Ρωτάνε αρκετοί και ορισμένοι καλοπροαίρετα: αν φύγει η Eldorado, τότε τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι; Θα μείνουν στον δρόμο;
Όχι, μας λένε στελέχη της Αριστεράς. Δεν πρόκειται και δεν πρέπει κανένας εργαζόμενος να μείνει άνεργος!
Η πρόταση της Αριστεράς είναι να φύγει η Eldorado και την υπόθεση των ορυχείων να την αναλάβει το ελληνικό δημόσιο, όπως στο ελληνικό δημόσιο ανήκαν παλιότερα για μεγάλο διάστημα.
Το ελληνικό δημόσιο, προτείνουν τα στελέχη της Αριστεράς, θα πρέπει, σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες της περιοχής και τους κατοίκους της, να διαμορφώσει ένα σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξής της για ολόκληρη την περιοχή.
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου θα πρέπει να υπάρξει και μια συμφωνία δημοσίου και τοπικών κοινωνιών, ένα είδος αναπτυξιακού και οικολογικού συμβολαίου, για το ποιες εξορυκτικές εργασίες θα μπορούσαν να είναι συμβατές με το περιβάλλον.
Ταυτόχρονα, το σχέδιο αυτό, που θα στηρίζεται σε ενισχυμένες δημόσιες επενδύσεις και ισχυρά κίνητρα για προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, θα δίνει βάρος στην αναζωογόνηση της πρωτογενούς παραγωγής στην περιοχή, βάρος στην βιοτεχνική δραστηριότητα, στην αλιεία και τις ιχθυοκαλλιέργειες, στον αγροτουρισμό και την τουριστική ανάπτυξη, βασισμένη η τελευταία όσο το δυνατόν στα εγχώρια και τα τοπικά προϊόντα.
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου ένα μέρος από τους εργαζομένους σήμερα στην Eldorado θα συνεχίσει να εργάζεται, με άλλους όρους και άλλον προσανατολισμό, στην εξόρυξη με ευθύνη του δημοσίου και το άλλο, πολύ μικρό μέρος των εργαζομένων, το οποίο ενδεχομένων δεν θα μπορέσει να απορροφηθεί στη βάση του τοπικού σχεδίου ανάπτυξης, θα πρέπει με εγγύηση του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στη βάση προγραμματικής συμφωνίας, να απασχοληθεί σε χρήσιμες κοινωνικές και κοινωφελείς εργασίες.
Αυτή η πρόταση, που θα πολλαπλασιάσει τις θέσεις εργασίας με πλήρη απασχόληση και αξιοπρεπείς μισθούς, είναι άκρως ρεαλιστική, απαντά στις αγωνίες των κατοίκων για την προστασία της περιοχής τους, αλλά και στο γενικότερο πρόβλημα της υψηλής ανεργίας και της φυγής των νέων από τον Δήμο Αριστοτέλη και τον περίγυρό του.
Δυστυχώς, όμως, οι νεοφιλελεύθερες και εδώ και χρόνια μνημονιακές κυβερνήσεις λειτουργούν ως υπηρετικό προσωπικό της Eldorado και χρησιμοποιούν τις φουσκωμένες προσωρινά σε αριθμό και μονομερώς προσανατολισμένες θέσεις εργασίας στην εταιρεία και τους εργαζομένους της, ως δικαιολογητική βάση για να καταστρέψουν την περιοχή στο όνομα μιας ληστρικής κερδοσκοπίας και μεγάλης αρπαχτής της πολυεθνικής του Καναδά!!!
Άλλωστε «είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Η πεισματική επιμονή της Eldorado στην επένδυση της Χαλκιδικής, η οποία παραξενεύει πολλούς, οφείλεται κυρίως στην ύπαρξη ιδιαίτερα πλούσιων, σχεδόν μοναδικών σε μεταλλεύματα κοιτασμάτων.
Στην Ολυμπιάδα υπάρχει πολυμεταλλικό κοίτασμα χρυσού – μολύβδου – ψευδαργύρου – χαλκού που παράγει 4,1 εκατομμύρια ουγγιές χρυσού, καθώς και σημαντική ποσότητα υπολοίπων μετάλλων.
Στις Σκουριές ένα παγκοσμίου κλάσης πορφυριτικό κοίτασμα χρυσού – χαλκού που περιέχει 3,8 εκατομμύρια ουγγιές χρυσού και 776 χιλιάδες τόνους χαλκού.
Θαυμάστε τους.
Ν.Ζ
ΥΓ: Η συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζομένων στην Eldorado, τόσο στην εταιρεία αυτή καθεαυτή όσο και οι εργολαβικοί, αντί να παριστάνει το «βαποράκι» της καναδέζικης πολυεθνικής και να συνδέει την εργασία όσων αντιπροσωπεύει με την συνέχιση της καταστροφικής παρουσίας της Eldorado στην περιοχή, πράγμα άλλωστε που αποτελεί και χίμαιρα, θα όφειλε να αγωνίζεται και αυτή και οι εργαζόμενοι που την ακολουθούν, για κάτι πολύ διαφορετικό.
Ο αγώνας των εργαζομένων της Eldorado θα όφειλε να έχει πολύ διαφορετικούς στόχους και διαφορετικό προσανατολισμό, που θα εστιάζονται σε ένα πλαίσιο περιβαλλοντικής προστασίας, ανάπτυξης και εργασιακού συμβολαίου στην περιοχή σαν κι αυτό που περιγράψαμε στο σχόλιό μας, χωρίς την ληστρική δραστηριότητα οποιασδήποτε Eldorado.
Νομίζω ότι το άρθρο αυτό βάζει τα ζητήματα σε σωστή βάση, σε σχέση με το τι πρέπει άμεσα να γίνει, ώστε και τα αρπακτικά της ξένης πολυεθνικής να πάρουν δρόμο από την Ελλάδα και οι εργάτες της Χαλκιδικής να έχουν δουλειά. Άμεσα τα ορυχεία πρέπει να εθνικοποιηθούν και, από κρατικο-καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εύκολα να μετατραπούν σε σοσιαλιστικές-παλλαϊκές σχεδιοποιημένες παραγωγικές μονάδες, με πλήρη εργατικό έλεγχο, μόλις η εργατική τάξη πάρει την εξουσία και αρχίσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση.