Υπέρ πατρίδος και κατά εθνικισμού

 Πότε νίκησε ο πρώτος Μακεδόνας στους Ολυμπιακούς αγώνες; Και ποιος ήταν; Όχι βασιλιάς (και τ’ άλογά του), αλλά απλός πολίτης, ξωμάχος ή γαιοκτήμονας, όχι ποιος ξεγέλασε τον Ταράξιππο με τα άλογα του αφέντη του, αλλά ποιος πρώτος από τους Μακεδόνες νίκησε στον οπλίτη δρόμο ή το παγκράτιο; Όχι
     πως το ερώτημα έχει κάποια αξία, αλλά όπως όλα τα περιττά έχει την πλάκα του, την ατμόσφαιρά του. Νεώτερος, με τη ζέση μέσα μου θερμότερη, θα ανέτρεχα στη βιβλιοθήκη μου για να το βρω στις πάλουσες σελίδες,
     όπου ενίοτε μάχονται η μια την άλλη, αλλά όλες ταξιδεύουν στα έργα των ανθρώπων και στους γαλαξίες. Σήμερα δεν πήγα «επίσκεψη στα ονόματα», σε ένα στιλπνό γαλάζιο φως κάπως μεταλλικό απέμειναν ακίνητες οι σελίδες. Αύριο ίσως να διαβώ και πάλι τα εξώφυλλα για να τις συναντήσω, όμως όχι απόψε. Απόψε, βράδυ, στην Αθήνα
«γυρνοβολά ο άνεμος,
κύκλους κάνει ο άνεμος
πέρα τραβά ο άνεμος
και ξαναγυρνά»¹.
     Κι όλα τα κράτη της Γης να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, αν δεν τα αναγνωρίσουν οι Έλληνες, «απ’ αυτά θα απομείνει μόνον εκείνο που πέρασε από μέσα τους, ο άνεμος»².
     Τα αδέρφια μας οι Σλαβομακεδόνες έχουν κηρύξει πόλεμο με τα βιβλία. Ζητούν τον Φίλιππο ή τον Αλέξανδρο, τον Ιουστινιανό ή τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, και στριμώχνουν έτσι την οικουμενική διαδρομή ενός πολιτισμού στα στενά σύνορα πέριξ της Αχρίδας. Σαν να μην
     έχουν καταλάβει τίποτε για αυτό που διεκδικούν να είναι. Όμως, μπορεί οι μορφωμένοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και τα βιβλία απ’ τα ράφια τους να γελούν ή να θλίβονται με αυτά τα πτωχοπροδρομικά καμώματα των ληστών της ιστορίας, αλλά εκείνοι που τους χειραγωγούνγνωρίζουν ότι «λέγε – λέγε – λέγε, κάτι θα μείνει», ώστε να διαθέτουν στη συνέχεια τους βαλτούς που χρειάζονται για τους εμπρησμούς και τις λεηλασίες που σχεδιάζουν. Ούτω πως
     το πρόβλημα με τους εθνικιστές – χρυσαυγίτες και Τσετνίκους των Σκοπίων δεν έχει καμιά ρίζα στο παρελθόν, αλλά αποτελεί νάρκη για το μέλλον. Ανεμοκυνήγητο εις όσα αφορούν την Ιστορία, αλλά θύελλες σπαρμένες και οργανωμένες εις όσα αφορούν στο μέλλον.
     Τα τελευταία χρόνια οι Σλαβομακεδόνες αδελφοί μας έχασαν 500.000 παιδιά, φευγάτα σ’ άλλες χώρες να βρουν την τύχη τους. Το ίδιο, 500.000 δικά μας παιδιά έχουν καταφύγει στην ξένη. Αν το δημογραφικό πρόβλημα για εμάς ορθώνεται εφιαλτικό, για τα γειτονοξαδέρφια μας ορθώνεται θανάσιμο. Όμως το πρόβλημα του ονόματος (ένα πρόβλημα φυτευτό) δε μπορούν να το λύσουν οι δύο λαοί μεταξύ τους (ούτε καν αφήνονται απερίσπαστοι να το διερευνήσουν), αντιθέτως παρωθούνται από τους ταγούς τους (τα ανδρείκελα των Δυνατών) σε μία παράλογη αποξένωση.
     Σμπίροι των ιμπεριαλιστών επί παραδείγματι που διακηρύσσουν άλυτρωτικές κουταμάρες εδώ, μέσα στην Ελλάδα, «μειονοτικοί» εξ επαγγέλματος και με τις ευλογίες των ΜΚΟ, κατεβαίνουν στις εκλογές με αποσχιστικά συνθήματα και παίρνουν 4.000 ψήφους. Ασήμαντο μέγεθος, αλλά ο χρήσιμος μπαμπούλας έχει δημιουργηθεί. Χρήσιμος στους εμπρηστές
     όχι μόνον για τις ανά τα Βαλκάνια φιτιλιές, αλλά και ως καταλύτης για την τροφοδότηση του ελληνικού εθνικισμού, ο οποίος με κάτι τέτοια σηκώνει το κλούβιο του (και πάντα προδοτικό) κεφάλι και το παίζει «μακεδονομάχος» και «Λέων της Σπάρτης» – ποιοι; αυτοί που δεν άφησαν κατουρημένη γερμανική μπότα χωρίς να τη φιλήσουν, οι επίγονοι των μαυραγοριτών και των ταγματασφαλιτών. Αυτοί οι ίδιοι
     που τώρα χώνονται στα συλλαλητήρια και προσπαθούν να καπηλευτούν την αγωνία των πολιτών για την τύχη της πατρίδας. Διότι αυτό είναι το ερώτημα: η τύχη της πατρίδας.
     Και με έναν τρόπο αυτό το ερώτημα είναι κοινό και για εμάς και για τα αδέρφια μας στη FYROM, Σλαβομακεδόνες και Αλβανούς. Το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, οι εργαζόμενοι έχουν. Έχουμε «μια πεζούλα να καθόμαστε»³…
     Έξω ο άνεμος ανασαίνει βαριά, η νύχτα βαθαίνει, ανήσυχος ο γατούλης τρέχει να βρει ασφάλεια στην κουβέρτα της κυράς του. Οι άνθρωποι θέλουν να νοιώθουν πως ανήκουν στις κοινότητες τους. Μέσα στο χλωμό φως της τηλεόρασης που τρεμοπαίζει, ακίνητα και γεμάτα γαλαξίες στέκουν τα βιβλία – σε κάποια – ακόμα λευκή – σελίδα τους, θα καταγράφουν τους ανέμους και τα όνειρα αυτής της βραδιάς στην Αθήνα και στα Σκόπια, στη Σωζόπολη και στην Προύσσα…
 
1.Εκκλησιαστής
2.Μπερτολτ Μπρεχτ
3.Άρης Βελουχιώτης
*Πηγή: topontiki.gr