Υπάρχει τέτοια χώρα;

Υπάρχει χώρα που να παρέχει για την εκπαίδευση των παιδιών της το 23% του προϋπολογισμού της και το 9% του ΑΕΠ της σε τρέχουσες τιμές, ώστε να εξασφαλίζεται

• η λειτουργία 9.433 σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,
• η δημόσια και δωρεάν παροχή εκπαίδευσης σε 1.771.800 μαθητές και σε 140.600 παιδιά στα νηπιαγωγεία της χώρας
• καθώς και  η δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε 145.770 φοιτητές;

Υπάρχει χώρα που να παρέχει για την Δημόσια Υγεία και την Κοινωνική Πρόνοια ποσό που αντιπροσωπεύει το 28% του προϋπολογισμού της και το 11% του ΑΕΠ της ώστε να εξασφαλίζει στον πληθυσμό της, δημόσια και δωρεάν

• 12.400 μονάδες ιατρικής φροντίδας,
• 151 νοσοκομεία,
• 451 πολυϊατρεία,
• 10.782 εγκαταστάσεις οικογενειακών ιατρών,
• 110 οδοντιατρικές κλινικές,
• 147 οίκους ευγηρίας,
• 265 κέντρα ηλικιωμένων
• 30 κέντρα σωματικής αναπηρίας.
• 1.200.000 εισαγωγές σε νοσοκομείο σε περισσότερες από 45.000 κλίνες,
• 86 εκατομμύρια ιατρικές εξετάσεις
• και περίπου 28,5 εκατομμύρια οδοντιατρικές επισκέψεις;

 
Υπάρχει χώρα που να παρέχει στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού ποσό που αντιστοιχεί στο 5% των τρεχουσών δαπανών του προϋπολογισμού της ώστε να λειτουργούν και να προσφέρονται στον λαό της

• 276 κινηματογράφοι,
• 285 μουσεία,
• 88 θέατρα και θεατρικές αίθουσες,
• 392 βιβλιοθήκες,
• 343 πολιτιστικά κέντρα,
• 19 κλαμπ παραδοσιακής μουσικής,
• 130 γκαλερί,
• 5.134 αθλητικές εγκαταστάσεις με 4.591.000 αθλούμενους;

 
Υπάρχει χώρα που να παρέχει πάνω από το 16% του προϋπολογισμού της στον τομέα της κοινωνικής της ασφάλισης, ώστε να εξασφαλίζει

• καταβολή συντάξεων σε 1.672.000 συνταξιούχους όλων των κατηγοριών (συντάξεις γήρατος, αναπηρίας και θανάτου) συμπεριλαμβανομένων των παροχών μητρότητας;

    Εν κατακλείδι: Στον πλανήτη Γη, εδώ όπου 8 «Κροίσοι» διαθέτουν – σύμφωνα με τα στοιχεία της «Oxfam» – περιουσία η οποία ισούται με τα υπάρχοντα 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων (!), δηλαδή το 50% του πληθυσμού της Γης, υπάρχει χώρα που ζει… στον κόσμο της και παρέχει το 72% του προϋπολογισμού της για να καλύπτει τις κοινωνικές ανάγκες του πληθυσμού της;
Υπάρχει. Και λέγεται «Κούβα».
    Πριν από λίγες μέρες συγκλήθηκε η κουβανική Εθνοσυνέλευση η οποία ενέκρινε τον νόμο του κρατικού προϋπολογισμού του 2017 με τον οποίο το 72% των τρεχουσών δαπανών διατίθεται σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες που συνδέονται με την ποιότητα ζωής του πληθυσμού και τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης.
Ποιο είναι το ερώτημα, λοιπόν, που μας απευθύνει κάθε επιφανής εκπρόσωπος της δημοκρατίας που τελεί υπό την εποπτεία του ΣΕΒ, του Σόιμπλε, της τρόικας και που αφηνίασε με αφορμή τον θάνατο του Κάστρο; Αν «θέλουμε να γίνουμε Κούβα», είπατε;