Οι κλειδαριές δεν θα είχαν αποκτήσει τη σημερινή τους αρτιότητα, αν δεν υπήρχαν κλέφτες! Η νομισματοκοπία δεν θα έφτανε στην τωρινή της τελειότητα, αν δεν υπήρχαν παραχαράκτες! Χωρίς χρηματοπιστωτικό έγκλημα στην ελεύθερη αγορά, με ρυθμιστικές αρχές και κράτος θεατή, δεν θα μπορούσε να υπάρξει η σημερινή παγκόσμια αγορά …των λίγων!
Ξεκίνησε άλλη μία κερδοφόρος περίοδος για τους κερδοσκόπους . Είναι η κλασσική επίθεση των κερδοσκόπων κατά των επενδυτών που συμπαρασύρονται οι καταθέτες.
ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ. ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ ΔΙΟΤΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΕΞΑΣΚΟΥΝ.
Παρά την κρατική παρέμβαση, είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς πόσο ασφαλές είναι πραγματικά το τραπεζικό σύστημα και αν αυτά τα νέα κρατικά διορθωτικά και υποστηρικτικά μέτρα θα καταλήξουν να κοστίζουν πάλι στους φορολογούμενους.
Ας τα πάρουμε απλά και συνοπτικά όσο γίνεται. Πως ξεκίνησε όλο αυτό? Ποιοι γνώριζαν και σε ποιές επίσημες και υπεύθυνες θέσεις ήταν, τι έκαναν τι δεν έκαναν και γιατί δεν το έκαναν. Ο κάθε ένας μετά από αυτό το άρθρο ας αναρωτηθεί.
ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ
Οι τράπεζες δεν υποχρεούνται να αποκαλύπτουν πόσο λιγότερο αξίζουν τα χαρτοφυλάκια ομολόγων και δανείων τους λόγω της αύξησης των επιτοκίων.
Για παράδειγμα, εάν μια τράπεζα πλήρωνε 1.000 ευρώ για ένα 30ετές ομόλογο δημοσίου ή ένα τιτλοποιημένο δάνειο που απέδιδε μόνο 2%, αυτό το ομόλογο θα άξιζε επί του παρόντος περίπου 650 ευρώ μετά την αύξηση των επιτοκίων στο 4%.
Ωστόσο, η τράπεζα θα συνεχίσει να αναφέρει το ομόλογο με το κόστος αγοράς των 1.000 ευρώ και δεν θα αναφέρει την «μη πραγματοποιηθείσα ζημία» των 350 ευρώ. Οι τράπεζες πρέπει επίσης να έχουν υποστεί μεγάλες απραγματοποίητες ζημίες στα δανειακά τους χαρτοφυλάκια.
Εάν μια τράπεζα έκανε ένα στεγαστικό δάνειο 100.000 ευρώ 30 ετών με 3%, το δάνειο θα αξίζει περίπου 50.000 ευρώ με επιτόκιο αγοράς 7%.
Οι ρυθμιστικές αρχές, δίνοντας το ανεξέλεγκτο, ισχυρίζονται ότι οι τράπεζες δεν χρειάζεται να αναφέρουν ζημίες «mark to market» (η λογιστική μέθοδος που βασίζεται στην τρέχουσα τιμή της αγοράς) στα χαρτοφυλάκια ομολόγων και δανείων τους, επειδή σκοπεύουν να διατηρήσουν αυτές τις επενδύσεις μέχρι τη λήξη. Αυτό κατά την γνώση μου και εμπειρία της κρίσης που ζήσαμε, είναι συστατικό δημιουργίας φούσκας άνευ ελέγχου.
ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ότι αυτές οι ενσωματωμένες ζημίες μειώνουν και μείωσαν την κερδοφορία των τραπεζών όταν σήμερα πρέπει να πληρώσουν υψηλότερα επιτόκια της αγοράς στους καταθέτες ή εάν χρειαστεί να πουλήσουν τα ομόλογα ή τα δάνεια για να αντλήσουν κεφάλαια. Όπως και έγινε με τα τελευταία γεγονότα των Αμερικανικών τραπεζών ακολουθώντας και οι άλλες τράπεζες εκτός της Αμερικανικής ηπείρου. Η έλλειψη λογιστικής διαφάνειας από την αγορά προς την αγορά αποτελεί θεμιτή ανησυχία, διότι το τραπεζικό σύστημα εξαρτάται από την εμπιστοσύνη των πελατών του που είναι βαριά τραυματισμένη.
Όπως η Credit Suisse, έτσι και η Deutsche Bank που θεωρούνται παγκοσμίως σημαντικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, απαιτείται να διατηρούν υψηλότερα επίπεδα κεφαλαιακών αποθεμάτων επειδή η αποτυχία τους προκαλεί εκτεταμένες ζημίες.
Είναι δυνατόν και λογικό όλα αυτά να μοιάζουν περισσότερο με ξαφνικό τροχαίο ? Όλα φαίνονταν σχετικά ομαλά μέχρι που δεν ήταν απολύτως. Και ο ένοχος σε αυτή την υπόθεση είναι η Federal Reserve όπως και οι Ρυθμιστικές Αρχές και Κεντρικές Τράπεζες των οποίων η αποστολή είναι να αποτρέπει την καταστροφή των τραπεζών και τη συστημική κατάρρευση. Η κατάρρευση των δύο Αμερικανικών τραπεζών και αμέσως μετά της Ελβετικής και την λιποθυμία της Γερμανικής προκάλεσε άμεσο πανικό στις χρηματοπιστωτικές αγορές, με τις μετοχές σχεδόν δώδεκα περιφερειακών τραπεζών να βυθίζονται, οι καταθέτες να ζητούν τις καταθέσεις τους και οι επενδυτές σε πανικό να ξεπουλάνε ανεξέλεγκτα.
Είναι σίγουρο ποιοι θα κερδίσουν. Τα ασφαλέστερα καταφύγια των μεγάλων τραπεζών κέντρων χρήματος όπως η J.P. Morgan Chase και η Bank of America.
Όλα αυτά (περιέργως) συνέβησαν τόσο γρήγορα που ήταν δύσκολο ακόμη και για τους ενημερωμένους συμμετέχοντες να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, πόσο μάλλον να βρουν μια ξεκάθαρη αίσθηση του τι πήγε στραβά. Υπάρχει και θα υπάρξει σημαντική (και μάλλον απόκρυφη) συζήτηση σχετικά με το εάν τα ομόλογα του Αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών που κατείχε η Silicon Valley ήταν επαρκή για να καλύψουν τις βραχυπρόθεσμες κεφαλαιακές ανάγκες τους κατά τη διάρκεια μιας πολύμηνης περιόδου όπου πολλά από τα ομόλογα μεγαλύτερης ημερομηνίας (πάνω από 10 χρόνια) έχαναν αξία ενόψει της αύξησης των επιτοκίων από τη Fed.
Διότι μπορεί να είναι αλήθεια ότι η διαχείριση της Silicon Valley και της Signature απέτυχε στους ελέγχους κινδύνων τους, όμως είναι αναμφισβήτητα αλήθεια ότι τα περιουσιακά στοιχεία που κατείχαν, τα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ, ήταν περίπου σαν το μαλλί της γριάς στα λούνα παρκ (όγκος με λίγη ζάχαρη).
Η Federal Reserve και άλλες ρυθμιστικές αρχές των τραπεζών ¨ξεχρέωναν γραμμάτια¨ στις τράπεζες που διατηρούσαν από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 σημαντικό αποθεματικό κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ παρέχοντας ευνοϊκή μεταχείριση έναντι πιθανών προβλημάτων που θα προέκυπταν. Αυτό ακριβώς έκανε η Silicon Valley Bank, κερδοσκόπησε, κατέρρευσε και έθεσε σε ισχύ την ευνοϊκή μεταχείριση. Το παράδειγμα της ακολούθησαν η SWISS BANK και DEUTCH BANK.
ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΩΣ Η ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΑ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ.
Αντιμετώπιση και πρακτικές που μας φέρνει στην πραγματική αιτία αυτού που συνέβη: μια Fed και μια EKT που έχουν επικεντρωθεί τόσο φανατικά στη συγκράτηση του πληθωρισμού που ουσιαστικά αγνόησαν τους κινδύνους της πολιτικής τους να αυξήσουν τα επιτόκια πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία και την αντίδραση που θα προκαλούσε στα ανεξέλεγκτα τραπεζικά ιδρύματα εμπορίας σύνθετων κερδοσκοπικών επενδυτικών προϊόντων.
Ενήργησαν σαν ο πληθωρισμός να αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, αγνοώντας την αντίδραση των καταθετών και μη κερδοσκόπων επενδυτών, σε ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτης λειτουργίας των τραπεζών και επενδυτικών τραπεζικών νομικών μορφωμάτων . Δεν έλαβαν υπ όψιν τους την βασική αρχή ότι η καταπολέμηση του πληθωρισμού μπορεί, εάν επιδιωχθεί με υπερβολικά δρακόντειο τρόπο, να είναι από μόνη της απειλή για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, πόσο μάλλον σε ένα τραπεζικό σύστημα νομικά ακαταδίωκτο.
Η Fed και οι Κεντρικές Τράπεζες είναι τεχνοκρατικές υπηρεσίες που ναι μεν λαμβάνουν υπόψη τις εκθέσεις και απόψεις των μανταρίνων τους, όμως στην κρίσιμη περίοδο 2023 παρουσιάζονται αποκομμένες από τις πραγματικές επιπτώσεις των αποφάσεών τους. Οι επιθετικές αυξήσεις των επιτοκίων έχουν γίνει μια ζηλωτική σταυροφορία που στην ουσία μέσω των αυξήσεων υπηρεσιών και τροφίμων, στραγκίζουν τους υψηλότερους μισθούς, ισοπεδώνουν τους κατώτερους σε μια σφιχτή αγορά εργασίας με ανελαστικές καταναλωτικές δαπάνες . Μια πεποίθηση ότι μερικές φορές πρέπει να βλάψεις την οικονομία για να τη βοηθήσεις. Βραχυπρόθεσμος πόνος για μακροπρόθεσμο κέρδος. Αποφάσισαν ότι είναι θεμιτό, ως νομισματική πολιτική, ότι ένας πληθωρισμό περί το 6%, ένα χρόνο μετά από μια παγκόσμια πανδημία και μία ροή κεφαλαίων σε μη παραγωγικά κανάλια, να αποτελεί επαρκή κίνδυνο για να ωθήσουν με τις αποφάσεις τους το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο χείλος του γκρεμού, και να τιμωρήσουν τους καταθέτες και μη κερδοσκοπικούς επενδυτές, γιατί δεν προσαρμόστηκαν έγκαιρα στα υψηλότερα επιτόκια σε ένα τραπεζικό περιβάλλον παραπληροφόρησης.
Η Fed, η ΕΚΤ και οι ρυθμιστικές τραπεζικές αρχές της Ελβετίας δεν μπορούν να ισχυριστούν άγνοια. Οι ισολογισμοί της Silicon Valley Bank της SWISS BANK, DEUTCH BANK , και άλλων που θα ακολουθήσουν, δεν ήταν μυστικοί. Κάθε αξιόπιστη ρυθμιστική αρχή θα μπορούσε να είχε παρατηρήσει πριν από μήνες ότι η σύνθεση των συμμετοχών και των σύνθετων ομολόγων τιτλοποιημένων δανείων και άλλων επενδυτικών προϊόντων, ενόψει των ταχέως αυξανόμενων επιτοκίων ήταν ένα πιθανό πρόβλημα. Κανείς δεν το επισήμανε αυτό, και ενώ η διοίκηση πολλών τραπεζών θα μπορούσε πράγματι να ήταν ανεπαρκής, απρόσεκτη, επιθετική ακόμη και εντελώς ανίκανη, τίποτα από αυτά δεν δικαιολογεί τις Κεντρικές Τράπεζες, με τους εκατοντάδες άριστα εκπαιδευμένους οικονομολόγους της. Επειδή το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι περίπλοκο με την ανάλογη ΟΜΕΡΤΑ που επικρατεί δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα αν ζούμε την έναρξη κρίσης. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ήταν κάτι που μπορούσε να αποφευχθεί πλήρως.
Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η Fed και ΕΚΤ είναι να επανεκτιμήσει την τρέχουσα πορεία τους για την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Διαφορετικά, μπορεί να καταφέρουν να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό, αλλά μόνο με το κόστος να καταστρέψουν μια κατά τα άλλα σταθερή και υγιή οικονομία. Ό πανικός των καταθετών και των μη κερδοσκόπων επενδυτών συνεχίζοντας να πουλάνε βιαστικά κρατικά ομόλογα και άλλους τίτλους μειώνοντας απότομα την αξία τους δημιουργεί ένα περιβάλλον ιδανικό για τους ηθικούς αυτουργούς και τους κερδοσκόπους.
Οι μετοχές άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών ήταν επίσης χαμηλότερες την Παρασκευή 24.03.2024, αλλά όχι τόσο όσο η Deutsche Bank. Η γερμανική Commerzbank σημείωσε απώλειες 6%, η γαλλική Société Generale υποχώρησε κατά περίπου το ίδιο ποσό, ενώ η αυστριακή Raiffaisen σημείωσε πτώση σχεδόν κατά 8%. Είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα αυτή τη στιγμή και κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει. Οι άνθρωποι ενεργούν κάτω από πανικό και συνεχίζουν να πουλάνε τραπεζικές μετοχές και ομόλογα κατακρημνίζοντας τις (έστω πλασματικές) αξίες τους, οι δε δανειολήπτες δανείων των οποίων τα δάνεια έχουν τιτλοποιηθεί (ιδιαίτερα τα στεγαστικά) είναι η κατηγορία σε αυτό τον μηχανισμό που βρίσκονται κυριολεκτικά στο κενό και στο σκοτάδι.
ΟΙ ΦΟΥΣΚΕΣ ΣΤΟ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΙΠΗΣ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ ΕΝΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΕΜΜΕΣΑ Η ΑΜΕΣΑ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ. ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΕΣ. Είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε και καταλάβουμε συγκεκριμένες έννοιες και λειτουργίες όλων αυτών των χρηματιστηριακών πρακτικών που πηγάζουν από τα τραπεζικά ιδρύματα προκειμένου αφ ενός να αποφασίσουμε σε ποια πλευρά θα είμαστε και αφ ετέρου να μη διακατεχόμαστε από τραπεζικό πανικό γενικά και αόριστα.
Οι τράπεζες ιδιαίτερα μετά την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση που προκάλεσαν (αφού έμειναν νομικά ατιμώρητες) θα έπρεπε για την ασφάλεια της νομισματικής πολιτικής ,
α) Να μετατραπούν σε απλά ιδρύματα καταθέσεων και αναλήψεων.
β) Οι Εγγυητικές, επιταγές, και συνάλλαγμα, άλλη νομική οντότητα χωρίς ουδεμία σχέση να έχει με τους καταθέτες.
γ) Δάνεια και πιστωτικές κάρτες με υπηρεσίες τιτλοποίησης δανείων μία τρίτη νομική οντότητα όπου θα μπορούσαν να μαζευτούν εκεί όλα τα επίχρυσα παιδιά με ποινική δίωξη εάν δεν ενημέρωναν σωστά τους δανειολήπτες και τους επενδυτές όπως ορίζει το τραπεζικό δίκαιο.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο οι κερδοσκόποι θα αναγκαστούν να εγκλωβιστούν και ταυτοποιηθούν στο ευρύ φάσμα της δευτερογενούς τραπεζικής αγοράς έχοντας απέναντι τους το ανάλογο τραπεζικό νομικό μόρφωμα το οποίο θα βρίσκεται υπό συνεχή νομικό και εποπτικό έλεγχο και όχι αναπόσπαστο κομμάτι της δευτερογενούς αγοράς, δηλαδή του σκιώδους τραπεζικού συστήματος συναλλαγής και κερδοσκοπίας.
Οι εξελίξεις που ζούμε οφείλονται στο σκοπό ή το σχεδιασμό ο οποίος εξυπηρετείται από αυτές. Μπορεί οι διαχειριστές και ο κάθε υπεύθυνος χωριστά να έχει παγκόσμια (αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο) το ακαταδίωκτο, όμως οι καταθέτες, οι μη κερδοσκόποι επενδυτές και πολύ περισσότερο οι φορολογούμενοι πολίτες, δεν φαίνεται να ανεχθούν άλλη μία εξαπάτηση και το δείχνουν.
