Όπως όλα τα σχήματα Ponzi, οι τράπεζες που υποφέρουν από bank run δεν μπορούν να αντιδράσουν
Αν κοιτάξει κανείς τους τίτλους των μεγαλύτερων εφημερίδων, μπορεί να συναγάγει το συμπέρασμα πως μετά την κατάρρευση της Silicon Valley Bank (SVB) επίκειται… ντόμινο στον τραπεζικό κλάδο, διεθνώς!
Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση χρήζει κατανόησης και προσοχής.
Μια προσεκτικότερη, λοιπόν, «επίσκεψη» στα δεδομένα, όπως αναφέρει η Gold Switzerland, μπορεί να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα πως το λουκέτο στην SVB προοιωνίζεται μια πολύ μεγαλύτερη οικονομική (και τραπεζική) κρίση, ως κοινή συνισταμένη όλων των μακροοικονομικών δυνάμεων που συγχρονίζονται για να πιέσουν την οικονομική δραστηριότητα, καθώς μάλιστα ο πρόεδρος της Federal Reserve Jerome Powell ενδύεται το σκήνωμα του έτερου προέδρου που είχε να διαχειριστεί ανάλογα προβλήματα, του Volker…
Με άλλα λόγια, η Gold Switzerland επιβεβαιώνει πως όλα επιστρέφουν στη Fed και στην αγορά ομολόγων, γενικά – κυρίως δε το ζήτημα είναι η αγορά ομολόγων.
Στο τέλος αυτής της σύντομης αναφοράς, συμπληρώνει ο ελβετικός οίκος, «ανακαλύπτουμε ότι η SVB είναι μόνον η αρχή.
Η μετάδοση εντός και εκτός του τραπεζικού τομέα πρόκειται να επιδεινωθεί.
Δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα».
Αλλά πρώτα, ας ρίξουμε μια «ματιά» στις τράπεζες στη Silicon Valley Βank…
Δύο τράπεζες που απέτυχαν
Η φιλική προς την τεχνολογία SVB, την οποία έκλεισε η FDIC, προηγείται, στην πραγματικότητα, της κρυπτοτράπεζας Silvergate, που τώρα οδεύει προς ολοταχώς προς εκκαθάριση.
Επειδή η SVB ήταν μια πολύ μεγαλύτερη τράπεζα (>170 δισεκατομμύρια δολάρια σε καταθέσεις) από τη Silvergate (>6 δισεκατομμύρια δολάρια σε καταθέσεις), άξιζε τον τίτλο της μεγαλύτερης τραπεζικής χρεοκοπίας μετά το 2008.
Σε αντίθεση με τη Lehman Brothers ή την Bear Stearns, οι πρόσφατες καταστροφές της SVB και της Silvergate δεν ήταν αποτέλεσμα υπερμοχλευμένων αξιόχαρτων που «συσκευάστηκαν» εξ αμελείας λαμβάνοντας στάμπα επενδυτικού βαθμού, αλλά μάλλον αποτέλεσμα μιας χρηστής τραπεζικής λειτουργίας.
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, τα bank run συμβαίνουν όταν οι καταθέτες θέλουν να βγάλουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες ταυτόχρονα – ένα σενάριο για το οποίο προειδοποιώ εδώ και χρόνια και συγκρίνεται με ένα θέατρο που φλέγεται, με πόρτα εξόδου στο μέγεθος ποντικότρυπας.
Οι τράπεζες, φυσικά, χρησιμοποιούν και μοχλεύουν τα κεφάλαια των καταθετών για να δανείζουν και να επενδύουν σε κίνδυνο (γι’ αυτό ο Henry Ford προειδοποίησε μπορεί να ξεσπούσε επανάσταση εάν οι πολίτες καταλάβαιναν πραγματικά τι κάνουν οι τράπεζες).
Έτσι, αν μια μάζα καταθετών θέλει ξαφνικά τα χρήματά τους ταυτόχρονα, απλά δεν θα είναι εκεί…
Γιατί λοιπόν οι καταθέτες ήταν σε πανικό;
Τα αίτια συνοψίζονται σε crypto-φόβους, τεχνολογικό άγχος και κακές τραπεζικές πρακτικές.
Χωρίς Silver Lining στη Silvergate
Στη Silvergate, παρείχαν δάνεια σε επιχειρήσεις κρυπτογράφησης, οι οποίες αποτελούσαν συνώνυμο της κερδοσκοπίας έως ότου η κατάρρευση του FTX του Sam Bankman-Fried έκανε τους επενδυτές να κουραστούν από τα ανταλλακτήρια.
Οι νευρικοί καταθέτες απέσυραν δισεκατομμύρια από τις κρυπτο-συνδεδεμένες καταθέσεις τους.
Η Silvergate, φυσικά, δεν διέθετε τα δισεκατομμύρια που απαιτούνται για να ανταποκριθεί στα αιτήματα των καταθετών, γιατί, λοιπόν… οι τράπεζες από τη φύση τους (διατηρούν κλασματικά αποθεματικά) δεν έχουν ποτέ τα χρήματα όταν χρειάζονται να τα δώσουν μαζικά.
Έτσι, η τράπεζα έπρεπε να πουλήσει γρήγορα και απελπισμένα περιουσιακά στοιχεία, πράγμα που σήμαινε ότι πουλούσε μη ομόλογα αξίας δισεκατομμυρίων που δεν είχαν λήξει, και των οποίων οι τιμές είχαν μειωθεί στο μεσοδιάστημα εξαιτίας των αυξήσεων των επιτοκίων του Powell.
(Δείτε πώς η Fed καραδοκεί, με το κεφάλι κάτω και σιωπηλή, ως η πηγή πίσω από σχεδόν κάθε κρίση;)
Έπρεπε, λοιπόν, να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία τη χειρότερη στιγμή που μπορούσε να φανταστεί κανείς…
Και έτσι η Silvergate κατέληξε στο κόκκινο και στον κρύο σκοτεινό βυθό του ωκεανού.
Η κοιλάδα του πυριτίου έγινε κοιλάδα θανάτου για τις τράπεζες
Όσον αφορά την καταστροφή της SVB, που εξυπηρετούσε κυρίως νεοφυείς επιχειρήσεις και εταιρείες τεχνολογίας, με εστίαση σε startup που ειδικεύεται στις βιοεπιστήμες -δηλαδή, τους μονόκερους του χθες και τους αυριανούς γάιδαρους- αυτοί οι μονόκεροι αντιμετώπιζαν, έτσι και αλλιώς, δύσκολες συνθήκες, καθώς η φθηνή χρηματοδότηση στέρευε…
Εν ολίγοις, το πάρτι του εύκολου χρήματος για αμφισβητούμενες τεχνολογικές επιχειρήσεις είχε αρχίσει να ξετυλίγεται.
Η ταχεία κατάρρευση της SVB οφείλεται στο γεγονός ότι οι καταθέτες απέσυραν δισεκατομμύρια, με αποτέλεσμα η τράπεζα να μην μπορέσει να τα καλύψει, αφού πούλησε ομόλογα με τεράστιες ζημιές για να σώσει τις πρώτες αναλήψεις, οδηγώντας στην πυρά όσους δεν απέσυραν χρήματα.
Εν ολίγοις, όπως όλα τα σχήματα Ponzi, οι τράπεζες που υποφέρουν από bank run δεν μπορούν να αντιδράσουν… και αυτό μας παραπέμπει στην παραβολή του φλεγόμενου θέατρο…
Θύματα εγκαυμάτων, ανάρρωση;
Οι τράπεζες, κατά ειρωνικό τρόπο, δεν μπορούν τεχνικά να χρεοκοπήσουν.
Η Silvergate σχεδιάζει να καλύψει όλους τους καταθέτες καθώς εξετάζουν τα περιουσιακά τους στοιχεία υπό εκκαθάριση.
Η SVB, από την άλλη, περίμενε πολύ καιρό για τις διαδικασίες εκούσιας εκκαθάρισης.
Αντ’ αυτού ανέλαβε η FDIC για να διαχειριστεί την πώληση περιουσιακών στοιχείων και να επιστρέψει προϊόντος το χρόνου τις καταθέσεις των επενδυτών ως μέρισμα.
Σημειώνεται πως η FDIC «ασφαλίζει» καταθέσεις επενδυτών έως και 250.000 $, αλλά αυτό δεν θα βοηθήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των καταθέσεων SVB (95,5%) που δεν καλύπτονται από αυτή τη λεγόμενη ασφάλιση παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις.
Η επίδραση της μόλυνσης
Παρά τον πόνο που νιώθουν οι καταθέτες στη Silvergate και την SVB, ο φόβος έχει εξαπλωθεί στον ευρύτερο τραπεζικό τομέα (μεγάλη τράπεζα σε περιφερειακό), ο οποίος είδε αναμενόμενα sell-offs στο τέλος της περασμένης εβδομάδας και έχει προκαλέσει το αναπόφευκτο ερώτημα, συγκεκριμένα: Αυτή είναι μια άλλη στιγμή της Lehman;
Προς το παρόν, μιλάμε για τράπεζες, και όχι για χρεοκοπία τραπεζών όπως το 2008 (λόγω μαζικών ανοιγμάτων σε παράγωγα και επισφαλών δανείων). Εν ολίγοις, δεν πρόκειται (ακόμη τουλάχιστον) για μια τραπεζική κρίση τύπου 2008.
Επίσης, η Fed σπεύδει προς διάσωση των καταθετών, κάτι που ισοδυναμεί με ομολογία παρέμβασης.
Ωστόσο, μια τέτοια πολιτική διάσωσης καθιστά τις πιθανότητες περαιτέρω αυξήσεων των επιτοκίων της Fed το 2023 λίγο λιγότερο πιθανές, και ήδη οι traders στη Wall Street μετονομάζουν το BTFP σε «Buy The F***ing Pivot».
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, «όπως έχω γράψει εδώ και μήνες (και δείχνω παρακάτω), το QT του Powell θα διαρκούσε έως ότου κάτι έσπαγε αναπόφευκτα, και φαίνεται ότι ήρθε η μέρα, όπως αναμενόταν.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το BTFB θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί με τουλάχιστον 2 τρισεκ. δολ., και όχι με 25 δισεκ. δολ., για να χαλιναγωγηθεί ο τραπεζικός κίνδυνος.
Πρόγνωση
Ωστόσο, με βάση το πλαίσιο και τα τρέχοντα δεδομένα, μπορούμε να αρχίσουμε να βγάζουμε ορισμένα αντικειμενικά και πρώιμα συμπεράσματα.
1 Οι ροές από τα VC στην τεχνολογία θα περιοριστούν.
2 Οι καταθέτες της SVB ενδέχεται να πάρουν μέρος ή μεγάλο μέρος των χρημάτων τους πίσω
3 Είναι πρόωροι να μιλήσουμε για συστημική κρίση
4 Τα κρυπτονομίσματα θα βιώσουν περισσότερο πόνο
Η μεγάλη, τρομακτική εικόνα…
«Οι τράπεζες αποτυγχάνουν όταν το κόστος χρηματοδότησης των εργασιών τους αυξάνεται δραματικά πάνω από τις αποδόσεις των περιουσιακών τους στοιχείων.
Η άποψή μας πρέπει να προετοιμαζόμαστε για περαιτέρω πόνο σε ολόκληρο τον τραπεζικό τομέα.
Βλέπουμε λόγους να ανησυχούμε για συστημικό κίνδυνο στον τραπεζικό τομέα.
Οι τράπεζες και οι τραπεζικές πρακτικές είναι πολύπλοκα μικρά θηρία.
Επισημαίνεται πως ελλοχεύει ο κίνδυνος… Credit Suisse, με τη μετοχή της τράπεζας να έχει υποχωρήσει κατά 60%.
Λοιπόν, ναι, τα πράγματα είναι πολύπλοκα…
Αλλά επιστρέφοντας στις ΗΠΑ ειδικότερα και στις τράπεζες γενικότερα, μπορεί κανείς να αντλήσει το απλό από το περίπλοκο, το οποίο είναι απλώς τρομακτικό» υποστηρίζει η Gold Switzerland.
Ακόμη και οι τράπεζες δεν μπορούν να πολεμήσουν τη Fed
O κύκλος σύσφιξης της Fed έστειλε τα ομόλογα στο πάτωμα… και τις αποδόσεις τους στο φεγγάρι
(οι αποδόσεις και η τιμή των ομολόγων είναι αντιστρόφως ανάλογα).
Αυτό επηρεάζει τους τραπεζικούς ισολογισμούς, επειδή οι τράπεζες ζουν πληρώνοντας τους καταθέτες με επιτόκιο Χ ενώ κερδίζουν Χ+.
Αλλά τώρα αυτές οι τράπεζες βρίσκονται σε μια θανατηφόρα γωνία του εσφαλμένου σχεδιασμού της ίδιας της Fed.
Δηλαδή, η Fed έστειλε τις αποδόσεις των ομολόγων υψηλότερα από τα επιτόκια/αποδόσεις που προσφέρουν οι εμπορικές τράπεζες στους καταθέτες, γι’ αυτό πολλοί αμφισβητούν το πλεονέκτημα του να είναι καταθέτες (παίρνουν τα χρήματά τους και επενδύουν σε ομόλογα).
Αυτή η αναντιστοιχία, φυσικά, πιθανότατα θα απαιτήσει από τις τράπεζες να αυξήσουν τα επιτόκια των καταθετών για να ανταγωνιστούν τις αυξανόμενες αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων – μια δαπανηρή τακτική που μειώνει τα κέρδη τους και κοκκινίζει τους ισολογισμούς τους.
Εναλλακτικά, οι τράπεζες θα μπορούσαν να προσφέρουν/εκδώσουν περισσότερες τραπεζικές μετοχές για να αυξήσουν το κεφάλαιό τους, αλλά αυτό μειώνει τον αριθμό και την αξία των υφιστάμενων μετοχών, με τον οποίο πληρώνονται οι τραπεζίτες.
Επίσης, οι τράπεζες (και οι τραπεζίτες) αντιμετωπίζουν επίσης τον πραγματικό κίνδυνο αύξησης ή τουλάχιστον του επίμονου πληθωρισμού, πράγμα που σημαίνει ότι η πραγματική απόδοση ακόμη και στα «ενισχυμένα» επιτόκια των καταθετών είναι τελικά αρνητική όταν προσαρμόζεται στον αόρατο φόρο του πληθωρισμού.