Κυβέρνηση: Πανικόβλητη για το φιάσκο Βερολίνου, δέχθηκε τον Χαφτάρ ως αντιπερισπασμό

Πανικόβλητη η κυβέρνηση λόγω της γενικής λαϊκής κατακραυγής εξαιτίας του ταπεινωτικού αποκλεισμού της χώρας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου, όπου θα συνευρεθούν σε υψηλότατο επίπεδο οι ηγέτες πολλών μεγάλων και μικρών χωρών, ενώ θα δώσει το παρών και ο ίδιος ο Ερντογάν, επιδίωξε μανιωδώς την ύστατη στιγμή να φέρει τον Χαλίφα Χαφτάρ στην Αθήνα, ενώ τον αγνοούσε παντελώς όλο το προηγούμενο διάστημα, ως μια κίνηση αντιπερισπασμού προκειμένου να “χρυσώσει το χάπι” του εξευτελισμού της και της ζημίας που υφίστανται τα εθνικά συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Στην ίδια λογική του αντιπερισπασμού και της παραπλάνησης, ο Κυρ. Μητσοτάκης σε τηλεοπτική συνέντευξή του έκανε λόγο ότι θα βάλει βέτο, εννοώντας στην Ε.Ε, στην περίπτωση που δεν ακυρωθεί το Τουρκολυβικό μνημόνιο.

Πολιτικοί κύκλοι απορούσαν με τον κούφιο λεονταρισμό του Κυρ. Μητσοτάκη, διότι ούτε η τυχόν εκεχειρία στη Λιβύη ούτε το Τουρκολυβικό Σύμφωνο πρόκειται να επικυρωθούν ή να τύχουν της έγκρισης της Ε.Ε η οποία δεν έχει σχετική αρμοδιότητα.

Που θα βάλει λοιπόν το βέτο ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο οποίος μάλιστα ποτέ δεν είχε διανοηθεί να ακούσει αυτή τη λέξη και όποτε σπανίως χρησιμοποιήθηκε βέτο από την Ελλάδα, το καταδίκαζε μετά βδελυγμίας;

Στο μεταξύ σε εξέλιξη βρίσκεται η συνάντηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Στρατάρχη της Λιβύης Χαλίφα Χαφτάρ.

Ο στρατάρχης Χαφτάρ, ο οποίος βρίσκεται υπό την ισχυρή πίεση της Τουρκίας αλλά και όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για να προβεί σε αθέμιτους συμβιβασμούς, αναζητά εναγωνίως από παντού και την παραμικρή στήριξη και σε αυτό το πλαίσιο θέλει να στείλει από την Αθήνα ένα μήνυμα αγωνιστικής στάσης και μια έκκληση στη διεθνή κοινότητα για την υποστήριξη των θέσεων του.

Αργά το μεσημέρι ο Χαλίφα Χαφτάρ θα συναντηθεί με τον Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος Μητσοτάκης αναμένεται να τοποθετηθεί για τις Λιβυκές εξελίξεις, μια χώρα που το εθελόδουλο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο ανακάλυψε μόλις το τελευταίο διάστημα όταν το Τουρκολυβικό Σύμφωνο το αιφνιδίασε ξυπνώντας το από τον βαθύ λήθαργο μιας εξωτερικής πολιτικής η οποία έχει εναποτεθεί στην “προστασία” των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Ουάσινγκτον.

Ν.Ζ