Βουβοί και κεραυνοβολημένοι αναρωτιόμαστε γιατί και πως φτάσαμε ως εδώ! Προειδοποιήσεις υπήρξαν, αλλά κλεισμένοι στις αυταπάτες και τις ιδεοληψίες μας δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι βαδίζαμε εκτός κλίματος, αναζητούσαμε στα όνειρά μας ανατροπές, χωρις να έχουμε ή να είμαστε υποκείμενο πολιτικής ανατροπής. Δεν αρκούσε ότι δεν βολευτήκαμε στις καρέκλες που μας ετοίμαζε το μνημονιακό κατεστημένο, δεν έφτανε μόνο αυτό. Δεν έφτανε ο οικονομίστικος πολιτικός μας συνδικαλισμός και τα σπασμωδικά συνθήματα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας που εξέπεμπε ένα μέρος της ΛΑΕ. Δεν είδαμε και πολύ περισσότερο δεν θελήσαμε να αξιοποιήσουμε την διαχρονική αντιστασιακή ιστορία της Αριστεράς και του ελληνισμού. Δεν είδαμε το βάθρο που θα στηρίζαμε την ιδεολογική και πολιτική της εθνικής ανεξαρτησίας και μιας πραγματικά πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που συνδεόταν με την πολιτική ενός εθνικού νομίσματος. Η Ελληνική Εθνική ανεξαρτησία δεν κατακτάται με αναλυτικά εργαλεία δυτικού ορθολογισμού.
Ουδέποτε οι Δυτικοί παραδέχθηκαν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, μέχρι που κατάφεραν σήμερα να το διαλύσουν και να το ελέγχουν πιο καθοριστικά από κάθε άλλη ιστορική περίοδο.Φτάσαμε σε έναν αιματηρό και καταστροφικό εμφύλιο, για ένα πουκάμισο αδειανό πλέον, ύστερα από μια παταγώδη κατάρρευση και διάψευση οραμάτων και αγώνων. Ετσι η χώρα και ο λαός παραδόθηκαν στους δυνάστες, με τελική κατάληξη την σημερινή εποχή της πλήρους κοινωνικής παρακμής και εξαθλίωσης.
Σήμερα μας μιλάνε για «ευρωπαϊκή οικογένεια»- έτσι λένε την Γερμανική Ευρώπη- όχι μόνο οι νεοφιλελεύθεροι της δεξιάς αλλά και της «αριστεράς». Οι τελευταίοι αφού υπηρέτησαν για πολλά χρόνια το «σοσιαλιστικό» όραμα της ρωσικής αυτοκρατορίας, στο όνομα του προλεταριακού διεθνισμού, πέρασαν στην υπηρεσία της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Υπηρέτες δύο αφεντάδων δηλαδή.Τα παλαιά ιστορικά αφηγήματα, της ουσιαστικής υποταγής στη σοβιετική σταλινική αυτοκρατορία, εύκολα τα χρησιμοποιούν σήμερα υπέρ της Δυτικής αυτοκρατορίας
Άς δούμε ως πρόσφατο παράδειγμα την υπόθεση της ονομασίας της «Βόρειας Μακεδονίας» όπου συνολικά σχεδόν η αριστερά από ΣΥΡΙΖΑ και κάτω είχε κοινό ιδεολογικό και πολιτικό υπόβραθο τις ανιστόρητες θεωρίες της δεκαετίας του 1920 και 1930,κάτω από τις συνεχείς παρεμβάσεις της Τρίτης Διεθνούς. «Μακεδονικό έθνος» «μακεδονική γλώσσα» που ήδη αναγνώρισε ουσιαστικά η Ελλάδα της υποταγής, χωρίς καμιά αναφορά περί ελληνικής Μακεδονίας. Τώρα διεθνώς αναγνωρίζεται η Μακεδονία Σλάβων και Αλβανών των Σκοπίων, το «Βόρεια» ως κερασάκι στην τούρτα. Είχαν λέει το δικαίωμα του «αυτοπροσδιορισμού». Οι φίλοι μάλιστα της ΔΕΑ δυστρόπισαν, γιατί κατ’ αυτούς υπάρχει μόνο μία η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και όσοι μιλούσαν για Ελληνική Μακεδονία ήταν εθνικιστές και….φασίστες. Αυτή δεν ήταν και η επιχειρηματολογία του Σύριζα; Ετσι και με την ανοχή της ΛΑΕ εξελίχθηκε ένα ιδότυπο «bulling» κατά όλων εκείνων που τόλμησαν να διαφοροποιηθούν και να καταγγείλουν ως προδοτική τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η ΛΑΕ που πήρε μέρος στις πρόσφατες Ευρωεκλογές δεν τόλμησε να εκδώσει ανακοίνωση για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα, αναρωτιέται κανείς σε τι χρειάζεται. Γιατί και σε άλλα σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής ποιεί την νύσσα, μην τυχόν και δυσαρεστηθούν κάποιες ασήμαντες πολιτικά ομάδες διανοουμένων. Δεν είναι καθόλου τυχαία η διάλυση της Επιτροπής Εξωτερικής πολιτικής που λειτουργούσε πριν από δύο χρόνια.Αλλά και η σχετική ανακοίνωση του Αριστερού Ρεύματος δεν έσωσε την κατάσταση γιατί κατ’ ουσίαν ακολουθεί τα γνωστά παλαια ιστορικά αφηγήματα βάσει των οποίων διαμορφώνει σημερινές πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις. Κρατήσαμε εκατό και διώξαμε χίλιους. Κατά τα άλλα έχουμε αναφορές και στο ΕΑΜ το οποίο εν μέσω Γερμανικής Κατοχής διοργάνωσε τεράστια διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά της Βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία και κυνήγησε εκείνους τους μυστήριους «σλαβομακεδόνες» του Τίτο που έκαναν παιχνίδια στην Ελληνική Μακεδονία.
Πολλοί στη ΛΑΕ και στο Αριστερό Ρεύμα έχουν στο μυαλό τους έναν ανύπαρκτο λαό όταν σκέφτονται ή μιλάνε τάχα ως εκπρόσωποι του λαού ή των εργαζομένων. Προσπαθούν να εντάξουν έναν ανύπαρκτο λαό της φαντασίας τους, σε κάποια προκατασκευασμένα εγκεφαλικά σχήματα και αναλύσεις. Μιλάνε ως διανοούμενοι για κάποιο σοσιαλισμό που κατασκευάζουν σε δήθεν βαθυστόχαστα άρθρα, από τα γραφεία ή τα σπίτια τους και αδημονούν γιατί ο κόσμος δεν τους καταλαβαίνει. Σηκώνουν και το δάχτυλο για να επιτιμήσουν τον κόσμο που δεν τους ακούει και πάει και συμμετέχει σε συλλαλητήρια που αυτοί δεν εγκρίνουν, γιατί δεν έχουν «ταξική» καθαρότητα. Εάν το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ ακολουθούσε τις «θεωρίες» τους σήμερα δεν θα υπήρχε αριστερά για να την επικαλείται κανείς. Αρνηθήκαμε την μάνα μας ή την ξεγελούσαμε και το αποτέλεσμα ήρθε πλέον την περασμένη Κυριακή.
Τώρα «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» είναι δύσκολο το «θάμα». Όσοι θέλουν να συνεχίσουν να συνεχίσουν να είναι μια πολιτικο-θρησκευτική σέχτα , με διαρκείς συζητήσεις και συναστροφές- μόνο με όσους ταιριάζουν τα χνώτα τους- είναι δικαίωμά τους. Όταν όμως θέλεις να κάνεις πολιτική και να απευθυνθείς στον ελληνικό λαό και να πάρεις τις ψήφους του πρέπει λίγο να τον γνωρίσεις γιατί το εκλογικό σώμα είναι και ρεφορμιστικό αλλά και ανυπότακτο άτι. Όπως έλεγε κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης « ο λαός δεν είναι άγιος, ο λαός, του φτάνουν όμως τρείς μέρες για να κάνει το θαύμα του»
Θα μας επιτρέψουν όμως και σε όλους εμάς που εμπνεόμαστε από τις ιδέες και τα μηνύματα του δημοκρατικού πατριωτισμού να συνεχίσουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση για να σώσουμε οτιδήποτε αν ζώζεται και σίγουρα δεν θα μείνουμε μόνοι στο παρόν.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας της.
Η έντεχνα καλλιεργούμενη απαξία της χώρας και του ελληνισμού, η αναθεώρηση της αντιστασιακής μας ιστορίας, κάτω από τον φακό της διαρκώς εντεινόμενης κρίσης, των επιθέσεων της Δύσης που «ανήκομεν» και της εξαφάνισης μέσα στη Γερμανική Ευρώπη, συντελεί καθημερινά στην διάσπαση της κοινωνίας, στην διάχυση ενός κλίματος φυγής από την πραγματικότητα. Φεύγουν οι νέοι μας, όπως έφευγαν οι έλληνες λόγιοι και διανοούμενοι από την Κωνσταντινούπολη πριν και μετά την Άλωση.Αλλά «Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται»
Πιεσμένοι από Ανατολή και Δύση, δεν έχουμε πλέον άλλα περιθώρια ιστορικής υποχώρησης. Η Δύση, στην οποία καταφύγαμε από τον εμφύλιο και μετά, μας εκμεταλλεύεται και μας απορρίπτει με όλους τους τρόπους, ενώ η ισλαμική Ανατολή μας απειλεί με υποταγή και ενσωμάτωση. Ετσι προβάλλει το ζήτημα, ανήκουμε σε μια τέτοια Δύση, υποταγμένοι και υποδουλωμένοι σε αξίες που θέτουν σε εξαφάνιση τον ανθρώπινο πολιτισμο; Έξαφανίζουν κάθε προοδευτικό ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Ποια ισότητα, ποια αλληλεγγύη, ποια αδελφότητα; Μας αφήνουν πάλι μόνους.
Για τους λόγους αυτούς σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη ιστορική στιγμή χρειάζεται να διευρύνουμε την πολιτική μας εμβέλεια στον μεγάλο αγώνα για μια εθνικά ανεξάρτητη και δημοκρατικά κυρίαρχη Ελλάδα απαλλαγμένη από την ιμπεριαλιστική υποδούλωση και την νεοαποικιοκρατία. Για μια Ελλάδα που να μπορεί να καθορίζει ο λαός της το εθνικό και δημόσιο συμφέρον του.
Δημοκρατικο Πατριωτικό Κίνημα, λοιπόν, κατά του σημερινού «ευρωπαϊκού ιδεώδους» που στα σχέδια της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης δεν περιλαμβάνεται μια δημοκρατική ελληνική πολιτεία αντάξια των αγώνων και των θυσιών του λαού της. Ήδη έχουν βάλει μπρός να εξαφανίσουν και το αστικό δημοκρατικό Σύνταγμα για να συνταγματοποιήσουν όλες τις μνημονιακές αρχές και εντολές. Καλούμαστε να απαντήσουμε:
Εχουμε λόγο ύπαρξης ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη πολιτεία;
Πρέπει να απαντήσουμε ΝΑΙ, αλλά και να το υποστηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις του νού και της ψυχής μας. Να προσπεράσουμε τους ειρωνικούς χλευασμούς κάποιων ανέστιων ψευδοδιεθνιστών,που ποτέ δεν θέλησαν να καταλάβουν ότι ο διεθνισμός προϋποθέτει και δεν αναιρεί το έθνος-κράτος. Ας γίνει το πρώτιστο όραμά μας η ελληνική πολιτισμική παράδοση, που πάντα συνταιριάζει το εθνικό με το κοινωνικό και βρίσκεται ιδεολογικά στον αντίποδα του ιδιώτη-ατομικού ωφελιμισμού. Μέσα εδώ βρίσκεται μια πολιτική και το όραμα που εμπνέει έναν λαό, όσο και αν τον έχουν σακατέψει.
Η ελληνική πολιτισμική παράδοση έχει σημασία όχι γιατί είναι ελληνική αλλά γιατί είναι οικουμενική· γιατί, ως έκφραση ενός από τους αρχαιότερους και μακροβιότερους πολιτισμούς της μεσογειακής λεκάνης, διασώζει ένα απόσταγμα πνευματικής εμπειρίας χιλιετιών, που προσφέρει διεξόδους σε μείζονα προβλήματα της σημερινής ανθρωπότητας. Η αναζήτηση και προβολή της ιδιαιτερότητας του ελληνικού προτύπου, μάλιστα σε σχέση προς το δυτικό πρότυπο ζωής, δεν εκφράζει βέβαια κάποιο αντιδυτικό σύνδρομο· αποτελεί τον αντίλογο σ’ ένα ενδοελληνικό φαινόμενο: στην ιδεοληψία των ευρωλάγνων αστών διανοουμένων και πολιτικών, ότι ο ελληνικός λαός πρέπει, πάση θυσία, να απαλλαγεί από τον πολιτισμό και την ιστορία του και ν’ αφομοιωθεί μέσα στην κυρίαρχη δυτική κουλτούρα.
Προβολή του αντάρτικου χαρακτήρα της ελληνικής κουλτούρας, που δεν έχει καμιά σχέση και αντιπαρατίθεται στις «μουσικές γιοροβίζιον» και στην άκρατη καταναλωτική μονοτονία, που επαναβεβαιώνει το ασυμβίβαστο του δικαίου με το νόμιμο, απορρίπτοντας το μοντέλο του αυταρχικού αστυνομικού υπερκράτους που προωθεί η παγκοσμιοποιημένη εξουσία. Απέναντι στη βία της εξουσίας αντιπαραθέτει την παραδοσιακή αντίληψη του προσώπου και της ομάδας, που εξουδετερώνει τον εκβιασμό της δύναμης και των αριθμών.
O μόνος αδιαμφισβήτητος πολιτισμός είναι το δικαίωμα όλων των πολιτισμών, εθνικών και τοπικών, να συνυπάρχουν με την ιδιαιτερότητά τους και να αλληλοσυμπληρώνονται δημιουργικά. Όταν μιλούμε λοιπόν για τον πολιτισμο και την νεοελληνική κουλτούρα εννοούμε την κουλτούρα που έχει ως γλωσσική έκφραση την ελληνική γλώσσα. “Πολλές ρήσεις έχουμε δει ν’ανατρέπονται, ποτέ όμως την αποφθεγματική εκδοχή: «Όπου γλώσσα πατρίς»
Ποιοί είμαστε
Είμαστε έλληνες πατριώτες δημοκράτες που αγαπάμε την πατρίδα μας και σεβόμαστε τις πατρίδες των άλλων λαών. Επιθυμούμε την ειρηνική συμβίωση με όλους τους λαούς και ιδιαίτερα με τους γειτονικούς, χωρίς όμως να υποχωρούμε στην προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. Αυτό το έδαφος που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, τους παππούδες και τους πατέρες μας, που μας ανήκει ύστερα από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες για να στεγάσει τον ελληνισμό της μεσογείου θα το παραδώσουμε ακέραιο στις επόμενες γενιές. «Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας»
