Σήμερα, Κυριακή 9/12, πραγματοποιείται στη Θήβα η εκδήλωση της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της μνήμης του Παντελή Πουλιόπουλου, με την ευκαιρία της αναστήλωσης της προτομής του.
Η προτομή του μαρξιστή θεωρητικού και ηγετικού στελέχους του ελληνικού κομμουνιστικού και τροτσκιστικού κινήματος, είχε τοποθετηθεί στη γενέτειρά του, τη Θήβα, το 2006, αλλά το 2016 αφαιρέθηκε, μάλλον λόγω κλοπής.
Η αποκατάστασή της θα γίνει στις 12.30 μ.μ., ενώ στη 1 θα ακολουθήσει μουσική συναυλία στο Συνεδριακό Κέντρο Θήβας, με τη Ναταλία Ρασούλη, η οποία, μεταξύ άλλων, θα ερμηνεύσει και το τραγούδι “Γεννήθηκα με τον αιώνα”, σε στίχους και μουσική της ίδιας, στη μνήμη του Πουλιόπουλου.
Παραθέτουμε το βιογραφικό λήμμα για τον Πουλιόπουλο, από το βιβλίο του Γιώργου Αλεξάτου, “Ιστορικό λεξικό του ελληνικού εργατικού κινήματος”:
Πουλιόπουλος Παντελής (1900-1943). Ηγετική φυσιογνωμία του ελληνικού τροτσκιστικού κινήματος, ο κορυφαίος θεωρητικός του ελληνικού τροτσκισμού και ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες μαρξιστές.
Γεννήθηκε στη Θήβα, σπούδασε νομικά και ως στρατιώτης στο μέτωπο της Μικράς Ασίας συνδέθηκε το 1920 με το ΣΕΚΕ (Κ) και ανέπτυξε αντιπολεμική δράση. Φυλακίστηκε στις στρατιωτικές φυλακές της Σμύρνης, αλλά δραπέτευσε με την κατάρρευση του μετώπου το 1922 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου συνέβαλε στη συγκρότηση του κινήματος των Παλαιών Πολεμιστών. Το 1924 συμμετείχε στην αντιπροσωπεία του ΣΕΚΕ(Κ) στο 5ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου εκλέχτηκε μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και αμέσως μετά γραμματέας της Κ.Ε. Στα 1925-26 διώχτηκε για το Μακεδονικό και εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. Θέτοντας ζήτημα ιδεολογικοπολιτικής ανασυγκρότησης του κόμματος και ποιοτικής αναβάθμισης των κομματικών οργανώσεων, αρνήθηκε την υποψηφιότητά του στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 1926 και παραιτήθηκε από την κομματική καθοδήγηση.
H έκδοση, το 1927, του περιοδικού «Νέο Ξεκίνημα», με θέσεις που αντιπολιτεύονταν την πολιτική του ΚΚΕ, οδήγησε στη διαγραφή του Π. και των συνεργατών του, που κατηγορήθηκαν σαν «λικβινταριστές». Ο Π. ήταν επικεφαλής της ομάδας της Αριστερής Αντιπολίτευσης, που σε συνεργασία με την ομάδα των «κεντριστών» (Σεραφείμ Μάξιμος κ.ά.) ίδρυσε το 1928 την Ενωμένη Αντιπολίτευση του ΚΚΕ και εξέδωσε το περιοδικό «Σπάρτακος». Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ως δικηγόρος υπερασπιζόταν διωκόμενους αγωνιστές. Το 1929 ανέλαβε γραμματέας της οργάνωσης Αριστερή Αντιπολίτευση του ΚΚΕ/Σπάρτακος.
Διαφώνησε με την ένταξη της οργάνωσης των αρχειομαρξιστών στη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση και ήρθε σε ρήξη με τον Τρότσκι, με αποτέλεσμα την ένταξη της οργάνωσης του Σπάρτακου -που μετονομάστηκε σε Κομμουνιστική Αντιπολίτευση (Ομάδα Σπάρτακος)- στη Διεθνή Κομμουνιστική Αντιπολίτευση της Αριστεράς. Εντούτοις, το 1933 υιοθέτησε τη γραμμή της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης για την ίδρυση νέας Διεθνούς και νέων κομμουνιστικών κομμάτων, και τον επόμενο χρόνο πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ), με την ενοποίηση του Σπάρτακου και της Λενινιστικής Ένωσης του Μιχάλη Ράπτη.
Τον ίδιο χρόνο έγραψε το βιβλίο «Δημοκρατική ή σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα;», με το οποίο επιχείρησε την αντίκρουση της θέσης του ΚΚΕ για αστικοτσιφλικάδικο χαρακτήρα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και απέναντι στη στρατηγική της αστικοδημοκρατικής επανάστασης πρόβαλε τη στρατηγική της διαρκούς επανάστασης, απορρίπτοντας τη σταλινική στρατηγική των σταδίων.
Με την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου πέρασε στην παρανομία, μέχρι το 1938, οπότε φυλακίστηκε στην Αίγινα και κατόπιν στην Ακροναυπλία. Εκεί συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Ενιαίας Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ), που είχε ιδρυθεί το 1937, στις συζητήσεις μεταξύ των τροτσκιστικών οργανώσεων σχετικά με τον πόλεμο που ξέσπασε το 1939. Ο Π. υπερασπίστηκε τη θέση ότι ο πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, αλλά αν οι δυνάμεις του Άξονα επιτεθούν στην ΕΣΣΔ ήταν καθήκον των κομμουνιστών διεθνιστών η υπεράσπισή της, εκτιμώντας ότι η ΕΣΣΔ παρέμενε εργατικό κράτος, παρά τη σταλινική γραφειοκρατική παραμόρφωση.
Το 1942 μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο της Λάρισας και τον Ιούνιο 1943 εκτελέστηκε στον Νεζερό. Μεταξύ των έργων του είναι τα «Πόλεμος κατά του πολέμου», «Λαϊκά Μέτωπα» κ.ά.
Nuntiusweb