Η πολιτική ηγεσία διαφημίζει με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους την αναγκαιότητα των ΣΔΙΤ στην Υγεία, στην Παιδεία ,στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα, στα απορρίμματα.
Τι είναι όμως οι ΣΔΙΤ
Οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) είναι συμβάσεις μακράς διάρκειας 15 έως και 30 χρόνια, που συνάπτονται μεταξύ του Δημοσίου και ιδιωτών , με στόχο την υλοποίηση ενός έργου ή την παροχή υπηρεσιών σε αρμοδιότητες του Δημοσίου .
Το βασικό επιχείρημα για την εφαρμογή των ΣΔΙΤ, δηλαδή την συμμετοχή του ιδιώτη στα έργα δημοσίου είναι ότι με τα κεφάλαια των ιδιωτών δεν επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι. Υποστηρίζουν ότι υλοποιούνται μεγάλα έργα υποδομών με υψηλή τεχνογνωσία και ποιότητα, χωρίς το Δημόσιο να αποδεσμεύει άμεσα πόρους. Παρουσιάζονται σαν η μοναδική και επιτυχημένη λύση για μία χώρα με τεράστιους δημοσιονομικούς περιορισμούς διότι δεν εγγράφονται στο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα οι σχετικές δαπάνες. Επιπλέον τις διαφημίζουν ως ένα νέο χρηματοδοτικό εργαλείο που προσελκύει ιδιωτικά κεφάλαια, μεγάλες επενδύσεις και θέσεις εργασίας, σε όφελος του κοινωνικού συνόλου. Και φυσικά, προσπαθούν να μας πείσουν ότι στην Σύμπραξη ο ιδιωτικός είναι ο τομέας που επωμίζεται τους κινδύνους και όχι το Δημόσιο.
Στην ουσία οι συμπράξεις αυτές κατευθύνουν το κρατικό χρήμα σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και ιδιωτικές κοινοπραξίες, μετακυλίοντας το αυξημένο κόστος στο Δημόσιο, και στις πλάτες των φορολογούμενων. Οι Κυβερνήσεις, με τις ΣΔΙΤ, εγγυώνται την αποπληρωμή των κοινοπραξιών και των ιδιωτών-μετόχων, από τους φόρους των πολιτών, σε βάθος χρόνου (περισσότερο από 30 χρόνια). Το Κράτος μετατρέπεται σε δεκανίκι του μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Εργαλειοποιεί τις κρίσεις, διαθέτει και δημιουργεί χρηματοδοτικά εργαλεία με την συνεργασία των Τραπεζών, για να κερδίζουν οι φίλοι και υποστηρικτές συγκεκριμένων πολιτικών και κυβερνήσεων .
Από την μία έχουμε μία χώρα που ξεπουλά τον Δημόσιο πλούτο,που κοινωνικοποιεί τις ζημιές Τραπεζών και Ιδιωτών, που ενισχύει και διευκολύνει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την κερδοφορία λίγων και ισχυρών . Από την άλλη, μία Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιουργεί χρηματοδοτικά εργαλεία και οργανισμούς για κερδίζουν ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι.
Είναι το καπιταλιστικό σύστημα που όταν στερέψουν οι πηγές κερδοφορίας για τους λίγους, δημιουργεί νέα πεδία. Ένα τέτοιο πρόσφορο πεδίο κερδοφορίας είναι οι ΣΔΙΤ: Εγγυημένα μεγάλα κέρδη που οι φορολογούμενοι πολίτες θα πληρώνουν σε βάθος 30 και 50 ετών
ΔΗΜΟΣΙΟ
Ο ρόλος του Δημοσίου στις συμπράξεις αυτές είναι να πατρονάρει την διαδικασία των ΣΔΙΤ. Μέσω νομοθετημάτων και εγγυήσεων ενισχύει την σύμπραξη Τραπεζών και επιχειρηματικών ομίλων για να διασφαλιστούν τα υπερκέρδη των μεγαλομετόχων .Παράλληλα επιδεικνύει με την ίδια ένταση την περιφρόνηση και την αναλγησία για τους εργαζόμενους και την απάθεια για το μέλλον της οικονομίας και την κοινωνική συνοχή. Τα μεγάλα συμφέροντα σε συνεργασία με την πολιτική εξουσία μετατρέπουν τους πολιτικούς σε μαζορέτες των χρηματαγορών και τις Κυβερνήσεις σε υπηρέτες των συμφερόντων τους. Δεν διστάζουν να απομυζήσουν τους Κρατικούς προϋπολογισμούς, για πολλά χρόνια εκμεταλλευόμενοι νόμους και πρακτικές ραμμενες στα μέτρα τους. Με ομολογουμένως μεγάλη δεξιοτεχνία το παρουσιάζουν ιδανικά φτιαγμένο για τους πολίτες και ωφέλιμο για την κοινωνία. Μοναδικός σκοπός είναι να διαιωνίζεται ένας κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας με εξασφαλισμένα κέρδη.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η πρώτη αποκαθήλωση του αφηγήματος των ΣΔΙΤ, ήρθε το 2018, από την Ειδική έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου( αφορά 12 ΣΔΙΤ σε Ευρωπαϊκές χώρες συγχρηματοδοτούμενες από την ΕΕ ) με τον τίτλο :
”Συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα στην ΕΕ: Πολλαπλές αδυναμίες και περιορισμένα οφέλη”
Στην Ειδική αυτή έκθεση μελετήθηκε η κατασκευή και η αναβάθμιση οδικού δικτύου 744 χιλιομέτρων στην Ελλάδα:
-174 χιλιομέτρων για τον αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Ελλάδας,
-365 χιλιομέτρων για την Ολυμπία Οδό και
– 205 χιλιομέτρων για τον αυτοκινητόδρομο”Μορέας” όπου αναφέρεται:
-Η κατασκευή των τριών αυτοκινητοδρόμων στην Ελλάδα καθυστέρησε σημαντικά (κατά μέσο όρο κατά τέσσερα έτη) και η επαναδιαπραγμάτευση των ΣΔΙΤ είχε ως επακόλουθο σημαντικό πρόσθετο κόστος -1,2 δισεκατομμύρια ευρώ-παρότι το αντικείμενο δύο έργων μειώθηκε και το οποίο πληρώνει το Δημόσιο(παρ. 28 και 29, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες
Οι οργανωτικές και οικονομικές επιλογές των ΣΔΙΤ δεν προσδίδουν προστιθέμενη αξία σε σύγκριση με την παραδοσιακή σύμβαση εκπόνησης και υλοποίησης ενός μεγάλου δημοσίου έργου και δεν διασφαλίζουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό για την αποτροπή μονοπωλίων με διαφάνεια ,ίση μεταχείριση και την προστασία του δημόσιου συμφέροντος (άρθρο 9 Ν.3389/05)Αποτελούν όμως προτεραιότητα όλων των Κυβερνήσεων:
ΕΓΚΡΙΣΗ ΣΔΙΤ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ 13
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ 9
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ 8
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ 6
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ 10 έως τώρα
Το κόστος των έργων θα είναι σημαντικά υψηλότερο εξαιτίας του υψηλού κόστους χρηματοδότησης, του ανεξέλεγκτου κέρδους των μεγάλων εργοληπτικών ομίλων,των καθυστερήσεων, των πλημμελών μελετών και του πρόσθετου διοικητικού κόστους .Κόστη που θα μετακυλίσουν στο Δημόσιο ,δηλαδή στους φορολογούμενους και καταχρεωμένους πολίτες ,εγκλωβίζοντας στο χρέος γενιές ολόκληρες. Με την αρωγή και τις ευλογίες των ελληνικών κυβερνήσεων, της Ε.Ε. και του Διεθνούς Κεφαλαίου στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού.
Να τους χαιρόμαστε!
Ιωάννα Λιούτα
Πολιτική Αναλύτρια με εξειδίκευση στην Οικονομική Διακυβέρνηση και στις Δημόσιες Πολιτικές
Πηγή: Το ποντίκι
