Επειδή το ποδόσφαιρο θέλουμε δεν θέλουμε, έχει κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις, νομίζω ότι πρέπει να ενδιαφέρει και όλους τους πολιτικοποιημένους και προβληματιζόμενους πολίτες. Η αφ υψηλού αποχή των πολιτικοποιημένων ελίτ από τα ποδοσφαιρικά συμβαίνοντα, έχει αφήσει μεγάλο χώρο σε οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα να λυμαίνονται τον χώρο. Άλλωστε για ποιο λόγο άτομα της ελληνικής άρχουσας τάξης, με μεγάλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, έχουν την ιδιοκτησία ποδοσφαιρικών ομάδων και μμε , εκμεταλλευόμενοι τις χιλιάδες των φιλάθλων, διαμορφώνουν στρατούς επιρροής, που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις; Όλοι παρακολουθούμε την κρίση που έχει ξεσπάσει με τις γνωστές αποφάσεις της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού και τις πολιτικές διαστάσεις που έχει πάρει. Προς το παρόν δεν θα ήθελα να επεκταθώ περαιτέρω, αν και το κυοφορούμενο και πολυδιαφημισμένο «Αθλητικό Μνημόνιο» εκτός των άλλων εμπεδώνει στην κοινή γνώμη τον ευεργετικό ρόλο που διαδραματίζουν τα «Μνημόνια». Η αποφυγή των κυβερνήσεων να πάρουν την ευθύνη και να αποφασίζουν για αυτό που έχουν εκλεγεί, θα πετά πάντα την μπάλα στην εξέδρα, ώστε να μην κινδυνεύουν να απωλέσουν εκλογική πελατεία.
Στο παραπάνω πλαίσιο και με αφορμή τον αγώνα κυπέλλου ΠΑΟΚ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ (5-2-20) θα ήθελα να σχολιάσω μια άλλη κατάσταση αποφυγής λήψης της ευθύνης, που εμφανίζεται από τους διαιτητές σε συσχετισμό με την νέα βοηθητική διαιτησία του γνωστού πλέον VAR. Ο διάβολος κρύβεται μέσα στις λεπτομέρειες και αφορά όλους τους διεξαγόμενους ποδοσφαιρικούς αγώνες, είτε με Έλληνες είτε με αλλοδαπούς διαιτητές. Η Παναθηναϊκή προτίμησή μου είναι φανερή.
Όπως φαίνεται από τον κανονισμό λειτουργίας του VAR, αν κανείς θελήσει να τους δεί και να τους εφαρμόσει, μεταξύ των τεσσάρων περιπτώσεων που πρέπει να εξετάζει, είναι “πέναλτι ή όχι”. Έτσι στον παραπάνω αγώνα της Τούμπας, με κλειστά μάτια ο διαιτητής του αγώνα και οι του VAR καταλόγισαν πέναλτι κατά του Παναθηναϊκού, ενώ την ίδια στιγμή ο κόσμος έβλεπε σε επανάληψη στην τηλεοπτική απευθείας μετάδοση, ότι ο Ινσούα (ΠΑΟ) πήγε πρώτος στην μπάλα με το πόδι του. Καμία νύξη δεν είδαμε από τους εντός του VAR παρακολουθούντες προς τον διαιτητή να προσέλθει και να ξαναδεί τη φάση. Άνθρωποι είμαστε και ίσως να κάνουμε κάποιο λάθος.
Αναρωτιέται κανείς από πού απέρεε η τόση σιγουριά τους ότι όντως ήταν πέναλτι, χωρίς να κληθεί ο διαιτητής να ξαναδεί τη φάση στο VAR; Τόση σιγουριά; Όταν οι σχολιαστές του otenet χρειάστηκε δύο-τρεις φορές να δουν την φάση και να σχολιάσουν ότι τελικά δεν ήταν πέναλτι; Φοβήθηκαν να πάρουν την ευθύνη και ο ίδιος ο διαιτητής φοβήθηκε να ζητήσει να ξαναδεί τη φάση. Ας την ξαναέβλεπε κι ας καταλόγιζε πέναλτι. Την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, πάλι μεταξύ των δύο ομάδων, για την σούπερ-λίνγκ, αμέσως οι του VAR είδαν χέρι στον Μακέντα κατά το γκολ, και ο διαιτητής χωρίς να δεί ο ίδιος τη φάση άλλαξε την απόφασή του και ακύρωσε το γκολ, όταν αρχικά το είχε κατακυρώσει. Δεν είχε την ευαισθησία να ξαναδεί ο ίδιος τη φάση για να δει βρε αδελφέ που είχε κάνει λάθος. Όμως οι κανονισμοί γράφουν ότι ο διαιτητής παίρνει οριστική απόφαση με τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΓΝΩΜΗ, και όχι τι θα του πει από μέσα το VAR. Τι συμβαίνει τελικά όταν οι στοιχειώδεις κανονισμοί λειτουργίας του VAR, ως βοηθητική διαιτησία καταστρατηγούνται; Ακόμη δεν είδαν οτι πριν το πέναλτι ο Βαρέλα κάνει φάουλ στον Μπουζούκη και επωφελειται ο Βίσεσβαρ και κάνει πάσα στον Πέλκα; Τι θα σου κάνει λοιπόν η FIFA και η OYEFA όταν και η βοηθητική διαιτησία VAR δεν βοηθά; Οι κανονισμοί το λένε ξεκάθαρα ο διαιτητής πρέπει να διαμορφώνει ΔΙΚΗ ΤΟΥ αυτόνομη γνώμη, αλλά αυτό γίνεται όταν ο ίδιος βλέπει και ξαναβλέπει την επανάληψη της φάσης που του προσφέρει η βοηθητική διαιτησία. Τα περί «εμπιστοσύνης» σε ότι θα του πουν από το VAR είναι υπεκφυγές και άρνηση ανάληψης ευθύνης του διαιτητή. Εκεί μέσα στο γήπεδο, μπροστά στον κόσμο ο διαιτητής πηγαίνει υποχρεωτικά και συμβουλεύεται το VAR, παίρνει την απόφαση όποια κι αν είναι και την ευθύνη. Στοιχειώδης διαφάνεια ποτέ δεν βλάπτει.
Nuntiusweb