Έχουμε μια τάση στην απενοχοποίηση. Παρελαύνει η βια καθημερινά από τις οθόνες μαζί με την αισθητική πρόκληση και κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε. Έχουμε εθιστεί σε μια καθημερινότητα που δοκιμάζει τις κοινωνικές αντοχές και που κορυφώνεται σε περιόδους κρίσεων. Τότε που η παραβατικότητα χτυπάει κόκκινο.
Βλέπουμε από τον καναπέ σχεδόν κάθε βράδυ να ληστεύουν και να κακοποιούν τον διπλανό μας και δεν τρέχει τίποτα. Μόνο σαν έρθει τη σειρά μας κλαψουρίζουμε, μπροστά στην κάμερα. Παρακολουθούμε τις ατέλειωτες ουρές μπροστά από τα γραφεία του ΟΑΕΔ με πτυχιούχους κι όχι μόνο, να αιτούνται μια θέση για το μεροκάματο και μένουμε ασυγκίνητοι λες και δεν θα’ρθει η σειρά του δικού μας παιδιού. Δεν θυμώνουμε. Δεν μας απασχολεί που θα βρεθεί το δικό μας κορίτσι κάποια στιγμή.
Έτσι τώρα. Πέσαμε από τα σύννεφα όταν ακούσαμε για τις φοιτήτριες που πέσανε θύματα κυκλώματος εκμετάλλευσης από επιτήδειους. Πως είναι δηλαδή δυνατόν ενήλικες και μορφωμένες κοπέλες και να μην ξέρουν που μπλέκουν!Να μην ξεχωρίζουν τις προθέσεις οποίου μαστροπού και να μην ψιλιάζονται τι τις περιμένει. Να συνταντιούνται σε ξενοδοχεία, να κάνουν έρωτα και να εισπράττουν χρήματα χωρίς να παίρνουν χαμπάρι.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δυο παράγοντες είναι ελκυστικοί σ αυτήν την ηλικία. Η φιλοδοξία και το εύκολο χρήμα. Όταν μάλιστα είσαι και επιρρεπής δεν θέλεις και πολύ για να μπλέξεις. Ειδικά αν είσαι και κομμάτι εμφανίσιμη. Είναι άλλωστε μπροστά στην πόρτα σου οι προκλήσεις. Ένα μπαρ προσφέρεται για τέτοιου είδους γνωριμίες. Εκεί δεν πας για να συναντήσεις ιεραποστόλους που θα σου διδάξουν το Ευαγγέλιο. Καιροφυλακτούν τα σαΐνια έτοιμα να σε μυήσουν στην μεγάλη περιπέτεια της νύχτας.Κι από πίσω κάποιοι ραμολήδες που είναι έτοιμοι να δώσουν λίγα έως πολλά ευρώ για λίγες στιγμές ηδονής και οδύνης.
Οι προκλήσεις, πολλές. Ακόμα κι εκπομπές προσφέρονται για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες. Σ αυτές προσέρχονται ευώδη κοριτσόπουλα μπας και κατακτήσουν μια θέση στην πασαρέλα.Και υπό την καθοδήγηση των ειδικών παρελαύνουν μπροστά τους μέσα από όλες τις εκδοχές των προσόντων τους. Μέχρι που στο τέλους καταθέτουν τσίτσιδα τα κάλη τους. Ψάχνουν μια ευκαιρία μπας και βρουν μια θέση στον ήλιο.
Κατά την δημοσιογραφική έρευνα συναντήσαμε τέτοια κορίτσια. Κάποια απ’ αυτά είχαν περάσει από τον κόσμο της εφήμερης δόξας στον κόσμο των ψευδαισθήσεων και της κόκας για να καταλήξουν στην ηρωίνη. Άλλες χάθηκαν και μερικές βρέθηκαν στο ημίφως κάποιου οίκου ανοχής μ’ ένα ψευδώνυμο. Όλες όμως αυτές δεν θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν. Όλο και κάποιος παιδαράς η “φωτογράφος” να βρεθεί μια νύχτα σ’ ένα μπαρ να σε πάρει από το χέρι για να ικανοποιήσει πρώτα τις ανάγκες σου κι ύστερα τις φιλοδοξίες σου. Και κάπου στο βάθος υπάρχει ένα υποφωτισμένο δωμάτιο με κόκκινο διάκοσμο. Ένα μπορντέλο.
Σε περιόδους κοινωνικών κρίσεων τα μπορντέλα, με την ευρύτερη και στενότερη έννοια γνώρισαν μέρες δόξης του λαμπρές και οι κάθε λογής νταβατζήδες πλούτισαν. Αυτοί άλλωστε είναι οι μαυραγορίτες της όποιας κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.Τα μπορντέλα Ευρώπης γνώρισαν αίφνης μεγάλη άνθιση μετά την πτώση του τσαρικού καθεστώτος, αλλά κι από την κρίση σε χώρες της Ανατολής. Πολλές ..πριγκηποπούλες έγιναν μια χαρά θεραπαινίδες σε ευάερους “οίκους” στο Παρίσι κι αλλάζουν. Η γυναικά ανέκαθεν ήταν το εύκολο θύμα παρόμοιων κρίσεων. Και παραμένει ως τα σήμερα.
