Μετά από μια περίοδο εκατέρωθεν σκληρών δηλώσεων, που έφεραν τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας ανάφλεξης εξαιρετικά κοντά, η «συμμορία» των προθύμων του διεθνούς χωροφύλακα χτύπησε τελικά στη Συρία σήμερα ξημερώματα Σαββάτου 14 Απριλίου 2018.
Αν και είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μια πλήρη εικόνα, όλα δείχνουν, ότι η επίθεση που πραγματοποιήθηκε από κοινού των ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Γαλλίας, έγινε χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και με μηδαμινές απώλειες για τον αντίπαλο. Έγινε για το θεαθήναι κι επειδή είχαν εκτεθεί πολλαπλά με κίνδυνο να καταρρεύσει ολόκληρη η σκευωρία που έστησαν με τα δήθεν χημικά του Άσαντ.
Ωστόσο, ένας πόλεμος δεν κερδίζεται με προβοκάτσιες, φτηνά νταϊλίκια και επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα». Η σημερινή επίθεση προσθέτει ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της εικόνας μιας «αυτοκρατορίας» που παρακμάζει ταχέως.
Μια ταχεία παρακμή που την καθιστά -βέβαια- ολοένα και πιο επικίνδυνη.
Η «συμμορία» των προθύμων κατάφερε μέχρι τώρα να διαλύσει τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και τη Λιβύη. Βρήκε όμως το «μάστορά» της στη Συρία.
Φυσικά η απρονοησία και η αίσθηση της ασφάλειας λόγω της μέχρι τώρα αποφυγής απωλειών δικών της δυνάμεων, αφού προσπαθεί μέσω «αντιπροσώπων», θυσιάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες έως και εκατομμύρια αθώων ψυχών, ενισχύει την αλαζονεία των ενορχηστρωτών της παγκόσμιας επικυριαρχίας. Μια άμετρη αλαζονεία που τους αποτρέπει να παραδεχθούν το προφανές. Ότι ο πόλεμος στη Συρία χάθηκε οριστικά για δαύτους.
Πρόκειται για έναν απρόκλητο πόλεμο. Για να εμπεδωθεί οριστικά η παγκόσμια δικτατορία των αγορών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά για τους σχεδιαστές τους. Η σθεναρή αντίσταση της Συρίας και τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή έφεραν την ήττα. Κι όσο πιο κραυγαλέα γίνεται αυτή, τόσο οι ίδιοι και τα απανταχού καρακόλια τους αρνούνται να την παραδεχθούν.
Έτσι διακινδυνεύουν ακόμα και μια παγκόσμια αναμέτρηση που θα φέρει την υφήλιο στο χείλος της απόλυτης καταστροφής. Στη λογική του «εάν δεν ελέγχουμε εμείς κάθε σπιθαμή ολόκληρου του κόσμου, δεν θα την ελέγξει κανείς»!
Η Συρία και εν γένει η Ανατολική Μεσόγειος εξελίσσεται στο «zero point» για την παγκόσμια ειρήνη και την επιβίωση της υφηλίου.
Τα χτυπήματα με πυραύλους απέναντι σε μια σχετικά καλά οργανωμένη -και γι’ αυτό αποτελεσματική- αεράμυνα, δεν είναι τίποτα άλλο από βεγγαλικά και στρακαστρούκες σε έναν τέτοιο πόλεμο. Χρειάζονται δυνάμεις επί του πεδίου και αυτές στηριγμένες στην Αλ Κάιντα και τον ISIS έχασαν κατά κράτος. Με τις δυνάμεις του Άσαντ, βοηθούμενες από τη Χεσμπολά, το Ιράν, αλλά κυρίως από τη Ρωσία, να προχωρούν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σταδιακής ανάκτησης όλων των εδαφών του συριακού εδάφους. Ενώ η προσπάθεια για τη δημιουργία αυτόνομου κουρδικού κράτους φίλα προσκείμενο προς τις ΗΠΑ, προσέκρουσε στα ζωτικά συμφέροντα της «συμμάχου» Τουρκίας. Μιας Τουρκίας που αντιλαμβάνεται, ότι εάν δεν προχωρήσει δυναμικά και επεκτατικά, οδεύει προς συρρίκνωση και διαμελισμό.
Έτσι, η Τουρκία έχοντας απέναντί της μια ψοφοδεή ελληνική ηγεσία, πλήρως παραδομένη στη δυτική συμμορία, επιταχύνει την υλοποίηση των επιδιώξεών της και προς δυσμάς, εκμεταλλευόμενη απόλυτα τη στρατηγική της θέση μεταξύ των δύο συγκρουόμενων συνασπισμών.
Η Ελλάδα έχοντας εναποθέσει όλες της τις προσδοκίες στη δύση -η οποία ουδόλως ενδιαφέρεται για τα εθνικά μας συμφέροντα και προκειμένου να εξυπηρετήσει τα δικά της, ερωτοτροπεί με τη λεγόμενη «συγκυριαρχία στο Αιγαίο και ευρύτερα»- κινδυνεύει να αποτελέσει το «αντίδωρο» σε μια άτυπη, ένοπλη ή μη, διαπραγμάτευση ριζικής ανακατανομής των δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ως «παράπλευρη» απώλεια του συριακού δράματος.
*Πηγή: hereticalideas.gr
Nuntiusweb