Νίκου Γεωργακάκη Κατερίνας Χαιρέτη
Στη μνήμη των εκτελεσθέντων συμπατριωτών της ανατολικής
Κρήτης, των καμένων και καταστραμμένων χωριών.
1. Πρόλογος
Σε προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε και αναπτύξαμε την άποψή μας
για την πολιτική της Βρετανίας απέναντι στην Ελλάδα, πως δηλαδή η Βρετανία,
ιστορικά, διαχρονικά έχει υπάρξει μια βαθιά εχθρική χώρα για την Ελλάδα.
Με το άρθρο αυτό θα εξετάσουμε την περίπτωση της Γερμανίας.
Νομίζω πως η πιο πρόσφατη εμπειρία της χώρας μας αφορά τη δεκαετία των
μνημονίων με την καθοριστική, πρωτεύουσα, εχθρική στάση της Γερμανίας,
λόγω και της πρωτεύουσας θέσης της στην Ευρωζώνη.
Όπως στην περίπτωση της Βρετανίας, έτσι και στην περίπτωση της Γερμανίας
η προσέγγισή μας είναι παρόμοια όσον αφορά την συμπεριφορά της προς την
Ελλάδα. Απαράδεκτη αντιμετώπισή από μέρους της. Τι να πρωτοαναφέρουμε!
Έχουμε γνωρίσει την εχθρική στάση της Γερμανίας, που στο πλαίσιο της
παγκόσμιας επικυριαρχίας της κατάλαβε και υποδούλωσε την Ελλάδα το 1941
και για 4 περίπου χρόνια είμαστε υπό την κατοχή της, μέχρι τη στιγμή εκείνη
που συμμαχικές δυνάμεις αλλά κυρίως η Ρωσία, κατάφεραν με την αντίσταση
και τον ηρωισμό τους να νικήσουν τη χιτλερική Γερμανία.
Σταδιακά, μετά τη λήξη του ΒΠΠ, η Γερμανία κατάφερε να σηκώσει κεφάλι, και
να καταστεί η κυρίαρχη χώρα στην ΕΕ.
Στην εξέλιξη αυτή συνέβαλε η επιδίωξη της Δύσης να χρησιμοποιήσει την
Γερμανία ως ανάχωμα απέναντι στην Σοβ. Ένωση..
Οι χώρες της ΕΕ, μαζί και η Ελλάδα αποδέχτηκαν τον πρωτεύοντα ρόλο της
Γερμανίας και η εξέλιξη αυτή είχε συνέπεια την αποδοχή της πολιτικής
λιτότητας που μας επέβαλε η Τρόικα την δεκαετία 2010- 2020.
Στη δεκαετία 2010-2020 είμαστε υπόδουλοι σε Γερμανία και ΕΕ, με Μέρκελ,
Σόιμπλε και κυρίως το Σύνδεσμο Γερμανών Βιομηχάνων να είναι τα
πραγματικά αφεντικά μας.
Τις πρόσφατες, λοιπόν, δεκαετίες, έχουμε την καθυπόταξη της Ελλάδας στη
Γερμανία, όπως είχαμε και με την Βρετανία. Όμως, όπως είναι γνωστό και
συνηθίζεται να λέγεται, το ταγκό θέλει πάντα δύο. Οι κυβερνήσεις μας των
τελευταίων δεκαετιών, υπήρξαν δουλοπρεπείς χωρίς αντίσταση στις επιδιώξεις
των ξένων δυνάμεων.
Από τη μια, λοιπόν, η επιδίωξη ισχυρών χωρών, όπως η Γερμανία, αλλά και η
δουλοπρέπεια των κυβερνήσεων μας οδήγησαν στο να θεωρούμε φίλους μας
μεγάλους εχθρούς μας, χώρες που μας κατέκτησαν και μας εκμεταλλεύτηκαν
και με κάθε ευκαιρία δεν θα είχαν αναστολή να το επαναλάβουν.
Από τις πιο εχθρικές χώρες, λοιπόν και η Γερμανία. Από τη στιγμή που
αποδέχτηκαν –οι κυβερνήσεις μας- να εξαρτηθούμε από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και
μάλιστα με την δουλοπρέπεια που επιδεικνύουμε, εδώ και δεκαετίες, είναι
εύλογη, αναμενόμενη αυτή η εκμετάλλευση.
Με βάση λοιπόν τα ιστορικά δεδομένα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε και τη
Γερμανία βαθιά εχθρική χώρα.
2
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το άρθρο στην εφημερίδα DerTagesspiegel: «Η
Γερμανία κατέστρεψε την Ελλάδα όσο καμία άλλη χώρα στον Β Παγκόσμιο
Πόλεμο ”.
21:35 – 11 Απρ 2013
Η γερμανική εφημερίδα περιγράφει με εκτεταμένες αναφορές τις καταστροφές
που προκάλεσαν οι γερμανικές δυνάμεις στην Ελλάδα την περίοδο της
κατοχής.
Επίσης, συνεργάτης της Deutshe Welle περιέγραψε με συγκεκριμένους
αριθμούς τις καταστροφές και τους νεκρούς της γερμανικής
κατοχής. Σύμφωνα με αυτήν «καμιά άλλη χώρα κατοχής δεν κατέστρεψε
τόσο πολύ την Ελλάδα όσο η Γερμανία».
Προσθέτει, ότι «130.000 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, εκτελέστηκαν ως
αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών. 70.000 Εβραίοι οδηγήθηκαν σε
στρατόπεδα συγκέντρωσης, 300.000 έπαθαν κρυοπαγήματα και πείνασαν,
επειδή οι Γερμανοί κατέσχεσαν τρόφιμα και καύσιμα. Το 50% των υποδομών
της χώρας και το 75% της βιομηχανίας καταστράφηκαν».
Η κατοχή επέφερε τεράστια δεινά στον ελληνικό λαό και προκάλεσε
ανυπολόγιστες καταστροφές. Οι ανθρώπινες απώλειες της Ελλάδας κατά τη
διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπολογίζονται μεταξύ 300.000
και 770.000 αμάχων και 20.000 έως 35.000 στρατιωτών. Ανυπολόγιστες
υπήρξαν και οι υλικές καταστροφές, που οδήγησαν σε πλήρη κατάρρευση της
ελληνικής οικονομίας( [1][2][3] Wikipedia).
Αξίζει να αναφερθεί και έχει τη σημασία του, που κορυφαίος πολιτειακός
παράγοντας (Προκόπης Παυλόπουλος, τέως Πρόεδρος Δημοκρατίας)
καυτηρίασε έντονα την αρνητική στάση της Γερμανίας σε σχέση με τις
αξιώσεις της Ελλάδας, τονίζοντας πως η στάση της αυτή πλήττει τη
διεθνή νομιμότητα.
O τέως Πρόεδρος καυτηρίασε την «αρνητική στάση της Γερμανίας αναφορικά
με τις νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο και για τα θύματα
και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας η οποία πλήττει ευθέως
την Διεθνή και την Ευρωπαϊκη Νομιμότητα».
Απέρριψε τις νομικίστικες μεθόδους των γερμανικών αρχών προκειμένου να
αποφύγουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Το χρέος της Γερμανίας στην Ελλάδα αναφέρεται σε απόρρητη έκθεση
Ελλήνων εμπειρογνωμόνων. Γερμανίας. Τι αναφέρει αυτή η έκθεση:
Ότι το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι 162 δισ. ευρώ.
Αν το Βερολίνο κατέβαλε τις κατοχικές αποζημιώσεις, θα κάλυπτε το
μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους.
3
https://www.taxheaven.gr/news/13055/spiegel-na-posa-xrwstaei-h-germania-
sthn-ellada-h-aohna-de-diekdikei-apozhmiwseis-gia-na-mh-dysaresthsei-th-
merkel
Η Γερμανία έχει αποφύγει με νομικίστικους ελιγμούς να εκπληρώσει τις
υποχρεώσεις της, όμως, ο ίδιος ο τέως Πρόεδρος Παυλόπουλος έχει
απορρίψει τις αιτιάσεις των γερμανικών αρχών που αποφεύγουν αυτή την
εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους υπεραμυνόμενος της ισχύος τους.
Ο τέως Πρόεδρος αναφέρθηκε αναλυτικά στις συγκεκριμένες υποχρεώσεις
που, όπως τόνισε, είναι μεγαλύτερες αν ληφθούν υπόψη:
1 τόκοι υπερημερίας, λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.
2.Οι αποζημιώσεις που έπρεπε να δοθούν στην Ελλάδα λόγω ανθρώπινων
θυμάτων και υλικών καταστροφών από τα στρατεύματα κατοχής.
Μετά από τόσες δεκαετίες, όπως καταλαβαίνουμε, η γερμανική πλευρά
κωλυσιεργεί, με απώτερη επιδίωξη την απαλοιφή των υποχρεώσεών της.
Η ελληνική πλευρά στήριξε τις διεκδικήσεις έχοντας ως νομική βάση των
αποζημιωτικών απαιτήσεων κατά της Γερμανίας τις διατάξεις του άρθρου 3
της Δ΄ Σύμβασης της Χάγης του 1907, στις οποίες κωδικοποιήθηκαν και οι ως
τότε διατάξεις του Δικαίου του Πολέμου.
Μάλιστα αυτές οι αρχές έχουν επικαιροποιηθεί.
Κατά τις διατάξεις αυτές: «Ο εμπόλεμος όστις ήθελε παραβιάσει τις διατάξεις
του Κανονισμού θα υποχρεούται αν συντρέχει λόγος εις αποζημίωσιν, θα είναι
δε υπεύθυνος δια πάσας τας πράξεις τας διαπραχθείσας υπό των προσώπων
των μετεχόντων της στρατιωτικής του δυνάμεως».
Η επικαιροποίηση έγινε με την απόφαση του Διεθνούς Στρατιωτικού
Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, το 1946.
Από τα όσα εκτέθηκαν προκύπτει, ότι οι ως άνω αξιώσεις μας, από τις οποίες
ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι πάντα νομικώς
επιδιώξιμες.
Ο τέως Πρόεδρος Παυλόπουλος επέκρινε δριμύτατα την άρνηση της
Κυβέρνησης της Γερμανίας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της με το ν’
αγνοεί όλα τα κατά τ’ ανωτέρω, πλήρως τεκμηριωμένα, νομικά επιχειρήματα.
Η στάση της είναι παντελώς αναιτιολόγητη, δοθέντος ότι έρχεται σε
κραυγαλέα αντίθεση και προς την Ευρωπαϊκή και την Διεθνή Νομιμότητα.
Επιπλέον, η άρνηση αυτή έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την όλη τακτική της
Γερμανίας, που από την μια πλευρά επιχειρεί, σε πολλές περιπτώσεις, να
«παραδώσει μαθήματα» σεβασμού, σε άλλα κράτη, σε ό,τι αφορά τη Διεθνή
και την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα και από την άλλη, αρνείται την συμμόρφωσή
της προς αυτές, τη στιγμή μάλιστα που πρόκειται για θύματα και ζημίες
προερχόμενες από το εφιαλτικό ναζιστικό της παρελθόν, το οποίο έχει,
δημοσίως και διεθνώς, καταδικάσει και αποκηρύξει με κάθε μέσο και με κάθε
τρόπο. Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι βέβαιο, ότι με την προαναφερόμενη
συμπεριφορά της η Γερμανία υποσκάπτει, «εκ των έσω», την αξιοπιστία της
και το κύρος της, σ’ ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Όπως τόνισε ο Π. Παυλόπουλος, είναι αυτονόητο η Ελλάδα δεν αποδέχεται,
ούτε πρόκειται ν’ αποδεχθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την άρνηση αυτή.
Πράγμα που σημαίνει ότι θα επανέλθει εν προκειμένω, δίνοντας ακόμη
μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα νομικά -και όχι μόνο- επιχειρήματά της.»
Πηγή: Reporter.gr
