Απ’ όλους τους επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως διεθνιστής, αντισυστημικός, αριστερός, δημοκρατικός, πολιτικός κ.ά. που έχουν οικειοποιηθεί όλοι, λέω να κρατήσω μόνο έναν τίτλο που μου αποδόθηκε πρόσφατα και για μένα άκρως τιμητικό: «Η περίπτωση του Πάρι Μπουρλάκη».
Η τύχη λένε είναι ένα «παρατσούκλι» για την πρόβλεψη, ένας τρόπος να πεις ότι η Ιστορία είναι αναπόφευκτη, επειδή απλά μπαίνει στον κόπο να συμβεί. Πολλοί το ονομάζουν μοίρα. Αλλοι λένε ότι η Ιστορία δεν εξαρτάται από την ανθρώπινη βούληση, αλλά καθορίζεται από τις κοινωνικές συνθήκες και τις σχέσεις παραγωγής.
Απόψεις που θα έλεγε κανείς ότι καταδεικνύουν μια Ιστορία άτρωτη στην προσπάθεια των ανθρώπων, απαλλαγμένη από τις επιλογές τους στην καθημερινή ζωή. Ομως η Ιστορία φτιάχνεται από ανθρώπινα πλάσματα, από την πάλη τους για επιβίωση μέχρι το πάθος, τα όνειρα, την ελπίδα, την απρόβλεπτη τρέλα της στάσης που θα κρατήσουν σε καθοριστικές ιστορικές στιγμές.
Όπως στον μακρόκοσμο κυριαρχεί η αιτιοκρατία και στον μικρόκοσμο η πιθανοκρατία έτσι και στην κοινωνία εμφανίζεται η αναγκαιότητα της πάλης για αλλαγή μιας ασφυκτικής πραγματικότητας, ώστε να έχουμε όνειρα, ελπίδες, ασφάλεια για την αυριανή μέρα. Μια αναγκαιότητα που δεν τη δημιούργησε το 98% των κατοίκων αυτού του πλανήτη, αλλά η απληστία μιας κάστας του 2% που έχουν στα χέρια τους τον πλούτο του και τον οδηγούν στην (κλιματική) καταστροφή.
Στο τόπο μας πήρε τις τραγικές διαστάσεις που όλοι γνωρίζουμε και αυτό με ανάγκασε να ενταχθώ στο ΜέΡΑ 25, αφού η Αριστερά βρισκόταν στη δίνη της ομφαλοσκόπησης, συνεχώς αυτοδιασπώμενη. Ήμουν εκεί από τη στιγμή της ίδρυσής του, συμβάλλοντας εθελοντικά από τη γέννηση και τα πρώτα βήματά του έως την ενηλικίωσή του και την είσοδο στη Βουλή. Ένα κόμμα που προερχόταν από το Diem25, του οποίου το μέλος μπορούσε ν’ ανήκει και σε άλλα κόμματα γι’ αυτό και εξηγούσαμε στους ελάχιστους «diemers» ότι μπορούσαν να παρευρίσκονται σε όλες τις διαδικασίες του ΜέΡΑ 25, αλλά δεν είχαν δικαίωμα ψήφου.
Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, στη συνεδρίαση της εξ οφιτσίου διορισμένης Πολιτικής Γραμματείας και παρουσία των νεοεκλεγμένων βουλευτών του κόμματος, άκουσα στην εισήγηση του γραμματέα Γ. Βαρουφάκη τα εξής καταπληκτικά για το συνέδριο του κόμματος: ότι για όλα τα θέματα (από το καταστατικό του, τις θέσεις μέχρι και τα πρόσωπα που θα αποτελούν την κεντρική επιτροπή του) θα ψηφίζουν μέσω ίντερνετ όλα τα μέλη του Diem 25 (εσωτερικού και εξωτερικού). Μάλιστα ονομάστηκε «διαβουλευτικό συνέδριο» και ορίστηκε εκ των πραγμάτων ως έγκυρη εφορευτική επιτροπή ένας σέρβερ (!) ευρισκόμενος στη Γερμανία.
Στην εύλογη αντίδρασή μου, όταν ανακοινώθηκε το όνομά μου ως μέλους της προσυνεδριακής επιτροπής που θα έφερνε εις πέρας αυτό το έργο, αρνούμενος τη συμμετοχή μου σε αυτήν, αποχώρησα -απαξιώντας ταυτόχρονα ν’ απαντήσω στο παραλήρημα του γραμματέα που μου έδειχνε την πόρτα της εξόδου.
Ακολούθησαν ανακοινώσεις με τις οποίες διαλύονταν οι βάσεις των μελών με τη δικαιολογία της επανασύστασης και συντονιστής προώθησης των προτάσεων για το συνέδριο αναλάμβανε όποιος το δήλωνε ιντερνετικά και όχι από ψηφοφορία των μελών. Ανέλαβε το κόμμα η σύζυγος, προσωρινά διοριζόμενη ως πολιτική διευθύντρια για να το εξυγιάνει, ακολούθησαν προσλήψεις για τη στελέχωσή του και ακατανόητες αναφορές για την προσυνεδριακή διαδικασία ως προς τις ημερομηνίες και τον τρόπο διεξαγωγής του συνεδρίου. Υπήρξε και μια ανακοίνωση ότι από λάθος τα μέλη εγγράφησαν ως Diem25 και όχι ΜέΡΑ 25.
Αυτό πυροδότησε τη βάση. Τα απλά μέλη βρέθηκαν σε πλήρη σύγχυση ταυτοποίησης με την απορία σε ποιο κόμμα είναι εγγεγραμμένοι. Τα μέλη που είχαν ήδη απηυδήσει με τα όσα απαράδεκτα διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου λόγω της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς ορισμένων υποψήφιων βουλευτών -επιλογών τόσο του ίδιου του γραμματέα όσο και της αυλής του. Η αντίδρασή τους έγινε με δημόσιες τοποθετήσεις, με emails προς τα όργανα του κόμματος και τον ίδιο τον γραμματέα προσωπικά, αλλά καμία απάντηση δεν έλαβαν.
Προφανώς ευρισκόμενος σε πλήρη έκσταση ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα ως δικό του επίτευγμα, ο νέος τρισυπόστατος θεός είχε ήδη αποφασίσει ότι οι φέροντες στους ώμους τους σταυρούς της εκλογής του έπρεπε να θυσιαστούν για να ξεπλύνουν τα αμαρτήματά του.
Ακολούθησαν δύο μήνες για ν’ αντιληφθεί την αλήθεια. Έπρεπε ν’ απαντήσει και αποφάσισε ότι για όλα φταίει ο «κατηραμένος όφις», ο φέρων στο στόμα το μήλο της γνώσης και απέστειλε ένα email σε όλα τα μέλη πανελλαδικά (εγώ δηλαδή).
Σ’ αυτό, με τίτλο «Η περίπτωση του Πάρι Μπουρλάκη», επισυνάπτει μια επιστολή μου, που είχα αποστείλει ιδιωτικά και εμπιστευτικά εξηγώντας τους λόγους της αποχώρησής μου από το κόμμα, ως συγγνώμη για όσους τυχόν παρέσυρα να ενταχθούν και να παλέψουν γι’ αυτό. Εκεί με χαρακτηρίζει ως αντιδημοκρατικό στοιχείο -«διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις»- από το οποίο έπρεπε το κόμμα να περιφρουρηθεί. Φυσικά δεν πήρε καμιά μου έγκριση να δημοσιοποιήσει την ιδιωτική μου επιστολή. Το έπραξε από μόνος του, επιδιώκοντας την προσωπική μου διαπόμπευση σε όλα τα μέλη του κόμματος.
Η αλήθεια όμως δεν χρειάζεται καμία δημιουργική ασάφεια για να εξηγηθεί, είναι από μόνη της απολύτως σαφής όποια μεταφυσικά εργαλεία και αν χρησιμοποιείς για να τη συσκοτίσεις.
Ας αναφερθώ μόνο στο σκάνδαλο όπου στις πρόσφατες εκλογές για ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του «διεθνούς» κινήματος που λέγεται Diem ψήφισαν μόνο 3.000! Ότι αυτοί χρηματοδοτούσαν μέχρι τώρα το Μέρα25 και οι ίδιοι θα αποφασίζουν τώρα για ένα κόμμα της ελληνικής Βουλής που εκλέχτηκε από τον ελληνικό λαό άρα και οφείλει σ’ αυτόν και μόνο να απολογείται -κάτι που δεν συμβαίνει. Επιπλέον αυτό παραβιάζει κάθε αρχή, ηθική, δημοκρατική και δεοντολογίας.
Για όλους εμάς τους συμβιβασμένους ασυμβίβαστους που η ορθολογική σκέψη παραμένει ακόμη στα μυαλά μας, που δεν εντυπωσιαζόμαστε από τηλεπερσόνες οι οποίες προσπαθούν καθημερινώς να μας πείσουν ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή ή που ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι μόνοι αυθεντικοί εκπρόσωποι της Αριστεράς, απαντάμε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.
Στο ιστορικό γίγνεσθαι το κενό παραμένει. Η φύση όμως απεχθάνεται τα κενά κι έτσι αργά ή γρήγορα θα καλυφθεί. Εμείς απλά θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη ενάντια σε κάθε είδους οθόνη, σε κάθε είδους ψευδαίσθηση και μεγαλοστομία, βαδίζοντας όπως πάντα στον τρισδιάστατο κόσμο. Θα μετανοούμε για τα λάθη μας, θα διδασκόμαστε από αυτά, θα προσπαθούμε να καταλάβουμε την ολική εικόνα τού γύρω μας, που τόσο γρήγορα αλλάζει, και πάντα στο κέντρο μας θα είναι ο άνθρωπος.
Απ’ όλους τους επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως διεθνιστής, αντισυστημικός, αριστερός, δημοκρατικός, πολιτικός κ.ά. που έχουν οικειοποιηθεί όλοι, λέω να κρατήσω μόνο έναν τίτλο που μου αποδόθηκε πρόσφατα και για μένα άκρως τιμητικό: «Η περίπτωση του Πάρι Μπουρλάκη»
ΥΓ: Αυτές τις ώρες σε πολυνομοσχέδιο της Ν.Δ. με τροπολογία για την κήρυξη απεργίας σε ένα εργατικό σωματείο τα μέλη του δεν χρειάζονται να παρευρίσκονται στη συνέλευσή του, θα μπορούν να ψηφίζουν από τον καναπέ τους ηλεκτρονικά αφού απαιτείται το 50+1 των μελών. Άρα «ο αγώνας για άμεση ον λάιν δημοκρατία του συστήματος τώρα δικαιώνεται»;
*Πάρις Μπουρλάκης, πρώην υποψήφιος βουλευτής του ΜέΡΑ25
