Μέτωπο Ενότητας και Αγώνα

Ενα μεγάλο μέρος  των Ελλήνων άρχισε να υποβαθμίζεται  οικονομικά  και κοινωνικά εδώ και 8 χρόνια , με  γρήγορο ρυθμό και χωρίς τέλος, λόγω της βαθειάς κρίσης χρέους αλλά και  του τρόπου που οι πολιτικές του ηγεσίες επέλεξαν να επαναφέρουν την οικονομία της χώρας  στην λεγόμενη ανάπτυξη.

Ενός χρέους το οποίο εάν είχε αναταχθεί σε εύθεία σύγκρουση με τη  νεοφιλελεύθερη πολιτική πού το παράγει, θα κλώνιζε επικίνδυνα το αντιδημοκρατικό, αντιλαϊκό οικοδόμημα της Ε.Ε. καί τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που δρούν εις βάρος της ειρήνης και της εργασίας.

Την αποδοχή των όρων των δανειστών ακολούθησαν τα κοινοβουλευτικά κόμματά πλην του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ παραμένει σταθερά αντίθετο στην είσοδο της χώρας στην Ε.Ε. και την ευρωατλαντική στρατιωτική συμμαχία. Η Χ.Α. τάχθηκε με το δικό της τρόπο υπέρ της μνημονιακής πολιτικής: Ενώ την αρνήθηκε στα λόγια, έγινε στη πράξη το προχωρημένο φυλάκιο της.

Στο κοινοβουλευτικό επίπεδο δρα ένα πλειοψηφικό ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ πού δεν είναι εύκολα αντιληπτό στους πολίτες, γιατί αποσιωπάται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και τους φορείς που το υπηρετούν. Η  διαχείριση των μεταρρυθμίσεων στο όνομα του μνημονιακού εκσυγχρονισμού, οι ιδιωτικοποιήσεις, η στήριξη της αντιλαικής ευρωπαίκης ολοκλήρωσης και η υπεράσπιση της κοινωνίας από τον ακραίο κινδυνο της  Χ.Α. εμφανίζεται ως η ουσία της υπόστασης του.

Ο αυτοματισμός με τον οποίο αντέδρασε η συντήρηση του συστήματος, μαζί και ο ξένος παράγοντας, έδωσαν ταχύτατα μορφή στο μνημονιακό μέτωπο, για να υπηρετήσει χωρίς αντίσταση τις  νεοφιλελεύθερες εντολές των δανειστών, ενώ η προπαγάνδα κατόρθωσε να κατατάξει κομματικά τους πολίτες σ’ένα γρίφο μασκαρεμένης διαφορετικότητας.

Ταυτόχρονα, οι κατ’ όνομα συνεταίροι, φίλοι, σύμμαχοι, επενδυτές και χρηματοδότες βεβαιώνουν ότι η Ελλάδα είναι για όλους χρήσιμη και αξίζει να παραμείνει στον πυρήνα της Ε.Ε. υπό τούς όρους των δανειστών. Συμμετέχουν μάλιστα ενεργά δημιουργώντας ΑΟΖ, γεωτρήσεις, νέες στρατιωτικές βάσεις, αξιόμαχο όπλισμό  και τόσα άλλα που η υλοποίηση τους φέρνει ατέλειωτες απαιτήσεις εις βάρος των λαικών τάξεων και της δημοκρατίας.

Με την εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στο μέτωπο της αδιέξοδης μνημονιακής αντιλαϊκής πολιτικής, μια νέα μεγάλη ομάδα πολιτών αναγνωρίζει πλέον ως απάτη τη λεγόμενη προοδευτικότητα του ευρωμονόδρομου και τάσσεται στην αναζήτηση λύσεων, μακράν της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative=δεν υπάρχει άλλη λύση) που αν ακυρωθεί θα ανατρέψει όλο το φάσμα της ενωσιακής πολιτικής.

Το μέτωπο αυτό προωθεί την απατηλή ελπίδα επανάκτησης του παλαιότερου επιπέδου ζωής με την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, την ιδιωτικότητα και την ανταγωνιστηκότητα, απορρίπτοντας τη συλλογικότητα και την κοινοκτημοσύνη, δημιουργώντας μια κοινωνία υπόδουλη στην εκμετάλευση των ισχυρών. Οι δε ψευτο-αναλύσεις της συλλογικής ευθύνης για τα αίτια της κρίσης πέφτει εξίσου σ’ όλους τους πολίτες, ως η ενοχή του ¨όλοι μαζί τα φάγαμε¨.

Το μοντέλο της διάσωσης έχει σκοπό να ανακυκλώνει για πολλά ακόμη χρόνια το όφελος των δανειστών με όχημα το μνημονιακό μέτωπο, ενοχοποιώντας ταυτόχρονα την πλειοψηφία των Ελλήνων για τα δεινά του τόπου. Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειες εδραίωσης νέων κοινωνικών ισορροπιών, η καλοπέραση των ολίγων αδυνατεί να ισορροπήσει την κακουχία των πολλών.

Η κοινωνική εμπιστοσύνη σε όλα μαζί τα κόμματα και τους φορείς σήμερα, πού δεν συμμετέχουν στο  μνημονιακό μετώπο, δυστυχώς καταγράφεται δυσανάλογα μικρή, αναδεικνύοντας την αποτυχία προσφοράς μιας κατανοητής και την ίδια ώρα ενωτικής πρότασης γιά να κινητοποιήσει το μεγάλο μέρος τού πληθυσμού που μαστίζεται από τα δεινά της κρίσης.

Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να σχηματιστεί ένα ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, στις  κρίσεις, τα χρέη και τους  δανεισμούς, στην αγωνία της επιβίωσης, στην ανισότητα, τη φτώχεια, τη μετανάστευση και  τους πολέμους. Ομάδες  δημιουργίας μετώπου  έδρασαν στον κοινωνικό χώρο που συσπείρωνε ο ΣΥΡΙΖΑ  μέχρι να γίνει  εξουσία. Η ηγετική του ομάδα όμως, σαν έτοιμη από καίρο, συνέχισε την πολιτική των προκατόχων της και τους αφάνισε.

Η ενότητα με σοσιαλιστική προοπτική πρέπει να βρεί κοινό βηματισμό για θα δώσει δύναμη αντίστασης, μέσω συμμαχιών και ενοποιήσεων, αμοιβαίων υποχωρήσεων, προκειμένου να παράξει μιά ισχυρή κοινωνική και πολιτική παρουσία, υπερασπιζόμενη το δίκαιο της πλειοψηφίας προς όφελος της εργασίας. Πρέπει να αποδέχεται την διαφορετικότητα απόψεων, τη συμμετοχή  σε κόμματα κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, σε κινηματικές πρωτοβουλίες, σε συνδικαλιστικές δράσεις και στην παραγωγή πολιτικο-ιδεολογικών αναλύσεων.Ο σχηματισμός του μετώπου για ενότητα και αγώνα  δεν θα γίνει ως συμπόρευση με την Α, Β ή Γ ηγετική πυραμίδα μιά που δεν αποδέχεται το πολιτικό αλάθητο ατόμων και ομάδων.

Ζητούμενο είναι η δημιουργία κοινής πλατφόρμας στη δράση, σε θέματα μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος όπως οι πλειστηριασμοί, η παραχώρηση δημόσιας περιουσίας, η φτωχοποίηση των μεσαίων και χαμηλών τάξεων, η οικονομική και κοινωνική ανέχεια των ανέργων και άλλων.

Η κοινή δράση των πολιτών αυτού του μετώπου θα φέρει πιό κοντά τις πολιτικές ηγεσίες που οφείλουν να  σταθούν στο πλευρό του, οι οποίες θα μπορέσουν να μεγιστοποιήσουν ποσοτικά και ποιοτικά την  πολιτική συνειδητότητα των πολιτών, κάτι που οφείλει να είναι ένας από τούς κυρίαρχους λόγους ύπαρξης τους, αγκαλιάζοντας και αυτούς που δεν ανήκουν στον κλειστό πυρήνα της επιρροής τους.

Η στόχευση πρέπει να προσανατολιστεί στο δρόμο για τη σοσιαλιστική  κοινωνία και στον νέο άνθρωπο της, όπου σαν πρώτη κατάκτηση θα είναι τα λαϊκά στρώματα να μην παράγουν μόνο, αλλά να έχουν μαζί καί ευθύνη γιά το είδος, την ποιότητα, την ποσότητα, τη χρήση, τις μεθόδους  καθώς και το μοίρασμα τους σε μιά κοινωνία πού δεν θα είναι σκλάβα της ιδιοκτησίας καί των συνόρων.

*Ο Κωνσταντίνος Αρχοντάκης είναι γιατρός στα Χανιά (kostasarchontakis.gr)