Τη σημαία “κατά της Ευρώπης των ελίτ και του παρελθόντος” εμφανίστηκε να υψώνει ο ηγέτης της ιταλικής Ακροδεξιάς Ματέο Σαλβίνι, μιλώντας σε συγκέντρωση οπαδών του στο Μιλάνο, στην οποία παραβρέθηκε η Μαρίν Λεπέν και καμιά δεκαριά άλλοι ηγέτες ακροδεξιών κομμάτων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Επιχειρώντας να εμφανιστεί ως αντίπαλος των κυρίαρχων ευρωπαϊκών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, και δίνοντας το στίγμα της σύγχρονης άκρας Δεξιάς, ο Σαλβίνι δεν διστάζει να διαστρεβλώσει πλήρως την πραγματικότητα, συγκαλύπτοντας την πλήρη ευθυγράμμιση με τις κεντρικές επιλογές της Ε.Ε.
Έτσι, αν και αναφέρθηκε σε εκείνους “που κυβέρνησαν την Ευρώπη επί 20 χρόνια στο όνομα της φτώχειας και της αβεβαιότητας”, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στον νεοφιλελευθερισμό, μια πολιτική που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετέχουν ακροδεξιά κόμματα, με πρώτη και κύρια την κυβέρνηση του ακροδεξιού Όρμπαν στην Ουγγαρία. Σχετικά πρόσφατες είναι οι μεγάλες κινητοποιήσεις κατά της κατάργησης του οχτάωρου και άλλων μέτρων που νομοθέτησε η ουγγρική κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων.
Ανάλογη πολιτική σε βάρος των εργαζομένων ακολούθησε και η αυστριακή κυβέρνηση συνασπισμού του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος και του ναζιστικής προέλευσης Κόμματος των Ελευθέρων, που κατέρρευσε τις τελευταίες μέρες υπό το βάρος οικονομικού σκανδάλου στο οποίο εμπλέκεται ο ηγέτης της αυστριακής Ακροδεξιάς, αντικαγκελάριος Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε.
Όπως ήταν αναμενόμενο, καμιά αναφορά δεν έγινε στην έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., αλλά ούτε καν και στο ΝΑΤΟ, και στην όποια αμφισβήτηση της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής αγοραίας ολοκλήρωσης της Ε.Ε., του οικοδομήματος των μεγάλων τραπεζικών και χρηματιστικών συμφερόντων. Απεναντίας, η ομιλία του Σαλβίνι ήταν επικεντρωμένη στην υπεράσπιση της “ευρωπαϊκής ταυτότητας”, ακόμη και με αναφορές στις κοινές χριστιανικές ρίζες.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Μαρίν Λεπέν, ενώ ο Γκέερτ Βίλντερς, αρχηγός του ολλανδικού Κόμματος της Ελευθερίας, ξέσπασε με την υστερική κραυγή ισοπέδωσης όλων όσων ακολουθούν την ισλαμική θρησκεία, “Basta islam!”.
Για μια ακόμη φορά, οι εκδηλώσεις της αντιμεταναστευτικής και αντιπροσφυγικής υστερίας της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς επιχειρούν να κρύψουν τη βαθύτερη σκοπιμότητα της άγριας εκμετάλλευσης μεταναστών και προσφύγων ως φτηνού εργατικού δυναμικού, στερούμενου και των απειροελάχιστων δικαιωμάτων.
Συνάμα, η αντιισλαμική υστερία συνδέεται άμεσα με την πλήρη υποστήριξη από την ευρωπαϊκή άκρα Δεξιά τόσο των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επεμβάσεων της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή του ισλαμικού κόσμου όσο και της πολιτικής του Ισραήλ, του κράτους – τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής. Εξάλλου, ήταν χαρακτηριστική η αναφορά του Σαλβίνι στην κοινή ιουδαιο-χριστιανική κληρονομιά, που την αντιπαρέθεσε στην παράδοση του ισλάμ.
“Σε αυτή την πλατεία δεν υπάρχουν εξτρεμιστές, δεν υπάρχουν ρατσιστές ή φασίστες”, είπε ο ηγέτης της ιταλικής Ακροδεξιάς, όταν μόλις πριν λίγες μέρες οι ακροδεξιοί εξαπέλυσαν επίθεση ακόμη και κατά του Πάπα Φραγκίσκου, εξαιτίας της τοποθέτησής του υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων των μεταναστών και προσφύγων. Χαρακτηρίζοντάς τον “Μπαντόλιο”, άρα προδότη, καθώς ο στρατηγός Μπαντόλιο θεωρείται υπεύθυνος για την ανατροπή του Μουσολίνι μετά την απόβαση των συμμάχων στην Ιταλία.
Εισηγητές και σταθεροί υποστηρικτές της άνευ ορίων αυταρχικής κρατικής καταστολής και περιστολής των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών, οι ηγέτες της ευρωπαϊκής άκρας Δεξιάς επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά την επιδίωξή τους για τη δημιουργία μιας Ευρώπης – φρουρίου τόσο προς τα έξω όσο και στο εσωτερικό της. Μιας Ευρώπης στην οποία ανοίγεται ο δρόμος για τις ανεξέλεγκτες θανατικές ποινές, μέχρι και τη χρήση του στρατού για την καταστολή αγώνων σε κοινωνίες φόβου και κνούτου.
Μιας Ευρώπης που απαλλαγμένη από τις πιέσεις που ασκεί το εργατικό και τα άλλα λαϊκά διεκδικητικά κινήματα θα προσφέρεται ανεμπόδιστα στην ολοκλήρωση των νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ συνάμα η κυριαρχία του εθνικισμού και του ευρωκεντρισμού θα αποτελεί το όχημα για την ιδεολογική νομιμοποίηση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων οπουδήποτε κρίνεται πως είναι αναγκαίο για τα ευρωπαϊκά καπιταλιστικά συμφέροντα.