Εν αρχή ην το άσμα:
Ω πω πω πώ / πω πώ / Ω πωπώπω
τσι πουτάνες,
τούτοι οι μπάτσοι πούρθαν τώρα (δις)
τούτοι οι μπάτσοι πούρθαν τώρα
τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα.
Πωπωπώ / πω πώ
τσι χαμούρες
ήρθανε να μας ρεστάρουν (δις)
ήρθανε να μας ρεστάρουν
και τα ζάρια να μας πάρουν.
Πω-πω-πώ / πω πώ
οι καταδότες.
Μπάτσοι και χωροφυλάκοι (δις)
μπάτσοι και χωροφυλάκοι
μας το κλείσαν το τσαρδάκι.
Ω πώ πώ πώ/ Ω πω πω πώ
– θα το πώ
– πέστο
– φόρα παρτίδα
– όλα
ω πω πω – πώ μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
μπάτσοι, κλάστε μας τ’ αρχίδια.
Στις 7 Απριλίου 1923, ο Ιωάννης Πετράκης υπαστυνόμος Κιλκίς, ευπειθώς αναφέρει τσι ανωτέροι (και στην Ιστορία): «Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε ‘‘σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας’’ και απαντησάντων αυτών ‘‘κλάστε μας τ’ αρχίδια’’ απέδρασαν».
Κατόπιν τούτων, το 1928 στις ΗΠΑ ο Γιαννάκης Ιωαννίδης ηχογραφεί το προπαρατιθέμενο άσμα υπό τον τίτλο: «Τούτοι οι μπάτσοι που ’ρθαν τώρα». Η οικουμενικότης του ελληνισμού έλαμψε για μιαν ακόμα φορά. Με τέσσερις δραματικές συνέπειες:
α) Έκτοτε οι μπάτσοι είναι τσαντισμένοι.
β) Κείνοι οι μπάτσοι που ’ρθαν τότε, έρχονται από τότε συνεχώς.
γ) Αντελήφθη η οικουμένη ότι οι Έλληνες παραμένουν ατίθασοι. Ιδίως υπό το σεληνόφως.
δ) Άρχισε να αναπτύσσεται το επάγγελμα του γεφυροποιού.
Αποτέλεσμα: επί της Μουλβίας γέφυρας συνετρίβη ο παγανισμός κι ανέτειλε ο χριστιανισμός. Στη συνέχεια ο Τσίπρας τίναξε στον αέρα τη γέφυρα του Γοργοπόταμου και την πάτησαν οι Γερμαναράδες στο Ελ Αλαμέιν. Ακολούθως ο Τσίπρας (πάντα)
εφηύρε τη γέφυρα που πάει κεντροαριστερά, κάνει κωλοτούμπα και πάει κεντροδεξιά (καθώς το ανωτέρω σκιτσάκι περιγράφει). Τέλος, κάτω από τις κεντροδεξιές γέφυρες τη βγάζουν κεντροαριστεροί άστεγοι και κάτω από τις κεντροαριστερές γέφυρες τη βγάζουν κεντροδεξιοί άστεγοι.
Θαύμα της τεχνολογίας θεωρείται η γέφυρα που ρίξαμε στα Σκόπια. Στο μέσον της γέφυρας υπάρχει το σημείο ελέγχου Τσεκ Πόιντ Τσάρλυ (με άγρυπνο φρουρό τον Μπίστη τον Μπάστακα). Όταν λοιπόν περνάει κανείς το Τσεκ Πόιντ Τσάρλυ εγκαταλείπει την Αμερικάνικη Ζώνη και μπαίνειστην Αμερικάνικη Ζώνη,
εγκαταλείπει δηλαδή τη Νότια Μακεδονία και μπαίνει στη Βόρεια Μακεδονία. Και τούμπαλιν.
Αυτές οι γέφυρες δεν πέφτουν ποτέ, κι έτσι εξηγείται το ρηθέν Νίμιτς ότι «η Ελλάδα διαδραματίζει ρόλο στην περιοχή για χιλιάδες χρόνια». Ευχαριστούμε κυρ Διαπραγματευτή μας, αλλά μην εκθέτετε την κυρία Αναγνωστοπούλου ή τον δόκτορ Λιάκος, οίτινες πλασάρουν στην οικουμένη τους Έλληνες ως ένα νέο ολόφρεσκο προϊόν μόλις διακοσίων ετών,
μηδέν αγάν, κύριε Νίμιτς μου, μη μας βγάζετε τους εθνομηδενιστές, χάνους. Έχουν κι αυτοί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού πω πω πω
οι καταδότες
ω πω πω
μπάτσοι και χωροφυλάκοι
μας το κλείσαν το τσαρδάκι.
Όμως!
Πω πω πω / Ω πω πώ θα το πω
– πέστο
– φόρα παρτίδα
– όλα
μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
μπάτσοι, κλάστε μας τ’ αρχίδια…
*Πηγή: topontiki.gr
