει σ’ επαφή με την Αντάντ. Ο πακτωλός των χρημάτων άρχισε να ρέει. Το 1915 παρότι πάμπτωχος, θα βρεθεί ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Πόπολο ντ’ Ιτάλια», και διαχειριστής τεραστίων χρηματικών ποσών.
Ο Μουσολίνι χρησιμοποίησε γενικές αριστερές φόρμουλες σαν περιτύλιγμα ενός αντιδραστικού περιεχομένου. Έσπειρε την σύγχυση κινητοποιώντας ορδές κατεστραμμένων μικροαστών ενάντια στο μεταπολεμικό κίνημα της εργατικής τάξης. Την περίοδο της περίφημης «κόκκινης διπλής χρονιάς» (1919-1920) που οι εργατικές επιτροπές είχαν ουσιαστικά την εξουσία στα χέρια τους πρωτοστατούσε σε καταλήψεις εργοστασίων. Επωφελούμενος από την διάσπαση του ΙΣΚ και την απογοήτευση που ακολούθησε, πήρε την εξουσία το 1922 με την περίφημη πορεία του προς την Ρώμη, υποτάσσοντας έτσι όλες τις άλλες τάξεις στις ανάγκες των μεγαλοαστών.
Τα «φάσσιο» που σημαίνουν «δέσμες» ή «ενώσεις» προσώπων, δεν κήρυξαν ποτέ στα φανερά πόλεμο στον σοσιαλισμό, αλλά στην «διστακτικότητα» του ΙΣΚ. Κάτω από τον τίτλο «Πόπολο ντ’ Ιτάλια» υπήρχε ο υπότιτλος «Καθημερινή Σοσιαλιστική Εφημερίδα». Προπαγάνδιζε την ανακήρυξη της Ιταλίας σε «Κοινωνική Δημοκρατία» και στην πρώτη σελίδα υπήρχε το απόφθεγμα του Μπλανκί. «Όποιος κρατάει τα κουμπούρια έχει και το ψωμί». Είναι αυτή η δημαγωγία που έκανε τον Τολιάτι, ηγέτη του Κ.Κ Ιταλίας το 1936, να κάνει έκκληση στους φασίστες της «παλιάς φρουράς» και στους φασίστες «νεολαίους» ν’ αγωνιστούν από κοινού με τους κομμουνιστές για την εκπλήρωση του φασιστικού προγράμματος του 1919. Αλίμονο. Οι μάζες ξεγελάστηκαν μια φορά απ’ τον Μουσολίνι στην αρχή της ανόδου του. Ο ηγέτης του Κ.Κ. Ιταλίας, εξακολουθούσε να «ξεγελιέται» ακόμα κι’ όταν ο φασισμός στην Ιταλία, όδευε προς το τέλος του…
Ο Τρότσκι στο άρθρο του «Τι είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός;» περιγράφει μ’ αυτόν τον μοναδικό τρόπο το φαινόμενο Μουσολίνι… « Όπως η ιατρική σαν επιστήμη δίνει όχι μόνο την δυνατότητα να θεραπευτεί ένας άρρωστος, μα και την δυνατότητα να σταλεί ένας υγιής άνθρωπος απ’ τον συντομότερο δρόμο «εν τόπω χλοερώ», έτσι και η επιστημονική ανάλυση των ταξικών σχέσεων που προορίζονταν από τον εφευρέτη της για την κινητοποίηση του προλεταριάτου, επέτρεψε στον Μουσολίνι όταν πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο να κινητοποιήσει τις ενδιάμεσες τάξεις ενάντια στο προλεταριάτο. Ο Χίτλερ, έκανε την ίδια δουλειά μεταφράζοντας στη γλώσσα του Γερμανικού μυστικισμού την ιδεολογία του φασισμού»…
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ;
Ο τρόπος που μπορεί να κάνει την εμφάνισή του ο φασισμός, καθορίζεται κάθε φορά από την συγκεκριμένη ιστορική εποχή σε παγκόσμιο επίπεδο. Άλλο
πράγμα ήταν η εποχή του Α’ παγκόσμιου πόλεμου και του διαστήματος που μεσολάβησε ανάμεσα στους δύο μεγάλου πόλεμους, και άλλο η κατάσταση που προέκυψε μετά το τέλος του Β’ παγκόσμιου μακελειού.
Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, που σαν μεγάλη υπερδύναμη ανακηρύχτηκε σχεδόν αδιαμαρτύρητα από όλους μέσα στον καπιταλιστικό κόσμο ο αδιαφιλονίκητος στρατιωτικός και πολιτικός του ηγέτης, άρχισε να συμβαδίζει με τις καινούργιες συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία. Θεσμοθετήθηκε το διεθνές νομισματικό ταμείο. Η αναγνώριση του δολαρίου σαν παγκόσμιο μέτρο αξιών κι ουσιαστικά (μέχρι πρόσφατα) σαν το μόνο διεθνές αποθεματικό, η γενική συμφωνία για τους δασμούς και το εμπόριο (GATT ή WTO σήμερα) έβαλαν τον ιμπεριαλισμό σ’ ένα δρόμο χωρίς επιστροφή, στο δρόμο της αγοράς χωρίς σύνορα, χωρίς δασμούς, χωρίς εθνικά νομίσματα…
Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακολούθησαν υποταγμένες πειθήνια τα μεγάλα αφεντικά. Η τύχη τους είναι πλέον άρρηκτα συνυφασμένη με την τύχη της υπερατλαντικής υπερδύναμης…..Ακολούθησε η τεράστια ανάπτυξη των πολυεθνικών εταιρειών σε ολόκληρο τον πλανήτη, σε άμεση συνάρτηση με την αστραπιαία ανάπτυξη της τεχνολογίας.
Αμέσως μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και των υπόλοιπων Ανατολικών Ευρωπαϊκών χωρών, η παγκόσμια παρασιτική ολιγαρχία έχοντας σαν μπροστινή ασπίδα τις ΕΠΑ, προχώρησε στο επόμενο αναπόφευκτο βήμα της, αυτό της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Πολιτικής, Οικονομικής, Στρατιωτικής. Από την στιγμή που οι βασικές “υποδομές” στο οικονομικό πεδίο είχαν ήδη εγκαθιδρυθεί, το πεδίο απλώνονταν ελεύθερο μπροστά τους. Υπενθυμίζουμε. Παγκόσμια αγορά, χωρίς σύνορα, χωρίς δασμούς, χωρίς εθνικά νομίσματα!!!.
Ο φασισμός, είναι η αέναη προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου να συγκρατεί βίαια την αγανάκτηση και την οργή των λαών, και να τους υποτάσσει στις ανάγκες του. Είναι το απαραίτητο εργαλείο του προκειμένου να διαιωνίζει την κυριαρχία του. Και πρέπει να είναι επικίνδυνα ηλίθιος κάποιος που μπορεί σήμερα να πιστεύει πως η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία θα άφηνε αυτό το τόσο πολύτιμο εργαλείο της στην παλιά του μορφή….
Σήμερα δεν χρειάζεται στρατιωτικές δικτατορίες και τάνκς. Σήμερα με την φοβερή ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, με τις στρατιές των τηλεοπτικών σταθμών και των δημοσιογράφων τους, και με τους ολότελα υποταγμένους επαγγελματίες πολιτικούς τους (δεξιούς και “αριστερούς”) τα βολεύουν μία χαρά, σε όποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Όποιος τολμήσει να σηκώσει κεφάλι ενάντια στα διάφορα γελοία ιδεολογήματα που προπαγανδίζουν ( πχ Covid, υπερθέρμανση του πλανήτη και διάφορα άλλα) καρατομείται πάραυτα. Σαν τα φαρμακερά φίδια που βγαίνουν από τις τρύπες τους, θα πέσουν αμέσως επάνω του τα δημοσιογραφάκια να τον κατασπαράξουν. Τα οποία (ας το σημειώσουμε αυτό) απεχθάνονται τον φασισμό. Τον παλιό όμως!!. Γιατί όποιος σήμερα πιστεύει στα παλιά φασιστικά λάβαρα (αγκυλωτούς σταυρούς κτλ) και τα διαφημίζει, δεν είναι φασίστας. Είναι απλός βλάκας. Και ακόμα μεγαλύτερος βλάκας είναι αυτός που τον θεωρεί φασίστα. Παρά το γεγονός ωστόσο που οι σημερινοί νεοφασίστες δημοσιογράφοι και πολιτικοί κάθε μάρκας) απεχθάνονται τον παλιό φασισμό, δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τις μεθόδους του. Να χρησιμοποιούν και αυτοί (όπως ο Μουσολίνι) γενικές και αφηρημένες αριστερές φόρμουλες όπως φασισμός, ρατσισμός, δημοκρατικά δικαιώματα, αποκρύπτοντας έτσι το πραγματικό αντιδραστικό περιεχόμενο των όσων υποστηρίζουν και υπηρετούν.
Μία απορία. Κανένας δεν παραξενεύεται που από το 1974 μέχρι σήμερα, δηλαδή ύστερα από 50 ολόκληρα χρόνια (!!!) στην χώρα μας που κατά το παρελθόν ο Ελληνικός λαός είχε ταλαιπωρηθεί από μιά σειρά στρατιωτικών πραξικοπημάτων, όχι μόνο σε αυτό το διάστημα των 50 χρόνων δεν έχει γίνει κάποια απόπειρα πραξικοπήματος, αλλά ούτε και διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια μικρή πιθανότητα έστω κάποιας τέτοιας απόπειρας. Τί να την κάνουν την δικτατορία αφού ντόπιοι και ξένοι παγκοσμιοποιητές τα καταφέρνουν μία χαρά και χωρίς αυτήν;
Ο παγκόσμιος φασισμός είναι παρόν. Δεν έχει επικρατήσει ολοσχερώς, αλλά είναι παρόν. Και είναι παρόν, αναδιατάσσοντας τις δυνάμεις του, κυρίως στο οργανωτικό επίπεδο. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, έχει πλέον συμπτυχθεί στο έπακρο, παραχωρώντας την διεύθυνση του από εδώ και πέρα εγχειρήματος στο διεθνές απρόσωπο γεωγραφικά, μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο. Ο ανοϊκός γεράκος του Λευκού Οίκου, από εκεί παίρνει γραμμή. Ναί, το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο, είναι αυτό που διαχειρίζεται απ’ ευθείας τώρα τις τύχες του συστήματός του, και αυτό αποτελεί ένα καινούργιο στοιχείο για τον ιμπεριαλισμό, και έχει αρχίσει να γίνεται ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Ο πόλεμος που διεξάγεται συτή την στιγμή στην Ουκρανία, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για ολόκληρο τον πλανήτη. Η νίκη της Ρωσίας θα επιφέρει στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων μία νέα αναδιάταξη στον γεωπολιτικό χάρτη, μία αναδιάταξη η οποία θα λειτουργήσει σαν πολιτικό ντοπάρισμα για όλους τους λαούς του πλανήτη. Τα εργατικά κινήματα θα αφυπνιστούν, φέρνοντας τις τωρινές ηγεσίες των “αριστερών” κομμάτων σε πολύ δύσκολη θέση, προετοιμάζοντας τους όρους εκείνους που θα ανοίξουν τον δρόμο για την δημιουργία νέων επαναστατικών ηγεσιών.
Παραμένουμε αισιόδοξοι περισσότερο από κάθε άλλη φορά….
Πηγή: http://patari.org/forum/viewtopic.php?t=19696&sid=5eaba6cfbb52a69f90edd7a455075e83
