Ετοιμοθάνατη η ΕΕ, δεν θα επιβιώσει από τον «πόλεμο»Macron-Scholz

Οι σχέσεις Παρισιού – Βερολίνου δεν βρίσκονται την τρέχουσα περίοδο σε ακμή και η γερμανική περιοδεία του Macron τον Μάιο είχε σκοπό να εκτονώσει τουλάχιστον εν μέρει την ένταση μεταξύ των δυο ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ.
Ωστόσο, φαίνεται ότι τα δύο μέρη παραμένουν στις θέσεις τους.
Αν και προσπαθούν να επιδείξουν προσέγγιση.

Η προηγούμενη ήταν το 2000, όταν ο Jacques Chirac επισκέφτηκε το Βερολίνο.
Προφανώς, ήταν απαραίτητο να αποδειχθεί το απαραβίαστο της σύνδεσης Βερολίνου-Παρισιού που είναι οικείο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γεγονός είναι ότι η Γαλλία και η Γερμανία συχνά διαφωνούν σε θεμελιώδη ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της ουκρανικής κρίσης.
Ο Macron, ο οποίος στο παρελθόν υποστήριζε τις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα, είναι τώρα πρόθυμος να πολεμήσει εναντίον της, μιλώντας για τη δυνατότητα αποστολής στρατευμάτων του ΝΑΤΟ για να βοηθήσουν το καθεστώς του Κιέβου.
Ο Scholz είναι πιο προσεκτικός.
Ο Macron, αποφεύγοντας ονόματα και αναφέροντας χώρες κατηγορεί τους εταίρους του ότι προμήθευαν στο Κίεβο «μόνο κράνη και υπνόσακους».
Σύμφωνα με γαλλική πηγή που μίλησε στο Bloomberg, ο Macron βλέπει τον Scholz ως έναν ηγέτη που δεν έχει θάρρος και φιλοδοξία, ανίκανος να σκεφτεί πέρα από βραχυπρόθεσμα ζητήματα.
Στο Βερολίνο, σημειώνουν την έλλειψη «χημείας» μεταξύ των ηγετών (που υπήρχε, για παράδειγμα, επί καγκελαρίας Angela Merkel).
Εκεί -και πάλι σύμφωνα με πηγές- ο Macron «θεωρείται μοναρχική προσωπικότητα, καλύτερη στο να εκφράζει μεγαλειώδεις ιδέες παρά να τις ενσαρκώνει».
«Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είναι ανήσυχοι για το συχνά θεατρικό στυλ εξωτερικής πολιτικής του», γράφουν επίσης στη Γαλλία.

Θνητή η Ευρώπη

Την παραμονή της επίσκεψης, κοινό άρθρο του Macron και του Scholz δημοσιεύτηκε στους Financial Times .
Ωστόσο, το κείμενο στερείται ουσίας.
Ο Πρόεδρος και η Καγκελάριος αναγνωρίζουν ότι η ΕΕ βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής: «Η Ευρώπη μας είναι θνητή και πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτήν την πρόκληση». Ακολουθούν μακροχρόνιες εκκλήσεις για μέτρα για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας, της ευημερίας, της εφαρμογής της Πράσινης Συμφωνίας και της ασφάλειας.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν περίμεναν πολλά από τη γερμανική περιοδεία.
«Δύο αποδυναμωμένοι ηγέτες βρίσκονται αντιμέτωποι με χάος», τόνισε ο γαλλικός Τύπος , σημειώνοντας ότι ο Scholz, για παράδειγμα, δεν βιάζεται να «εμπλακεί» στις Βρυξέλλες και ενώ πλησιάζει το τέλος της δεύτερης θητείας του Macron.
Ως εκ τούτου, είναι περιορισμένη η επιρροή τους στην πανευρωπαϊκή πολιτική.

«Φυσάει κακός άνεμος»

Ο Γάλλος πρόεδρος έφτασε στη Γερμανία μετά από πρόσκληση του Γερμανού ομολόγου του Frank – Walter Steinmeier.
Στην ομιλία του ο Macron προειδοποίησε για την «γοητεία του αυταρχισμού στις δύο μεγάλες δημοκρατίες μας».
Η αναφορά αυτή σχετίζεται με την ενίσχυση των εθνικών κομμάτων της AfD στη Γερμανία και της Εθνικής Συσπείρωσης στη Γαλλία, που αποσπούν εκλογικές δυνάμεις από τα κυβερνώντα κόμματα στις δύο χώρες.
«Χρειαζόμαστε μια συμμαχία δημοκρατών στην Ευρώπη», είπε ο Steinmeier στον καλεσμένο του.
Ο Macron κατέφυγε στην κλασική μέθοδο εκφοβισμού: αν η δεξιά ήταν στην εξουσία τα τελευταία χρόνια, η ΕΕ δεν θα είχε αντέξει στις προκλήσεις της πανδημίας και της ουκρανικής κρίσης.


Στη συνέχεια πήγε στη Δρέσδη, όπου χρησιμοποίησε πάλι δραματικούς τόνους.
Ανέφερε ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή, κυριολεκτικά «μπορεί να πεθάνει» λόγω των προβλημάτων που έχουν ενσκήψει.
Αυτό το είπε πρόσφατα και στη Σορβόννη μιλώντας και πάλι για την απειλή της ακροδεξιάς.
«Ο άνεμος που φυσάει είναι κακός, οπότε είναι ώρα να ξυπνήσουμε.
Ας διπλασιάσουμε τον ευρωπαϊκό μας προϋπολογισμό», πρότεινε ο Macron.
«Η Ευρώπη χρειάζεται μια μεγάλης κλίμακας επενδυτική χρηματοδότηση και η Γαλλία θέλει να αναλάβουν όλοι ένα νέο κοινό χρέος και να υιοθετήσουν μέτρα σοκ», υπογράμμισε ο Γάλλος πρόεδρος.
Το αποκορύφωμα της επίσκεψης ήταν οι διαπραγματεύσεις με τον Scholz. Οι ηγέτες επανέλαβαν τα σημεία του κοινού άρθρου, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην ουκρανική κρίση.
Ο Macron πίεσε ώστε να επιτραπεί στην Ουκρανία να επιτεθεί στο ρωσικό έδαφος με δυτικά όπλα.
«Πρέπει να τους επιτρέψουμε να εξουδετερώσουν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις από τις οποίες εκτοξεύονται οι πύραυλοι», είπε χαρακτηριστικά.
«Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η Ουκρανία έχει κάθε ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό της», απάντησε ο Scholz αποφεύγοντας τις άμεσες διατυπώσεις.
Η αντίδραση στην πολυδιαφημισμένη αλλά στην πραγματικότητα άκαρπη επίσκεψη δεν άργησε να έρθει.

Χωρίς ισχύ  ο γαλλογερμανικός κινητήρας της ΕΕ

«Η Ευρώπη δεν είναι σίγουρη ότι αυτοί οι δύο – ο θρυλικός γαλλογερμανικός κινητήρας της ΕΕ – θα πρέπει να συνεχίσουν να ηγούνται», γράφει το Politico , επικαλούμενο πηγές. Ούτε η Γαλλία ούτε η Γερμανία μπορούν να προσφέρουν στην ΕΕ μια σαφή εικόνα για το μέλλον.
«Ακόμη και όταν το Παρίσι και το Βερολίνο καταφέρνουν να καταλήξουν σε συναίνεση, οι προσπάθειές τους να οδηγήσουν και να παρακινήσουν άλλους να τους ακολουθήσουν αποτυγχάνουν», προσθέτει η δημοσίευση.
Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι το πρόβλημα διογκώνεται.
Η Hélène Mear-Delacroix, ειδική στη γερμανική ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, για παράδειγμα, λέει:
Ολόκληρη η ιστορία των γαλλογερμανικών σχέσεων είναι μια ιστορία διαφωνιών και αναζήτησης συμβιβασμών.
Αλλά οι πολιτικοί παρατηρούν επίσης ότι υπάρχουν λιγότερα σημεία επαφής από ποτέ. «Ο Macron αξίζει μια απάντηση στις πρωτοβουλίες του, στις τακτικές, αν όχι συνεχείς κινήσεις προσέγγισης.

Οι Γερμανοί πολιτικοί αντιδρούν πολύ διστακτικά», λέει, ειδικότερα, ο Hendrik Wüst, πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Όποια και αν είναι τα κίνητρα του Γάλλου προέδρου και τoυ Γερμανού καγκελαρίου η αλληλεπίδρασή τους εξακολουθεί να είναι καταστροφική, λέει ο Manfred Weber, ηγέτης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος του μεγαλύτερου στο Ευρωκοινοβούλιο.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τόσο οι δηλώσεις του Macron για πιθανή αποστολή στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία όσο και η άρνηση του Scholz να προμηθεύσει το Κίεβο με πυραύλους Taurus κλονίζουν τη συμμαχία.
«Και οι δύο ηγέτες, στο Παρίσι και στο Βερολίνο, τώρα διχάζουν, δεν ενώνουν και αυτό δεν είναι καλό για την Ευρώπη», καταλήγει.
Έτσι, η περιοδεία του Macron δεν έφερε την αναμενόμενη ικανοποίηση ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Ουκρανία, που το έβλεπε το ταξίδι του Γάλλου προέδρου με ελπίδα.