Ένα άρθρο poy που διάβασα στο Sofokleous10 από το οποίο γίνεται ολοφάνερο ότι οι ευρωπαϊκοί Λαοι συνεχίζουν να μην λαμβάνονται υπόψη. Το σχεδιο το σχεδιάζουν από το 1950 οι διάφορες Ελιτ και όποτε οι Λαοί ερωτήθηκαν την απόρριψαν
Δύο πρόσφατα επεισόδια δείχνουν γιατί οι συζητήσεις για την καλύτερη πορεία για την ΕΕ είναι τόσο αμφιλεγόμενες.
Η κ. Μπεάτα Σίντλο, πρωθυπουργός της Πολωνίας, πρότεινε στα εθνικά κοινοβούλια να έχουν το δικαίωμα να αναστέλλουν την εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ, εάν η πλειονότητα των άλλων κρατών ξεπερνούν σε ψήφους τις κυβερνήσεις τους.
Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση της Φινλανδίας αντιτάχθηκε σε σχέδιο της Ευρωπαϊκής Κομισιόν να προχωρήσει σε ένα κοινό σύστημα ασφάλισης καταθέσεων, με το σκεπτικό ότι οι κίνδυνοι στον τραπεζικό τομέα δεν έχουν ακόμη τεθεί υπό έλεγχο.
Η πολωνική πρόταση υπογραμμίζει την υποψία με την οποία ορισμένες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε γαλλογερμανική ώθηση για βαθύτερη ενσωμάτωση στην ΕΕ που θεωρούν ότι καταπατούν την κυριαρχία τους ή μειώνουν την επιρροή τους. Οι φινλανδικές αντιρρήσεις υπογραμμίζουν ότι, ακόμη και στην ευρωζώνη των 19 εθνών, υπάρχουν βαθιές διαφορές ως προς τον τρόπο ενίσχυσης της νομισματικής ένωσης, η οποία σχεδόν κατέρρευσε το 2010-12.
Λίγο πριν τη σύνοδο κορυφής των ευρωπαίων ηγετών τον Ιούνιο, ο Ντόναλντ Τραμπ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το οποίος συγκροτείται από τις εθνικές κυβερνήσεις, έγραψε: «Βλέπουμε την επιστροφή της ΕΕ μάλλον ως λύση και όχι ως πρόβλημα». Από ορισμένες απόψεις, είχε δίκιο.
Η ευρωζώνη δεν βρίσκεται πλέον σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και οι οικονομικές συνθήκες είναι σχετικά ευνοϊκές. Η κρίση των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη είναι, σε κάποιο βαθμό, υπό υποχώρηση.
Πάνω απ ‘όλα, οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία – αν και λιγότερο στην Αυστρία – έχουν δει την ήττα του δεξιού λαϊκισμού και άλλων δυνάμεων κατά της ενοποίησης. Το Brexit, ή η αναμενόμενη αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ το Μάρτιο του 2019, ενίσχυσε την αίσθηση της ενότητας μεταξύ των υπόλοιπων 27 κρατών.
Ωστόσο, από άλλες απόψεις υπάρχει ο κίνδυνος εφησυχασμού. Η μελλοντική αναταραχή στην ευρωζώνη παραμένει σαφώς εφικτή. Η σταθεροποίηση της περιοχής έχει στηριχτεί πάρα πολύ στα ανορθόδοξα μέτρα που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα εθνικά τραπεζικά συστήματα εξακολουθούν να εκτίθενται υπερβολικά στο δημόσιο χρέος. Η οικονομική ανάπτυξη ωφελεί εκατομμύρια, αλλά αφήνει εκατομμύρια άλλους άνεργους ή αγωνιζόμενους να τα βγάλουν πέρα με χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας. Οι προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτών των αδυναμιών τείνουν να διαιρούν τους πλούσιους, βορειοευρωπαϊκούς πιστωτικές από τους λιγότερο πλούσιους, νότιους οφειλέτες.
Όσον αφορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οι λύσεις της ΕΕ συνίστανται κατά ένα μεγάλο μέρος σε ad hoc προσπάθειες για την εξάλειψη των εισροών μέσω της σύσφιξης των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης και της πληρωμής της Τουρκίας και των κρατών στη βόρεια και υποσαχάρια Αφρική. Εντός της ΕΕ, πολλές κυβερνήσεις προτιμούν να εφαρμόζουν τους δικούς τους ελέγχους αντί να ακολουθούν κοινές πολιτικές. Εδώ η διαχωριστική γραμμή είναι συχνά μεταξύ δυτικής και ανατολικής Ευρώπης, αλλά και μεταξύ ορισμένων δυτικών κρατών.
Με τη ευρύτερη έννοια, ο λόγος για τον οποίο η ΕΕ δυσκολεύεται να υπερνικήσει τις πολλαπλές προκλήσεις της είναι ότι οι πικρές διαμάχες χωρίζουν όχι μόνο τις εθνικές κυβερνήσεις αλλά και τις κοινωνίες κάθε κράτους μέλους. Ο Εμανουέλ Μακρόν, πρόεδρος της Γαλλίας, υποστηρίζει ότι «οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο σχεδόν ίσα στρατόπεδα: υποστηρικτές μιας ανοιχτής κοινωνίας και εκείνους που υποστηρίζουν μια κλειστή κοινωνία».
Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν έχει νόημα να προτείνουμε βαθύτερη ολοκλήρωση και για τις 27 πολιτείες. Πάρτε την άμυνα. Οι προτάσεις για μια κοινή πολιτική της ΕΕ αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι ορισμένες βόρειες και ανατολικές χώρες θεωρούν το ΝΑΤΟ ως βασική εγγύηση ασφάλειας και άλλες χώρες είναι ουδέτερες. Όλες οι πρωτοβουλίες άμυνας και ασφάλειας που θα παραλείπουν το Ηνωμένο Βασίλειο, την ηγετική στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης μαζί με τη Γαλλία, θα είχαν περιορισμένο πεδίο εφαρμογής.
Ωστόσο, είναι επιθυμητή η βαθύτερη ολοκλήρωση μεταξύ των κρατών της ευρωζώνης. Είναι ο μόνος τρόπος να τεθεί η νομισματική ένωση σε σταθερότερη βάση. Οι επιφυλάξεις της Φινλανδίας – και της Γερμανίας – για το πώς θα ολοκληρωθεί η τραπεζική ένωση είναι κατανοητές, αλλά το έργο αυτό δεν πρέπει να αφεθεί να αποκλίνει. Ομοίως, η προτεινόμενη ένωση κεφαλαιαγορών. Αντίθετα, θα ήταν προτιμότερο να αφήσουμε τα σχέδια για έναν «υπουργό οικονομικών» της ευρωζώνης ή έναν «κοινό προϋπολογισμό» για μια άλλη στιγμή, παρά να τα ξεκινήσουμε με έναν δειλό, συμβολικό και σε μεγάλο βαθμό άσχετο τρόπο.
Οι περισσότερες από τις τελευταίες ιδέες για στενότερη ενοποίηση επικεντρώνονται σε μια «Ευρώπη πολλών ταχυτήτων». Μια κεντρική ομάδα ή ομάδες χωρών θα προωθήσουν τις κοινές πολιτικές σε συγκεκριμένους τομείς, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή σε άλλους για να συμμετάσχουν εάν και όταν αισθάνονται έτοιμοι. Αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με την επιστροφή ορισμένων εξουσιών στις εθνικές κυβερνήσεις, όπως επιθυμεί η Πολωνία, υπό την προϋπόθεση ότι το πλαίσιο που δεσμεύει τις χώρες για ένταξη στην ενιαία αγορά της ΕΕ και την τήρηση άλλων βασικών κανόνων θα παραμείνει άθικτο.
Ωστόσο, ακόμη και αυτό το μείγμα βαθύτερης ολοκλήρωσης και μερικής επαναβεβαίωσης των εθνικών εξουσιών δεν θα εγγυηθεί ένα ευτυχισμένο μέλλον για την ΕΕ. Για πολύ καιρό οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν κάνει τα ελάχιστα για να φέρουν την ΕΕ πιο κοντά στη ζωή των απλών πολιτών. Η πρόταση του κ. Μακρόν για την εκλογή ορισμένων μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με βάση τους καταλόγους των πολιτικών κομμάτων της ΕΕ μπορεί να είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά η δοκιμασία θα είναι εάν, αν εισαχθεί, αντιστρέψει τη μείωση της προσέλευσης των ψηφοφόρων που σημάδεψε κάθε εκλογική αναμέτρηση για το κοινοβούλιο από το 1979.
Στη δεκαετία του 1950, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν ένα έργο ελίτ, αναγκαστικά. Καθώς η Ευρώπη εισέρχεται στην δεκαετία του 2020, αυτό σίγουρα δεν θα είναι αρκετό.
*Πηγή: http://papaioannou-giannis.net
Nuntiusweb