Ακόμη και στις ΗΠΑ που ο νικητής είναι το παν κι ο ηττημένος τίποτε, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να όδευαν στις εκλογές του 2020 με δύο καθόλου αδιάφορα τρόπαια: Πρώτο, ότι στις προεδρικές εκλογές του 2016 συγκέντρωσαν περισσότερους ψήφους από τους Ρεπουμπλικάνους (65.853.514 έναντι 62.984.828 ή 2.868.686 ψήφους διαφορά) και υψηλότερο ποσοστό (48,2% έναντι 46,1%), άσχετα αν ο Τραμπ εξασφάλισε περισσότερους εκλέκτορες, και δεύτερο τα καλά αποτελέσματα που έφεραν στις πρόσφατες, ενδιάμεσες εκλογές του 2018 τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όσο και στις Πολιτείες.
Έχοντας όμως επιλέξει ως προνομιακό τεραίν για τη σύγκρουση τους με τον Τραμπ τη δικαστική διερεύνηση των σχέσεων του με τη Ρωσία πλέον, μετά την ολοκλήρωση της έρευνας του ειδικού ανακριτή Ρόμπερτ Μιούλερ, κινδυνεύουν να υποστούν πανωλεθρία. Μετά βεβαιότητας πολιτική και πιθανότατα κι εκλογική…
Αρχικά, για να έχουμε επίγνωση της έκτασης και του βάθους της έρευνας που διενεργήθηκε ας κρατήσουμε ότι ο ειδικός ανακριτής, με τη βοήθεια 19 δικηγόρων και 40 πρακτόρων του FBI, συγκέντρωσε περισσότερες από 500 μαρτυρίες, επέδωσε περισσότερες από 2.800 κλητεύσεις, αιτήθηκε στοιχείων από 13 ξένες κυβερνήσεις και «άνοιξε» πάνω από 230 τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. Μάλιστα, η εντολή του ειδικού ανακριτή, διευρύνθηκε από τα πρώτα κιόλας βήματα της έρευνας με στόχο να μην περιοριστεί αποκλειστικά και μόνο στις σχέσεις του Τραμπ με τη Ρωσία, αλλά να επιληφθεί επίσης κι οποιουδήποτε άλλου θέματος μπορεί να προκύψει από την έρευνα. Παρ’ όλα αυτά ο θησαυρός αποδείχθηκε …άνθρακας! Η σύνοψη του πορίσματος που απέστειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης Ουίλιαμ Μπαρ στις επιτροπές του Κογκρέσου στις 24 Μαρτίου, μετά από τουλάχιστον δύο χρόνια έρευνας, δεν θεμελιώνει πουθενά τις κατηγορίες για ανάμειξη της Ρωσίας στις εκλογές του 2016.
Το πόρισμα του Μιούλερ αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της θητείας Τραμπ. Μέχρι στιγμής οι κατηγορίες για ρωσική ανάμειξη στις εκλογές του 2016 συνόδευαν τον Τραμπ πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου 2017. Διαρκώς τον ακολουθούσε μια υποψία ότι αποτελούσε όργανο της Μόσχας, ότι κέρδισε τις εκλογές χάρη στη ενεργό βοήθειά της κι ότι κατά συνέπεια της οφείλει την ανάδειξή του στην προεδρία.
Η προσπάθεια των Δημοκρατικών και του φιλελεύθερου κατεστημένου της ανατολικής Ακτής να απονομιμοποιήσουν τον Τραμπ δεν έπεισε καν την αμερικανική κοινωνία. Πρόσφατη έρευνα της εφημερίδας USA Today και του πανεπιστημίου Suffolk έδειξε ότι το 50% των ερωτηθέντων Αμερικανών θεωρούσαν την έρευνα του εισαγγελέα Μιούλερ ως κυνήγι μαγισσών. Επίσης ότι οι πρωτοφανείς για αμερικανό πρόεδρο διώξεις που υφίσταται ο Τραμπ οφείλονται σε πολιτικούς λόγους. Η αμερικανική κοινή γνώμη επομένως θεωρούσε τον Τραμπ ως θύμα και διωκόμενο. Εικόνα που καλλιεργούσε κι ο ίδιος όταν για παράδειγμα μόνο στο λογαριασμό του στο Twitter, χωρίς δηλαδή να εξετάσουμε τις ομιλίες ή τις συνεντεύξεις του, χρησιμοποίησε τον όρο «κυνήγι μαγισσών» 183 φορές!
Το πόρισμα του Μιούλερ θα δώσει νέα ώθηση στον Τραμπ, που πλέον θα περάσει στην αντεπίθεση προωθώντας την αντιδραστική και ξενοφοβική ατζέντα του με μεγαλύτερη επιθετικότητα. Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι μόλις τη Δευτέρα, την επομένη δηλαδή της δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων της έρευνας, ο υπουργός Άμυνας Πάτρικ Σάναχαν ενέκρινε τη χορήγηση 1 δισ. δολ. για την ανέγερση ενός τμήματος του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, μήκους 57 μιλίων (92 χλμ.) και ύψους 18 ποδιών (5,5 μτ.). Κι ας είχε αποτύχει ο Τραμπ να εξασφαλίσει από το Κογκρέσο τα 5,7 δισ. δολ. που ζήταγε για να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του…
Από την άλλη, οι Δημοκρατικοί βρίσκονται σε δεινή θέση, μιας και κατέρρευσε σα χάρτινος πύργος η βάση επάνω στην οποία έχτισαν την κριτική τους στον Τραμπ. Η αλήθεια είναι ότι οι αλλεπάλληλες κατηγορίες για υποστήριξη ακόμη και χρηματισμό του Τραμπ και μελών της οικογένειάς του, ακόμη και μέσω των επιχειρήσεών του από τη Ρωσία, δεν έκρυβαν μόνο μια απαρχαιωμένη επιχειρηματολογία κατάλοιπο του Ψυχρού Πολέμου. Οι Δημοκρατικοί, ενοχοποιώντας τη Μόσχα για την εκλογική επιτυχία του Τραμπ, έδιναν μια απεγνωσμένη μάχη στις συνειδήσεις της αμερικανικής κοινωνίας και τους διαδρόμους των υπουργείων να κρατήσουν την εξωτερική πολιτική του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αγκιστρωμένη στις σταθερές του διπολικού κόσμου. Κατηγορώντας τον Τραμπ για σχέσεις με τη Ρωσία επεδίωκαν να τον στρέψουν κατά της Μόσχας, όταν στο δικό του δόγμα εξωτερικής πολιτικής ο νούμερο ένα εχθρός, η θανάσιμη απειλή, έστω μακροπρόθεσμα είναι το Πεκίνο.
Το πόρισμα Μιούλερ επομένως δεν ισοδυναμεί μόνο με μια τεράστια ώθηση στον Τραμπ και με την πολιτική συντριβή των Δημοκρατικών που αντί να κάνουν τη …διαφορά αναδεικνύοντας για παράδειγμα την ανάγκη για καθολική υγειονομική ποιοτική περίθαλψη και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή σύνταξη όλων των Αμερικανών, επένδυσαν όλο τους το πολιτικό κεφάλαιο σε μια δικαστική διαμάχη. Το πόρισμα Μιούλερ δίνει επίσης και μια νέα ώθηση στην αντιδραστική στροφή που εγκαινίασε ο Τραμπ το 2017 τόσο εντός των ΗΠΑ όσο και εκτός.
Στα θύματα του Μιούλερ συμπεριλαμβάνονται επίσης τόσο ο φιλελεύθερος αμερικανικός Τύπος (πχ New York Times) που πρωτοστάτησε σε αντι-ρωσικό μένος ανακαλύπτοντας παντού Ρώσους πράκτορες, όσο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (facebook, twitter,κ.α.) που διέγραφαν κατά εκατοντάδες λογαριασμούς με την κατηγορία ότι ήταν ρωσικής προέλευσης, στόχευαν σε πολιτική επιρροή και διέδιδαν fake news. Καιρός τώρα να διαγράψουν όσα τα ίδια υποστήριζαν ως κορυφαία fake news…
Πηγή: Νέα Σελίδα
