Μικρές αλλά όχι ασήμαντες ελληνοαλβανικές ιστορίες

οχι

Τις τελευταίες ημέρες έχουν ενταθεί οι συζητήσεις για τις διευθετήσεις που θα γίνουν , και τις παραχωρήσεις που πρέπει να γίνουν από την Ελληνική πλευρά, προκειμένου η Αλβανία να δεχτεί να τιμήσει με την παρουσία της τις μεγάλες φιλειρηνικές, διεθνιστικές και ανθρωπιστικές υπερεθνικές ολοκληρώσεις, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από τη μία άκουγα τον λ. Γιοχάνες Χαν να δηλώνει στις 11 Ιουλίου ότι στην περίπτωση της Αλβανίας ««Νομίζω την είδαμε στις διαπραγματεύσεις για το ζήτημα του ονόματος, επίσης αν υπάρξει συμφωνία μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας, γιατί εκεί πρόκειται για αναδιάρθρωση των συνόρων και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και κρίσιμο για τους πολίτες. Συνεπώς εδώ χρειαζόμαστε ηγεσία αλλά χρειαζόμαστε και την ηγεσία για να γίνει αντιληπτό πως πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στις κοινωνίες. Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στη νοοτροπία για να υπάρξει πραγματική πρόοδος στην πορεία προς την Ευρώπη». Εκεί που όλοι μας σκεφτήκαμε τί είναι αυτά που λέει ο άνθρωπος , και πιστέψαμε ότι μάλλον κι αυτός έχει τα χούγια του κ Γιουνγκέρ , βγήκε την επόμενη ημέρα ο πρωθυπουργός και έκανε την πολύ περίεργη δήλωση ότι τα θέματα που απομένουν για να κλείσει η συμφωνία είναι « το ζήτημα της ΑΟΖ, του εμπολέμου και των συνόρων» . Εκεί αρχίσαμε να όλοι να αναρωτιόμαστε τί συμβαίνει, καθώς το non paper του Μεγάρου Μαξίμου ότι ως συνοριακές διαφορές νοούνται τα μερεμέτια στις πυραμίδες που ορίζουν τα σύνορα , το ποιος θα ξύνει τα χορτάρια και το ποιος θα κλαδεύει τις βατσουνιές στη μεθόριο , δεν πείθουν κανένα. Δεν νομίζω ότι ασχολούνται οι Πρωθυπουργοί με αυτά τα θέματα.

Δυστυχώς , όπως και με την ιστορική , την εξαιρετικά συμφέρουσα για την Ελλάδα, διπλωματικά εύστοχη και νομικά αριστουργηματική « Συμφωνία των Πρεσπών» ( Σ.Σ. άμα δεν τη χαρακτηρίζεις έτσι τη Συμφωνία, σου ανοίγουν φάκελο ρωσόφιλου εθνικιστή στην Ασφάλεια, και σε λίγο θα κινδυνεύεις να βρεθείς στην εξορία), τα δεδομένα και των Ελληνο- Αλβανικών Διαπραγματεύσεων καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου. Πρέπει , λοιπόν να αρχίσουμε να μαντεύουμε ποια είναι τα ζητήματα της ατζέντας της Διαπραγμάτευσης. Και να αρχίσουμε να πιθανολογούμε εκδοχές και να τονίζουμε κάποια δυσμενή ενδεχόμενα. Βέβαια, έτσι κινδυνεύουμε είτε να γίνουμε λαγοί του Κοτζιά, ο οποίος να κάνει σφυγμομετρήσεις, μέχρι που αντέχει ο κόσμος , για να το τραβήξει μέχρι εκεί , είτε να πανικοβάλουμε τον κόσμο αδίκως.

Παρά ταύτα καλό θα είναι να έχουμε γνώση των προβλημάτων που υπάρχουν με τη γειτονική χώρα , και των προβλημάτων που δυνητικά θα αντιμετωπίσουμε , όχι για λόγους στείρας αντιπολιτευτικής διαθέσεις , αλλά κυρίως για παροχή πληροφόρησης και για να μπορέσουμε να πάρουμε θέση.

Το Ζήτημα των χερσαίων συνόρων. Στο άρθρο μου «Χερσαία Σύνορα με την Αλβανία – Μια παλιά και επικίνδυνη ιστορία» , αναφέρω πως επιβλήθηκαν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αλβανία τα υφιστάμενα σήμερα σύνορα από τις μεγάλες δυνάμεις, και ισχύουν σήμερα εθιμικά και με βάση την τελική πράξη του Ελσίνκι , στην οποία η Αλβανία έχει δηλώσει την προσήλωσή της με την παρ. 4 του προοιμίου της Συμφωνίας των Τιράνων της 21 Μαρτίου 1996 , που κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον ν. 2568/1998 ( ΦΕΚ Α 8). Η δήλωση αυτή της Αλβανίας συνιστά διεθνή της πρακτική, ακόμη και εάν θεωρηθεί ότι η ισχύς του συμφώνου έχει λήξει μετά το πέρας της 20ετίας, και μας επιτρέπει να αποκρούεται με παραπομπή στο σύμφωνο αυτό. Αφού το κύριο γνώρισμα της τελικής πράξης του Ελσίνκι απαγορεύει την Αλλαγή Συνόρων. Οποιαδήποτε άλλη παραχώρηση συνιστά κάμψη της Βούλησης της Ελλάδας ως κυριάρχου Κράτους, συνηθίζεται να συμβαίνει μόνο μετά ταπεινωτική πολεμική ήττα, και όχι πάντοτε.

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα στην Ελληνοαλβανική ατζέντα , όπως το ζήτημα των Τσάμηδων, το ζήτημα του Ελληνικού μειονοτικού πληθυσμού και το ζήτημα του εμπολέμου με τα οποία θα ασχοληθούμε στο προσεχές μέλλον. Αλλά, προς το παρόν πρέπει να γίνει αντιληπτό το αρκετά ακανθώδες ζήτημα των θαλασσίων συνόρων Ελλάδας Αλβανίας.

Το ζήτημα των θαλασσίων συνόρων. Στην ενότητα αυτή ανήκει το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας , της Αιγιαλίτιδας ζώνης και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης .

Στο ζήτημα της αιγιαλίτιδας ζώνης η Ελλάδα επιδιώκει την εφαρμογή της Συνθήκης στην οποία κατέληξε η Τρίτη συνδιάσκεψη για το δίκαιο της Θάλασσας το 1982 στο Μοντέγκο Μπέη της Τζαμάικα, και έχει κυρωθεί από την Ελλάδα  με το νόμο 2321/ 1995 και άρχισε να ισχύει από 21 Αυγούστου 1995, με ρητή δήλωση ότι επιφυλάσσεται να επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. Επί της δήλωσης αυτής υπάρχει ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας ότι η επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας στο Αιγαίο πέρα των 6 ναυτικών μιλίων αποτελεί αιτία πολέμου (Casus Belli). H Ελλάδα έχει ορίσει την αιγιαλίτιδα ζώνη της με το νόμο 230/1936 σε 6 ν.μ. Τη σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας έχουν επικυρώσει πάνω από 158 μέλη του ΟΗΕ, και σήμερα αιγιαλίτιδα ζώνη 6 ναυτικών μιλίων έχουν μόνο τρία κράτη: η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Δομινικανή Δημοκρατία. Η Τουρκία έχει επεκτείνει στη Μαύρη Θάλασσα την αιγιαλίτιδα ζώνη της σε 12 ν.μ. Αν η Ελλάδα δεν επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της σε 12 ν.μ. στο Ιόνιο , η Τουρκία μπορεί να ισχυριστεί είτε ότι η Ελλάδα έχει απεμπολήσει το σχετικό της δικαίωμα, είτε ότι στη νοτιοανατολική Μεσόγειο ισχύουν ειδικοί όροι που από τα πράγματα αποκλείουν την εφαρμογή του κανόνα των 12ν.μ. Περαιτέρω , η Ελλάδα , στη σύμβαση του 2008, την οποία βλακωδώς δεν κύρωσε η Ελλάδα, περί οριοθεσίας της ΑΟΖ, που ακυρώθηκε από το Αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο το 2009 , αναγνωριζόταν ως απώτατο όριο της Ελληνικής Κυριαρχίας η βραχονησίδα Μπακρέτα , που ανήκει στις διαπόντιες νήσους του νομού Κερκύρας ( περίπου 17 νησιά και βραχονησίδες με μεγαλύτερα τους Οθωνούς, το Μαθράκι και την Ερεικούσα) , όπου η Ελλάδα έχει οικοδομήσει φάρο και έχει τεθεί ως ορόσημο και για την οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης Ελλάδας – Ιταλίας. Οι Αλβανοί επιδιώκουν, προκειμένου να περιέλθει στην κυριαρχία τους μέρος του οικοπέδου 1, και του οικοπέδου 2 της Ελληνικής, κατά τη συμφωνία του 2008, ΑΟΖ, να μη υπολογίζεται η ακατοίκητη αυτή βραχονησίδα , παρόλο που επάνω της υφίσταται Ελληνικός φάρος. Βάση από την Αλβανική πλευρά επιχειρείται να αποτελέσουν οι Οθωνοί, που κείνται αρκετά μίλια νότια νοτιοανατολικά.

Το ζήτημα δεν είναι μόνο τα πιο προσοδοφόρα οικόπεδα της Ελληνικής ΑΟΖ που θα περάσουν στην Αλβανία. Ούτε το ότι στην Ελληνοαλβανική μεθόριο η Ελλάδα θα χάσει τη μισή ΑΟΖ που είχε οριοθετήσει το 2008. Το πιο επικίνδυνο ενδεχόμενο είναι ότι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει, και πάλι λόγω της διεθνούς πρακτικής της Χώρας, που δημιουργεί σε βάρος της Διεθνές Έθιμο, καταστροφική εξέλιξη στην περίπτωση των νήσων Καστελόριζο, Στρογγύλης και Ρω, οπότε και θα ήταν αμφίβολη και η συνόρευση της Ελληνικής ΑΟΖ με την Κυπριακή , αλλά και η δυνατότητα οριοθεσίας ΑΟΖ με τη Λιβύη και την Αίγυπτο χωρίς τη σύμπραξη της Τουρκίας.

Υπάρχει, επίσης, το ζήτημα των Κερκυραϊκών Στενών στο σημείο Αγίου Στεφάνου- Εξαμιλίου. Εκεί η απόσταση μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας είναι πολύ μικρή, μόλις 1,8 ν.μ. Κατά την πρακτική που υπάρχει στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας ακολουθείται ο Κανόνας της ίσης γραμμής. Την ίση γραμμή ακολουθούσε η προηγούμενη συμφωνία του 2008. Δημιουργείτο δηλαδή και καθεστώς Διεθνών Στενών , όπου τα πολεμικά πλοία, λόγω μη ύπαρξης διεθνών υδάτων θα έπρεπε να πραγματοποιούν αβλαβή διέλευση. Αβλαβή διέλευση πραγματοποιούν τα πολεμικά πλοία με το πλήρωμα παραταγμένο στο κατάστρωμα, με απασχολούμενο μόνο το στοιχειώδες για την κίνηση του πλοίου πλήρωμα, χωρίς να επανδρώνουν τα οπλικά τους συστήματα, τα δε υποβρύχια υποχρεούνται να διέρχονται και αυτά σε ανάδυση με το πλήρωμα ομοίως παραταγμένο. Στις διαρροές που υπάρχουν φαίνεται ότι πλέον η Ελλάδα θα έχει αιγιαλίτιδα ζώνη 0,6 ν.μ. και ο,6 ν.μ. θα είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη της Αλβανίας. Θα υπάρχουν και 0,6 ν.μ. διεθνή ύδατα. Προκύπτει το ερώτημα γιατί γίνεται αυτό. Μήπως για να περνούν πιο άνετα και ετοιμοπόλεμα τα υποβρύχια και τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας, που έχει ναυτική βάση στην Αλβανία, και του ΝΑΤΟ, που επίσης έχει ναυτική βάση στην Αλβανία , χωρίς να γίνονται αντιληπτά ; Είναι προς όφελός μας αυτό ; Τι θα γίνει αν π.χ. απαιτήσει τέτοια διευθέτηση σε ανάλογες περιπτώσεις η Τουρκία στο Αιγαίο;

Τέλος υπάρχει και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Εκεί πρέπει να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί . Η γεωγραφική εικόνα του Ιονίου, το ανάγλυφο των ακτών της Κέρκυρας και της Αλβανίας ομοιάζουν πολύ με ανάλογες περιπτώσεις όπου υπάρχουν ελληνικά νησιά όμορα με τα τουρκικά παράλια. Οποιαδήποτε επωφελής προς την Αλβανία ρύθμιση θα έχει τεράστια επίπτωση στη θέση μας στο Αιγαίο . Κινδυνεύουμε να απογυμνώσουμε από υφαλοκρηπίδα τα νησιά του Αιγαίου, καθώς η Αλβανική πλευρά φαίνεται να υιοθετεί επιχειρήματα που προβάλει η Τουρκία στο Αιγαίο, όπου αρνείται ότι τα Ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα.

Επομένως, ο πέπλος του μυστηρίου που περιβάλλει τις Ελληνοαλβανικές διαπραγματεύσεις , εύλογα γεννά υποψίες. Υποψίες και πάλι ότι προς όφελος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. επιχειρείται ρύθμιση σε βάρος των λαϊκών και εθνικών μας συμφερόντων . Πρέπει ,επομένως, το ταχύτερο να έρθει στο φως η ατζέντα της Ελληνο- Αλβανικής διαπραγμάτευσης, προκειμένου να ενημερωθεί υπεύθυνα ο Λαός, και να μιλήσουμε επί του πραγματικού. Χωρίς να εικοτολογούμε και να κινδυνολογούμε , προσπαθώντας να μαντέψουμε το περιεχόμενό τους.

Ο Ελληνικός Λαός έχει δεχθεί μεγάλες ταπεινώσεις αυτή τη μνημονιακή οκταετία. Ενδεχόμενη ταπείνωση που θα αφορά σε υποχώρηση από τα πιο ουσιώδη κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδας μας μπορεί να έχουν απρόβλεπτες και πολύ επικίνδυνες εξελίξεις.

Ο κ. Τσίπρας με τον κ. Κοτζιά ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας