Στην γνωστή παλιά ελληνική ταινία του 1968 “Ένα ασύλληπτο κορόιδο” με το Θ. Βέγγο, είναι χαρακτηριστική μια σκηνή με τους Δ. Παπαγιαννόπουλο (Χερ. Χαρούπογλου) και Τ. Μηλιάδη (Φον Τζίφρεν):
Είναι Οκτώβρης 1944 και οι Γερμανοί υποχωρούν συνεχώς. Ο Γερμανός αξιωματικός ανακοινώνει στον μαυραγορίτη Χαρούπογλου ότι “ο Φύρερ μας διέταξε να φύγουμε από την Ελλάδα”. Και ο Χαρούπογλου απαντά με ειλικρίνεια, βαθειά ταραγμένος: “Μα γιατί μας το κάνει αυτό ο κύριος Φύρερ μας;” (!)
Η σκηνή αυτή θυμίζει τον σημερινό ραγιαδισμό της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης και των συνειδητών υποστηρικτών της (δημοσιογράφων, πολιτικών κλπ): Ενώ η Ε.Ε – Ευρωζώνη έχει αποδεδειγμένα χαντακώσει την Ελλάδα (36 χρόνια μέση ετήσια ανάπτυξη μόνο 1% στο ΑΕΠ και πλήρης στασιμότητα στην βιομηχανία της Ελλάδας της Ε.Ε.), ενώ γερμανικές και άλλες εφημερίδες της Ε.Ε. έβρισαν επανειλημμένα τους “τεμπέληδες Έλληνες” και απαιτούν νέα σκληρά μέτρα, οι Έλληνες προπαγανδιστές της Δύσης, της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης κραυγάζουν καθημερινά: “ Αλλοίμονο αν φύγουμε από την Ευρωζώνη, έρχεται χάος αν φύγουμε από την Ε.Ε”.
Ο αιώνιος Χερ. Χαρούπογλου…
Δύο γραμμές στην Δύση
Με την νίκη του Brexit στο βρεταννικό δημοψήφισμα (Ιούνης 2016) και την άνοδο του Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ (Γενάρης 2017) επισημοποιήθηκε ένας διχασμός στην ηγεσία της Δύσης.
Ισχυροποιήθηκαν οι εθνικές – εθνικιστικές δυνάμεις του δυτικού καπιταλισμού. Το βαθύ κράτος της Δύσης αμφιταλαντεύεται, προβληματίζεται : Πάντα θέλει έναν Ρήγκαν, μια Θάτσερ αλλά Τράμπ και Μέι δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλει.
Με τη αποχώρηση της Βρετανίας στις αρχές του 2019 από την Ε.Ε. οι ευρωεκλογές του Μάη 2019 θα γίνουν με μια Ε.Ε. των 27 κρατών και 460 εκατ. ανθρώπους, δηλαδή λιγότερους από όσες είχε η Ε.Ε. των 25 τον Ιούνη 2004. Δηλαδή πληθυσμιακά η Ε.Ε. θα πάει 15 χρόνια πίσω.
Ταυτόχρονα, με την αποχώρηση της Βρετανίας η Ε.Ε. θα χάσει το 50% της πυρηνικής ισχύος της και το 30% σχεδόν του του πολεμικού στόλου της. Θα ενταθεί η σύγκρουση μεταξύ Αγγλίας – Γαλλίας και Αγγλίας – Γερμανίας.
Όλα αυτά στεναχωρούν αρκετούς παράγοντες του “βαθέος κράτους της Δύσης” γιατί θεωρούν ότι εξασθενεί συνολικά ο Δυτικός ιμπεριαλιστικός Διεθνισμός.
Εξάλλου η μανία του Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ να χτίσει Τείχος στα σύνορα με το Μεξικό θα οξύνει τις σχέσεις ΗΠΑ – Μεξικού.
Σήμερα το Μεξικό ‘έχει 130 εκατ. πληθυσμό (Το 30% είναι Ινδιάνοι, το 60% μιγάδες και μόνον το 10% “καθαροί λευκοί”, απόγονοι των Ισπανών).
Το 2050 όμως το Μεξικό θα ξεπεράσει τα 250.000.000 ανθρώπους ( με τον σημερινό ρυθμό αύξησης).
Ο “εθνικιστής – βόρειος λευκός” Τραμπ βλέπει με δέος σήμερα την ύπαρξη 60.000.000 ισπανόφωνων στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ άρπαξαν το Τέξας και την Καλιφόρνια από το Μεξικό στα μέσα του 19ου αιώνα όταν το Μεξικό ήταν «φτωχό και καταφρονεμένο». Όμως οι Ισπανόφωνοι σε ΗΠΑ και Μεξικό πληθαίνουν 3-4 φορές πιο γρήγορα από τους «βόρειους λευκούς» και ο κίνδυνος μελλοντικής εξέγερσης στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ είναι μεγάλος.
Ο Τραμπ πιστεύει ότι με το Τείχος και την άγρια καταστολή θα διατηρήσει την υπεροχή των «βόρειων λευκών».
Διχασμός στους Ευρωπαίους καπιταλιστές
Ο διχασμός στους δυτικούς καπιταλιστικούς κύκλους επεκτείνεται και στην Γαλλία και την Γερμανία αλλά και άλλες χώρες ( Ιταλία κλπ.).
Η Μ. Λεπέν ανησυχεί από την ραγδαία πληθυσμιακή άνοδο των μουσουλμάνων της Β. Αφρικής.
Π.χ. η Αλγερία το 1962 είχε μόνο το 15% του πληθυσμού της Γαλλίας. Ήταν η χρονιά που απέκτησε την ανεξαρτησία της. Ο πατέρας Λεπέν πολέμησε ενάντια στους Αλγερινούς για την «Γαλλική Αλγερία».
Το 2016 η Αλγερία έφτασε το 65% του πληθυσμού της Γαλλίας.
Γι’ αυτό η Λεπέν αρνείται την είσοδο νέων μεταναστών στην Γαλλία. Ταυτόχρονα θεωρεί ότι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη, η δυτική «παγκοσμιοποίηση», στενεύει τα περιθώρια της Γαλλίας, ειδικά στην υλική παραγωγή.
Π.χ. στα 27 τελευταία χρόνια (1990 – 2016) η βιομηχανία της Γαλλίας αυξήθηκε μόνον 4% (μέσος ετήσιος ρυθμός 0,15%), η βιομηχανία των ΗΠΑ 65% (μέσος ετήσιος ρυθμός 2%) και η βιομηχανία της ΛΔ Κίνας ανέβηκε 2.300%!!! (μέσος ετήσιος ρυθμός 12,5%)
{Τα στοιχεία για τους μέσους ετήσιους ρυθμούς στην αγγλική έκδοση της Βικιπαιδείας}.
Η Λεπέν θεωρεί ότι ο δυτικός διεθνισμός έβλαψε πολύ την Γαλλία και προτιμά τον εθνικό-εθνικιστικό καπιταλισμό. Τάσσεται ενάντια στην Ε.Ε.
Οι οπαδοί του Δυτικού ιμπεριαλιστικού Διεθνισμού διαφωνούν με την Λεπέν, τον Τράμπ και την Τ. Μέι.
Θεωρούν ότι το βασικό είναι η πλήρης «σιδηρά» ενότητα της Δύσης, εχθρεύονται βαθειά την Ρωσία, την ΛΔ. Κίνας αλλά και το Ιράν, την Κούβα, την Β. Κορέα την Συρία του Άσαντ, περιφρονούν την Ινδία κοκ.
Αντίθετα πιστεύουν σε πιθανή συμμαχία της Δύσης με τους σουνίτες ισλαμιστές.
Είναι γνωστό ότι η Χ. Κλίντον συμπαθούσε για αρκετό διάστημα τον αιμοσταγή ISIS και στεναχωρήθηκε όταν ο Ομπάμα άρχισε να βομβαρδίζει τους Ισλαμοφασίστες (Φθινόπωρο 2014).
Αντίθετα ο Τραμπ μιλάει με μίσος για το ISIS και δέχεται και ρωσική βοήθεια για την εξόντωσή του.
Να θυμηθούμε ότι ο φανατικός Ιμπεριαλιστής – διεθνιστής Μπρεζίνσκυ εξέφρασε δημόσια την αντίθεση του στην εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν (Μπους 2001-2002) και υποστήριξε την “χρησιμότητα των Ταλιμπάν”! Ο Μπρεζίνσκυ και η Χ. Κλίντον μισούν παθολογικά την Ρωσία και την Σερβία, ενώ θαυμάζουν την Τουρκία.
Είναι σαφές ότι υπάρχει διχασμός στην Δύση μεταξύ των οπαδών του “Δυτικού Ιμπεριαλιστικού Διεθνισμού” και των οπαδών του “Εθνικού – Εθνικιστικού καπιταλισμού” σε ότι αφορά την στρατηγική και τακτική.
Τα μεγαλύτερα ΜΜΕ και οι περισσότεροι “γνωστοί” μεγαλοδημοσιογράφοι της Δύσης τάσσονται υπέρ του “Δυτικού Ιμπεριαλιστικού Διεθνισμού”. π.χ το BBC χλευάζει σχεδόν κάθε ημέρα τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Επίσης προβάλλει το πρωτοφανές ότι “η Ρωσία έβγαλε Πρόεδρο τον Τράμπ!” και ουσιαστικά θεωρεί άκυρη την εκλογή του. Τον Ιούνη 2016, 3-4 ημέρες μετά το αγγλικό δημοψήφισμα, το BBC έλεγε ότι “οι Βρετανοί το μετάνιωσαν(!)”,ουσιαστικά κηρύσσοντας άκυρο το δημοψήφισμα!
Εξ άλλου τα δυτικά ΜΜΕ χτύπησαν άγρια τον δεξιό Φιγιόν γιατί είπε ότι θέλει βελτίωση των σχέσεων Γαλλίας – Ρωσίας και προωθούν τον νεοφιλελεύθερο Μακρόν ,φανατικό οπαδό του Δυτικού Ιμπεριαλιστικού Διεθνισμού. Επίσης χτυπούν κάθε ημέρα την Λεπέν όπως και τον Μπ. Γκρίλο στην Ιταλία.
Ελληνικός Αστικός ραγιαδισμός και Αριστερά
Στην Ελλάδα η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αστική γραμμή τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του Μνημονίου και καλλιεργεί καθημερινά το ραγιαδισμό. Στην ενδοδυτική σύγκρουση οι νεοφιλελεύθεροι στηρίζουν σαφώς τον “Δυτικό Ιμπεριαλισμό Διεθνισμό” και χτυπούν την εθνικιστική γραμμή. Αν και θαυμάζουν τον θατσερισμό στην οικονομία, επικρίνουν την δεξιά πρωθυπουργό της Βρετανίας Τ. Μέι για την πορεία προς το BREXIT.
Η Κεντροαριστερά του Τσίπρα διαφωνεί με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό στην οικονομία, καταγγέλλει φραστικά το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε, αλλά υπετάγη στο 3ο μνημόνιο λόγω πίστης στη Δύση. Έτσι παίρνει αντεργατικά μέτρα επειδή τα διατάσσουν οι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες της Δύσης.
Στην ενδοδυτική σύγκρουση, τάσσεται και αυτή (η Κεντροαριστερά) με τον Δυτικό Διεθνισμό και την “παγκοσμιοποίηση”, δηλαδή υπηρετεί την Νέα τάξη του βαθέος κράτους της Δύσης.
Πολλά στοιχεία της λαϊκής δεξιάς χάρηκαν με την νίκη του Τραμπ και το BREXIT, καταγγέλλουν την “Πολιτιστική παγκοσμιοποίηση”, αλλά είναι ξεκάθαρα υπέρ του καπιταλισμού .
Η Ελληνική αριστερά καταγγέλλει τον νεοφιλελευθερισμό και τα μνημόνια, ζητά φιλεργατικά μέτρα. Η ΛΑ.Ε ζητάει (πολύ σωστά) έξοδο από την Ευρωζώνη σε πορεία σύγκρουσης με την Ε.Ε.
Υπάρχει όμως “θολούρα” στο γενικό γεωστρατηγικό πλαίσιο.
Η Αριστερά θα έπρεπε να ζητά συνεχώς έξοδο από το ΝΑΤΟ και κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων, όμως ουσιαστικά σιωπά.
Ειδικά το “νέο ΚΚΕ” πρακτικά κρατά μια “κεντρώα ουδετερότητα” και δεν βιάζεται καθόλου να χτυπήσει το ΝΑΤΟ, ενώ το παλαιό ΚΚΕ φώναζε: “Έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις, όχι στην ΕΟΚ”!
Η Αριστερά πρέπει να δράσει πολύ πιο ξεκάθαρα, εκμεταλλευόμενη και τον Διχασμό στην Ιμπεριαλιστική Δύση.
