Τα δύο Ελληνικά δεξαμενόπλοια σύμφωνα με ανακοίνωση του τμήματος δημοσίων σχέσεων των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης κατασχέθηκαν από το Ιράν στον Περσικό Κόλπο,διότι ” η Ελληνική κυβέρνηση κατέσχεσε ένα ιρανικό πλοίο υπό την σημαία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στα ανοικτά των ακτών της και κατέσχεσε το φορτίο του με φερόμενη δικαστική απόφαση και σε συντονισμό με την κυβέρνηση των ΗΠΑ”(www.newsbreak.gr 27-5-2022). Τον ίδιο κίνδυνο κατάσχεσης υφίστανται άλλα 17 Ελληνικά δεξαμενόπλοια τα οποία αυτήν την στιγμή πλέουν στον Περσικό κόλπο. Όσο ο Καιρός προχωρά,τόσο η πολιτική που επέλεξε να ακολουθήσει η κυβέρνηση της ΝΔ στον πόλεμο αποδεικνύεται επικίνδυνη προς τα Ελληνικά συμφέροντα. Εκείνο το οποίο δεν έλαβε κυρίως υπ’ όψιν της η Ελληνική κυβέρνηση στην σπουδή της να ταχθεί όσον το δυνατόν ταχύτερα υπέρ της πολιτικής σύγκρουσης και ρήξης του ΝΑΤΟ και της Δύσης με την Ρωσία- που Γαλλία και Γερμανία αργά και σταθερά λαμβάνουν αποστάσεις,διατηρώντας επαφές με την Ρωσία- είναι ότι η συγκεκριμένη πολιτική των ΗΠΑ διχάζει και τις ίδιες. Οι διχασμένες ΗΠΑ δεν εξασφαλίζουν καμία σταθερότητα και ασφάλεια,εάν στις επόμενες προεδρικές εκλογές τους κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι υπό τον Τραμπ. Σε μία τέτοια περίπτωση η πολιτική των ΗΠΑ θα διαφοροποιηθεί σημαντικά. Η συνέχιση της επιβολής κυρώσεων στην Ρωσία από την Ε.Ε. στην Σύνοδο Κορυφής(30-5-2022) περί περικοπής των εισαγωγών πετρελαίου από αυτήν κατά 90% έως το τέλος του έτους,όπως και τα συμπεράσματα του Ευρωπαικού Συμβουλίου,φαντάζουν και είναι πολεμικό ανακοινωθέν. Μένει να διευκρινιστεί η παράγραφος εκείνη στο σημείο 6 του ανακοινωθέντος όπου αναφέρεται ότι ” Σε περίπτωση αιφνίδιων διακοπών του εφοδιασμού θα θεσπιστούν επείγοντα μέτρα για την κατοχύρωση της ασφάλειας του εφοδιασμού”.
Η Ελλάδα επί του παρόντος, με την συγκεκριμένη πολιτική έχει καταφέρει να αποκτήσει μετά την Τουρκία και έως τώρα δύο νέους εχθρούς, την Ρωσία και το Ιράν,σε αντίθεση με την Τουρκία, που ενώ διαφοροποιείται σε σχέση με την πολιτική του ΝΑΤΟ,εξακολουθεί να πορεύται κατά τα γνωστά της σχήματα.Είμαστε μάλιστο στο σημείο εκείνο που η Τουρκία δεν επιθυμεί διάλογο με την Ελλάδα,ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η σοφία των Ελλήνων πολιτών-συνεχίζοντας την αγωνιστική ιστορικά παράδοση της Ελλάδας- εκφράστηκε στο δημοψήφισμα την 5-7-2015, όπου το 61,31% του Ελληνικού Λαού απέρριψε την πρόταση σχεδίου συμφωνίας που πρότειναν η Ευρωπαική Επιτροπή,η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ από την τότε κυβέρνηση,στέρησε από την Ελλάδα μία μοναδική ιστορική ευκαιρία εφαρμογής μίας πραγματικά ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής.
Ακολουθώντας μία συγκεκριμένη πολιτική από την μεταπολίτευση έως σήμερα,με την οποία οι μόνοι που συγκρούσθηκαν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου- την πρώτη τετραετία του- και ο Κώστας Καραμανλής, η Ελλάδα παρ’ όλες τις συμμαχίες της ζεί υπό την απειλή θερμού επεισοδίου με την Τουρκία,την έκταση και τα αποτελέσματα του οποίου αυτή την στιγμή τα αγνοούμε. Ωστόσο ελάχιστοι πιστεύουν ότι στρατιωτικά, πλην των δύο χωρών, θα εμπλακούν άλλες χώρες.
Παγκόσμια εντύπωση και αντίδραση προκάλεσαν οι δηλώσεις του μεγίστου ιέρακος,πρώην ΥΠ.ΕΞ. των ΗΠΑ,Χένρι Κίσιγκερ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία (23-5-2022). Ο εν λόγω πολιτικός δήλωσε ότι η Ουκρανία πρέπει να παραχωρήσει εδάφη στην Ρωσία για να τερματιστεί ο πόλεμος και προειδοποίησε τη Δύση ότι μία ταπεινωτική ήττα για την Ρωσία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ευρύτερη αποσταθεροποίηση. Τόνισε ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να ξεκινήσουν τους επόμενους δύο μήνες προτού δημιουργηθούν ανατροπές και εντάσεις που δεν θα ξεπεραστούν εύκολα. Στην ιδανική περίπτωση η διαχωριστική γραμμή θα πρέπει να είναι η επιστροφή στο status guo ante(www.naftemporiki.gr. 25-5-2022).
Προφανώς και γίνεται αντιληπτό ότι δύσκολα αυτός ο πόλεμος θα λάβει τέλος. Μάλιστα όλα συνηγορούν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται περισσότερο πλησίον μίας γενικεύσεως αυτής της σύρραξης,όσο η ειρήνη δεν αποκαθίσταται σύντομα. Τα οικονομικά δεδομένα για τα επόμενα έτη είναι δυσμενή και εάν δεν συμβεί ταχέως ένα ευτυχές απρόβλεπτο γεγονός,οι πιθανότητες ελεύσεως του μεγαλύτερου οικονομικού κραχ έως σήμερα αυξάνονται δραματικά. Η συγκεκριμένη εκτίμηση βρίσκεται εκτός των παραμέτρων της αισιοδοξίας ή της απαισιοδοξίας και εντοπίζεται προφανώς εντός ενός κυνικού ρεαλισμού. Το θέρος φυσικά δεν προσφέρεται ως περίοδος δόκιμης προετοιμασίας. Ωστόσο αγνοούμε εάν είναι αρκετός, ως προς τούτο, ο φθινοπωρινός χρόνος.
