Θαυμάστε το ”ιερό τέρας” της οικονομικής επιστήμης και τον ”σοβαρό” αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη..
Είπε, λοιπόν, ο Γ. Δραγασάκης ότι ”με την συμφωνία στο Eurogroup, αντί να πάρουμε νέα μέτρα λιτότητας, η συμφωνία προβλέπει ότι θα ληφθούν μέτρα, τα οποία θα εξισορροπηθούν με άλλα μέτρα, έτσι ώστε το δημοσιονομικό αποτέλεσμα να είναι μηδέν. Αυτό σημαίνει όχι νέα λιτότητα”, κατέληξε.
Αν παραμερίσουμε τη φαιδρότητα του ισχυρισμού ότι με τη συμφωνία θα λαμβάνονται μέτρα, έτσι γενικώς, τα οποία θα πλήττουν τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα και τα οποία στη συνέχεια, δουλειά να χουμε, θα εξισορροπούνται δημοσιονομικά με άλλα μέτρα, ο Γ. Δραγασάκης κάνει την εξής λαθροχειρία.
Αφού, ας το δεχθούμε προς το παρόν και ας είναι προπαγανδιστικό τρικ, τα μέτρα της μιας κατηγορίας εξισορροπούνται δημοσιονομικά με τα μέτρα της άλλης κατηγορίας, από που και ως που εξάγεται ότι το ισοζύγιο είναι και κοινωνικά και αναπτυξιακά ουδέτερο;
Από που και ως που τα βαθύτατα ταξικά και απολύτως υφεσιακά και καταστροφικά μέτρα της δραματικής μείωσης του αφορολόγητου και των συντάξεων, τα οποία βάζουν ταφόπετρα στους χαμηλόμισθους και στους συνταξιούχους, μπορούν να εξισορροπηθούν, παράγοντας ουδέτερο αποτέλεσμα, με μέτρα σαν εκείνα της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση, ή της μείωσης του ΕΝΦΙΑ;
Τέτοιου είδους επιχειρήματα και εξισώσεις δεν δείχνουν τίποτα άλλο παρά πολιτική και οικονομική αγυρτεία της χειρότερης μορφής και το κατάντημα ενός ανθρώπου που θέλησε κάποτε να διεκδικήσει και τη θέση του Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Θα μου πείτε, βεβαίως, πως την στιγμή που και αυτός ο σημερινός Γ.Γ του ΚΚΕ έφτασε στο σημείο να λέει ”πως δεν είναι δουλειά του να προτείνει νόμισμα, ευρώ ή δραχμή”, με το κατάντημα Δραγασάκη μόνο αγανακτούμε;
Άλλωστε, μετά το τρίτο, τώρα ο αντιπρόεδρος συνομολογεί στην ουσία και το τέταρτο μνημόνιο.
Μπορεί, λοιπόν, να πει τώρα λιγότερα και μικρότερα ψέματα;
Υ.Γ: Περιττό να τονίσουμε ότι η στήλη δεν μπαίνει καθόλου στα απαράδεκτα Δραγασάκεια διλήμματα για να επιλέξει το μικρότερο κακό.
Ένα αφορολόγητο και συντάξεις που να διασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες, δεν είναι δυνατόν να έχουν ως αντίτιμο δυσθεώρητους συντελεστές ΦΠΑ ή δημευτικούς φόρους στα σπίτια και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Αυτά τα διλήμματα μαζί με τις παραπλανητικές απαντήσεις, τα θέτει μόνο το μνημονιακό νεοαποικιακό καθεστώς, που ακόμα ανεχόμαστε.
