Νέες ντροπιαστικές καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) κατά της Ελλάδας.
Η πρώτη απόφαση αφορά υπόθεση τριών κρατουμένων στις φυλακές Δομοκού αναφορικά με τους απάνθρωπους όρους και συνθήκες κράτησής τους. Ο μεγαλύτερος, μάλιστα, σε ηλικία κρατούμενος γεννημένος το 1941 είχε καρδιακά προβλήματα και είχε καταχωρηθεί – βεβαιωθεί με 80% ποσοστό αναπηρίας.
Προσφεύγοντας διαμαρτυρόμενοι στο ΕΔΑΔ για τις συνθήκες κράτησής τους στη φυλακή του Δομοκού και για την έλλειψη αποτελεσματικότητας ώστε να αποκατασταθεί το ζήτημα αυτό, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δέχθηκε σύμφωνα με το άρθρο 13 (δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και επιδίκασε στην Ελλάδα αποζημίωση προς τους κρατούμενους δύο χιλιάδων ευρώ.
Σύμφωνα με τους τρεις αιτούντες, είχαν λιγότερα από 3 τετραγωνικά μέτρα προσωπικού χώρου στα κελιά τους εξαιτίας του υπερπληθυσμού της φυλακής. Επίσης, διαμαρτύρονται για τις περικοπές και την έλλειψη σε νερό ενώ ισχυρίστηκαν ότι τα γεύματα αλλά και η απαραίτητη συνολική ιατρική περίθαλψη -εξαιτίας ελλείψεων σε γιατρούς και φάρμακα- ήταν ανεπαρκής έως ανύπαρκτη.
Με τη δεύτερη απόφαση επιδικάζεται αποζημίωση από την Ελλάδα σε κρατούμενους, βαριά ασθενείς, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στο νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού.
Στην απόφαση αναφέρεται ότι «η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει συνολική αποζημίωση ύψους 131.000 ευρώ σε 16 βαριά ασθενείς άνδρες επειδή βρίσκονταν έγκλειστοι κάτω από απάνθρωπες συνθήκες» ενώ σε ένα άλλο χαρακτηριστικό σημείο της απόφασης επισημαίνεται πως «η Ελλάδα παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα των κατά πλειοψηφία οροθετικών ανδρών». Αναφορά γίνεται επίσης και στις «κακές συνθήκες υγιεινής στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού».
Οι ενάγοντες στην παρούσα υπόθεση είναι 18 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων που γεννήθηκαν μεταξύ 1951 και 1990, τα οποία ήταν ή εξακολουθούν να κρατούνται στο Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού. Όλοι υποφέρουν από λοίμωξη από τον HIV, εκτός από έναν αιτούντα που πάσχει από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και διαμαρτυρήθηκαν ειδικότερα για τους όρους κράτησής τους -υπερπληθυσμό στο Νοσοκομείο Φυλακών- η οποίοι είχαν ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της ήδη εύθραυστης υγείας τους. Έχουν φυλακιστεί σε «νοσοκομειακούς χώρους», τους οποίους καταλαμβάνουν κατά μέσο όρο δώδεκα κρατούμενοι ενώ τη μισή έκταση κάθε χώρου καταλάμβαναν κρεβάτια και άλλος εξοπλισμός.
Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι υπήρχε υψηλός κίνδυνος μόλυνσης αλλά και χείριστες συνθήκες υγιεινής στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα την παρουσία παρασίτων ενώ ταυτόχρονα περιγράφουν και τις ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής.
Τον Δεκέμβριο του 2014, οι αιτούντες υπέβαλαν καταγγελία για όλα τα παραπάνω στο Συμβούλιο Φυλακών, στην οποία δεν έχουν λάβει μέχρι στιγμής καμία απάντηση.
Επικαλούμενοι το άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης) και το άρθρο 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οι αιτούντες παραπονέθηκαν για τους όρους κράτησής τους στη φυλακή και για την ανύπαρκτη νοσηλευτική θεραπεία τους, χωρίς καμία ουσιαστική ανταπόκριση από τους υπεύθυνους του υπουργείου δικαιοσύνης.
Μια αποθήκη για ασθενείς κρατούμενους
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων μετά από επίσκεψη των μελών της στο Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού, τον Φεβρουαρίου του 2017, είχε ήδη αναφερθεί συνολικά στη κατάσταση που επικρατούσε στο «Κολαστήριο», καταγράφοντας και δίνοντας στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία.
Όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν στο κείμενο της Πρωτοβουλίας, «είναι δύσκολο να μεταφέρει κανείς την εικόνα της απόγνωσης που χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους, το άδειο τους βλέμμα – το βλέμμα των τοξικοεξαρτημένων που συντηρούνται με ψυχοφάρμακα – τις ανοιχτές πληγές στο σώμα τους και την ανάγκη τους για φροντίδα, κατανόηση και ελευθερία. Αναπόφευκτο να αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν να κρατούνται τόσοι άνθρωποι, πεταμένοι σε κελιά, αντί να έχουν την αναγκαία γι’ αυτούς φροντίδα, ψυχική και σωματική».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η παλαιότερη έκθεση της Επιτροπής για την πρόληψη των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης (CRT). Παρά το γεγονός ότι η επιτροπή αναγνωρίζει βήματα προόδου παραμένουν οι σοβαρότατες ελλείψεις, ιδιαίτερα στο νοσοκομείο της φυλακής Κορυδαλλού. Στην έκθεση διαπιστώνονται «ποσοτικώς και ποιοτικώς ανεπαρκής ιατρική περίθαλψη», ελλιπής και ανεπαρκή υγειονομική περίθαλψη, σοβαρές φαρμακευτικές ελλείψεις, βία ανάμεσα στους κρατουμένους -εξαιτίας και του υπερπληθυσμού- και απαράδεκτες συνθήκες στις φυλακές ανηλίκων.
Η έκθεση περιγράφει με τον χειρότερο τρόπο το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού χαρακτηρίζοντας τις συνθήκες ως απάνθρωπες και εξευτελιστικές. Η υπάρχουσα κατάσταση στο νοσοκομείο χαρακτηρίζεται ως ακραία εξαιτίας του υπερπληθυσμού και της υποστελέχωσης, και αναφέρει τις κάκιστες συνθήκες υγιεινής. «Θα μπορούσε να παρομοιασθεί με αποθήκη για άρρωστους κρατούμενους που εν συνεχεία αφήνονται στην τύχη τους χωρίς να τους παρέχεται η απαραίτητη φροντίδα».
Οι τσουβαλιασμένες ψυχές του κολαστηρίου δεν κοστολογούνται
Η τραγωδία που συντελείται στο κατ’ ευφημισμόν Νοσοκομείο Φυλακών αποτελεί τη σύγχρονη ντροπή της κοινωνίας και της χώρας την ώρα που το κράτος κλείνει τα μάτια αδιαφορώντας επιδεικτικά για το Κολαστήριο, τις συνθήκες κράτησης ασθενών κρατουμένων και την ανάγκη ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψής τους.
Η ανάγκη ουσιαστικής ένταξης κάθε νοσοκομείου φυλακών στο δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί επιβεβλημένη προτεραιότητα και αδήριτη ανάγκη προφύλαξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελεύθερης πρόσβασης στη υγεία για κάθε κρατούμενο και κρατούμενη.
Είναι ανεπίτρεπτο να σαπίζουν πεταμένοι πίσω από στοιχειωμένα κελιά άνθρωποι ασθενείς, στερούμενοι όχι μόνο την ελευθερία τους αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα στη θεραπεία και την αξιοπρεπή ζωή.
Κι αν περισσεύουν λεφτά από το υπερπλεόνασμα για να καλύψουν τα χρηματικά πρόστιμα που επέβαλε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά της Ελλάδας, δεν φτάνουν ώστε να εξαγοράζεται καμιά ανθρωπινή τιμή, υπόσταση, άξια… και ασθένεια.
Όσο οι – ουσιαστικά – πολιτικές καταδίκες του κράτους από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, πέφτουν η μία μετά την άλλη, την ώρα που το πολιτικό προσωπικό και τα αρμόδια υπουργεία εξακολουθητικά απαξιώνουν τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των κρατουμένων, τόσο γίνεται επιτακτική η ανάγκη ανάδειξης και άμεσης επίλυσης των προβλημάτων, των ελλείψεων και των απάνθρωπων συνθηκών στο Κολαστήριο του Κορυδαλλού, το Ψυχιατρείο και σε όλες τις φυλακές.
Η ζωή και οι τσουβαλιασμένες ψυχές κάθε φυλακής δεν κοστολογούνται κατά το δοκούν των καταδικαστικών αποφάσεων με ένα «σκασμό» λεφτά. Και αν «το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά», τότε η αξιοπρέπεια για ζωή και ο αγώνας διαφύλαξης για πολιτικά και ανθρωπινά δικαιώματα είναι δυνατότερος από όλα τα λεφτά.
Πηγή: http://tetartopress.gr/
