Πολλοί και κάποιοι στην Αριστερά, σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους όταν ακούνε για την Συμφωνία των Πρεσπών, προσθέτοντας ότι αυτή η Συμφωνία ελάχιστα ή καθόλου αγγίζει την καθημερινότητα τους και τις εκρηκτικές οικονομικές δυσκολίες που βιώνουν.
Κάνουν λάθος!
Η Νατοϊκή Συμφωνία των Πρεσπων δεν είναι απλώς και μόνο μια Συμφωνία που εξυπηρετεί ιμπεριαλιστικά γεωστρατηγικά συμφέροντα αλλά ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο και άλλους πολλούς, είναι ταυτόχρονα μια βαθύτατα ταξική συμφωνία που εξυπηρετεί τις καπιταλιστικές ολιγαρχίες και τις καπιταλιστικές «μαφίες» στις δυο χώρες και πρώτα απ’ όλα το πολυεθνικό και χρηματιστικό κεφάλαιο.
Κατ’ αρχάς, μια εθνικά ετεροβαρής Συμφωνία, όπως αυτή των Πρεσπών, που επιπρόσθετα έχει απέναντί της να διαφωνούν και τους δυο λαούς, και τον ελληνικό λαό και τους πολίτες της FYROM, θα είναι μια Συμφωνία που θα συντηρεί την καχυποψία και την ένταση ανάμεσα στις δυο χώρες, πράγμα που θα έχει δυσμενέστατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες σε βάρος και των δυο πλευρών, ενώ θα γίνεται αφορμή για να τροφοδοτούνται και να κλιμακώνονται οι εξοπλισμοί και στις δυο χώρες, τους οποίους θα πληρώνουν και οι δυο λαοί, ως, δήθεν, φόρο «ασφάλειας» στους πολεμικούς κολοσσούς.
Ακόμα περισσότερο, η Συμφωνία των Πρεσπών θα καταστήσει πιο σφικτή τη θηλιά και την «μπότα» του ΝΑΤΟ και του ευρωατλαντισμού στην Ελλάδα, στη FYROM και σε όλα τα Βαλκάνια, πρώτα απ’ όλα τα Δυτικά.
Η σκληρή, όμως, αμερικανογερμανοκρατία στις δυο χώρες και στην περιοχή μας, την οποία συνεπάγεται ο ασφυκτικός ευρω-ατλαντισμός, δεν έχει μόνο γεωστρατηγική και στρατιωτική διάσταση αλλά και μια αξεδιάλυτη οικονομικοκοινωνική πλευρά.
Η επικυριαρχία των ΗΠΑ, της Γερμανίας και του ΝΑΤΟ σε Ελλάδα και FYROM σημαίνει πρώτα απ’ όλα αμέριστη στήριξη των ολιγαρχιών του πλούτου στις δυο χώρες, σημαίνει επικυριαρχία του άγριου νεοφιλελευθερισμού, σημαίνει οικονομική αποικιοποίηση και ξεπούλημα του πλούτου τους, σημαίνει μεγαλύτερη επέλαση των πολυεθνικών εταιρειών και του τραπεζικού κεφαλαίου, σημαίνει επιθετική λιτότητα και σκληρότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, σημαίνει περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, μεγάλωμα της φτώχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Αυτή η βαθιά και η σκληρή ταξική πλευρά της Συμφωνίας των Πρεσπών ελάχιστα έχει συζητηθεί και αναδειχθεί.
Και αυτήν την ταξική διάσταση είναι που η κυβέρνηση του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει με κάθε τρόπο πίσω από μια κενόλογη «αντιεθνικιστική» και δήθεν «διεθνιστική» ρητορική, που ακούγεται ευχάριστα και «γλυκανάλατα» στα αυτιά του αριστερού προοδευτικού δημοκρατικού κόσμου και ιδιαίτερα νέων καλοπροαίρετων ανθρώπων.
Ό,τι λάμπει, όμως, δεν είναι χρυσός.
Αντίθετα, τα λαμπερά επιχειρήματα και οι λαμπερές «αντιεθνικιστικές» κορώνες μπορεί να φέρνουν πολύ χρυσοφόρα αποτελέσματα για λίγους, ενώ για τους πολλούς να αντιπροσωπεύουν καταπίεση, σκλαβιά, πόνο και δυστυχία.
Η Συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να αναδεικνύεται ως ένα μεγάλο τρόπαιο και ένας ανέλπιστος θρίαμβος για την παρακμάζουσα ιμπεριαλιστική Δύση αλλά αντιπροσωπεύει μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση και υποδούλωση για όλους τους λαούς της περιοχής μας
Τ.Κ.
Nuntiusweb