Πριν τρία χρόνια στις 15 Ιουλίου 2015 32+1+6 βουλευτές τότε του ΣΥΡΙΖΑ είπαμε ΟΧΙ σε νέο Μνημόνιο και τη μετατροπή της χώρας σε νεοαποικία των δανειστών
Όμως 229 βουλευτές (110 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι βουλευτές από τους ΑΝΕΛ, τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ ) ψήφισαν όλοι μαζί «ΝΑΙ» στη λεγόμενη συμφωνία του Euro Summit και στα προαπαιτούμενα μέτρα του 3ου Μνημονίου τα οποία έγιναν ο πρώτος και βασικός νόμος του 3ου μνημονίου ο Ν.4334/2015 (ΦΕΚ 80/Α/16-07-2015).
Σαν σήμερα στην ομιλία μου στη Βουλή μεταξύ των άλλων τόνισα:
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ: Το ΟΧΙ κρατάει ζωντανή την ελπίδα
“Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί. . Από το 1972 που εντάχθηκα στην Αριστερά, δεν έχω μάθει να υποδύομαι ρόλους, αλλά να πράττω, αυτό που κατά τη γνώμη μου υπαγορεύει η ευθύνη μου απέναντι στον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα, απέναντι στα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Αυτό που υπαγορεύει η συνείδησή μου και οι αρχές μου.
Η ευθύνη μου απέναντι στην Κυβέρνηση που στήριξα και στο κόμμα μου το ΣΥΡΙΖΑ, είναι να πω, ένα μεγάλο ΟΧΙ. Σε αυτή την κατάπτυστη συμφωνία, προϊόν ενός άθλιου εκβιασμού των οικονομικών δολοφόνων της ευρωζώνης.
Έχω υποχρέωση απέναντι σε αυτούς που πρέπει να εκπροσωπεί η Αριστερά και κυρίως στη νεολαία, να πούμε ΟΧΙ. Δεν αποδεχόμαστε αυτόν τον εκβιασμό. Γιατί, μόνο με το ΟΧΙ υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα των λαϊκών τάξεων, των ανέργων και της νεολαίας.
Το ΟΧΙ είναι ενίσχυση και άνοιγμα προοπτικής και για την Κυβέρνηση και για το ΣΥΡΙΖΑ. Το ΟΧΙ είναι η πράξη που δεν δικαιώνει αυτούς που επί πέντε χρόνια επέβαλαν τα μνημόνια και εφάρμοζαν τις μνημονιακές πολιτικές που οδήγησαν σε 1,5 εκατομμύρια ανέργους και τα 2,5 εκατομμύρια φτωχούς.
Το ΟΧΙ της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει ελπίδα στον λαό .Το λάθος μήνυμα, κατά τη δική μου γνώμη, είναι ότι εάν αποδεχτούμε τον εκβιασμό τότε σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ότι οι λαοί δεν μπορούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς, τους εκβιαστές και τους δυνάστες.
Τότε αναγνωρίζουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας των ιδιωτικοποιήσεων, της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της διάλυσης του ασφαλιστικού είναι μονόδρομος. Δεν δέχομαι λοιπόν να στείλω λάθος μήνυμα, ότι αυτά είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Πρέπει η Βουλή και όλοι οι Βουλευτές να πούμε ότι δεν δεχόμαστε τον εκβιασμό. Είναι καθήκον μας να καλέσουμε τον λαό να στηρίξει τη ρήξη με αυτούς που επιδιώκουν να καταργήσουν τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και τη μετατροπή της χώρας μας σε μόνιμη αποικίας χρέους.
… Δεν δέχομαι, λοιπόν, να συμπράξω και να γίνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χλεύη αυτών που οδήγησαν την χώρα στα μνημόνια, αυτών που οδήγησαν στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή το λαό με τις μνημονιακές πολιτικές.
Είχα τονίσει έγκαιρα εγώ και άλλοι συνάδελφοί στην κοινοβουλευτική μας ομάδα, ότι δεν μπορεί να πηγαίνουμε με αφέλεια στις διαπραγματεύσεις και ότι έπρεπε να είχαμε και δεύτερο πλάνο εάν μας εκβιάσουν και μας βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό. Δυστυχώς, το επιτελείο που επεξεργαζόταν το πρόγραμμά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αρνήθηκε κάθε τέτοια σκέψη.
Επομένως, δεν έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη.
Το είπα, όπως το είπαν και άλλοι συνάδελφοί μετά την Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και επιμείναμε. Όμως, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Υπήρξε μια επιμονή σε μια πορεία, που οδηγούσε σε πάση θυσία συμφωνία, πάση θυσία στο ευρώ. Όμως, αυτή η πορεία, οδήγησε σε αυτή την ταπεινωτική συμφωνία.
Το «όχι», λοιπόν, είναι, πράξη ευθύνης και προοπτικής, ώστε να μην γιγαντωθεί η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα.”
