Tου Γιάννη Παπαϊωάννου
Το Αντιμνημόνιο, το μεγαλειώδες αυτό λαϊκό κίνημα που συντάραξε πολιτικά την προηγούμενη περίοδο προέκυψε ως πηγαία αυθόρμητη αντίδραση στην κατάργηση της Εθνικής και Λαϊκής κυριαρχίας και πήγαζε από την βαθιά ανάγκη για λαϊκή χειραφέτηση και Δημοκρατία!
Είχε μέσα του αντιμονοπωλιακά, αντικαπιταλιστικά και εθνικοανεξαρτησιακά χαρακτηριστικά και συμπύκνωνε ολόκληρη την κοινωνία προσπερνώντας τις κομματικές καταβολές της! Για τον λόγο αυτό βρίσκονταν σε ευθεία γραμμή συγγενείας με το ΕΑΜ!
Με σωστή καθοδήγηση θα μπορούσε να αλλάξει όχι μόνο την κατάσταση την χώρα μας, άλλα και την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου-εργασίας και να δώσει το έναυσμα της αλλαγής σε όλη την Ευρώπη!
Λόγω της ευθείας συγγένειας με το ΕΑΜ και της λαϊκής χειραφέτησης το αντιμνημόνιο συντέλεσε στην αριστερή κίνηση του Ιστορικού εκκρεμούς και γι αυτό και έφερε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ! Ασχέτως που κατέληξε αυτός τελικά.
Η Ευθανασία του Αντιμνημονίου!
Αμέσως μετά την κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε και η υπονόμευση του Αντιμνημονίου κυρίως από δυνάμεις προερχόμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά. Οι δυνάμεις αυτές επέλεξαν να μετατοπίσουν την διαίρεση Μνημόνιο Αντιμνημόνιο σε μια πιο κλασική ταξική διαίρεση μεταξύ κεφαλαίου εργασίας.
Η ανάλυση αυτή έπεσε σαν σπόρος και φύτρωσε αμέσως μεταξύ των αριστερών που επί πέντε χρόνια κοιτούσαν άναυδοι και αποσβολωμένοι το Αντιμνημόνιο που είχε δημιουργήσει η κοινωνία αυθόρμητα και σίγουρα έξω από κόμματα και αναλύσεις. Άλλωστε πέντε χρόνια έτρεχαν πίσω του προσπαθώντας να εντοπίσουν την ταξική διαίρεση εντός του.
Υπήρχε ταξική διαίρεση, όμως δεν ήταν εντός του!
Όπως και να έχει, όλο και περισσότεροι σε όλη την Αριστερά θα αρχίσουν να ασπάζονται την ταξική διαίρεση και την αντινεοφιλελεύθερη ανάλυση που όμως ήταν η βασική πολιτική γραμμή του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ. Σταδιακά όλο και περισσότεροι θα λένε ότι το Αντιμνημόνιο πέθανε και κηδεύτηκε κι ότι η κοινωνική προτεραιότητα είναι πλέον άλλη!
Κυριάρχησε μια σκοπιμότητα ότι έπρεπε να περάσουμε από το «χύμα αντιμνημόνιο» σε μια πιο καθαρή και ομαλή, αντι-μoνωπολιακή, αντι-καπιταλιστική και αντι-νεοφιλελεύθερη ανάλυση! Έτσι αντί να κοιτάξουμε να εντοπίσουμε τα ταξικά χαρακτηριστικά του αντιμνημονίου ως κίνημα και να ψάξουμε τον ταξικό εχθρό έξω αυτό, αρχίσαμε να αναζητούμε την ταξική διαίρεση και την καθαρότητα μέσα σε αυτό!
Κάπου εκεί θα αρχίσει η αφαίρεση δυνάμεων και χαρακτηριστικών, η διαίρεση και η αποσυσπείρωση! Όσο περισσότερο ταξική ανάλυση θα μπαίνει μέσα στο αντιμνημόνιο τόσο περισσότερος κόσμος θα απομακρύνεται!
Τέσσερα χρόνια θα περάσουν με μέτρα, δόσεις, περικοπές, αυτοκτονίες κατασχέσεις πλειστηριασμούς δικογραφίες νεοφιλελευθερισμό εξευτελισμό της αριστεράς και κοινωνική καταστροφή και οι απαντήσεις που δόθηκαν αφορούσαν τα εσωτερικά ψυχολογικού τύπου «προβλήματα» του καθενός!
Μόνιμη συνιστώσα στις πολιτικές αναλύσεις ήταν η κλάψα για την ήττα, οι αλληλοκατηγορίες, η μεμψιμοιρία, η μοιρολατρία γύρω από την αντίθεση κεφαλαίου εργασίας, η ανικανότητα αλλαγής και δράσης λόγω της αντίθεσης κεφαλαίου εργασίας, η πολυδιάσπαση, η γκρίνια ο πολιτικός μηδενισμός, ο αναχωρητισμός και τελικά ο καναπές!
Ο χρόνος όμως πλέον κυλούσε σταθερά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και κατά Αντιμνημόνιου για το οποίο κάποιοι επέλεξαν την πολιτική ευθανασία.
Μαζί με το Αντιμνημόνιο οδηγήθηκε στην ευθανασία και η λαϊκή αγωνιστικότητα και κάθε είδους κίνημα που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ήταν τυχαίο ή στρατηγική!
Η μάχη των Ιδεών.
Στην μάχη των ιδεών απέναντι στο μείζον πρόβλημα εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και στο έλλειμμα Δημοκρατίας, έμπαινε η ταξική διαίρεση κεφαλαίου εργασίας! Με αυτή την είσοδο όμως ούτε η εθνική ούτε η λαϊκή κυριαρχία διεκδικούνταν, ούτε η αποκατάσταση της δημοκρατίας ενώ η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ ξεπλένονταν και δικαιολογούνταν ιδεολογικά.
Τελικά το εθνικο-ανεξαρτησιακό που ήταν το πιο μαζικό χαρακτηριστικό θα ατονήσει και τα αντιμονοπωλιακά, αντικαπιταλιστικά ταξικά χαρακτηριστικά θα αναδειχθούν! Έτσι το αντινημόνιο θα πάψει να υπάρχει και οι μάζες θα το εγκαταλείψουν απογοητευμένες!
Θα το εγκαταλείψουν απογοητευόμενες γιατί απλά η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας είναι πολύ πιο άκυρη, ανεπίκαιρη και περιορισμένης κοινωνικής εμβέλειας αντίθεση σε σχέση την μαζικότατη αντιμνημονιακή αντίθεση που είχε κοινωνία την δεδομένη στιγμή!
Στο σημείο αυτό επιλέχτηκε από κάποιους με ΕΑΜογενή ανάλυση, πολύ ρομαντισμό και αντίστοιχα πολιτικά σχέδια να συμπορευτούν! Όμως οι περισσότεροι Αριστεροί πολίτες επέλεξαν την αποχώρηση και την αποστράτευση! Το έργο άλλωστε το είχαν ξαναδεί!
Ο Τσίπρας!
Γιάννης Παπαϊωάννου
Nuntiusweb