Εδώ και καιρό υπογραμμίζω με την αρθρογραφία και τις παρεμβάσεις μου ότι η μόνη θετική διέξοδος στο Κουρδικό και Συριακό δράμα θα μπορούσε να ήταν μια Συρο-Κουρδο-Ρωσική προσέγγιση και συνεννόηση με ρεαλιστικό στόχο την άμεση απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων από την Συρία και την προώθηση μιάς νέας Συρίας, μιάς Συρίας ενιαίας, κυρίαρχης και εδαφικά ακέραιης, εντός της οποίας θα διασφαλίζονται τα δικαιώματα όλων των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και ένα ειδικό καθεστώς αυτονομίας και κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των Κούρδων.
Θετικό βήμα η Συρο-Κουρδική συμφωνία. Αρκεί να υλοποιηθεί!
Η Συμφωνία που πραγματοποιήθηκε στις 13/10 ανάμεσα στις Κουρδικές δυνάμεις και στην Συριακή κυβέρνηση με την οποία συναποφασίστηκε η ανάπτυξη Συριακών στρατιωτικών δυνάμεων στα τουρκο-συριακά σύνορα και σε κομβικές πόλεις της Βορειοανατολικής Συρίας και η οποία είναι αδύνατο να επιτεύχθηκε ερήμην της Ρωσίας, αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα.
Αν η Συμφωνία αυτή τηρηθεί με συνέπεια και στηριχτεί ουσιαστικά από την Ρωσία, τότε είναι δυνατόν να αναχαιτιστεί η βάρβαρη τουρκική εισβολή, να καταπολεμηθεί ο “τζιχαντισμός” και να ανοίξουν θετικοί ειρηνικοί δρόμοι για το μέλλον της Συρίας, των λαών της και της ευρύτερης περιοχής.
Περιττό να τονίσω ότι μιά τέτοια έκβαση πολιτικοστρατιωτικής ήττας της Τουρκίας, θα συνιστούσε μιά πολύτιμη βοήθεια για Ελλάδα και Κύπρο απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα που αντιμετωπίζουν.
Να αντλήσουμε θετικά συμπεράσματα
Από τις εξελίξεις αυτές χρειάζεται επειγόντως να βγάλει θετικά συμπεράσματα η Ελλάδα αλλά και η Κύπρος και κυρίως ο ελληνικός και κυπριακός λαός, αν οι τελευταίοι θέλουν να έχουν μέλλον.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει άμεσα, εδώ και τώρα, χωρίς καμιά καθυστέρηση, είναι να αποκαταστήσει πλήρως η Αθήνα τις διπλωματικές σχέσεις της με τη Δαμασκό. Ήταν αδιανόητο και εθνικό έγκλημα η δουλική κίνηση του υποτελούς στις ΗΠΑ ελληνικού πολιτικού κατεστημένου να διακόψει αδικαιολόγητα τις ελληνο-συριακές διπλωματικές σχέσεις. Θα είναι δέκα φορές έγκλημα, αν στις παρούσες συνθήκες και με τις δραματικές εξελίξεις που σημειώνονται, η Ελλάδα συνεχίσει να έχει κλειστές και εχθρικές τις πόρτες της στη Συρία.
Το δεύτερο που πρέπει να κάνει επειγόντως η Ελλάδα και μαζί της η Κύπρος, είναι να σταματήσει την δορυφοποίηση στη Δύση και να προχωρήσει άμεσα σε μιά βαθιά πολυδιάστατη στροφή στην πολιτική διεθνών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων της, πράγμα που υπό τις σημερινές συνθήκες συνιστά απόφαση ζωής ή θανάτου για την χώρα μας και το λαό μας.
Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να βγάλουν μαθήματα από τα παθήματα των Κούρδων της Συρίας, οι οποίοι παραδόθηκαν στις ΗΠΑ και την Δύση, για να προδοθούν στη συνέχεια και να εγκαταλειφθούν στην κρίσιμη στιγμή στο μαχαίρι του τουρκικού στρατού και των Σύριων “τζιχαντιστών” δολοφόνων μισθοφόρων της Τουρκίας.
Ο κίνδυνος “Κουρδοποίησης” της Ελλάδας
Η Ελλάδα θυσιάστηκε από την Ε.Ε στην οικονομική εξαθλίωση για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και βλέπει να συνεχίζεται η οικονομική κηδεμονία της χώρας μας ως Γερμανικό οικονομικό προτεκτοράτο.
Πρόσφατα, επίσης, το άθλιο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο έδωσε συναινετικά γη και ύδωρ στις ΗΠΑ, μετατρέποντας την χώρα σε στρατιωτική αποικία τους, χωρίς, μάλιστα, να διασφαλίσει ούτε καν στοιχειώδεις “εγγυήσεις” και “δεσμεύσεις” για την ασφάλεια και την ακεραιότητά της ούτε φυσικά για την αντιμετώπιση του θαλάσσιου Αττίλα-3, ο οποίος αλωνίζει στην Κύπρο.
Η Ελλάδα, όπως οι Κούρδοι, παρεδόθη στη Δύση και βιώνει τώρα μιά κατάσταση εγκατάλειψης από μέρους της, με τη Δύση να αρκείται σε φραστικές διαμαρτυρίες και ανούσιες κινήσεις προς την Τουρκία, που δεν έχουν πρακτικό αντίκρυσμα. Και το χειρότερο, ο Γ. Γ του ΝΑΤΟ που επισκέφθηκε πρόσφατα Ελλάδα και Τουρκία, όχι μόνο εξέφρασε “ουδετερότητα” στις “ελληνοτουρκικές διαφορές”, όπως τις αποκάλεσε, αλλά στην ουσία τάχθηκε στο πλευρό της Άγκυρας, επιπλητόμενος και από πάνω από τους Τούρκους ιθύνοντες.
Ο κίνδυνος “Κουρδοποίησης” Ελλάδας και Κύπρου είναι κάτι παραπάνω από φανερός, αν δεν τον ζούμε ήδη.
Ο άλλος δρόμος για Ελλάδα και Κύπρο
Η διαφαινόμενη Συρο-Κουρδο-Ρωσική προσέγγιση καταρρίπτει τον μύθο ότι τάχα η Ρωσία είναι προσδεδεμένη με Τουρκία και επομένως μη φιλική προς την Ελλάδα. Η πρόσφατη Ρωσική πρόταση για συμπαραγωγή στην χώρα μας των “Καλάσνικοφ” και για τον “εκσυγχρονισμό” των παραπεταμένων στην Κρήτη αντιαεροπορικών συστημάτων S-300, δείχνει ότι η Ρωσία επιθυμεί διακαώς την ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων που μπορεί να εξελιχθούν σε μιά στρατηγική συνεργασία.
Δεν προτείνω η Ελλάδα με δική της ευθύνη να πάει σε μιά πολιτική σύγκρουσης με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε . Αυτό που προτείνω σε μιά περίοδο ιδιαίτερα που η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ χάνουν συνολικά έδαφος στην περιοχή μας και τον κόσμο, είναι να ακολουθήσει η Ελλάδα το δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας, να χαράξει μια πορεία προοδευτικής οικονομικής παραγωγικής ανασυγκρότησης, ανάταξης και κοινωνικής δικαιοσύνης και να κάνει ένα μεγάλο οικονομικό, αμυντικό και διπλωματικό άνοιγμα κυρίως στην Ρωσία αλλά και στην Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, τη Νοτιοανατολική Ασία, τις Αραβικές χώρες, την Λατινική Αμερική, σε σειρά αφρικανικών χωρών κλπ, ένα κόσμο που αναδύεται και σταθερά κερδίζει έδαφος έναντι μιάς Δύσης που σπαράσσεται και παρακμάζει.
Η Τουρκία δεν θα σταματήσει
Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται στο σημείο μηδέν. Ιδιαίτερα η Ελλάδα, βρίσκεται μπροστά σε διπλή πρόκληση: της οικονομικής αναπτυξιακής ανάταξης και της αντιμετώπισης της κλιμακούμενης τουρκικής απειλής, η οποία συνοδεύεται και με τον εκβιασμό των αθρόων ροών προσφύγων και οικονομικών μεταναστών.
Η Τουρκία του Ερντογάν και του τουρκικού πολιτικού κατεστημένου δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ε.Ε θέλουν στην πράξη, πέρα από φραστικές διαμαρτυρίες και ανώδυνες ενέργειες, να προβούν σε πραγματικές πιέσεις για να ανακόψουν την τουρκική επιθετικότητα.
Η κουρδική στροφή στην ώρα μηδέν προς Συρία και Ρωσία δείχνει και για την Ελλάδα ένα δρόμο. Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν και πρέπει να αναλάβουν ανάλογες πρωτοβουλίες προς την Ανατολή και ειδικές πρωτοβουλίες για ένα μέτωποειρήνης, ασφάλειας, οικονομικής συνεργασίας και προάσπισης συνόρων-κυριαρχικών δικαιωμάτων και σταθερότητας με μεγάλες διεθνείς αναφορές, που θα εκτείνεται από τα Βαλκάνια, θα διαπερνάει Ελλάδα και Κύπρο και θα φτάνει στη Συρία, στο Ιράκ και το Ιράν, αγκαλιάζοντας όλους τους λαούς της περιοχής που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.
Οι καιροί ου μενετοί.
Μέτωπο για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση
Το υποτελές, παραδομένο και παρακμιακό πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας πρέπει να συντριβεί και να πληρώσει για τα εγκλήματά του, πριν, δίπλα στην οικονομική εξαθλίωση, η Ελλάδα και η Κύπρος υποστούν και ανείπωτες εθνικές περιπέτειες.
Σήμερα όσο ποτέ η Αριστερά οφείλει να αναδείξει, δίπλα στην ταξική κοινωνική της πάλη, μιά γνήσια πατριωτική αντιιμπεριαλιστική αγωνιστική στάση και όλες μαζί οι προοδευτικές αντισυστημικές δυνάμεις στην πολιτική και στην κοινωνία οφείλουν να συγκροτήσουν ένα μεγάλο, πέρα από διαφορές, μέτωπο εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Nuntiusweb