Ο Διονύσης Σαββόπουλος (που τα έχει πει σχεδόν όλα) μίλησε κάποτε για «σημαίες από νάυλον σημαίες». Σήμερα τα πράγματα έχουν… βελτιωθεί, κι αν κανείς δύσκολα θα μπορούσε να πει για σημαίες από κιμά, ευκολότερα θα μπορούσε να μιλήσει για σημαίες από κατιμά. Στις σημαίες των δύο κυρίαρχων και των τριών δορυφορικών τους κομμάτων συνωστίζονται ανεβασμένοι κατιμάδες πολιτικών και δημοσιογράφων που δεν θα χωρούσαν ούτε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν – καθότι ο κατιμάς πλέον πολύς, γεννάει κάργα η σάπια κοιλιά της παρακμής.
Παρά ταύτα, είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των υπομειώνων και εντυπωσιακότερη η προθυμία των εκφυλισμένων κομμάτων του δικομματισμού να τους εγκολπώνονται μάλιστα εμβληματικώ τω τρόπω. Όσο για τον πρόθυμο κατιμά της δημοσιογραφίας που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει το φαιό (ανεξαρτήτως χρώματος) έργο της προπαγάνδας, τόσο μυαλό έχει, που να μην καταλαβαίνει ότι είναι αναλώσιμο προσωπικό, κρέας για τα κανόνια της πόλωσης. Μπροστά στα φράγκα όμως, δεν πιάνει μία το μυαλό (η λογική και η ηθική). Πιάσε μια διαφημισούλα για το site του ο ένας, πιάσε μια κρυπτομισθία ο άλλος, και γίνεται η δουλειά.
Και ποια είναι η δουλειά; Η καθιέρωση της νέας κανονικότητας. Αυτή η κανονικότητα εις όσα αφορούν τη διαχείριση των συμβόλων της επαφίεται στις εργώδεις προσπάθειες του εν λόγω κατιμά. Και τι είναι η νέα κανονικότητα; Η μεταμνημονιακή δυσπραγία της χώρας. Μια δυσπραγία που για να βαθαίνει (ώστε να πλουτίζουν οι Δυνατοί) χρειάζεται στις δύο άκρες του κυρίαρχου πολιτικού φάσματος δύο Δεξιές. Τη Δεξιά του Τσίπρα και τη Δεξιά του Κυριάκου. Και οι δύο το ίδιο νεοφιλελεύθερες. Με μόνη διαφορά μεταξύ τους την επινόηση της πόλωσης, τις αγριότητες, τις κοκορομαχίες, τις βοθρολογίες – ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για κατιμάδες.
Αν όσα έφεραν την Ελλάδα στα Μνημόνια ήταν από πλευράς πολιτικής και δημοσιογραφίας αισχρά, αυτά που θα ορίσουν τον τρόπο της παρακμής μετά τα Μνημόνια και κατά τη διάρκεια της Εποπτείας θα είναι αισχρότερα. Δεν γίνεται αλλοιώς. Είναι νόμος της εντροπίας. Τα αρχέτυπα της καταστροφής τύπου Τρέμη, Πρετεντέρη και άλλων, έχουν τώρα τα κακέκτυπά τους. Που και αυτά εκκολάφθηκαν την περίοδο της ψευδούς ευμάρειας, αναλαμβάνοντας τώρα να μετουσιώνουν σε προπαγάνδα του «καλού» οι μεν και σε προπαγάνδα του «κακού» οι δε τα ίδια θανατερά και θανάσιμα…
*Πηγή: topontiki.gr
