Αποτελεί όνειδος για την κυβέρνηση και τα κατεστημένα κέντρα το γεγονός ότι νομοθέτησε, με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, την παραγραφή ποινικών διώξεων σε όλα, σχεδόν, τα αδικήματα για τα οποία προβλέπεται φυλάκιση έως ένα χρόνο, πλην της πολιτικής δίωξης αγωνιστών που προάσπιζαν την πρώτη κατοικία νοικοκυριών που επλήγησαν μέσα στην κρίση από την αναλγησία των τραπεζών. Φίλος της στήλης, έγκριτος νομικός και με εμπειρία αγώνων, μας έλεγε ότι πιο εύκολα το σημερινό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο είναι διατεθειμένο να παραγράψει τα πιο ειδεχθή κακουργήματα και εγκλήματα παρά να κινηθεί για να παύσει η δίωξη αυτών που τόλμησαν να ματαιώσουν με τους αγώνες τους πλειστηριασμούς γενικώς και ειδικώς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, όσο φτωχοί κι’ αν είναι οι πολίτες των οποίων εκπλειστηριάζεται το σπίτι.
Ο λόγος, μας εξηγούσε, για αυτή τη στάση είναι, μάλλον, ευνόητος, αν και δεν συνειδητοποιείται εύκολα από τους πολίτες: οι τράπεζες έχουν δικαίωμα στη χρεοκοπία και επιβάλλεται τότε οι φορολογούμενοι να σπεύσουν να τις στηρίξουν και να τις ανακεφαλαιοποιήσουν. Αυτό το δικαίωμα, όμως, δεν το έχει ο πολίτης που χρεοκοπεί και ο οποίος πρέπει να θυσιάσει και το τελευταίο καταφύγιο της επιβίωσής του στο όνομα του χρέους του προς την “ιερά” τράπεζα. Τίποτα πιο σημαντικό από αυτήν την απαίτηση δεν είναι πιο ιερό και πιο αδιαπραγμάτευτο στο σημερινό σύστημα από τα χρέη προς τις τράπεζες.
Ταυτόχρονα, τόσο η Τρόικα όσο και οι θεματοφύλακες του σημερινού συστήματος βλέπουν με αδηφαγία το “λίπος“, το οποίο θεωρούν ότι αντιπροσωπεύει η έκταση της ιδιοκατοίκησης στη χώρα μας και θεωρούν ανάγκη “υπέρτατης δικαιοσύνης”(!!!) να το “κάψουν“.
Ένας λαός φτωχών, ανέργων και εξαθλιωμένων δεν μπορεί να διαθέτει και ιδιόκτητες κατοικίες. πρέπει να γίνει και λαός ξεσπιτωμένων!
Αυτό είναι το όραμα για την αυριανή Ελλάδα. Ας συνεχίσουμε να τους προσκυνάμε!
Β.Ζ
