Αποκάλυψη Wikileaks: 10 χρόνια τώρα ζητούσε η ΠΓΔΜ το «Βόρεια Μακεδονία»

Εδώ και 10 χρόνια πάλευε η ΠΓΔΜ για να αποσπάσει το όνομα Βόρεια Μακεδονία, αλλά και να φθάσει σε μια συμφωνία που θα της έδινε “μακεδονική” γλώσσα και ταυτότητα.

Αυτό προκύπτει από το έγγραφο που έφεραν στη δημοσιότητα τα Wikileaks. Πρόκειται για ένα εμπιστευτικό έγγραφο της πρέσβειρας των ΗΠΑ στην ΠΓΔΜ Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, με ημερομηνία 29 Ιουλίου 2008, για τις επιδιώξεις της τότε ηγεσίας της ΠΓΔΜ (πρωθυπουργός ο Νίκολα Γκρουέφσκι και πρόεδρος ο Μπράνκο Τσερβενκόφσκι).

Οπως φαίνεται από το έγγραφο αυτό, παρότι ο σημερινός πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, παρουσιάζει τον εαυτό του να έχει κάνει πολλές υποχωρήσεις για να φθάσει σε συμφωνία, όλα όσα πέτυχε στη διαπραγμάτευση με την ελληνική πλευρά, είναι οι στόχοι που είχε η ΠΓΔΜ και προ 10 ετών, επί Γκρούεφσκι.

Ουσιαστικά, δηλαδή, η ΠΓΔΜ όχι μόνο, δεν υποχώρησε αλλά κατοχύρωσε πλήρως τις θέσεις που είχε διατυπώσει από το 2008.

Συγκεκριμένα, στις 29 Ιουλίου 2008, τηλεγράφημα της Αμερικανίδας πρεσβευτού στα Σκόπια, Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, παρουσιάζει τα συμπεράσματά της από τις επαφές με την ηγεσία της ΠΓΔΜ, τον πρόεδρο Τσερβενκόφσκι και τον πρωθυπουργό Γκρουέφσκι. Το τηλεγράφημα τιτλοφορείται «Μακεδονία/Ελλάδα: Τι χρειάζονται οι “Μακεδόνες” για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας».

Η κ. Μιλοβάνοβιτς στην εισαγωγή του τηλεγραφήματός της αναφέρει τα «Στοιχεία της Λύσης»: «ΟΝΟΜΑ: Republic of Northern Macedonia (ή Republic of North Macedonia)

Στο έγγραφο που έφεραν στο φως τα Wikileaks γράφει:

«Τι χρειάζονται οι “Μακεδόνες” για να επιλυθεί το θέμα του ονόματος

Στοιχεία μιας Συμφωνίας

1. (C) Η πρεσβεία στα Σκόπια εκτιμά ότι στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που ανοίγει το δρόμο για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ, η “μακεδονική” κυβέρνηση θα αποδεχόταν τελικά τους ακόλουθους όρους:

—Όνομα: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας

—Εύρος εφαρμογής: σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και διμερώς με κάθε χώρα που δεν θέλει να κάνει χρήση του συνταγματικού ονόματος. (Αν και δεν το έχουμε συζητήσει ρητώς, πιθανώς οι διεθνείς συμφωνίες να ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο, με τις πολυμερείς να χρησιμοποιούν το νέο όνομα και στις διμερείς να αφήνεται η επιλογή). Η “Μακεδονία” θα χρησιμοποιούσε το συνταγματικό της όνομα αναφερόμενη στον εαυτό της, σε διαβατήρια, ετικέτες προϊόντων, στα ΜΜΕ, κτλ.

—Ταυτότητα: Η γλώσσα και η εθνικότητα θα αποκαλούνταν “μακεδονική”, αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει με σιωπηρούς χειρισμούς, ίσως ως ένα συμπληρωματικό παράρτημα σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ή σε κάποιο εσωτερικό έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών που δεν θα χρειάζεται ελληνική έγκριση. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η “Μακεδονία” χρειάζεται διαβεβαίωση ότι η γλώσσα και η εθνικότητά τους θα συνέχιζαν να ονομάζονται “μακεδονική” και όχι “βορειομακεδονική”».