Παρ’ το αλλιώς αντιδρώντας στην ανούσια αντιπαράθεση
Τα τελευταία τριάντα χρόνια το ασφαλιστικό το «έσωσε» μία φορά η ΝΔ το 1992 με το νόμο Σιούφα, μία φορά το ΠΑΣΟΚ ΤΟ 2002 με το νόμο Ρέπα, άλλη μία φορά η ΝΔ το 2008 με το νόμο Πετραλιά, άλλη μία φορά το ΠΑΣΟΚ το 2010 με το νόμο Λοβέρδου και μία φορά ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016 με το νόμο Κατρούγκαλου. Σε όλες τις περιπτώσεις είχαμε δραστικές περικοπές στις συντάξεις και στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και τα χρόνια των μνημονίων εκτός από τις μεγάλες παρεμβάσεις έγιναν και δεκάδες άλλες με τους ίδιους στόχους, τις ίδιες κατευθύνσεις.
Το σύστημα των τριών πυλώνων πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα στο τέλος της δεκαετίας του 90. Από τότε και μέχρι σήμερα έρχεται με διάφορες παραλλαγές οι οποίες δεν διαφέρουν ουσιαστικά μεταξύ τους, υπηρετούν όλες τη μετάλλαξη του δημόσιου καθολικού αναδιανεμητικού συστήματος σε ατομικό – κεφαλαιοποιητικό καθιστώντας βασικό παράγοντα την ιδιωτική ασφάλιση, τον περιορισμό των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και τη μείωση της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης ενώ ταυτόχρονα προσφέρονται για ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των εκάστοτε διεκδικητών της κυβερνητικής εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παλαιότερα και ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σήμερα.
Οι εκδοχές που έχουμε δει είναι ο νόμος Λοβέρδου το 2010 που καταψήφισαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ο νόμος Κατρούγκαλου που καταψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και σήμερα η ΝΔ επανέρχεται με μια άλλη παραλλαγή με την εκπρόσωπο της ΝΔ να «αδειάζει» το Βουλευτή της ΝΔ Κώστα Καραγκούνη που αναφέρθηκε στο σύστημα Πινοσέτ.
Όλες οι απόψεις μιλάνε για τρεις πυλώνες όπου ο πρώτος θα έχει την εθνική ή τη βασική ή όπως αλλιώς την ονομάσουν, ο δεύτερος την ανταποδοτική ή την αναλογική ή τον προσωπικό κουμπαρά του καθενός (η ορολογία δική τους) και ο τρίτος στον οποίο συμφωνούν όλοι την καθαρά ιδιωτική ασφάλιση που παρέχουν οι ασφαλιστικές εταιρείες. Κανείς απ’ αυτούς δε μιλάει για την κρατική χρηματοδότηση και όλοι τους θα περιμένουν κάθε χρόνο την έγκριση των δανειστών καθώς το ύψος της είναι προαποφασισμένο.
Εμείς θεωρούμε ότι θα πρέπει να εγκαταλειφθούν οι διάφορες παραλλαγές του συστήματος των τριών πυλώνων και να υιοθετηθεί επιτέλους η αντίληψη του ότι το ασφαλιστικό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως οικονομικό πρόβλημα αλλά ως κοινωνική αναγκαιότητα που πραγματικά είναι. Θα πρέπει επιτέλους να επικρατήσει η άποψη που θέλει το ασφαλιστικό σύστημα δημόσιο, καθολικό και αναδιανεμητικό και να προχωρήσουμε στην επαναφορά των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που θυσιάστηκαν για το χρέος και για τη σωτηρία της ευρωζώνης. Αυτό βέβαια δεν συνάδει με τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και των συνοδοιπόρων τους. Οι πολιτικές τους αυξάνουν την ανεργία, η μαζική μετανάστευση της νεολαίας και η γιγάντωση της μερικής απασχόλησης παρουσιάζονται ως μείωσή της, μειώνουν τους μισθούς, μειώνοντας έτσι και τα έσοδα του ασφαλιστικού ενώ συνεχίζουν την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Η χώρα θα πρέπει να ανακτήσει την εθνική της αξιοπρέπεια, να συγκρουστεί με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. και τόσο η ικεσία προς τους δανειστές όσο και το παραμύθι της ανούσιας αντιπαράθεσης μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ πρέπει να σταματήσει.
