Το στρώμα αυτό δεν είναι ομοιόμορφο σε όλη τη Γη. Xωρίζεται σε επιμέρους μάζες ανακυκλωμένου ωκεάνιου πυθμένα, κάποιες έχουν ύψος 5 χιλιόμετρα άλλες ξεπερνούν τα 40 χιλιόμετρα.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα μετά από ανάλυση σεισμικών κυμάτων που καταγράφηκαν με δίκτυο αισθητήρων στην Ανταρκτική, αναφέρουν ότι ανακάλυψαν εκτάσεις αρχαίου ωκεάνιου βυθού που βυθίστηκαν μέχρι τον πυρήνα της Γης σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύθηκε στο Science Advances.
«Οι σεισμικές έρευνες που έγιναν μας παρέχουν υψηλότερη ανάλυση της εσωτερικής δομής του πλανήτη μας. Διαπιστώσαμε ότι αυτή η δομή είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι πιστεύαμε κάποτε», δήλωσε η Δρ Σαμάνθα Χάνσεν, η καθηγήτριαγεωλογικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Η νέα μελέτη διαπιστώνει ότι ο γήινος πυρήνας περιβάλλεται κατά τόπους από ένα σχετικά λεπτό στρώμα που επιβραδύνει τα σεισμικά κύματα. Η επιβράδυνση αυτή υποδεικνύει ότι το στρώμα αυτό είναι πυκνότερο από τον μανδύα, εξηγούν οι ερευνητές.
Το στρώμα αυτό δεν είναι ομοιόμορφο σε όλη τη Γη αλλά χωρίζεται σε επιμέρους μάζες ανακυκλωμένου ωκεάνιου πυθμένα, ορισμένες από τις οποίες έχουν ύψος 5 χιλιόμετρα ενώ άλλες ξεπερνούν τα 40 χιλιόμετρα.
Ενδείξεις για αυτές τις μάζες, οι οποίες μοιάζουν με υπόγεια βουνά πάνω στον πυρήνα, σε βάθος περίπου 3.200 χιλιομέτρων από την επιφάνεια, είχαν προκύψει και από προηγούμενες μελέτες, οι οποίες όμως εξέτασαν μικρές περιοχές του πυρήνα.
Η νέα μελέτη υποδεικνύει ότι τέτοια υπόγεια «βουνά» τυλίγουν τον πυρήνα σε μεγάλο μέρος της έκτασής τους.
«Αναλύοντας χίλιες σεισμικές καταγραφές από την Ανταρκτική, η μέθοδος υψηλής ανάλυσης που εφαρμόσαμε αποκάλυψε αυτές τις λεπτές, ανώμαλες ζώνες υλικού στο όριο πυρήνα-μανδύα όπου κι αν κοιτάξαμε» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Έντουαρντ Γκαρνέρο του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα.
«Το πάχος αυτού του υλικού κυμαίνεται από μερικά χιλιόμετρα σε δεκάδες χιλιόμετρα. Αυτό υποδεικνύει πως πρόκειται για βουνά πάνω στον πυρήνα, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι πέντε φορές ψηλότερα από το Όρος Έβερεστ».
Αυτά τα υπόγεια «βουνά», λένε οι ερευνητές, δεν αποκλείεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στην μεταφορά θερμότητας από τον πυρήνα στην επιφάνεια της Γης.
Πιθανότατα, πάντως, ο αρχαίος ωκεάνιος φλοιός δεν θα παραμείνει για πάντα στην ίδια θέση. Το υλικό αυτό μπορεί να παρασυρθεί από ρεύματα μάγματος, να φτάσει ξανά στην επιφάνεια έπειτα από εκατομμύρια χρόνια, και να γίνει έτσι και πάλι τμήμα του γήινου φλοιού.
Η ανακύκλωση δεν σταματά ποτέ και φτάνει μέχρι την καρδιά του πλανήτη.
Μαζί με την Χάνσεν, για την μελέτη συνεργάστηκαν οι Δρ. Έντουαρντ Γκαρμένο, Μίνιγκινγκ Λι και Σανγκ -Χο Σιν από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και ο Δρ. Σεμπάστιαν Ροστ από το Πανεπιστήμιο του Λιντς στο Ηνωμένο Βασίλειο.