Απαράδεκτη εκκρεμότητα με τους εργολαβικούς εργαζόμενους
Ο ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου(Φ.Α.) ήταν και είναι, μία πολύφερνη νύφη για τους διεθνείς ενεργειακούς ομίλους, γιατί είναι μία επιχείρηση του Ενεργειακού τομέα, στρατηγικής σημασίας, δυναμική, με σημαντικές προοπτικές. Η αξιολόγηση της εταιρίας μπορεί να είναι με ΑΡΙΣΤΑ, όχι απλά με κριτήριο τα ετήσια οικονομικά αποτελέσματα, αλλά κυρίως με τα ποιοτικά στοιχεία, τη γεωπολιτική σημασία του, την ενδυνάμωση της ενεργειακής επάρκειας που προσφέρει στη χώρα, τις εν γένει προοπτικές της
Η γεωστρατηγική σημασία του ΔΕΣΦΑ, μπορεί να κατανοηθεί αρχικά, λόγω της δυνατότητας συμμετοχής του σε μεγάλα διεθνή projects μεταφοράς αερίου στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Μετά τον αγωγό IGI (Ελληνο -Ιταλικό Αγωγό ) που εγκαταλείφθηκε προσωρινά, έχει την δυνατότητα μέσω του αγωγού (TAP -Trans Adriatic Pipeline) να τροφοδοτήσει τον Ελληνοβουλγαρικό αγωγό IGB, το νέο αγωγό διασύνδεσης Ελλάδας Σκοπίων κλπ. Ο ΔΕΣΦΑ, μπορεί να διασυνδεθεί με όποιο project Νότιου Διαδρόμου φυσικού αερίου προς την Ε.Ε., αφού από Ελλάδα θα περάσουν οι περισσότεροι νέοι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη(όπως π.χ. ο αγωγός EAST MED που προβλέπεται να μεταφέρει Φ.Α. των κοιτασμάτων Ισραήλ, Κύπρου, Κρήτης προς την Ιταλία και Ευρώπη). Οι εταιρείες Snam(Ιταλική), η Enagas(Ισπανική) και η Fluxys(Βελγική) που συνιστούν την κοινοπραξία που απέκτησε την πλειοψηφία του ΔΕΣΦΑ, είναι βασικοί παίκτες στον Νότιο Διάδρομο. Ο ΔΕΣΦΑ, που ελέγχει το εθνικό δίκτυο μεταφοράς του Φ.Α. της χώρας, δηλαδή τον κεντρικό αγωγό, τους κλάδους μεταφοράς, τις αναβαθμισμένες αποθηκευτικές εγκαταστάσεις Ρεβυθούσας, πέρα της σημαντικής δυναμικότητας που αποκτά με την ολοκλήρωση αυτές τις μέρες της τρίτης δεξαμενής, προωθεί και το έργο ανεφοδιασμού πλοίων με υγροποιημένο φυσικό αέριο και το έργο «Εγκατάστασης Εξοπλισμού για την Εξυπηρέτηση Φόρτωσης Βυτιοφόρων οχημάτων με υγροποιημένο φυσικό αέριο » για απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας.
Έτσι, ο ΔΕΣΦΑ, με τον στρατηγικό και διεθνώς αναγνωρισμένο αναπτυξιακό ρόλο του αλλά και λόγω της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας, αποτελεί εν δυνάμει ευρωπαϊκή πύλη εισόδου του φυσικού αερίου, που προέρχεται από τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία και ενισχύουν το ρόλο του στην ενεργειακή επάρκεια και των Βαλκανίων και της Νότιας Ευρώπης. Ο ΔΕΣΦΑ εξελίσσεται σε αναντικατάστατη επιχείρηση στην Ευρώπη, με δεδομένα μάλιστα τα κενά που δημιουργούνται από το κλείσιμο πυρηνικών σταθμών σε Γαλλία και Βέλγιο
Η μεγάλη σημασία του ΔΕΣΦΑ για μας, αφορά επίσης, το γεγονός πως η εταιρεία αυτή με την τεράστια υποδομή, είναι έργο ελλήνων μηχανικών και γενικότερα ελληνικού ανθρώπινου δυναμικού, το έργο χρηματοδότησαν βασικά οι έλληνες φορολογούμενοι και σήμερα βλέπουμε να παραδίνεται σε ξένα συμφέροντα, με βέβαιες απώλειες ωφελημάτων της χώρας, προς όφελος των νέων ξένων ιδιοκτητών.
Η πώληση του ΔΕΣΦΑ. Το πρώτο εγχείρημα πώλησης του ΔΕΣΦΑ (που ιδρύθηκε στις 30 Μαρτίου του 2007 ως θυγατρική της ΔΕΠΑ) έγινε με διαγωνιστική διαδικασία, κατέληξε στη SOCAR δημόσια εταιρεία πετρελαίου του Αζερμπαϊτζάν τον Ιούνιο του 2013 και αφορούσε την εξαγορά ποσοστού 66% του ΔΕΣΦΑ έναντι 400 εκατομ. Ευρώ. Ο διαγωνισμός βέβαια αυτός, έπειτα από προσφυγές, τελικά ακυρώθηκε. λόγω της εμπλοκής που δημιούργησαν ευρωπαϊκές εταιρείες Φ.Α. απευθυνόμενες στην Ευρωπαϊκή επιτροπή Ανταγωνισμού. Το αποτέλεσμα ήταν, να απομακρυνθεί η Socar και σήμερα, μετά από νέα διαγωνιστική διαδικασία, ολοκληρώνεται η παράδοση του στην προαναφερθείσα κοινοπραξία.
Η ολοκλήρωση αυτής της πώλησης ΔΕΣΦΑ στην προαναφερθείσα Κοινοπραξία, αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό, πολύ αρνητικό κατά τη γνώμη μου, σταθμό που θα βαρύνει ειδικά τη σημερινή κυβέρνηση, που για άλλους στόχους, υπεράσπισης των δημοσίων επιχειρήσεων δεσμεύτηκε και άλλους έπραξε. Στην Κοινοπραξία αυτή ηγείται ένας διεθνής leader, η Ιταλική Snam που δηλώνει ότι ανοίγει σήμερα μια «νέα εποχή». Στην κατάληξη αυτή, στο να υπάρξει δηλαδή απεμπλοκή του θέματος της ιδιωτικοποίησης του Διαχειριστή Φυσικού Αερίου, συνέβαλε το γεγονός πως διάφορες πλευρές που είχαν επιφυλάξεις, ήραν τις αντιρρήσεις τους λόγω του νέου τιμήματος που ήταν υψηλότερο από το αρχικό. Για μας, βέβαια και όχι μόνο και το νέο τίμημα είναι αρκετά χαμηλό, για μια εταιρεία του μεγέθους και υψίστης στρατηγικής σημασίας όπως ο ΔΕΣΦΑ.
Η κυβέρνηση θριαμβολογεί για αυτή την «ξένη επένδυση». Η κυβέρνηση κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να θριαμβολογεί, αλλά να απολογείται, γιατί εκτός των άλλων ψεύδεται και στην ουσία δεν πρόκειται για ξένη επένδυση. Πρέπει να απολογείται, πρώτο για αυτή καθαυτή την ιδιωτικοποίηση και δεύτερο για τους όρους πώλησης(ξεπούλημα). Όπως είναι πλέον βεβαιωμένο, η Snam, ηγούμενη της κοινοπραξίας, υπέγραψε δανειακή σύμβαση ύψους 400 εκ. ευρώ με την Εθνική Τράπεζα, και μάλιστα με ιδιαίτερα ανταγωνιστικό επιτόκιο, προκειμένου να χρηματοδοτήσει το μεγαλύτερο μέρος του συμφωνηθέντος ποσού εξαγοράς. Και μπορεί βέβαια, οι όροι των διαγωνισμών του ΤΑΙΠΕΔ, να μην απαγορεύουν την δανειοδότηση μιας εταιρείας από το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα, η οποία έχει ιδιωτικοποιηθεί και χρειάζεται κεφάλαια κίνησης, όμως δεν υπάρχει ηθική και λογική σε μία τέτοια ιδιωτικοποίηση. Είναι δυνατό μία «αριστερή» κυβέρνηση όπως αυτοαποκαλείται να αποδέχεται την χρηματοδότηση μιας εταιρείας που έρχεται να επενδύσει στην Ελλάδα, ως Foreign Direct Investment, (άμεση ξένη επένδυση) και να χρηματοδοτεί το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της επένδυσης της, μέσω κεφαλαίων που αντλεί από το εγχώριο σύστημα; Να αποδέχεται την άθλια αυτή μεθόδευση που καταστρατηγεί κάθε έννοια ξένης επένδυσης στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία, και αποστερεί από τις τράπεζες απαραίτητα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες και αγωνίζονται σκληρά να επιβιώσουν σ’ ένα πολύ δυσμενές για αυτές οικονομικό περιβάλλον;. Όπως έγραψε πρόσφατα ο ενεργειολόγος Κ. Σταμπολής στο energia.gr, «το κακό αυτό παράδειγμα της Snam και των άλλων εταιρειών της Κοινοπραξίας, έρχεται δυστυχώς και παραπέμπει, όσο υποτιμητικό και αν ακούγεται, σε κράτος μπανανία».
Περηφάνια, ή ντροπή πρέπει να νοιώθει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αρμόδιοι υπουργοί για την ανάπτυξη της χώρας –όπως οι Σταθάκης και Δραγασάκης- όχι μόνο δεν θα έπρεπε να θριαμβολογούν αλλά θάπρεπε να ντρέπονται, γιατί ενώ πριν το 2015 είχαν διαμορφώσει προγραμματικές θέσεις για τις σημαντικές δημόσιες ενεργειακές επιχειρήσεις και το ρόλο τους στην πορεία ανάπτυξης της χώρας με κατεύθυνση το συμφέρον του τόπου και του λαού, έχουμε στροφή 1800 και θέσεις προσαρμοσμένες στα συμφέροντα των ιδιωτικών μονοπωλίων. Σε αυτή τη λογική κινείται η ιδιωτικοποίηση ΔΕΣΦΑ και είναι ντροπή, η κυβέρνηση, να ετοιμάζει φιέστες αυτοπροβολής της, με αφορμή την ολοκλήρωση της τρίτης δεξαμενής LNG στη Ρεβυθούσα. Όπως έχει γραφεί, με αφορμή την ολοκλήρωση αυτού του έργου στη Ρεβυθουσα η κυβέρνηση βρίσκει ευκαιρία για εγκαίνια και φιέστες προβολής της, .που προσδιορίζονται για τις 20 με 22 Νοεμβρίου παρουσία Τσίπρα. Βλέπουμε δυστυχώς, αναπαραγωγή φαινομένων που μας είχαν συνηθίσει τα παλιά Κόμματα του δικομματισμού. Όμως, δεν τιμά μία κυβέρνηση, που θέλει να προβάλλει άλλο πρόσωπο σε σχέση με παλιότερα κυβερνητικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), να κάνει παρόμοιες φιέστες και μάλιστα για έργα από τα οποία επωφελούνται κυρίως ξένοι όμιλοι. Να επισημανθεί εδώ, αυτό που έχει αναφερθεί επανειλημμένα, πως η 3η δεξαμενή στη Ρεβυθούσα υλοποιήθηκε κυρίως με βάση σχεδιασμούς των ΗΠΑ, που επιθυμούν να εξάγουν ποσότητες αμερικανικού LNG τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες της Βαλκανικής και όχι για ελληνικές ανάγκες και αυτό εξηγεί τις πρόσφατες επισκέψεις, κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής της τρίτης δεξαμενής, του αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ αλλά και του υφυπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ Μαρκ Μενέζες, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
Δυστυχώς, καμία ευαισθησία προς τους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση, δεν πρέπει να θριαμβολογεί, γιατί το τελικό αποτέλεσμα με τον ΔΕΣΦΑ είναι η προώθηση της Νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τόσο με την ιδιωτικοποίηση, όσο και με τις εργασιακές σχέσεις που επικρατούν. Η κυβέρνηση όχι μόνο προώθησε την ιδιωτικοποίησή του, αλλά συντηρεί και τις απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις. Έστω και την ύστατη στιγμή, η κυβέρνηση, οφείλει να δείξει τη στοιχειώδη συνέπεια λόγων και πράξεων και να αποκαταστήσει την εργασιακή σχέση των εργολαβικών εργαζομένων, όπως είχε δεσμευτεί από το 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν αναλάβει διακυβέρνηση, στήριζε διαρκώς και σθεναρά τα αιτήματα όλων των εργαζομένων και ιδιαίτερα των εργολαβικών που είχαν τα οξύτερα προβλήματα. Πρέπει λοιπόν σήμερα, να εφαρμοστεί ισονομία και ουσιαστική ισότητα μεταξύ εργαζομένων, ώστε να καταργηθεί το απαράδεκτο εργασιακό status και τα χαμηλά επίπεδα μισθών. Είναι απαράδεκτο 3,5 χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, περίπου 350 υπάλληλοι όλων των ειδικοτήτων με πολύχρονη εξειδικευμένη εμπειρία (περίπου το 62% του προσωπικού) να βρίσκονται ακόμη σε σχέση εργασίας Ορισμένου Χρόνου μέσω εργολάβου. Οι μισοί εξ αυτών. εργαζόμενοι ήδη προ διαχωρισμού των Εταιριών ΔΕΠΑ ΔΕΣΦΑ, έχουν ήδη ξεπεράσει τα δέκα χρόνια εργασίας υπό το καθεστώς ανανεούμενων ατομικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, με τον εκάστοτε εργολάβο που μειοδοτεί στους διαγωνισμούς ανάληψης έργων παροχής υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι αυτοί, δε γίνεται να αντιμετωπίζονται ως υπάλληλοι εργολάβων ενός έργου με αρχή μέση και τέλος, γιατί δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, αλλά για μια διαρκή και αδιάλειπτη παροχή έργου από τα ίδια πάντα πρόσωπα. Όπως έχουν καταγγείλει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πίσω από το παραπέτασμα των «εργολάβων», κρύβονται στην ουσία εξαρτημένες εργασιακές σχέσεις, εκατοντάδων ομήρων…. Οι εργαζόμενοι αυτοί, έχουν κάθε λόγο, μετά την παράδοση του ΔΕΣΦΑ σε ξένους ομίλους να ανησυχούν για το μέλλον τους, Γι’ αυτό η κυβέρνηση, έστω και τώρα, βρισκόμενη ένα βήμα πριν την παράδοση ενός ακόμη μέρους της εθνικής περιουσίας, σε ξένους, οφείλει να αναλάβει την ευθύνη απέναντι σε αυτούς τους εργαζόμενους και να προχωρήσει στην άμεση απορρόφηση του συνόλου των εργολαβικών που απασχολούνται στον ΔΕΣΦΑ, χωρίς ενδιάμεσους εργολάβους και έως ότου ικανοποιηθεί το πάγιο αίτημα των εργολαβικών εργαζομένων, που είναι η σύναψη συμβάσεων Αορίστου Χρόνου του συνόλου των εργολαβικών εργαζομένων με τη ΔΕΣΦΑ Α.Ε., να τους συμπεριλάβει στην Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που καλύπτει τους συναδέλφους τους με άμεση σχέση εργασίας και η οποία λήγει την 31/12/2018.
Στόχοι για το σήμερα και το αύριο. Αν και ως σήμερα στην άνιση μάχη με το νεοφιλελευθερισμό, νικητής είναι ο δεύτερος, η αληθινή αριστερά, πεισματάρα, οφείλει να συνεχίσει να αγωνίζεται για την απόκρουση της πολιτικής αυτής στις 2 εκφράσεις της. Δηλαδή και για απόκρουση ιδιωτικοποιήσεων και για την απόκρουση της μόνιμής ύπαρξης ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Ο ΔΕΣΦΑ, δεν έχει εποχιακή δραστηριότητα και επομένως οι αναγκαίοι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν σύμβαση αορίστου χρόνου. Αντίθετα από ότι συμβαίνει σήμερα, μία πραγματικά αριστερή κυβέρνηση οφείλει να ανατρέψει τα διαμορφωθέν status και να αγωνιστεί ώστε οι βασικές ενεργειακές επιχειρήσεις όπως ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ, ΛΑΓΗΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΕΚΟ Εμπορίας να ανακτηθούν και να τεθούν υπό ουσιαστικό δημόσιο έλεγχο. Είναι βασικό, οι 2 τομείς, ο χρηματοπιστωτικός και ο ενεργειακός να είναι υπό δημόσιο έλεγχο για την άσκηση φιλολαϊκής οικονομικής και βιομηχανικής πολιτικής. Οι κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, δεν είχαν, ούτε έχουν δικαίωμα να προχωρήσουν στην εκποίηση των Δημοσίων Επιχειρήσεων ενέργειας, όπως οι αναφερθείσες, αναντικατάστατων εργαλείων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Nuntiusweb