Δημοτική Βιβλιοθήκη Αστυπάλαιας: Βρίσκονται ακόμα και Ποιήματα του Σεφέρη στα τούρκικα

Αν βρεθείς ποτέ στην Αστυπάλαια, ή Αστροπαλιά για τους ντόπιους θα νιώσεις αμέσως τον πλούτο που τη γυροφέρνει αιώνες τώρα. Δεν είναι μόνο τα φυσικά της κάλλη, η γεωγραφική της θέση, γέφυρα ανάμεσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, το επιβλητικό και πολυτραγουδισμένο της κάστρο που κλειδώνει θρύλους και παραδόσεις, αλλά κυρίως είναι η φιλόξενη καρδιά των κατοίκων της που φροντίζουν για εσένα ταξιδιώτη αφού πρώτα έχουν φροντίσει και προνοήσει για το νησί τους.

Οι αρχαίοι την αποκαλούσαν «Τράπεζα των Θεών» και σαν τέτοια δεν μπορεί παρά να ήταν πλούσια και προκλητική προς όλες τις αισθήσεις. Πλούσια, προκλητική αλλά κυρίως δοτική εξακολουθεί να είναι και σήμερα η Αστυπάλαια αφού σε αυτό τον τόπο δεν θα νιώσεις ποτέ μοναξιά. Σου δανείζει την αύρα της και τη θαλπωρή της και μόλις βρεθείς μπροστά στους επιβλητικούς ανεμόμυλους, χαρακτηριστική εικόνα της Χώρας της, θα καταλάβεις αμέσως ότι έχει προνοήσει για τα πάντα – θα σου δανείσει ακόμα και τα βιβλία της.

Όταν το καλοκαίρι βρέθηκα μπροστά στην τελευταία σελίδα του βιβλίου μου στα μέσα περίπου της παραμονής μου στο νησί μελαγχόλησα. Σε μία βόλτα μου στη Χώρα βρέθηκα μπροστά σε έναν από τους Ανεμόμυλους – η ξύλινη επιγραφή ήταν μια πρόσκληση «Ναρκίσσειος Δημοτική Βιβλιοθήκη». Μέσα η γλυκιά μορφή της κας Στέλλας με καλωσόρισε.

– Μπορείς να δανειστείς όσα βιβλία θέλεις. Και αν έχεις χρόνο ακολούθησε με να σου δείξω και στον άλλο ανεμόμυλο την Ξενόγλωσση Βιβλιοθήκη.

Ο ενθουσιασμός μου απερίγραπτος. Το εσωτερικό δε τη ξενόγλωσσης βιβλιοθήκης ένας ανέλπιστος θησαυρός, αποτέλεσμα της εθελοντικής δράσης κάποιων ανθρώπων και της αγάπης τους για τα βιβλία.

Η κα Στέλλα Παπαδοπούλου είναι Καθηγήτρια στο Γυμνάσιο-Λύκειο Αστυπάλαιας και βασικό πρόσωπο της εθελοντικής ομάδας που βρίσκεται πίσω από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Όταν σου μιλάει τα μάτια της φωτίζονται και η φωνή της ήρεμη και γαλήνια σε ξεναγεί σε αυτό το Θαύμα που έχει συντελεστεί στο νησί.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη δανειστική βιβλιοθήκη και πότε ξεκίνησε;

Η «Ναρκίσσειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Αστυπάλαιας» υπάρχει από το 1960. Πήρε το όνομά της από τον πατέρα Νάρκισσο, Αστυπαλίτη ιερωμένο, ο οποίος και ήταν μεγάλος δωρητής στο νησί. Δεν είναι τυχαίο ότι και το παλιό γυμνάσιο ονομαζόταν έτσι προς τιμήν του. Βιβλιοθηκάριος για 40 χρόνια ήταν η κα Αντωνία Πατινιώτη, μια γυναίκα εξαιρετικού ήθους που πρόσφατα αποχώρησε λόγω ηλικίας.

Την τελευταία δεκαετία, με την κρίση κάποιοι άνθρωποι του νησιού που οριστήκαμε ως Επιτροπή για τη βιβλιοθήκη από τον Δήμο Αστυπάλαιας, αρχίσαμε να ασχολούμαστε εθελοντικά. Μεγάλη βοήθεια προσέφερε η Ξένια Πετρινώλη, η οποία και έχει τη χαρά πλέον να εργάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού μας και να βοηθάει τον τόπο της με τις γνώσεις και την αγάπης της για την Αστυπάλαια. Επίσης η Μαίρη Πόλου και άλλες γυναίκες του νησιού μας.

Θυμάστε μια στιγμή που σας έχει αφήσει μια γλυκιά ανάμνηση όλα αυτά τα χρόνια ;

Πάρα πολύ γλυκές μνήμες έχουμε από την ενασχόλησή μας αυτήν, που μόνο συνεχείς χαρές μας προσφέρει. Βιβλία δανείζουμε στους κατοίκους του νησιού μας αλλά και στους επισκέπτες, οι οποίοι μας ανταμείβουν με τα τόσο καλά τους λόγια.

Έχουν συμβάλλει κρατικοί φορείς και οι επισκέπτες του νησιού ενεργά στον εμπλουτισμό της;

Η βιβλιοθήκη μας όλα αυτά τα χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας της εμπλουτίζεται από δωρεές κρατικών φορέων (Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων κ.α) αλλά και απλών ανθρώπων. Είχαμε τη μεγάλη τύχη και χαρά να αγαπάει το νησί μας και να μας στέλνει εξαιρετικά βιβλία επί σειρά ετών ο πολυαγαπημένος μας Μάνος Ελευθερίου που θα είναι για πάντα στις καρδιές μας.

Τα παιδιά του γυμνασίου – Λυκείου μας επίσης μας βοήθησαν σε διάφορες δουλειές και χοροεσπερίδες για τη Βιβλιοθήκη. Συγκινητικό πολύ ήταν όταν διοργανώσαμε παζάρι βιβλίων και συγκεντρώσαμε εξακόσια ευρώ, τα οποία και στείλαμε στην οργάνωση που περιθάλπει παιδιά στην «Κιβωτό του Κόσμου».

Μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποια βιβλία που σας φάνηκαν ιδιαίτερα;

Κάποια ξεχωριστά βιβλία είναι τα Έργα του Ιωάννη Χρυσοστόμου σε έκδοση 1614, τα οποία και είχε χαρίσει ο πατήρ Νάρκισσος στο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα και περιήλθαν στη Βιβλιοθήκη μας, Ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη στα τούρκικα, Ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη σε έκδοση του 1954, η «Αιολική Γη» του Ηλία Βενέζη στα γερμανικά και πολλά άλλα.

Πώς θα μπορούσαν να συμβάλλουν οι αναγνώστες μας σε αυτό σας το εγχείρημα;

Μπορούν να βοηθήσουν με την αγάπη τους και τα καλά τους λόγια για το νησί μας και τη Βιβλιοθήκη μας. Επίσης με την προσωπική τους στάση για τη διάδοση της φιλαναγνωσίας και γενικά το σεβασμό προς τα βιβλία.

Πώς ονειρεύεστε αυτή τη βιβλιοθήκη; Πώς θα θέλατε να είναι σε μερικά χρόνια;

Ονειρευόμαστε για το μέλλον η νεολαία του νησιού μας να αγαπήσει τη Βιβλιοθήκη μας και να θέλει να συνεχίσει τη λειτουργία της. Επίσης, να δημιουργηθεί κάποιος πρόσθετος χώρος της ως σαλονάκι-αναγνωστήριο, στο παλιό Ιατρείο δίπλα στη Βιβλιοθήκη, το οποίο θα αναπαλαιωθεί και θα στεγάσει πρόσθετα γραφεία του Δήμου μας.

[Την ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή τη συνομιλία.]

Ήταν μια αξέχαστη ημέρα. Έπρεπε άμεσα να φλερτάρω με ένα νέο, μικρό και δανεικό για τις ώρες της ραστώνης στο νησί. Ανάμεσα σε πλήθος ενδιαφερόντων τίτλων επέλεξα το «Όλα μπορούν να συμβούν με ένα άγγιγμα» της Μαρίας Κουγιουμτζή.

– Ξέρετε ποιος μας δάνεισε αυτό το βιβλίο; Ο Μάνος Ελευθερίου, μου λέει.

Στο βιβλίο οι άνθρωποι ανταμώνουν με ανάλαφρα αγγίγματα. Εμένα ήταν η ημέρα μου να ανταμώσω νοερά με τον Μάνο Ελευθερίου.

*Πηγή: elculture.gr –  Πέπη Νικολοπούλου