Οι πρόσφατες νεροποντές στην Ελλάδα και κυρίως στην πρωτεύουσα – καθώς στην Εύβοια το σενάριο των αποτελεσμάτων μίας ισχυρής βροχοπτώσεως ήτο γνωστό μετά από την μεγάλη πυρκαγιά που υπέστη- κατέδειξαν εικόνες οι οποίες και απέδειξαν ότι εδώ και δεκαετίες υπάρχει ένα κράτος το οποίο αδυνατεί να προστατεύσει την ομαλή ζωή των πολιτών και την ευημερία αυτών,ένεκα προφανούς ανικανότητος,αυτοσχεδιασμού,το οποίο δεν λειτουργεί ούτε μετά από τετελεσμένα γεγονότα.
Ένα κράτος από το οποίο απουσιάζει ο προγραμματισμός και η οργάνωση,τα απαραίτητα και αναγκαία έργα υποδομής,τα οποία ακόμη και όταν υπάρχουν καιρικές δοκιμασίες – αναμενόμενες και φυσιολογικές ως επί το πλείστον- αποδεικνύονται ατελή και προβληματικά( π.χ. διακοπή κυκλοφορίας στην Ε. Ο. Θεσσαλονικής-Καβάλας ένεκα της ισχυρής βροχής). Δίκτυα τα οποία σταματούν να ” λάμπουν” μετά το πολιτικό όφελος το οποίο προσφέρουν τα μελαγοπρεπή τους εγκαίνια. Οι πολίτες βιώνουν εδώ και καιρό την γεωπολιτική αντίφαση που προσφέρει το εν Ελλάδι κράτος. Από την μία πλευρά να μετέχει σε συνασπισμούς ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών, με σοβαρές υποδομές που αντιστοιχούν στον 21ο αιώνα και από την άλλη πλευρά,οι επαναλαμβανόμενες και αναμενόμενες καιρικές συνθήκες- ένεκα των εποχών του έτους- να δημιουργούν σταθερώς μία εικόνα τριτοκοσμικής χώρας. Φυσικά η τελευταίως αναλισκόμενη καραμέλα της κλιματικής αλλαγής, στην οποία αποδίδεται εδώ και λιγότερον του έτους ό,τι καιρικό φαινόμενο παρουσιάζεται δεν ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση καθώς υπάρχουν ίδιες αναμνήσεις και εικόνες σε αυτήν την χώρα,τόσο στο πρόσφατο,όσο και στο μεσοπρόθεσμο παρελθόν. Ο χειμώνας ακόμη δεν εμφανίστηκε και εάν υπάρχει λογική σε αυτόν τον κρατικό μηχανισμό,ήδη πρέπει να είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει επιτυχώς τουλάχιστον τα αναμενόμενα φυσικά φαινόμενα τα οποία τον συνοδεύουν,είτε εμφανιστούν, είτε όχι.
Είναι αυτή η κυβέρνηση- όπως και οι προηγούμενες από το 2009- η οποία δεν ” είδε”, ή μάλλον έβλεπε διαφορετικά την οικονομική κατάσταση στο πέρας του 2021 και στην αυγή του 2022. Πάλι δεν αναλύθηκαν τα επί διετίαν νέα δεδομένα στην οικονομία τα οποία δημιούργησε η παρουσία του ιού. Ούτε λοιπόν την ενεργειακή κρίση,σύμβουλοι και αναλυτές, ανέμεναν και η οποία δημιουργεί υψηλό κόστος διαβίωσης στους πολίτες μειώνοντας το πραγματικό τους εισόδημα,ούτε φυσικά την μεγάλη αύξηση των τιμών σε βασικά είδη διατροφής,τα οποία ομού με την αυξημένη ανεργία δημιουργούν και πληθωρισμό,δηλαδή παρατεταμένο στασιμοπληθωρισμό,που κατ’ ελάχιστον δεν αναμένεται να τροποποιηθεί σημαντικώς έως και το επόμενο θέρος και ας ήταν άλλες οι εκτιμήσεις και οι ευχές της κυβερνήσεως. Ωστόσο οι ευχές είναι φρούδες ελπίδες όταν τα αποτελέσματα τις καθιστούν ανούσιες και επίπλαστες. Το αποτέλεσμα το οποίο αναμένεται τούτον τον χειμώνα είναι η δύσκολη επιβίωση- για μία ακόμη φορά- των πολιτών και η περαιτέρω έκπτωση της ευημερίας αυτών, άρα και της κοινωνίας.
Ούτως την εικόνα της πραγματικότητος την αποτυπώνουν τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ τα οποία αφορούν την Ελλάδα το 2020. Άνω των 3 εκατομμυρίων πολίτες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας,ήτοι το 28,9% του συνολικού πληθυσμού( Η ΕΛΣΤΑΤ θεωρεί φτωχά τα τετραμελή νοικοκυριά- 2 ενήλικες,2 παιδιά έως 14 ετών- τα οποία έχουν εισόδημα κάτω των 11.064€ το έτος και μονοπρόσωπα νοικοκυριά με ετήσιο εισόδημα κάτω των 5.269€). Σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία το 2020 αυξήθηκαν από 17,6% σε 19,4% τα παιδιά έως 17 ετών,τα οποία ζουν σε συνθήκες υλικής στερήσεως και άρα δεν ευημερούν. Εντός των δεικτών υλικής στερήσεως περιλαμβάνεται και εκείνος που δηλώνει την αδυναμία να τραφούν με κοτόπουλο,κρέας,ψάρι και λαχανικά ισοδύναμης θρεπτικής αξίας κάθε δεύτερη ημέρα. ( ” Εφ.Συν” 16-17/10/2021).
Οπότε κάπως έτσι είναι η εικόνα που έρχεται και μάλιστα επί το χείρον και όχι επί το βέλτιον. Ούτως εχόντων των πραγμάτων στην Ελλάδα προς το τέλος του 2021 μπορεί ο καθείς να αντιληφθεί την πολιτική αντίληψη που κυριαρχεί στην χώρα εδώ και περίπου 13 έτη. Δυστυχώς για τους πολίτες υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο όχι μόνον δεν ανανεώνεται και βελτιώνεται-σε πολιτικές και πρόσωπα- αλλά αντιθέτως αναπαλαιώνεται και καθίσταται μονίμως οικτρώς αναποτελεσματικό.
” ΤΡΙΣΤΙΧΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΩΡΑΙΟ ΜΥΣΤΡΑ
[….] Έλληνα τι καρτεράς αντίκρυ στ’ άστρα;
Ο πόνος έγινε για σένα κ’ η ομορφιά
σου δόθηκε σαν το νερό μεγάλη κι ατέλειωτη”
( Νίκος Καρούζος” Τα Ποιήματα Α’ (1961-1978) Γ’ Έκδοση ” Ίκαρος” 2002,σελ.153).
