Παραπονέθηκε ο Νικηφόρος στον αρχηγό. Είχε δίκιο να δυσφορεί με το σχέδιό του. Πριν από λίγο στο πρανές κάτω απ’ τα Πριόνια του Χονδρογιάννη ο Αρης στεκόταν με την πλάτη στην πόρτα της στενόχωρης καλύβας, μισός μέσα και μισός έξω – πρόσεχε πάντα τους συμβολισμούς. Στο εσωτερικό της καθισμένοι στριμόκωλα, ο Εντι (Μάγερς), ο Κρις (Γουντχάουζ), ο Κομνηνός (Πυρομάγλου), ο Ζέρβας κι ο Κωστούλας (Κώστας Καβρέντζης) με τα κιτάπια στο γόνατο, έτοιμος να γράψει.
Αρχισε να υπαγορεύει τότε ο Αρης τη Διαταγή Επιχείρησης για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, σαλιώνοντας πρώτα κι ανάβοντας το τσιγάρο του. Η βροχή στάλαζε στον αριστερό ώμο του μαύρου, αμάνικου πέτσινου που φορούσε τον χειμώνα. Μουσκεμένοι ώς το κόκαλο ήταν όλοι τους άλλωστε από την πολύωρη νυχτερινή πεζοπορία. Ο νεαρός απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων ακούμπησε αντίκρυ, στη ρίζα ισχνού κέδρου με μια αστεία φούντα-φύλλωμα να τον προστατεύει ματαίως από την μπόρα.
Γρικούσε ο απρόσκλητος ωτακουστής και την τελευταία του λέξη, κρεμόταν κυριολεκτικά απ’ τα χείλη του. Ολοζώντανη παρουσιάστηκε μπρος του η εικόνα της επίθεσης αίφνης. Κιχ δεν έβγαζε η ομήγυρις. Ακουγόταν μόνο το μουρμουρητό του Κρις που μετέφραζε στον Εντι. Μόλις τελείωσε έβαλε τον Κωστούλα να διαβάσει και όλοι συμφώνησαν.
Κακοφάνηκε στον ορμητικό καπετάνιο της Παρνασσίδας, ο οποίος λαχταρούσε να ριχτεί στη φωτιά, πως τον άφηνε στα μετόπισθεν παρέα με τρία πολύπειρα στελέχη, άκαπνο επικεφαλής της εφεδρείας. Τον ξεμονάχιασε αργότερα και του ’πε κατσουφιασμένος: «Δεν βρήκες κάτι καλύτερο να μου αναθέσεις, αρχηγέ;» Εκπληκτος εκείνος αποκρίθηκε: «Κρίμα που ’σαι κι αξιωματικός! Δεν ξέρεις ότι οι μάχες κερδίζονται με τις εφεδρείες;» Πράγματι. Οταν οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ τα θαλάσσωσαν στην κοίτη του ποταμού, ο Αρης πρόσταξε: «Νικηφόρε, Θάνο, Πελοπίδα, Περικλή, πάρτε αμέσως την εφεδρεία. Σε είκοσι λεπτά να ’χετε τελειώσει με το γεφύρι».
Οπως κι έγινε, για να γραφτεί ολόχρυση σελίδα στην εποποιία της Αντίστασης. Δεν χρειαζόταν, εδώ που τα λέμε, να επιστρατεύσω τον εμβληματικό παρτιζάνο ηγέτη για να υπογραμμίσω πως τα αμφίρροπα ματς κερδίζονται απ’ τον πάγκο. Το γνωρίζει ακόμα και υπηρεσιακός προπονητής ομάδας του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος, που παραπαίει στις θέσεις του υποβιβασμού. Ο θρυλικός ΘΑλέξης φημίζεται για τις επιτελικές του ικανότητες, κάτι που οφείλει εν πολλοίς στον ιδιοφυή του σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού, γνωστό με το αντάρτικο προσωνύμιο «Εν Τούτω Καρανίκα».
Συγκαταλέγεται στα σύντομα ανέκδοτα του συρμού το διαβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» που παρ’ ολίγον να πληγεί από ορισμένους τζαμπατζήδες νοικάρηδες υπουργούς. Ο Τζίφρας απέδειξε μέσω σαρωτικού ανασχηματισμού το αβυθομέτρητο και αχαρτογράφητο βάθος του πάγκου της Κουμουνδούρου. Διόρισε τον κυρ Φώτη κλητήρα του κατακαημένου Καμμένου και ενεργοποίησε το βαρύ του πυροβολικό, τρανταχτά ονόματα που τρομάζουν την επάρατο Δεξιά, όπως της Μερόπης Τζούφη. Καθότι άξιος επίγονος του Αρη, παίζει στα δάχτυλα τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα.
*Πηγή: efsyn.gr
