Αρχή και πέρας

Μπορεί το σιδηροδρομικό δίκτυο να επανεκκινεί και με “στημένο” κυβερνητικό θεατρικό σκηνικό, ωστόσο οι πολίτες καταφανώς έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη τους σε τούτο το μέσο μεταφοράς. Εξ αυτού του γεγονότος πλήττονται όλοι εκείνοι που το επέλεγαν ως μέσο και ένεκα του χαμηλού του κόστους. Η αυξημένη ζήτηση για αεροπορικά εισιτήρια οδήγησε σε αύξηση των τιμών τους. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η αύξηση των τιμών σε βασικά τρόφιμα,στα καύσιμα και στα ακίνητα. Η αποτυχία της οικονομικής πολιτικής και αυτής της κυβέρνησης είναι δεδομένη και δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί πίσω από παντός είδους “καλάθια” τα οποία ουσιαστικά αποδεικνύουν την συγκεκριμένη αποτυχία.

Ο “φράχτης” στα σύνορα του Έβρου λειτουργεί ως προεκλογικό πεδίο αντιπαράθεσης κυρίως μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς άγραν ψήφων σε συγκεκριμένα ακροατήρια,τόσο προς τα δεξιά ,όσο και προς τα “αριστερά”,αποφεύγοντας την ουσία του προβλήματος των Ελληνοτουρκικών θέσεων και την πραγματική απειλή που δέχεται η Ελλάδα,από την Τουρκία εδώ και δεκαετίες. Παρακολουθώντας το κυρίαρχο πολιτικό προεκλογικό κλίμα σε επίπεδο αντιπαράθεσης στην “κορυφή” του πολιτικού συστήματος,δηλαδή στην διαχείριση της εξουσίας, διαπιστώνει κανείς την απουσία πραγματικού πολιτικού λόγου και την επικέντρωση σε συνεχή σκάνδαλα που αφορούν στελέχη των δύο κομμάτων. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποδεικνύει την έκπτωση της πολιτικής ζωής στην “κορυφή” του πολιτικού συστήματος. Είναι όντως λυπηρό το κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο να αγωνίζεται “με νύχια και με δόντια” να αποδείξει ποιός είναι χειρότερος από ποιόν,ως να λέει στους πολίτες: – Δείτε λοιπόν! Αυτοί είναι οι χειρότεροι!

Σε τούτη την λογική απουσιάζει και εκπίπτει ο πολιτικός λόγος. Τούτος είναι ένας από τους λόγους, μαζί με την οικονομική κατάσταση των πολιτών και όλα τα υπόλοιπα πολλά που συμβαίνουν καθημερινώς και βαίνουν συνεχώς προς το χείρον, καθώς και η απουσία ενός σοβαρού προοδευτικού δημοκρατικού πολιτικού αντιπάλου δέους,που υπάρχει η άνοδος,στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ακροδεξιών-φασιστικών πολιτικών μορφωμάτων. Σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης συμβαίνει, για τους ίδιους λόγους,το συγκεκριμένο γεγονός. Όπως και η Ιστορία διδάσκει ” το αυγό του φιδιού” εκτρέφεται υπό αυτές τις συνθήκες,χωρίς τούτο να σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι πολίτες όντως ασπάζονται συνειδητά τον πυρήνα των ιδεών που κυριαρχεί στην ηγεσία αυτών των μορφωμάτων.

Οι πολίτες χρειάζονται την ύπαρξη ενός μεγάλου, πειστικού, δημοκρατικού, πατριωτικού μετώπου, το οποίο να προεφέρει ελπίδα σε αυτούς και μέσω αυτής της προσδοκούσης ελπίδας, να το εμπιστευτούν πολιτικά και να πιστέψουν ότι όντως αυτό το μέτωπο θα αλλάξει στην πράξη την πολιτική προς όφελος των πολιτών,της κοινωνίας και κατ’ επέκταση της Ελλάδας. Τούτο το μέτωπο μπορεί να εισπράξει θετικά την δυσαρέσκεια,την αγανάκτηση και την απογοήτευση, ως προς την πολιτική,των πολιτών. Φυσικά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τούτες οι ανοδικές, ως προς αυτά τα μορφώματα, δημοσκοπήσεις,  εκδηλώθηκαν αμέσως μετά την τραγωδία στα Τέμπη και καθώς οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι οι ευθύνες ως προς αυτό,τείνουν να αποδοθούν σε πολύ χαμηλά κλιμάκια.

Οι προσπάθειες λοιπόν ως προς την δημιουργία αυτού του μετώπου επιβάλλεται να συνεχιστούν και να φέρουν αποτελέσματα στην κατεύθυνση της κυριαρχίας μίας διαφορετικής πολιτικής, με κέντρο τον πολίτη και την κοινωνία. Το πολιτικό υποκείμενο υπάρχει και αναμένει να εκφραστεί από μία πολιτική πρωτοπορία που θα υπερκεράσει τις δικές της χρόνιες παθογένειες και αγκυλώσεις.

Το μέγα ζήτημα στις επόμενες εθνικές εκλογές προφανώς και δεν είναι η επόμενη κυβέρνηση, αλλά είναι μία διαφορετική καινή πολιτική και αυτή δεν υφίσταται στα κόμματα της εξουσίας, καθώς έχουν δώσει τα δικά τους δείγματα γραφής, τις προηγούμενες δεκαετίες, άσκησης κυβερνητικής εξουσίας. Τα κόμματα χαρακτηρίζονται από την πολιτική που άσκησαν και εξακολουθούν να ασκούν. Μία αναδρομή σε πρόσφατα προεκλογικά προγράμματα κομμάτων που σσκησαν κυβερνητική εξουσία, πείθει ανέτως ότι,στην πράξη,όταν έγιναν κυβέρνηση δεν τα εφάρμοσαν. Οι εξαιρέσεις,εάν υπάρχουν,απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Υ.Γ. Η πνευματοφόρος Μεγάλη Τεσσαρακοστή εντός ολίγου περατούται και άρχεται η Μεγάλη Εβδομάδα της των πάντων ανατροπής.

“[….] Αν κάποιος καυχάται για τις ικανότητες και τις επιτυχίες του και εάν μένη σ’αυτόν τον αυτοθαυμασμό,συνειδητά ή ασυνείδητα,τότε αποξενώνεται από το σύνολο,φανερώνει πόσο είναι πνευματικά ανεπαρκής και επικίνδυνος,έστω και εάν παρουσιάζεται ως πνευματικός ηγέτης. Τον εαυτό του βασανίζει,καταδικάζοντας τον στην φυλακή της φιλαυτίας. Και τους άλλους πληγώνει και υποτιμά[….]” ( Αρχιμ. Βασιλείου προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων ( Φως Χριστού Φαίνει Πάσι” Εκδόσεις ” Ι.Μ.Ιβήρων” 2002,σελ.38).