Χωρίς αμφιβολία η τραγωδία που προκάλεσε η τελευταία πυρκαγιά στην Αττική είναι από τις μεγαλύτερες της μεταπολίτευσης. Δεν είναι μόνον οι τεράστιες υλικές ζημιές και η ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή. Όλα αυτά μοιάζουν ασήμαντα, αν σκεφτεί κανείς τον αριθμό των θυμάτων ο οποίος ενδεχομένως να ξεπεράσει τα εκατό. Η περίπτωση, βεβαίως, δεν προσφέρεται για λαϊκισμό και άγρα ψήφων. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Όποιος το κάνει θα το βρει μπροστά του. Ούτε είναι η ώρα για εμπόριο του ανθρώπινου πόνου και για αύξηση της τηλεθέασης. Ούτε για προβολή μόνο της συναισθηματικής – συγκινησιακής πλευράς, η οποία δε φωτίζει την ουσία της υπόθεσης, αλλά, μάλλον, τη συσκοτίζει και την αγγίζει επιδερμικά. Αυτό που απαιτείται είναι μια ψύχραιμη και νηφάλια προσέγγιση με στόχο την εύρεση της αλήθειας, όσο και αν αυτό ακούγεται δύσκολο σε τέτοιες συνθήκες. Γιατί το τριήμερο πένθος, το σιωπητήριο που επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ στα στελέχη του και οι έρευνες για αναζήτηση υπόπτων με το αμερικανικό UAV, περισσότερο σαν εκτονωτικές κινήσεις μπορεί να θεωρηθούν και όχι σαν προσπάθεια αναζήτησης ευθυνών.
Γράφτηκαν πολλά και θα συνεχίσουν να λέγονται ακόμη περισσότερα. Μπορεί η πυρκαγιά (η οποία, ας σημειωθεί, σύμφωνα με εκτιμήσεις των επιστημόνων ήταν εκατό φορές μικρότερη από εκείνη της Ηλείας) να προκλήθηκε από καλώδιο της ΔΕΗ ή να αποτελούσε οργανωμένο σχέδιο, δολιοφθορά ή δάχτυλο ξένων μυστικών υπηρεσιών. Δεν είμαι εκείνος που θα απέκλειε θεωρητικά οτιδήποτε. Ασφαλώς και η ένταση των ανέμων έπαιξε το ρόλο της. Σίγουρα ένα μεγάλο τμήμα της περιοχής στο Μάτι ήταν καταπατημένο από οικοπεδοφάγους, οι οποίοι ανενόχλητοι και με πολιτική κάλυψη από τη δεκαετία του ’60 πουλούσαν τεμάχια γης με φως, νερό και τηλέφωνο. Σημαντικό ρόλο στην καταστροφή έπαιξε το γεγονός ότι ήταν γεμάτο αυθαίρετα με στενούς δρόμους. Προφανώς το έγκλημα ήταν διαχρονικό. Όμως, ποιες προετοιμασίες είχαν γίνει για το ενδεχόμενο μιας τέτοιας πυρκαγιάς; Πού βρισκόταν ο κρατικός μηχανισμός στην κρίσιμη στιγμή;
Απ’ ό,τι φάνηκε βρέθηκε απροετοίμαστος. Χωρίς σχέδια δράσης, χωρίς πλάνα διαφυγής των κατοίκων, χωρίς αντιπυρικές ζώνες, χωρίς οργάνωση με δυο λόγια. Ευθύνες έχει η ηγεσία της πυροσβεστικής, οι Δήμοι, οι Περιφέρειες, αλλά κυρίως τα αρμόδια υπουργεία και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση. Ούτε τα μποφόρ αποτελούν δικαιολογία, ούτε και η άναρχη δόμηση. Δεν είναι δυνατόν να πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι στη καρδιά της Ελλάδας. Κάτι τέτοιο πιθανώς να δικαιολογούνταν, αν συνέβαινε στο Ροδάκινο, το χωριό μου, στη νότια Κρήτη, όχι, όμως, σε μια περιοχή υψηλού κινδύνου με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Οι προηγούμενες μέρες μόνο κατάμαυρες κυριολεκτικά και μεταφορικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν για τη χώρα. Είδαμε εικόνες τριτοκοσμικές. Ακούσαμε έναν δειλό πρωθυπουργό να αναλαμβάνει, λέει, την πολιτική ευθύνη, αλλά ως εκεί. Παρακολουθούμε υπουργούς γαντζωμένους στην εξουσία να αρνούνται τις ευθύνες τους για την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και των υπηρεσιών που εποπτεύουν. Για μια ακόμη φορά έπεσαν οι μάσκες και φάνηκε η πραγματική εικόνας της μνημονιακής Ελλάδας, που ταπεινωμένη και ξεπουλημένη δεν μπορεί πια να προσφέρει τα στοιχειώδη και τα αυτονόητα… Αποδείχτηκε πόσο μεγάλη ζημιά έχει γίνει τα τελευταία 8 χρόνια των περικοπών και της ανελέητης λιτότητας.
Επιτέλους ας αναρωτηθεί ο ελληνικός λαός αν όσοι κυβερνούν τα τελευταία χρόνια υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας. Αν αξίζει να έχει τέτοιους κυβερνήτες. Αν τιμούν τη χώρα οι εικόνες των ανθρώπων που απελπισμένοι έπεφταν στη θάλασσα για να σωθούν. Ας σκεφτεί αν θα επιτρέψει να τον κοροϊδεύουν και να τον υποτιμούν με φιέστες τύπου Ζαππείου για να πανηγυρίσουν την έξοδο, τάχα, από τα μνημόνια. Ας προβληματιστεί, τέλος, γιατί πέντε μέρες μετά το τραγικό συμβάν δεν υπάρχει έστω μία παραίτηση.
Η χώρα είναι προφανές ότι χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Αυτήν δεν μπορούν να την εγγυηθούν οι δυνάμεις που μας έφεραν σ αυτό το χάλι , οι πολιτικές που οδήγησαν σε Μάνδρες και συνοικισμούς, όπως το Μάτι. Ούτε η ΝΔ, ούτε το ΚΙΝΑΛ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να δώσουν διεξόδους στον ελληνικό λαό. Απλώς ανακύκλωση της ίδιας πολιτικής και τίποτε άλλο. Χρειάζεται ένα αριστερό, ρεαλιστικό, φιλολαϊκό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Για την αναγέννηση της χώρας. Για την περηφάνια αυτού του ιστορικού λαού. Για την αξιοπρέπεια της πατρίδας.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 5ο ΓΕΛ Καλαμάτας.
**Πηγή: sxedio-b.gr.
Nuntiusweb