Πάντως ο Καμμένος τούς προσέχει τους χαϊδεμένους του στρατιωτικούς και κηρύσσει το 2018 Ετος Μέριμνας του Προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Τι εκπομπές στην κρατική τηλεόραση, τι επανεισαγωγή του στρατιωτικού μισθολογίου στο καθεστώς του Ιουλίου 2012 (αφού οι περικοπές στους στρατιωτικούς κρίθηκαν από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ως αντισυνταγματικές – ενώ των κοινών εργαζόμενων;), τι εξαγορά των δανείων τους από τις τράπεζες των κόκκινων (πράσινων, κίτρινων, καταναλωτικών κ.ά.) μέσω των ασφαλιστικών Ταμείων των στρατιωτικών. Οχι, παίζουμε.
Θα την πληρώσει ακριβά ο ΣΥΡΙΖΑ την αλλοπρόσαλλη αυτή συνεργασία του με τους (ακρο)δεξιούς Ανεξάρτητους Ελληνες και ας μη δείχνει για την ώρα να έχει σοβαρό πρόβλημα στη συγκυβέρνηση. Εάν θεωρηθεί θεωρητικό αξίωμα ότι είναι γλυκιά η εξουσία, γίνεται κατανοητό ότι και τα δύο κόμματα θα έχουν αγαστή συνεργασία προκειμένου να μην παραδώσουν τα ηνία της χώρας στους εκπροσώπους του προηγούμενου, σαθρού και λοιπά, πολιτικού και οικονομικού συστήματος και να διοικούν οι ίδιοι – γιατί όχι; Και αυτό κατανοητό (;).
Είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν τη συμμαχία σαν κάτι το παράδοξο ή το ανίερο· μάλλον κάνουμε λάθος όλοι όσοι έχουμε τέτοια μάτια. Μας διαφεύγει ίσως το τέλος των ιδεολογιών και ότι, άρα, ο οποιοσδήποτε μπορεί να συνεργαστεί με τον οποιονδήποτε προκειμένου να κατακτήσουν την εξουσία. Οσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχουν διαφορές και μάλιστα αγεφύρωτες μεταξύ αριστερών και δεξιών κομμάτων, απλώς δεν θέλουν να βλέπουν την τωρινή, ζώσα, ατσούμπαλη και παρδαλή συνεργασία.
Ο Καμμένος θα υπογράψει τυφλά ό,τι τον προστάξει ο πρωθυπουργός, όπως ακριβώς ο πρωθυπουργός υπογράφει με κλειστά μάτια ό,τι τον προστάξουν οι δανειστές. Το μάθανε καλά το παιγνίδι και αυτό οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε, όπως και ότι καταφέρνουν να κάνουν το άσπρο μαύρο χωρίς να νιώθουν κάποια αμηχανία ή δυσαρέσκεια (ξεχάστηκαν και τα δάκρυα που έπεφταν βροχή πριν από την υπογραφή των απανωτών συνθηκολογήσεων).
Δεν είναι ευεργετικό να τα θυμόμαστε όλα αυτά· ενοχλούν τη μνήμη και το συναίσθημα (τον νου δεν νομίζω να τον ταράσσουν). Αντίθετα, προκαλούν ψυχική μιζέρια, που κάποια στιγμή πρέπει να εξαφανιστεί, όχι, όμως, κρύβοντας κάτω από το χαλί εκείνα που πονάνε, αλλά αντιμετωπίζοντάς τα με ειλικρίνεια και αναλαμβάνοντας ο καθείς τις ευθύνες του.
Δεν είναι και τραγικό να αποδέχεσαι την ήττα σου (ιδεολογική ή ηθική), εξοργιστικό είναι να μην παραδέχεσαι τα λάθη και να προσπαθείς να τα αιτιολογήσεις με ψεύδη και κατά συνέπεια με ανόητα επιχειρήματα – αυτό εκνευρίζει περισσότερο και όχι τόσο οι υπογραφές συνθηκολόγησης· η αμετροέπεια τη στιγμή που όλα βοούν εναντίον σου είναι καταστροφική, κάποιος πρέπει να τους το ψιθυρίσει τουλάχιστον.
Ωστε αντισυνταγματικές οι περικοπές των στρατιωτικών (δικαστικών και άλλων «ευπαθών» ομάδων). Και κανείς δεν κοκκινίζει τουλάχιστον, αφού δεν είναι υποχρεωμένος να λογοδοτήσει. Δεν είναι απλώς δύο μέτρα και δύο σταθμά, είναι η περιφρόνηση της κοινωνίας και του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος, η διάχυση κάποιου πνεύματος στην κοινωνία ότι η εξουσία μπορεί να κάνει ό,τι θέλουν οι «υπηρέτες» της. Κι επίσης (ας μη φανεί σατανικό), είναι σαν να μυούμεθα σε μια ψευδή πραγματικότητα, που μας την παρουσιάζουν σαν αληθινή – και μετά;
*Πηγή: efsyn.gr
Nuntiusweb
Αν ήταν πατριώτης (όπως λέει) ο Καμμένος, ας εβγαζε αντισυνταγματικές ΟΛΕΣ τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και όχι μονο αυτές της στενής εκλογικής του πελατείας.
Αλλά όπως είχαμε το κόμμα των κυνηγών, έτσι έχουμε και το κόμμα των σωμάτων ασφαλείας.Κι αυτό λέγεται πατριωτισμός(α λα Καμμένου).
Μεγάλος “πατριώτης” ο Καμμένος.Αλλά αφού ψηφίζει μνημόνια τι άλλο να περιμένεις κανείς απ’ αυτόν;