Ο Γιάννης, η Ανίκ και ο Οδυσσέας

1085
γιάννης

Η ιστορία με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο έφερε στην επιφάνεια τη μεγάλη απειλή που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, την ώρα που υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι η πολιτική ήττα του κατεξοχήν πολιτικού εκπροσώπου της ρατσιστικής και ξενοφοβικής ακροδεξιάς (Χρ.Αυγή) θα έκλεινε τον κύκλο επανεμφάνισης του φασισμού στη χώρα.

Υπήρχαν περίοδοι για παράδειγμα που τις ακραίες, ρατσιστικές εκφράσεις τις κρατούσαν οι περισσότεροι για τις παρέες τους και επένδυαν με αστεϊσμούς, για να μην εκτεθούν πολύ.

Με τον καιρό ο ακραίος λόγος ξέφυγε από τα λαγούμια του μίσους, διαχύθηκε από την κανονική Χρυσή Αυγή στις γραμμές ενός κοινωνικού κομματιού που δεν ορρωδεί πλέον. Ακόμα κι όταν κατέχει θεσμικές θέσεις, χρησιμοποιεί ρητορική, που θα θαύμαζαν και οι επικεφαλής της Κου Κλουξ Κλαν.

Ακόμα κι όταν τους παραχωρείται χώρος για αρθρογραφία και διατύπωση δημόσιου λόγου, μηρυκάζουν ό,τι πιο ξενοφοβικό και ακροδεξιό έχουν κατά νου.

Οι ίδιοι πανηγυρίζουν μάλιστα για τα ελληνικά διαβατήρια του ζεύγους Χανκς και Γουίλσον, αλλά και σε κάθε σελέμπριτι. Γλοιώδη υποκρισία, αν μη τι άλλο.

Κι αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι μία ξεχωριστή περίπτωση και κάποιοι δεν μπορούν να κρύψουν το μίσος τους, επειδή κατάφερε και ξεχώρισε, υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα. Όπως ο τρόπος που αγνοήθηκε η Ανίκ από το Χαμόγελο του Παιδιού, που παρέστη στη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ή η παλιότερη περίπτωση του Οδυσσέα Τσενάι, που μάλλον στάθηκε τυχερός που αντιμετωπίστηκε με εκείνο το απάνθρωπο μίσος και ξέφυγε από την ελληνική πραγματικότητα για να κάνει πανεπιστημιακή καριέρα στο εξωτερικό.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας