Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μίλησε στο news247 και στο δημοσιογράφο Νίκο Γιαννόπουλο για την προδοσία του 2015 και αναφέρθηκε στις σύγχρονες εξελίξεις, την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το μεγάλο κενό αντιπολίτευσης και ανάγκη δημοκρατικής ανατρεπτικής κάλυψης του.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη έχει ως εξής:
Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
«Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αυτό το βιβλίο θα γραφόταν. Μην ξεχνάτε ότι αναφέρεται σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Δεν επειγόμουν βέβαια και αντιμετώπισα το όλο εγχείρημα χαλαρά στην αρχή. Ήταν λάθος μου.»
Γιατί το λέτε;
«Διότι δεν είχα αντιληφθεί το πόσο αυτή η περίοδος ενδιέφερε τον κόσμο και πόσο σημαντικό ήταν να γραφτεί η αλήθεια. Η αλήθεια χωρίς ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες. Αυτό το αντελήφθην αργότερα, για αυτό και επέσπευσα την προσπάθεια. Όχι όμως μόνο για αυτό. Η προσπάθεια επισπεύθηκε για μία σειρά από λόγους που συνάντησα στην πορεία.»
Σε ποιους λόγους αναφέρεστε;
«Θα σας πω. Πρώτα απ’ όλα, ακόμα και φίλοι και σύντροφοί μου αγνοούσαν βασικά πράγματα και συντεταγμένες των όσων συνέβησαν. Και πρώην και νυν σύντροφοι. Άνθρωποι δηλαδή που έπεφταν από τα σύννεφα, γιατί δεν γνώριζαν στοιχειώδη πράγματα. Ακόμα ένας παράγοντας που με επηρέασε είναι τα όσα ελέχθησαν αυτήν την περίοδο από μετέχοντες και μη μετέχοντες στα γεγονότα, τα οποία ήταν από άκρως μεροληπτικά έως ψευδή. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη το οποίο είναι εκτός πραγματικότητας. Έμεινα άφωνος και είπα ότι δεν είναι δυνατόν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου να καταγραφούν μόνο από το βιβλίο του Βαρουφάκη. Με επηρέασε επίσης αρνητικά η ταινία του Κώστα Γαβρά που βασίζεται στο βιβλίο του Βαρουφάκη. Δεν το περίμενα από τον Κώστα Γαβρά να κάνει μία ταινία η οποία να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός προσώπου, του Γιάνη Βαρουφάκη. Ήταν μία ταινία ακραία προπαγανδιστική και ακραία προκατειλημμένη.»
Την είδατε στο σινεμά;
«Ναι, βέβαια. Ο Γαβράς έκανε μία ολόκληρη ταινία χωρίς να μιλήσει με ένα βασικό πρόσωπο, όπως ήμουν εγώ. Ήμουν υπερυπουργός με πέντε νευραλγικά οικονομικά υπουργεία και μετείχα εξαρχής σε όλη την εξέλιξη της υπόθεσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ήμασταν μία βασική συνιστώσα, η οποία ήταν το αντίπαλο δέος της κυρίαρχης τάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο, έτσι από περιέργεια.»
Το σενάριο πάντως βασίστηκε, όπως και εσείς είπατε, στο βιβλίο του Βαρουφάκη…
«Εντάξει, το σενάριο μπορεί να ήταν αυτό, αλλά θα έπρεπε και ο ίδιος ο Γαβράς να εξετάσει αν αυτά που γράφονται στο εν λόγω βιβλίο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο Βαρουφάκης, μέσω του βιβλίου, έκανε προεκλογική προπαγάνδα υπέρ του εαυτού του και αποσιώπησε όλα εκείνα που ήταν ιδιαίτερα αρνητικά για την πορεία του ως Υπουργού Οικονομικών. Όλα αυτά με ανάγκασαν να επισπεύσω τη συγγραφή του δικού μου βιβλίου. Είχα γράψει ήδη κάποια κομμάτια για κρίσιμες στιγμές, που περιληπτικά δόθηκαν στη δημοσιότητα και συνέχισα με ένα που αφορά τις διαδικασίες της ψήφισης του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι του 2015 και τη δική μου στάση σε αυτές.»
Ο τίτλος “η μεγάλη προδοσία” είχε από καιρό “κλειδώσει” μέσα σας ή γεννήθηκε τώρα τελευταία;
«Τώρα τελευταία θα έλεγα. Έψαχνα για τίτλο. Μου βγήκε αβίαστα τελικά, διότι κατάλαβα ότι αυτό ακριβώς παίχθηκε σε εκείνη την περίοδο. Τέτοια προδοσία της λαϊκής βούλησης και της ίδιας της δημοκρατίας δεν είχε ξανασυμβεί στα χρονικά της χώρας.»
Φοβάστε μήπως βρεθείτε αντιμέτωπος με σκληρή κριτική από τους πρώην συντρόφους σας για αυτό;
«Μακάρι! Το επιδιώκω να υπάρξει σκληρή κριτική και ένας νέος γύρος αντιπαράθεσης για όσα το βιβλίο θίγει. Και το λέω αυτό για έναν πρόσθετο λόγο: Η αναζωπύρωση της συζήτησης για εκείνη την περίοδο θα φέρει στο προσκήνιο την ανάγκη εξεύρεσης μίας εναλλακτικής λύσης και μπορεί να οδηγήσει σε νέα συμπεράσματα, τα οποία πια θα αφορούν όχι το παρελθόν αλλά το μέλλον της χώρας. Πιστεύω ότι θα αναβιώσουν καταστάσεις που θα φέρουν και πάλι στο προσκήνιο την ανάγκη ριζοσπαστικής λύσης για την Ελλάδα.»
Άρα, ισχυρίζεστε ότι πολύ σύντομα η χώρα θα φτάσει σε οριακές καταστάσεις σαν και αυτές που βιώσαμε το καλοκαίρι του 2015…
«Βεβαίως. Και πολύ γρήγορα.»
Γιατί το λέτε αυτό;
«Διότι οι ακολοθούμενες πολιτικές είναι απολύτως αδιέξοδες. Τα προβλήματα έχουν ήδη διογκωθεί και βρισκόμαστε σε καταστάσεις χειρότερες από αυτές που βιώσαμε με τα μνημόνια. Πολύ φοβάμαι, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, ότι έπονται νέα, σκληρότερα μνημόνια. Η Ελλάδα δεν έχει απολύτως κανένα μέλλον με αυτές τις στρατηγικές και τις πολιτικές που ακολουθούνται σχεδόν συναινετικά από το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Οι στρατηγικές αυτές “τελειώνουν” τη χώρα οικονομικά, κοινωνικά, αλλά δυστυχώς και εθνικά.»
Στο πολιτικό κατεστημένο τοποθείτε και τον ΣΥΡΙΖΑ;
«Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι λειτουργικότατο μέρος του συστήματος. Η παράταξη αυτή διέσωσε αυτό το σύστημα την πιο κρίσιμη στιγμή. Όταν αυτό κλυδωνιζόταν εκ θεμελίων και όταν υπήρχε ρεαλιστική δυνατότητα με τη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή έγκριση η Ελλάδα να περάσει σε μία νέα τροχιά.»
Το όχι στο δημοψήφισμα κ. Λαφαζάνη ήταν όχι στο ευρώ;
«Το όχι πήγαινε πρώτα από όλα στα τελεσίγραφα στα οποία μας είχαν δώσει. Ήταν επίσης ένα μεγάλο Όχι στο να μπει η Ελλάδα σε ένα νέο μνημόνιο και σε μία νέα περίοδο λιτότητας και κατεδάφισης της παραγωγικής της δυναμικής. Σε μία νέα περίοδο εκποίησης του εθνικού μας πλούτου και των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Εγώ πάντως είμαι βέβαιος ότι αν κατ’ ανάγκην, για να πούμε τα προηγούμενα όχι, θα έπρεπε να φύγουμε και από την Ευρωζώνη, ο ελληνικός λαός θα στήριζε αυτή την επιλογή. Και θα την στήριζε, διότι ήξερε ότι αυτή η μάχη έκρινε την ύπαρξη και την αξιοπρέπεια αυτής της χώρας. Την υπόστασή μας ως ανεξάρτητο κράτος.»
Οι πρώην πάντως σύντροφοί σας ισχυρίζονται ότι το μέλλον εκτός ευρώ δεν ήταν ευοίωνο και ότι παρά το γεγονός ότι εφάρμοσαν το τρίτο μνημόνιο έβγαλαν τη χώρα από τη στενωπό των μνημονίων. Τι τους απαντάτε;
«Καταρχάς πρέπει να πω ότι δεν έχουμε βγει από τη στενωπό των μνημονίων. Η Ελλάδα παραμένει επί της ουσίας υπό μνημονιακής επιτήρησης και έχει αναλάβει δεσμεύσεις έναντι των θεσμών τουλάχιστον μέχρι το 2060, ενώ έχει υποθηκεύσει και για έναν αιώνα το σύνολο του εθνικού της πλούτου. Κατά δεύτερο λόγο αυτή η μυθολογία ότι εκτός ευρώ η Ελλάδα θα καταβυθιστεί είναι αστεία,σχεδόν ανόητη, θα έλεγα. Η Ελλάδα στα 40 και πλέον χρόνια που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει κατά μέσο όρο ετήσια ανάπτυξη 0,8%. Στασιμότητα δηλαδή. Στα 20 χρόνια που είμαστε μέλη της ζώνης του ευρώ έχουμε δει τον εθνικό μας πλούτο να απομειώνεται. Το σημερινό ΑΕΠ είναι μικρότερο από αυτό που είχαμε όταν μπήκαμε στο ευρώ. Την ίδια περίοδο, σε γειτονικές μας χώρες, συμβαίνουν άλλα πράγματα. Η Τουρκία τα τελευταία 40 χρόνια έχει πενταπλασιάσει το ΑΕΠ της.»
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λειτουργικότατο μέρος του συστήματος. Η παράταξη αυτή διέσωσε το σύστημα την πιο κρίσιμη στιγμή.
Το βιοτικό της επίπεδο όμως παραμένει χαμηλό, έτσι δεν είναι;
«Συγκριτικά βλέπω τα πράγματα. Η Αίγυπτος από τη δική της πλευρά εξαπλασίασε το ΑΕΠ της. Ακόμα και οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης που δεν μπήκαν στη ζώνη του ευρώ τα έχουν πάει πολύ καλύτερα από αυτές που είναι μέλη της ευρωζώνης. Για να μην πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη έχουν εθνικό νόμισμα. Αυτές οι χώρες δεν είναι κατεστραμμένες. Το εθνικό νόμισμα, φυσικά, δεν είναι πανάκεια για να λύσει όλα τα προβλήματα. Μέσα στο ευρώ η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να σταθεί στον ανταγωνισμό σε μία απελευθερωμένη αγορά με χώρες που έχουν πολύ πιο προωθημένη ανταγωνιστικότητα. Η χώρα χρειάζεται ανάσες σχετικής προστασίας και κυβερνήσεις με διαφορετικό προσανατολισμό έτσι, ώστε να φτάσει σε ένα επίπεδο παραγωγικότητας που να παράγει ποιοτικά προϊόντα σε ανταγωνιστικές διεθνώς τιμές.»
Το σχέδιο Σόιμπλε που προέβλεπε 50εκ και έξοδο από το ευρώ θα το επιλέγατε ποτέ;
«Ο Σόιμπλε έπαιζε το δικό του παιχνίδι. Ο ίδιος προσωπικά και το οικονομικό επιτελείο, που τον περιέβαλλε, είχαν αντιληφθεί ότι η Ελλάδα μέσα στο ευρώ δεν μπορεί να σταθεί. Για αυτό και το επιτελείο του έλεγε επίμονα ότι “καταστρέφουμε την Ελλάδα κρατώντας την στην ευρωζώνη”. Από εκεί και πέρα βεβαίως ο Σόιμπλε έριχνε άδεια για να πιάσει γεμάτα, μπλόφαρε, για να το πω απλά, έχοντας τη βεβαιότητα ότι τόσο η Μέρκελ όσο και ο Ολάντ δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κυρίως για πολιτικούς λόγους. Κατανοούσαν ότι το ενδεχόμενο να αναπτύξει η Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, στρατηγικές σχέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία θα ήταν για την ΕΕ πολιτική αυτοκτονία. Να προσθέσω εδώ ότι την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν την ήθελε σε καμία περίπτωση ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ.»
Θα το στέλνατε το βιβλίο στον Αλέξη Τσίπρα για να το διαβάσει;
«Δεν θα χρειαζόταν, πιστεύω. Θα είναι ίσως από τους πρώτους που θα αγοράσουν το βιβλίο. Έτσι και αλλιώς ήδη του έχει γίνει εφιάλτης. Αν το διαβάσει, τότε θα καταλάβει ότι είναι καταδικασμένος ιστορικά πλέον. Καταδικασμένος ιστορικά από ένα πολύ έγκυρο αφήγημα ενός ανθρώπου που δεν έχει κάποια ιδιοτέλεια. Που πίστεψε στον αντι-συστημικό ΣΥΡΙΖΑ με τα μεγάλα οράματα και τις δεσμεύσεις απέναντι στον ελληνικό λαό. Καταλαβαίνουν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως στην ηγεσία, ότι το κόμμα τους έχει μεταλλαχθεί, για αυτό δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Έχει χάσει, επίσης, το τρένο για να επανέλθει στη διακυβέρνηση. Ο ίδιος ο Τσίπρας έχει χάσει οριστικά το τρένο προς την πρωθυπουργία, δεν πρόκειται να γίνει ξανά πρωθυπουργός.»
Κ. Λαφαζάνη, θέλω να μου σχολιάσετε το εξής: Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το τρίτο μνημόνιο, αφενός πήρε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, αφετέρου διατήρησε ένα μεγάλο ποσοστό και στις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Δεν πιστεύετε ότι πρόκειται για κόμμα με απήχηση σε αυτό που ονομάζουμε δημοκρατικό κόσμο;
«Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας μιλήσουμε για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου το 2015. Έγινε τότε μία μεγάλη συνωμοσία για να οδηγηθούμε σε εκλογές οι οποίες ήταν “κατασκευασμένες” για να τις ξαναπάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ισχυρίζομαι αυτό, γιατί όλα όσα προηγήθηκαν λίγο πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη ήταν τραγικά για τη χώρα και τα διαμόρφωσε μία ακραία, παρακρατική ομάδα την οποία αποτελούσαν ο Αλέξης Τσίπρας, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας και οι τότε επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού (σσ Βαγγέλης Μεϊμαράκης, Φώφη Γεννηματά και Σταύρος Θεοδωράκης).»
Να πω εδώ ότι ο κ. Μεϊμαράκης σάς διέψευσε…
«Θα έρθω και σε αυτό. Λειτούργησαν όλοι αυτοί σαν μία παρακρατική συνωμοτική ομάδα κατά του Συντάγματος, της Δημοκρατίας και της λαϊκής βούλησης με στόχο να θάψουν το όχι του δημοψηφίσματος. Αυτή η υπονομευτική διαδικασία άρχισε από το βράδυ του δημοψηφίσματος. Το επόμενο πρωί, αν θυμάστε, έλαβε χώρα το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και τέθηκαν οι βάσεις για μία παρασκηνιακή συνεννόηση όλων-πλην του ΚΚΕ,που κακώς όμως έδωσε το παρών-με βασικό στόχο να αλλοιωθεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, της λαϊκής βούλησης με άλλα λόγια. Το οποίο έπρεπε να σεβαστούν, πρώτοι από όλους, αυτοί που ήταν οι πρωταγωνιστές του δημοψηφίσματος. Δεν μιλάω μόνο για τον Τσίπρα ή τον Παυλόπουλο, που έπρεπε να προστατέψει ως κόρη οφθαλμού τη λαϊκή βούληση, αλλά και για τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, που πήραν μέρος στο δημοψήφισμα και υποστήριξαν το ναι.
Ελαβε χώρα, εν τω μεταξύ, και συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ κατά την οποία αποδείχθηκε ότι η συμφωνία που έφερε ο Τσίπρας δεν είχε την πλειοψηφία. Αποφασίστηκε τότε διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου του κόμματος για να καθοριστεί τελεσίδικα η στάση του για τη συμφωνία, αλλά και για να παρθούν αποφάσεις για την ηγεσία. Ο Τσίπρας ήξερε ότι κατά πάσα πιθανότητα θα έχανε το συνέδριο και ότι το συνέδριο θα ακύρωνε τη συμφωνία για το τρίτο μνημόνιο.
Αυτός ήταν ένας πρόσθετος λόγος για να επισπεύσει την κύρωση του μνημονίου από τη Βουλή. Ο Αλέξης Τσίπρας μέτρησε, όμως, τα κουκιά και διαπίστωσε ότι το μνημόνιο δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση να το ψηφίσουν 42 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί κατάλαβε το βατερλό που θα υφίστατο στην ψηφοφορία στη Βουλή. Δεν μπορούσε όχι μόνο να κυρώσει το τρίτο μνημόνιο από τη Βουλή, αλλά και η κυβερνητική πλειοψηφία θα έπεφτε από το κρίσιμο όριο των 120 βουλευτών, το οποίο ήταν και το συνταγματικό, έσχατο όριο για την επιβίωση της κυβέρνησης.»
Ολα όσα προηγήθηκαν λίγο πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 ήταν τραγικά για τη χώρα και τα διαμόρφωσε μία ακραία, παρακρατική ομάδα την οποία αποτελούσαν ο Αλέξης Τσίπρας, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας και οι τότε επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού.
«Τότε ο Αλέξης Τσίπρας συνειδητοποίησε ότι αν το μνημόνιο δεν ψηφιζόταν από την παρούσα Βουλή, η κυβέρνησή του θα παραιτείτο και η χώρα θα πήγαινε σε εκλογές, χωρίς το μνημόνιο να έχει ψηφιστεί από τη Βουλή και χωρίς να έχει κυρωθεί από τα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών. Ο χαρακτήρας, σε αυτή την περίπτωση, των επικείμενων εκλογών θα ήταν πολύ διαφορετικός από εκείνον με τον οποίο οι εκλογές διεξήχθησαν τελικά τον Σεπτέμβριο του 2015.
Οι εκλογές χωρίς ψηφισμένο μνημόνιο θα ήταν στην ουσία νέο δημοψήφισμα, κατά τις οποίες το διακύβευμα θα ήταν το ίδιο το μνημόνιο. Από τη μία μεριά θα ήταν στην ουσία η ΛΑΕ με τον αντιμνημονιακό προσανατολισμό της και από την άλλη όλες οι άλλες κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από αυτές τις συνθήκες, μετά το βατερλό της απώλειας 42 βουλευτών, κινδύνευε να υποστεί και ένα εκλογικό βατερλό.
Εκεί ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας προέβη σε μία συμφωνία παρασκηνίου, που ισοδυναμούσε με πραξικόπημα, για να διασώσει το μνημόνιό του και την εκλογική του επικράτηση.
Για τον Τσίπρα ήταν θέμα ζωής και θανάτου να ψηφίσει πάση θυσία το μνημόνιο η Βουλή και να πάει με ψηφισμένο μνημόνιο στις εκλογές και εγκεκριμένο από τα κοινοβούλια των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Δηλαδή, να κάνει εκλογές με τετελεσμένα γεγονότα.
Για αυτό ο Τσίπρας έκανε πρόταση σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι να ψηφίσουν το μνημόνιό του και για να τους καθησυχάσει, συμφώνησε μαζί τους να μην προχωρήσει σε εκλογές με τα “συνεταιράκια” του, ως “πρόβατο επί σφαγή”, έχοντας ψηφίσει το πρόγραμμα της νέας τετραετίας του, αλλά να συνεχίσει σε συγκυβέρνηση μαζί τους διασφαλίζοντας ψήφο ανοχής από τα κόμματά τους.
Είναι τραγικό ότι αυτή την πραξικοπηματική συμφωνία την αποδέχθηκαν οι ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι ψηφίζοντας στη Βουλή το τρίτο μνημόνιο, το οποίο έφτασε να πάρει ψήφους-ρεκόρ 222 βουλευτών, πολύ υψηλότερα από κάθε άλλο μνημόνιο.»
Ναι, αλλά αυτό το σενάριο δεν επαληθεύτηκε τελικά…
«Όντως, γιατί μετά την ψηφοφορία, έχοντας τους 222 βουλευτές να έχουν ψηφίσει το μνημόνιο, ο Τσίπρας, όπως είχε προσχεδιάσει, αθέτησε την υπόσχεσή του και ενέπαιξε τους μνημονιακούς ακόλουθούς του και προχώρησε σε συμπαιγνία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο σε άρον-άρον εκλογές εξπρές. Όπως είχα τονίσει τότε και δημόσια, ο Τσίπρας δεν θα παρέτεινε ούτε μία μέρα τον εφιάλτη γι’ αυτόν μίας Βουλής που θα είχε ως αξιωματική αντιπολίτευση τον Λαφαζάνη και την ΛΑΕ, αφού η τελευταία θα ήταν το τρίτο κομμά στην υπό παράταση Βουλή. Για αυτό λέω ότι το αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν προϊόν πραξικοπηματικών τετελεσμένων, για να εκβιαστεί και να παρμορφωθεί η βούληση του ελληνικού λαού.
Για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, τέλος, έχω σοβαρή υπόνοια ότι μεσολάβησαν διεργασίες… λογισμικού χαρακτήρα από την Singular. Μιλώ για τις ελάχιστες ψήφους για τις οποίες δεν μπήκε η ΛΑΕ στη Βουλή.
Νοθεία δηλαδή;
«Βεβαίως. Έπρεπε να αφαιρεθούν από την ΛΑΕ μερικές χιλιάδες ψήφοι. Ήταν πολύ κρίσιμο. Αν η ΛΑΕ έμπαινε στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να κάνει κυβέρνηση ούτε με τους ΑΝΕΛ, δεν έβγαιναν τα κουκιά.»
Παρόλα αυτά, για να έρθουμε πιο κοντά στο σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε και στις εκλογές του Ιουλίου του 2019
«Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ το γεγονός ότι ήταν φοβερά κατακερματισμένη η δημοκρατική αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. Αυτό λειτούργησε προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως σε όφελός του λειτούργησαν και οι μεγάλες δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπιζε η Λαϊκή Ενότητα. Δυσκολίες και αδυναμίες, οι οποίες με οδήγησαν μετά και το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Μαϊου του 2019 να παραιτηθώ από Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής και να αναλάβω όλη την ευθύνη του αποτελέσματος. Η Αριστερά, ακόμη και σήμερα, δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο της. Αδυνατεί να χαράξει μία νέα στρατηγική για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Εγώ από την πλευρά μου έκανα λάθη, έπρεπε να προχωρήσω σε μεγάλες ανακατατάξεις μέσα στη ΛΑΕ, αλλά επειδή ίσως αυτές έφερναν ακόμα και διάσπαση στις γραμμές της, δεν το έκανα. Πολύς κόσμος έτσι ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να ελπίζει σε αυτόν κατ’ ανάγκην. Υπήρχε βέβαια και πολύ μεγάλη αποχή.»
Για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, τέλος, έχω σοβαρή υπόνοια ότι μεσολάβησαν διεργασίες… λογισμικού χαρακτήρα από την Singular. Μιλώ για τις ελάχιστες ψήφους για τις οποίες δεν μπήκε η ΛΑΕ στη Βουλή.
Πιο πριν, κ. Λαφαζάνη, είπατε ότι ανησυχείτε για τη χώρα. Προς τα πού οδεύει η Ελλάδα κατά τη γνώμη σας;
«Η χώρα έχει σηκώσει εδώ και καιρό τα χέρια ψηλά. Έχει παραδοθεί. Πρώτα από όλα στα δυτικά κέντρα, είναι μία χώρα προτεκτοράτο, υποτελής. Αλλά επίσης έχει παραδοθεί-και αυτό είναι επώδυνο και τραγικό-στον τουρκικό επεκτατισμό. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει σαφή στρατηγική για ηγεμονία στην ευρύτερη περιοχή και φιλοδοξεί να γίνει μία μεγάλη δύναμη. Θελει να μετατρέψει σε δορυφόρους της όλες τις γύρω χώρες. Θέλει το μισό Αιγαίο, αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης για τη Δυτική Θράκη. Και φυσικά επιθυμεί να επιβάλει στην Κύπρο την απόλυτη κυριαρχία της. Δυστυχώς δεν υπάρχει πολιτική αποτροπής από το ελληνικό κατεστημένο που ακολουθεί την επιλογή της λευκής πετσέτας και της παράδοσης. Για αυτό ανησυχώ ότι οι εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα θα είναι τραγικές το επόμενο διάστημα.»