Το άρθρο του economist αν και γραμμένο από νεοφιλελεύθερη σκοπιά, έχει ένα ενδιαφέρον για την δύσκολο οικονομική πορεία που αναμένει την χώρα υπό τις παρούσες πολιτικές.
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
Η Ελλάδα μπορεί να εξέρχεται από το πρόγραμμα στήριξης στις 20 Αυγούστου 2018, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει τελειώσει με την κρίση, καθώς ο Μαραθώνιος που έχει να διανύσει η οικονομία της δεν έχει τελειώσει, τονίζει σε εκτενές άρθρο του ο Economist.
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα το πρόβλημα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας οδήγησε σε οικονομική κατάρρευση τη χώρα, η ένταση της οποίας μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη Μεγάλη Ύφεση που έπληξε τις ΗΠΑ στη δεκαετία του ’30.
Ο πρωθυπουργός της χώρας το 2009 (σ.σ.: ο Γ. Παπανδρέου) παραδέχθηκε ότι τα στοιχεία για το έλλειμμα είχαν υποτιμηθεί και πιθανώς να είναι διπλάσια από αυτά που είχαν αρκετά εκτιμηθεί.
Ακολούθησε η υποβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης και το 2010 η τότε κυβέρνηση στράφηκε προς τους Ευρωπαίους εταίρους της και το ΔΝΤ για να τους ζητήσει βοήθεια.
«Στις 20 Αυγούστου η Ελλάδα βγαίνει από το τελευταίο από τα τρία πακέτα διάσωσης.
Τόσο οι πιστωτές όσο και η κυβέρνησή της πιστεύουν ότι τα δημόσια οικονομικά της έχουν βελτιωθεί αρκετά ώστε η χώρα να μπορεί να δανείζεται εκ νέου από τις αγορές. Η ελάφρυνση του χρέους που συμφωνήθηκε τον Ιούνιο βοηθά σε αυτήν την επιστροφή.
Οι ημερομηνίες «ωρίμανσης» ορισμένων δανείων έχουν επεκταθεί, ενώ τα επιτόκια είναι αρκετά χαμηλά και η χώρα διαθέτει ένα «μαξιλάρι» ρευστότητας 24 δισ. ευρώ, αρκετό για να καλύψει σχεδόν δύο χρόνια τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας.
Θεωρητικά όλα τα παραπάνω θα πρέπει να καθησυχάσουν τους επενδυτές.
Όμως τα δημοσιονομικά μεγέθη και η ίδια η οικονομία της Ελλάδας πρέπει να διανύσουν αρκετά μίλια ακόμη πριν θεωρηθεί ότι έχουν επιστρέψει σε ομαλή πορεία.
θα πρέπει επίσης να καθησυχάσει τους επενδυτές.
Οι δημόσιες δαπάνες εξακολουθούν να περιορίζονται.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει προσυπογράψει υπερβολικά φιλόδοξους στόχους: πρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή, εξαιρουμένων των πληρωμών τόκων) ύψους 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 – τα οποία έχουν πετύχει μόνο μερικές μη πετρελαιοπαραγωγικές χώρες τα τελευταία 30 χρόνια – και κατά μέσο όρο κατά 2,2% έως το 2060.
Τα πρώτα χρόνια, οι πιστωτές θα παρακολουθούν την πρόοδο κάθε τρίμηνο», τονίζεται στο δημοσίευμα.
Αισιόδοξος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αλλά…
Ο Economist υπογραμμίζει ότι ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, είναι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, θα επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους και θα υπάρξει δημιουργία «δημοσιονομικού χώρου» ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να προχωρήσει σε φορολογικές περικοπές, μεγαλύτερες επενδύσεις και κοινωνικές δαπάνες. Ωστόσο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στο 180% του ΑΕΠ σημαίνει ότι η πίστη των πιστωτών στα δημόσια οικονομικά είναι ευάλωτη και μπορεί να χαθεί ανά πάσα στιγμή.
Στο άρθρο υπογραμμίζεται ότι η κρίση προκάλεσε βαθιές ζημιές στην οικονομία.
Σε πραγματικούς όρους, το ΑΕΠ και οι επενδύσεις είναι σημαντικά χαμηλότερες από τα επίπεδα που βρίσκονταν πριν από την κρίση.
Το ένα πέμπτο του εργατικού δυναμικού, και τα δύο πέμπτα των νέων, είναι άνεργοι. Για τους Έλληνες που είναι αρκετά τυχεροί για να έχουν θέσεις εργασίας, οι μισθοί έχουν μειωθεί και οι φόροι έχουν αυξηθεί.
Εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι και ειδικευμένοι άνθρωποι, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Η κρίση έδειξε βαθιά ελαττώματα στο οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας.
Στηριζόταν υπερβολικά στα χαμηλά επιτόκια, τα οποία χρηματοδότησαν τις δημόσιες δαπάνες και τη στέγαση και πολύ λίγα δόθηκαν για τις εξαγωγές.
Οι μισθοί είχαν ξεπεράσει σημαντικά την παραγωγικότητα, καθιστώντας τη χώρα λιγότερο ανταγωνιστική από ό, τι πολλοί άλλοι στη ζώνη του ευρώ.
Η κυβερνητική γραφειοκρατία και τα δικαστήρια ήταν διεφθαρμένα και αναποτελεσματικά.
Η Ελλάδα ήταν ένας απαγορευτικός τόπος για ξένους επενδυτές και νέες επιχειρήσεις.
Η κατάσταση βελτιώνεται τώρα, αν και αργά.
Οι εξαγωγές αυξήθηκαν, εν μέρει χάρη στον διπλασιασμό του αριθμού των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα (αν και η Ισπανία και η Ιρλανδία, οι οποίες αγωνίστηκαν επίσης μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, είδαν τις εξαγωγές να αυξάνονται περισσότερο).
Η ανταγωνιστικότητα βελτιώθηκε εξαιτίας της πτώσης των ονομαστικών μισθών – ένας οδυνηρός τρόπος προσαρμογής, αλλά ο μόνος δυνατός σε μια νομισματική ένωση με χαμηλό πληθωρισμό.
Οι φορολογικοί συντελεστές είναι τώρα υψηλότεροι από ό, τι στην πλειονότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισημαίνει η Μιράντα Ξαφά του Κέντρου για την Καινοτομία της Διεθνούς Διακυβέρνησης και μπορεί να πνίγει την ανάπτυξη.
Η ανάπτυξη είναι ακόμα απογοητευτική.
Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,4% το 2017 και αναμένεται να αυξηθεί κατά περίπου 2% φέτος.
Το τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να παρουσιάζει προβλήματα.
Λιγότερο από το ήμισυ των υφιστάμενων δανείων είναι μη εξυπηρετούμενα, και οι τράπεζες έχουν μικρή διάθεση να προσφέρουν νέα πίστωση.
Είναι πλέον καλύτερα διαμορφωμένοι για να πωλούν μη ενεργητικά περιουσιακά στοιχεία, αλλά το να υπολογίσετε πόσα χρήματα αξίζει και ποια χρεωμένες επιχειρήσεις μπορούν να επιβιώσουν θα πάρει χρόνο.
Ακόμη και αν οι στόχοι των τραπεζών εκπληρωθούν μέχρι τα τέλη του 2019, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα εξακολουθήσουν να αντιπροσωπεύουν πάνω από το ένα τρίτο των συνολικών.
Εμπόδια στις επενδύσεις
Ο μεγαλύτερος φραγμός στην ανάπτυξη, ωστόσο, είναι ότι εξακολουθεί να είναι πιο δύσκολο να δραστηριοποιηθείτε στην Ελλάδα από ό, τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πραγματοποίησε την ιδιωτικοποίηση αξίας οκτώ δισ. ευρώ του Ελληνικού, του παλιού αεροδρομίου της Αθήνας.
Η μίσθωση για τη γη τέθηκε σε διαγωνισμό το 2011 και τελικά αγοράστηκε από μια κοινοπραξία επενδυτών από την Ελλάδα, την Κίνα και την Εμιράτα, οι οποίοι σκοπεύουν να την μετατρέψουν σε τουριστικό θέρετρο.
Ωστόσο, οι καθυστερήσεις, τα επιχειρήματα σχετικά με τους όρους και οι έρευνες των περιβαλλοντικών οργανισμών σημαίνουν ότι ο αγοραστής δεν έχει ακόμη ξεκινήσει τις εργασίες.
Βελτιώσεις στο επιχειρηματικό περιβάλλον, το δικαστικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη του κ. Τσακαλώτου.
Αλλά οι επικριτές αμφισβητούν τη δέσμευση της κυβέρνησής του για μεταρρύθμιση Η Ελλάδα σημείωσε ραγδαία άνοδο στις κατατάξεις της Παγκόσμιας Τράπεζας μέχρι το 2015, ενώ κατόπιν ανέλαβε την εξουσία μία κυβέρνηση συνεργασίας με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση δέχθηκε να εφαρμόσει μία σειρά απαραίτητων μεταρρυθμίσεων.
Όμως καθώς οι γενικές εκλογές θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο του 2019, η κυβέρνηση θα μπορούσε να αποσυρθεί κάποιες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξη ομάδων συμφερόντων.
